สวัสดีค่ะชาวพันทิป...นี่คือกระทู้แรกของเราและก็อาจจะเป็นกระทู้สุดท้ายของเราเช่นกัน
เราอยากถามเพื่อนๆกันว่าความรักในแบบของเพื่อนๆคืออะไรกัน ?
เราเป็นผู้หญิงคนนึงที่ยอมรับว่าเห็นแก่ตัว ไม่ค่อยนึกถึงจิตใจคนอื่นเท่าไหร่ ว่าด้วยนิสัยเราเป็นคนยิ้มง่าย เจอใครก็ยิ้ม ทำอะไรก็ยิ้ม จนบางทีคนอื่นคิดว่าเราบ้า55555. เราเป็นคนที่เฟรนลี่ เข้ากับคนอื่นได้ง่าย ไม่กินเหล้า ไม่ดูดบุหรี่ ชอบไปเที่ยวตามสถานที่ชิวๆ ชอบเดินหาอะไรกินไปเรื่อยๆเจออะไรก็กินหมด (คิดว่าเราอ้วนน่ะสิ) ไม่จริงเล้ยยยย. นน.เรา42เอง+กับความเตี้ยไปอีก เข้าเรื่องเลยละกัน...เราเป็นผู้หญิงที่คุยกับใครก็ได้ไม่เลือกหน้าตา ไม่สนใจเรื่องหน้าตาเลยแม้แต่นิดเดียว จริงๆเราไม่ทีเสป๊คนะคุยกับใครก็ได้ที่คิดว่าคุยแล้วมีความสุข คนส่วนมากชอบเราตรงที่อยู่กับเราแล้วเราติ๊งต๊อง ยิ้มง่ายดี อยู่ด้วยแล้วมีความสุข ตั้งแต่ที่เรามีแฟนมา แฟนเราแต่ละคนเจ้าชู้มากนะ มีผู้หญิงเข้ามาตลอด แต่เค้าเลิกกับผู้หญิงพวกนั้นเพื่อหยุดที่เรา เพื่อนๆคิดว่าคงจะมีความสุขไช่ไหม? แต่ทำไมเรารุ้สึกว่าเราไม่เหมือนเดิม พอใช้คำว่าแฟนปุ๊ป นิสัยเราจะเปลี่ยนไปเป็นอีกคน.. เรารู้สึกว่าเราชอบตอนคุยแบบก่อนคบกันมากกว่า เพื่อนเราแต่ละคนอิจฉาเรากันทั้งนั้นที่เจอแต่ผู้ชายดีๆ มาหยุดที่เราได้ เราเหมือนจัดอยู่ในพวกที่ไม่รู้จักความรัก ตายด้านกับความรัก บางทีคิดว่าคนนี้ไช่สำหรับเราแต่พอเปลี่ยนสถานะปุ๊บความรู้สึกเราเปลี่ยนทันที และเราเป็นพวกนิสัยที่เกลียดผู้ชายเจ้าชู้มาก ถ้ามาคุยกับเรามาม่อเรานะ เราจะเล่นตามทันที พอเค้าหยุดให้เราจริงๆเราก็ทำไรไม่ถูก ไม่อยากให้เค้ารู้สึกแบบนี้กับเรา เราไม่เคยแคร์ใคร เราไม่อยากรู้สึกแบบนี้ แต่ทำไมมันแก้ไม่หายก็ไม่รู้ เราอยากรักคนเป็น อยากมีความสุข อยากมีแฟนที่คบนานๆ แต่ทำไมเราทำไมเคยได้เลยทั้งๆที่เราก็เจอคนที่เราชอบ คิดว่าเค้าไช่ ปต่สุดท้ายก็จบไม่สวยเพราะนิสัยสันดารเดิมๆของเรา เราจะทำยังไงให้เราเลิกคิดแบบนี้ดี? บางทีเราก็โกรธตัวเองเหมือนกันที่ชอบทำตัวแบบนี้ เพื่อนๆช่วยบอกเราทีว่าเราควรทำยังไง เริ่มจากอะไรก่อน? ทำยังไงให้เรารู้สึกว่าเรารักคนอื่น เรากลัวอนาคตที่ยังไม่เกิดขึ้น เราชอบคิดว่าไม่มีใครรักเราจริงๆหลอก เราเลยไม่คิดจะรักใคร เราอยู่คนเดียวได้แต่จริงๆแล้วมันเป็นไปไม่ได้เลยนะ เราคุยเยอะแต่บางทีเราไม่ได้คิดไรแต่เค้ากับคิดกับเราสะงั้นเพื่อนเราบอกว่าเราชอบให้ความหวังคนอื่นแต่เราก็ไม่ได้คิดให้ความหวังนะคือคำพูดการกระทำมันไปเองอะ นิสัยเราเป็นแบบนี้อยู่แล้ว(เราหน้าตาไม่ได้สวยน่ารักอะไรหลอก)แต่นิสัยเราคงถูกเสป๊คคนอื่นอะแหละ บางทีเราก็อยากรักใครเป็นนะ...ช่วยบอกเราทีว่าอาการแบบนี้เราจะจัดการมันยังไง?
ความรัก...
เราอยากถามเพื่อนๆกันว่าความรักในแบบของเพื่อนๆคืออะไรกัน ?
เราเป็นผู้หญิงคนนึงที่ยอมรับว่าเห็นแก่ตัว ไม่ค่อยนึกถึงจิตใจคนอื่นเท่าไหร่ ว่าด้วยนิสัยเราเป็นคนยิ้มง่าย เจอใครก็ยิ้ม ทำอะไรก็ยิ้ม จนบางทีคนอื่นคิดว่าเราบ้า55555. เราเป็นคนที่เฟรนลี่ เข้ากับคนอื่นได้ง่าย ไม่กินเหล้า ไม่ดูดบุหรี่ ชอบไปเที่ยวตามสถานที่ชิวๆ ชอบเดินหาอะไรกินไปเรื่อยๆเจออะไรก็กินหมด (คิดว่าเราอ้วนน่ะสิ) ไม่จริงเล้ยยยย. นน.เรา42เอง+กับความเตี้ยไปอีก เข้าเรื่องเลยละกัน...เราเป็นผู้หญิงที่คุยกับใครก็ได้ไม่เลือกหน้าตา ไม่สนใจเรื่องหน้าตาเลยแม้แต่นิดเดียว จริงๆเราไม่ทีเสป๊คนะคุยกับใครก็ได้ที่คิดว่าคุยแล้วมีความสุข คนส่วนมากชอบเราตรงที่อยู่กับเราแล้วเราติ๊งต๊อง ยิ้มง่ายดี อยู่ด้วยแล้วมีความสุข ตั้งแต่ที่เรามีแฟนมา แฟนเราแต่ละคนเจ้าชู้มากนะ มีผู้หญิงเข้ามาตลอด แต่เค้าเลิกกับผู้หญิงพวกนั้นเพื่อหยุดที่เรา เพื่อนๆคิดว่าคงจะมีความสุขไช่ไหม? แต่ทำไมเรารุ้สึกว่าเราไม่เหมือนเดิม พอใช้คำว่าแฟนปุ๊ป นิสัยเราจะเปลี่ยนไปเป็นอีกคน.. เรารู้สึกว่าเราชอบตอนคุยแบบก่อนคบกันมากกว่า เพื่อนเราแต่ละคนอิจฉาเรากันทั้งนั้นที่เจอแต่ผู้ชายดีๆ มาหยุดที่เราได้ เราเหมือนจัดอยู่ในพวกที่ไม่รู้จักความรัก ตายด้านกับความรัก บางทีคิดว่าคนนี้ไช่สำหรับเราแต่พอเปลี่ยนสถานะปุ๊บความรู้สึกเราเปลี่ยนทันที และเราเป็นพวกนิสัยที่เกลียดผู้ชายเจ้าชู้มาก ถ้ามาคุยกับเรามาม่อเรานะ เราจะเล่นตามทันที พอเค้าหยุดให้เราจริงๆเราก็ทำไรไม่ถูก ไม่อยากให้เค้ารู้สึกแบบนี้กับเรา เราไม่เคยแคร์ใคร เราไม่อยากรู้สึกแบบนี้ แต่ทำไมมันแก้ไม่หายก็ไม่รู้ เราอยากรักคนเป็น อยากมีความสุข อยากมีแฟนที่คบนานๆ แต่ทำไมเราทำไมเคยได้เลยทั้งๆที่เราก็เจอคนที่เราชอบ คิดว่าเค้าไช่ ปต่สุดท้ายก็จบไม่สวยเพราะนิสัยสันดารเดิมๆของเรา เราจะทำยังไงให้เราเลิกคิดแบบนี้ดี? บางทีเราก็โกรธตัวเองเหมือนกันที่ชอบทำตัวแบบนี้ เพื่อนๆช่วยบอกเราทีว่าเราควรทำยังไง เริ่มจากอะไรก่อน? ทำยังไงให้เรารู้สึกว่าเรารักคนอื่น เรากลัวอนาคตที่ยังไม่เกิดขึ้น เราชอบคิดว่าไม่มีใครรักเราจริงๆหลอก เราเลยไม่คิดจะรักใคร เราอยู่คนเดียวได้แต่จริงๆแล้วมันเป็นไปไม่ได้เลยนะ เราคุยเยอะแต่บางทีเราไม่ได้คิดไรแต่เค้ากับคิดกับเราสะงั้นเพื่อนเราบอกว่าเราชอบให้ความหวังคนอื่นแต่เราก็ไม่ได้คิดให้ความหวังนะคือคำพูดการกระทำมันไปเองอะ นิสัยเราเป็นแบบนี้อยู่แล้ว(เราหน้าตาไม่ได้สวยน่ารักอะไรหลอก)แต่นิสัยเราคงถูกเสป๊คคนอื่นอะแหละ บางทีเราก็อยากรักใครเป็นนะ...ช่วยบอกเราทีว่าอาการแบบนี้เราจะจัดการมันยังไง?