อาจจะพิมพ์งงๆนะคะ พึ่งสมัครครั้งแรก อาจจะเขียนผิดบ้างอย่าว่ากันนะคะ เรื่องต่อไปนี้เราขอเล่าเป็นช่วงๆเพื่อรายละเอียดของปัญหาต่างๆ
ช่วงที่ 1. ที่บ้านเราพ่อแม่แยกทางกันเรามีพี่น้อง3คนเราเป็นพี่คนโต ก่อนหน้านี้ที่บ้านมีความสุขมากเป็นครอบครัวอบอุ่นหลังจากพ่อแม่แลิกกันเราและน้องๆอยู่กับแม่ ต่อมาแม่พาเราและน้องๆไปอยู่บ้านนอกที่เป็นบ้านเกิดแม่ (เราเกิดและโตที่กรุงเทพ) แม่ไปสร้างบ้านหลังเล็กๆในที่ดินของตากับยาย ซึ่งมีน้องชายของแม่อยู่บ้านหลังข้างๆ หลังจากนั้นไม่นานแม่ทำเรื่องย้ายทุกอย่างมาที่บ้านนอกรวมถึงเรื่องเรียน พอทุกอย่างเข้าที่แม่ได้มีแฟนใหม่ แม่ต้องไปอยู่ไปทำงานหาเงินที่กรุงเทพ รายได้ค่อนข้างดี เป็นธุรกิจของตัวเอง ปัญหาทุกอย่างเกิดจากตรงนี้ เราเล่าแบบย่อที่สุดแล้วนะคะ อาจจะยาวไปหน่อย แต่รบกวนทุกคนด้วย เหนื่อยใจ จริงๆ
ช่วงที่ 2. ตอนนี้เราต้องใช้ชีวิตอยู่กันเอง3คนพี่น้อง ซึ่งน้าชายก็มีครอบครัวแล้ว และไม่ค่อยสนใจพวกเราเท่าไร ตอนนั้นเราอายุย่าง14 กับทางญาติแม่ก็ไม่ค่อยรู้จักหรือสนิท ช่วงนี้และคะ เราเริ่มเกเร หนีเรียน ชอบเที่ยวกับเพื่อน แต่ไม่มีปัญหาเรื่องผู้ชายเพราะอาจจะยังเด็ก เราก้าวร้าวเพราะเอาอ่อนแอ เราสงสารตัวเองกับน้องๆมาก น้องสาวแอบร้องไห้ น้องคนเล็กติดเราเหมือนลูก เราต้องหาข้าวกินเอง แม่ส่งเงินอาทิตย์ละครั้ง นานๆทีแม่จะกลับมาหา อยู่ด้วยไม่กี่วัน และแต่ละวันคืน แม่ไม่ค่อยได้อยู่ด้วย ตอนกลางคืน แม่ก็ไปนอนบ้านแฟนใหม่ซึ่งอยู่หมู่บ้านใกล้ๆกัน แฟนใหม่ของแม่เราไม่ชอบเราและน้องๆ เป็นคนที่เห็นแก่ตัว ชอบข่มแม่เรา ทั้งๆที่ต้องพึ่งสมองในการหางาน การคิด ความฉลาดทันคน เรากับแฟนใหม่แม่จึงไม่ค่อยถูกกัน เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนเข้าปีที่2 เราแย่สุด ทั้งนิสัยการเรียน น้องๆกลายเป็นเด็กเก็บกด ซึมเศร้า นั่งเหม่อลอย เมื่ออยู่ลำพัง น้องชอบเขียนใส่กระดาษ ถึงพ่อกับแม่ เราไม่ไหวแล้วเราหนีมากรุงเทพคนเดียวมีเงินติดตัวไม่กี่ร้อย โดยทิ้งน้องอีก 2 คนไว้ที่บ้าน
ขอเล่านิดหนึ่งนะคะ ตั้งแต่เด็กๆเรารักพ่อมาก พ่อให้ความอบอุ่นความเข้าใจดูแลเอาใจใส่ พาเราไปซื้อเสื้อซับในตอนที่นมตั้งเต้า ซึ่งแม่ไม่เคย ให้ความอบอุ่นหรือความรักมากเท่าไร ติดตรง พ่อเราค่อนข้างหน้าตาดี มีเมียน้อย เล่นการพนันแบบฉลาด หาเงินเก่ง เลี้ยงครอบครัวให้แม่อยู่บ้านดูแลลูก พ่อเราทำงานกับนักการเมือง ในทางไม่ดีเท่าไร หลังจากเลิกกับแม่พ่อมีปัญหา หนีหายไป กลายเป็นว่า พ่อเราหายสาปสูญ ชีวิตมันแย่สุดๆ เรามีกัน3คนพี่น้องจริงๆ
ช่วงที่ 3. เราได้หนีมากรุงเทพ หนี2รอบค่ะ ตัดตอน มาถึง ตอนแม่ยอมรับเลยให้เราไปอยู่กับป้า เราเริ่มหางานทำ ตอนนั้นอายุ 15ย่าง16 เราเดินหางาน จนได้งาน เราอาศัยอยู่กับป้า ป้ามีลูกสาวโลกส่วนตัวสูงมาก เราอยู่ด้วยไม่ได้ อึดอัด พี่เค้าก็ดูไม่ชอบ และรำคาญเรามากๆ เราเลยทำงานเสร็จก็ไปนั่งเล่นที่ห้างต่างๆเพื่อรอเวลาให้ดึกที่ทุกคนเข้านอนกันหมดแล้ว รีบบอกนะคะ ว่านอนรวมกัน นี้เริ่มเป็นปัญหา ช่วงนั้นมีผู้ชายหลายคนมาจีบ เพราะเราผิวขาว รูปร่างโตเกินวัยคะตอนนั้น ปกติเราไม่สนใจ แต่ ทีนี้เราคิดแค่ว่าเราต้องหาที่นอนให้พ้นๆไปสักคืน เราไม่มีความรักให้ผู้ชายคนนี้เลย ต้องอาศัยคุยกับเค้ายอมมีอะไร เพราะต้องการที่นอน เค้าให้เงินเราไปทำงาน ไปรับ ไปส่ง เราอยู่ด้วยกัน จนเราท้อง เพราะเราไม่เคยป้องกัน คือไม่รู้ ไม่มีใครสอน พอเราท้อง เราเฉยๆมาก ชินชากับชีวิต แต่เราก็ยังไม่รักแฟนเรานะ เราอยู่ไปวันๆ จนแม่ติดต่อมา ได้รู้เรื่องที่เราท้อง แม่ตกใจมาก เราพาแฟนไปหาแม่ ก็ตกลงกันได้ว่าแฟนเราจะมาแต่ง แต่ครอบครัวฝังแฟนเรารับปาก แต่มารู้ที่หลังว่า ที่บ้านของแฟนฐานะไม่ดี มีหนี้สิน เลยไม่ได้แต่งแรกๆแม่ไม่พอใจ แต่หลังๆมาแม่เข้าใจแฟนเราลำบากใจมาก อายแม่เราด้วย เราก็อยู่ด้วยกันใกล้คลอด พอเราเห็นหน้าลูก ทุกอย่างในหัวเราเปลี่ยน เปลี่ยนทุกอย่าง เราเริ่มนึกถึงน้อง สงสารน้อง จังหวะแม่เราพูดเรื่องน้อง ประมาณน้องๆอยู่กันสองคนเหมือนเดิมเราจึงตัดสินใจ บอกกับแฟน เราจะไปรับน้องขึ้นมาเลี้ยงเอง
ช่วงที่ 4. น้องมาอยู่กับเรา อยากอย่างเรากับแฟนจัดการ เรื่องเรียน เรื่องย้าย เรื่องที่อยู่ แม่มาอยู่ มาหาไม่ได้ ต้องแอบมา เพราะจะมีปัญหากับแฟนเค้า เราอยู่ด้วยกัน มีเรา น้องสาว น้องชาย ลูกชายเรา และแฟนเรา แฟนเราแก่กว่าเราเกือบ5ปี จึงมีความเป็นผู้นำสูง เป็นหลัก เราตอนนั้นถ้าจำไม่ผิด อายุย่าง17 ได้ เราเริ่มหาทางค้าขาย ประเด็นของเรื่องอยู่ตรงนี้ค่ะ ครอบครัวแฟนเราฐานะแย่ แม่เราพอมีกลายเป็นว่า เราคุยกับแม่ จะออกขายของตลาดนัด แม่ให้ทุนมา กับรถ เก่าๆหนึ่งคัน ตอนนั้นเราขายเสื้อผ้า ขายไม่เท่าไรแย่ เราขาดทุน จบไป ทุนก้อนที่2 ขายของกิน พออยู่ได้ เราเป็นหนี้รายวันเพราะต้องเอาเงินมาหมุน เช้าเราซื้อกับข้าว กลางวันซื้อกับข้าว และทิ้งตังไว้ให้น้องๆ ลูกชายยังเล็ก เอาไปขายของด้วย ยกเว้น เสาร์ อาทิตย์ น้องเราเลี้ยง นี้คือจุดเริ่มต้นของปัญหา ที่สะสม ตั้งแต่เราคลอดลูก ตอนนี้จะหกปีแล้ว
ปัญหาขอเล่าตัดตอนนะคะเอาแค่ประเด็น ปัญหาคือเงินทุนทุกอย่าง เราขอแม่เรา กลายเป็นว่าแม่เราเป็นคนเดียวที่ช่วยเรื่องเงินได้ ตอนนี้คือ รายจ่ายเราเยอะมากๆ ชักหน้าไม่ถึงหลัง เพราะอยู่กันหลายคน แม่ก็ จะให้นานๆทีเป็นก้อน ทีละ 2-3 พัน เดือนหนึ่งให้ 1-2 ครั้ง ซึ่งมันไม่พอ แต่เรากับแฟนไม่กล้าพูดกับแม่ เราหาเงินได้วันละ 1000-1500 เป็นกำไรจากการขายของ แต่หมดทุกวัน ส่งหนี้ ค่าน้ำมันรถไปขายของ ค่ากับข้าว ไปเรียนน้อง2คน ทิ้งเงินไว้ให้ตอนเย็น กลับมาซื้อของกินให้ เรารักน้องมาก เพราะสงสาร น้องขาดความอบอุ่น เราอยากจะเติมเต็ม ไม่อยากให้น้องๆ เป็นแบบเรา ตอนนั้นน้องสาวคนกลางอายุ 13 คนเล็ก ประมาณ10 ขวบ เราใช้ชีวิต แบบที่เราเป็นหนี้รายวัน หน้าฝนเราก็ขายของ ทรมานมาก เราต้องอุ้มลูกหลบฝนใต้ร้าน เราอายุ 17 เป็นเด็กตัวเล็กๆคิดแล้วสงสารตัวเอง เราเริ่มรักแฟนเรา เค้าดีมากจริงๆ เราอยู่กันมาเรื่อย ขาดเหลือ ก็ขอแม่ เพราะไม่ไหวจริงๆ เอาเงินแม่มาเป็นก้อนหลายก้อน ก้อนเล็ก ก้อนใหญ่ ซึ่งเราไม่เคยเอาไปทำอะไรเลยนอกจากลงทุน หรือเอามาใช้ภายในครอบครัว ให้น้องๆ มีของอร่อยๆกิน ได้ไปเที่ยวบ่างนานๆๆๆ ที เราอยากให้น้องมีความสุข นับวันน้องเริ่มโตเป็นสาวเป็นหนุ่ม แฟนเราเริ่มสุขภาพไม่ดี เพราะเค้าเป็นภูมิแพ้ แล้วทำงานหนักมาก เราไม่เคยสนใจแฟนเราเลย เสื้อผ้าเราและแฟน นานๆจะซื้อที ทุกอย่างเราเน้นให้น้องหมด จนลืม แฟนที่เหนื่อยอยู่ข้างๆเรา จนน้องสาว น้องชายเราโต เริ่มซื้อเสื้อผ้า ไปเที่ยวบ้าง อยากได้นู้นนี้ เราขอเงินแม่เราบ่อยขึ้น และหาเงินหนักมากขึ้น เพื่อจะได้เอาเงินมาใช้ในครอบครัว แม่ซื้อทองให้เราก็เอาไปจำเพราะต้องเอาซ่อมรถ แม่ช่วยเหลือเราเยอะมากจริงๆ แต่เงินที่เราได้มา ลงกับครอบครัวทุกบาท แฟนเราไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ จากมีสังคมมีเพื่อน ตั้งแต่อยู่กับเราไม่มีเลย เวลาผ่านไปหลายปี แม่เริ่มเอาเราไปพูดกับญาติพี่น้องว่าเรากับแฟนเราล้างผลาญแม่
ค่าใช้จ่ายแต่ละวัน
เช้าน้องๆไปเรียนเราขับรถไปส่ง ค่าน้ำมันรถ ค่าโรงเรียน ค่ากับข้าวเช้า เย็นไปรับ ซื้อของกิน มืดๆซื้อกับข้าว ขอเงินกินขนม น้องๆโตแล้ว ค่าใช้จ่ายจุกจิกมากกก ค่าครีม ของใช่ในบ้าน ยาสระผม ยาสีฟัน สบู่ เครื่องครัว น้องชายน้องสาวเริ่มเที่ยวเราก็จะให้ตังตลอดถ้าพอมี แต่น้องเราเป็นเด็กดีนะ ไม่ดื้อกับเราเลยเพราะเราดุมากทำนองเป็นใหญ่ในบ้าน จะไปไหนจะขอ แล้วจะรีบทำหน้าที่ตัวเองให้เสร็จ ไปเที่ยวกลับตรงเวลา แล้วนานๆไปที เรามีเงินเรารีบให้น้อง คนละร้อยละสองร้อยเก็บไว้ซื้อเสื้อผ้า ไม่เคยให้แฟน แฟนเราใส่เสื้อผ้าเก่าๆจนแม่เราต้องซื้อมาให้ ทุกอย่างแฟนเราจัดการหมด ไปโรงบาล โรงเรียน เดินเอกสาร ทุกอย่างจริงที่เกี่ยวกับครอบครัวเรา แม่ไม่เคยคิดถึงตรงนี้ รายจ่ายมันเยอะ แฟนเราขายของเสร็จก็ไปหางานตอนกลางคืนต่อ เราก็ยังไม่สงสารนะ จนหลังๆมา เราเริ่มได้ยินหนาหู แม่เราเอาเราไปพูด เรามันเกิดมาล้างผลาญ ความดีของเรากับแฟนไม่เคยมี เรากับแฟนไม่เคยซื้อเสื้อผ้าราคามากกว่า150ใส่ ปีหนึ่งนับได้เลยซื้อกี่ครั้งส่วนใหญ่เราซื้อมือสองให้แฟนใส่ บ้างทีแฟนเราอยากกินอะไรดีๆ กันสองคนนานที เราจะด่าแฟนเลย กินอะไรต้องมีน้อง ไม่มีน้องห้ามกินเราจะรู้สึกผิดมากๆกับน้อง ถ้ากินกันสองคน ตอนนี้ลูกชายเราเริ่มโต แม่เราจากฝากเงินเป็นชื่อเรา แม่ถอนออกเป็นชื่อน้องสาว ทำประกันชีวิตเป็นชื่อน้อง เราไม่เคยสนว่าแม่จะทำอะไร เราเหนื่อยมา5ปี ไม่หวังเงินของแม่เลย แต่เรามารู้เพราะน้องสาวเอามาพูด แม่บอกว่าเราล้างผลาญ กลัวเราเอาเงินไปใช้หมด ประกันก็ไม่มีชื่อเรา เพราะแม่ไม่ไว้ใจ เราน้ำตาตกใน ไม่ได้เสียใจที่เรื่องไม่ได้เงินอะไรนั่น เสียใจที่แม่คิดกับเราแบบนี้ เราทำดีมาตลอด เราอดได้น้องกับลูกเราห้ามอด เงินเก็บไม่เคยมีเพราะค่าใช้จ่ายรายวันเยอะมากจริง
มาถึงแฟนเรา เราเริ่มทะเลาะกัน เราเข้าข้างแม่กับน้อง ตลอดรู้ทั้งรู้ว่าแฟนเหนื่อยเค้าทำเพื่อเรากับลูก แต่เราทำเพื่อน้องๆ เงินทุกบาทแฟนต้องขอ แฟนเราเริ่มเหนื่อยเข้าโรงบาลบ่อยๆ หลายๆอย่างแม่เราไม่เคยเห็นความดี จนกระทั่ง เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นทำให้เราได้มาตั้งกระทู้
วันนั้นแฟนเราหาเงินไม่ได้มีเงินเข้าบ้านมาสองร้อยกว่าบาท ซึ่งน้องๆเรามีเงินเก็บจากที่เราให้บ่อยๆและเงินของแม่ที่แอบให้น้องซึ่งเรารู้ เงินสองร้อยกว่าบาท เราเอาให้น้องสองคน เหลือเงินอยู่ร้อยเดียวเอาไว้ซื้อกับข้าวกินกัน สามคนพ่อ แม่ ลูก ในขณะที่น้องๆเรามีเงินเก็บไว้ไปเที่ยว 300-600 เราทำแบบนี้มาตลอด5ปี ถึงเรามีเงินสามร้อยเราจะลงที่น้องสองร้อย เหลือหนึ่งร้อยไว้กินกันสามคนพ่อแม่ลูก ต้องหาเงินซื้อกับข้าวไว้อีกต่างหาก มาต่อเรื่องที่แฟนเราพูด เราเหลือเงิน100บาท เพราะเราแบ่งเงินให้น้องไปเที่ยวหาเพื่อน อีกคนเอาไปเรียน ซึ่งน้องๆมีเงินของตัวเอง แฟนเราน้ำตาตก เค้าพูดสิ่งที่เค้าเก็บไว้มานานทุกอย่าง ตอนนี้แฟนเรา25-26 เรา21-22 เราไม่เคยมีเงิบเก็บ ลูกก็กำลังจะเข้าโรงเรียน แฟนเราหาเงิน ให้เราหมดทุกบาท แม่เราเวลาเราโมโหก็พูดดี แฟนชวนเราไปอยู่3คนพ่อแม่ลูก เราทำไม่ได้ เราให้แฟนทำใจเลย ว่าเราจะไม่ทิ้งน้อง
ถ้าเราทิ้งน้อง ใครจะดูแล แม่คงให้ใครก็ไม่รุ้มาอยู่กับน้อง บ้างทีอาจจะให้น้องกลับไปอยู่บ้านนอกกัน2คนเหมือนเดิม แม่เคยพูดไว้ ถ้าเราทิ้งน้อง แม่ต้องทำแบบนี้ ทำให้เราทิ้งน้องไม่ได้ แม่ก็ไม่เคยเห็นความดี เค้าเอาแต่คิดว่าเรากับแฟนเป็นหนี้เค่า ที่เราเอาเงินมาลงทุน แม่ย้ำกับเรา ฝังคำพูดในหัวเรา ว่าเราเอาเงินแม่มาเยอะ เราดูแลน้องด้วยใจ เพราะน้องขาดความอบอุ่น ต่างจากลูกเรา ที่มีเรากับแฟน เราทำทุกอย่างห่วงความรู้สึกน้องเป็นที่1 ตอนนี้ปัญหาทุกอย่างแฟนเราพูดออกมาหมด เราเริ่มนอนร้องไห้ จะทำยังไงดี เวลาผ่านไปเรื่อยๆ แม่ก็ยังเป็นแบบเดิม น้องๆโตกันแล้ว ค่าใช้จ่ายเยอะตาม เราไม่อยากพูดว่าให้ค่าอะไรบ้าง เพราะมันเล็กน้อยแต่รวมแล้ว เยอะจริง ตอนนี้ เราไม่มีเงินเก็บแม่ก็ด่าว่าไม่รุ้จักเก็บ แม่เราให้เดือนหนึ่งเฉลี่ย ให้ไม่เกิน6000-7000 นี้คือรวมค่าทุกอย่างของน้องนะ รวมค่าบ้านค่าน้ำ ค่าไฟด้วย อาจจะมีให้มาอีกเล็กน้อย เราต้องไปขอแล้วโดนด่า ค่าบ้าน เราออกกับแม่คนละครึ่ง ซื้งค่าใช้จ่ายถ้าเอาแค่น้อง มันไม่ต่ำกว่า13000 แน่นอน ต่อเดือน น้องเริ่มเที่ยว ซื้อครีมบำรุง เยอะแยะ
สรุป เรากับแฟนไม่เคยมีความดี หรือจริงๆ แม่เราดีแล้ว แต่เราคิดไม่ดี เราควรทำยังไง จริงๆปัญหายังไม่ละเอียดเราจำไม่ได้ ปวดหัว นอนร้องไห้ทุกวัน พูดกับใครก็ไม่ได้ เราจะบาปไหม ที่คิดแบบนี้
และอีกสิ่งหนึ่งแม่เคยบอกเราว่า พอน้องเรียนจบมีครอบครัว น้องก็ไปจากเราแล้ว....แล้วเราล่ะจะเหลืออะไร เงินเก็บก็ไม่มี ส่วนคนที่อยู่ข้างๆเราในวันนั้นก็คงจะมีแค่ลูกและแฟน ถึงเวลานั้น เราก็คงจะสามสิบแฟนเรา แล้วเราจะเหลืออะไร คำที่แม่พูดและบอกน้องๆ ว่าพี่ล้างผลาญแม่ เจ็บปวดมากเราพยายามมาครึ่งชีวิต เพื่อแม่กับน้อง ถ้าถึงเวลานั้นเราจะเหลืออะไร แม่คิดแค่ว่าต้องให้น้องๆไปจุดที่ดี....แล้วเราล่ะ
แอบนอนร้องไห้คนเดียวทุกวันกับปัญหาครอบครัว เหนื่อยใจ ควรทำยังไงกับปัญหานี้ดีค่ะ ?
ช่วงที่ 1. ที่บ้านเราพ่อแม่แยกทางกันเรามีพี่น้อง3คนเราเป็นพี่คนโต ก่อนหน้านี้ที่บ้านมีความสุขมากเป็นครอบครัวอบอุ่นหลังจากพ่อแม่แลิกกันเราและน้องๆอยู่กับแม่ ต่อมาแม่พาเราและน้องๆไปอยู่บ้านนอกที่เป็นบ้านเกิดแม่ (เราเกิดและโตที่กรุงเทพ) แม่ไปสร้างบ้านหลังเล็กๆในที่ดินของตากับยาย ซึ่งมีน้องชายของแม่อยู่บ้านหลังข้างๆ หลังจากนั้นไม่นานแม่ทำเรื่องย้ายทุกอย่างมาที่บ้านนอกรวมถึงเรื่องเรียน พอทุกอย่างเข้าที่แม่ได้มีแฟนใหม่ แม่ต้องไปอยู่ไปทำงานหาเงินที่กรุงเทพ รายได้ค่อนข้างดี เป็นธุรกิจของตัวเอง ปัญหาทุกอย่างเกิดจากตรงนี้ เราเล่าแบบย่อที่สุดแล้วนะคะ อาจจะยาวไปหน่อย แต่รบกวนทุกคนด้วย เหนื่อยใจ จริงๆ
ช่วงที่ 2. ตอนนี้เราต้องใช้ชีวิตอยู่กันเอง3คนพี่น้อง ซึ่งน้าชายก็มีครอบครัวแล้ว และไม่ค่อยสนใจพวกเราเท่าไร ตอนนั้นเราอายุย่าง14 กับทางญาติแม่ก็ไม่ค่อยรู้จักหรือสนิท ช่วงนี้และคะ เราเริ่มเกเร หนีเรียน ชอบเที่ยวกับเพื่อน แต่ไม่มีปัญหาเรื่องผู้ชายเพราะอาจจะยังเด็ก เราก้าวร้าวเพราะเอาอ่อนแอ เราสงสารตัวเองกับน้องๆมาก น้องสาวแอบร้องไห้ น้องคนเล็กติดเราเหมือนลูก เราต้องหาข้าวกินเอง แม่ส่งเงินอาทิตย์ละครั้ง นานๆทีแม่จะกลับมาหา อยู่ด้วยไม่กี่วัน และแต่ละวันคืน แม่ไม่ค่อยได้อยู่ด้วย ตอนกลางคืน แม่ก็ไปนอนบ้านแฟนใหม่ซึ่งอยู่หมู่บ้านใกล้ๆกัน แฟนใหม่ของแม่เราไม่ชอบเราและน้องๆ เป็นคนที่เห็นแก่ตัว ชอบข่มแม่เรา ทั้งๆที่ต้องพึ่งสมองในการหางาน การคิด ความฉลาดทันคน เรากับแฟนใหม่แม่จึงไม่ค่อยถูกกัน เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนเข้าปีที่2 เราแย่สุด ทั้งนิสัยการเรียน น้องๆกลายเป็นเด็กเก็บกด ซึมเศร้า นั่งเหม่อลอย เมื่ออยู่ลำพัง น้องชอบเขียนใส่กระดาษ ถึงพ่อกับแม่ เราไม่ไหวแล้วเราหนีมากรุงเทพคนเดียวมีเงินติดตัวไม่กี่ร้อย โดยทิ้งน้องอีก 2 คนไว้ที่บ้าน
ขอเล่านิดหนึ่งนะคะ ตั้งแต่เด็กๆเรารักพ่อมาก พ่อให้ความอบอุ่นความเข้าใจดูแลเอาใจใส่ พาเราไปซื้อเสื้อซับในตอนที่นมตั้งเต้า ซึ่งแม่ไม่เคย ให้ความอบอุ่นหรือความรักมากเท่าไร ติดตรง พ่อเราค่อนข้างหน้าตาดี มีเมียน้อย เล่นการพนันแบบฉลาด หาเงินเก่ง เลี้ยงครอบครัวให้แม่อยู่บ้านดูแลลูก พ่อเราทำงานกับนักการเมือง ในทางไม่ดีเท่าไร หลังจากเลิกกับแม่พ่อมีปัญหา หนีหายไป กลายเป็นว่า พ่อเราหายสาปสูญ ชีวิตมันแย่สุดๆ เรามีกัน3คนพี่น้องจริงๆ
ช่วงที่ 3. เราได้หนีมากรุงเทพ หนี2รอบค่ะ ตัดตอน มาถึง ตอนแม่ยอมรับเลยให้เราไปอยู่กับป้า เราเริ่มหางานทำ ตอนนั้นอายุ 15ย่าง16 เราเดินหางาน จนได้งาน เราอาศัยอยู่กับป้า ป้ามีลูกสาวโลกส่วนตัวสูงมาก เราอยู่ด้วยไม่ได้ อึดอัด พี่เค้าก็ดูไม่ชอบ และรำคาญเรามากๆ เราเลยทำงานเสร็จก็ไปนั่งเล่นที่ห้างต่างๆเพื่อรอเวลาให้ดึกที่ทุกคนเข้านอนกันหมดแล้ว รีบบอกนะคะ ว่านอนรวมกัน นี้เริ่มเป็นปัญหา ช่วงนั้นมีผู้ชายหลายคนมาจีบ เพราะเราผิวขาว รูปร่างโตเกินวัยคะตอนนั้น ปกติเราไม่สนใจ แต่ ทีนี้เราคิดแค่ว่าเราต้องหาที่นอนให้พ้นๆไปสักคืน เราไม่มีความรักให้ผู้ชายคนนี้เลย ต้องอาศัยคุยกับเค้ายอมมีอะไร เพราะต้องการที่นอน เค้าให้เงินเราไปทำงาน ไปรับ ไปส่ง เราอยู่ด้วยกัน จนเราท้อง เพราะเราไม่เคยป้องกัน คือไม่รู้ ไม่มีใครสอน พอเราท้อง เราเฉยๆมาก ชินชากับชีวิต แต่เราก็ยังไม่รักแฟนเรานะ เราอยู่ไปวันๆ จนแม่ติดต่อมา ได้รู้เรื่องที่เราท้อง แม่ตกใจมาก เราพาแฟนไปหาแม่ ก็ตกลงกันได้ว่าแฟนเราจะมาแต่ง แต่ครอบครัวฝังแฟนเรารับปาก แต่มารู้ที่หลังว่า ที่บ้านของแฟนฐานะไม่ดี มีหนี้สิน เลยไม่ได้แต่งแรกๆแม่ไม่พอใจ แต่หลังๆมาแม่เข้าใจแฟนเราลำบากใจมาก อายแม่เราด้วย เราก็อยู่ด้วยกันใกล้คลอด พอเราเห็นหน้าลูก ทุกอย่างในหัวเราเปลี่ยน เปลี่ยนทุกอย่าง เราเริ่มนึกถึงน้อง สงสารน้อง จังหวะแม่เราพูดเรื่องน้อง ประมาณน้องๆอยู่กันสองคนเหมือนเดิมเราจึงตัดสินใจ บอกกับแฟน เราจะไปรับน้องขึ้นมาเลี้ยงเอง
ช่วงที่ 4. น้องมาอยู่กับเรา อยากอย่างเรากับแฟนจัดการ เรื่องเรียน เรื่องย้าย เรื่องที่อยู่ แม่มาอยู่ มาหาไม่ได้ ต้องแอบมา เพราะจะมีปัญหากับแฟนเค้า เราอยู่ด้วยกัน มีเรา น้องสาว น้องชาย ลูกชายเรา และแฟนเรา แฟนเราแก่กว่าเราเกือบ5ปี จึงมีความเป็นผู้นำสูง เป็นหลัก เราตอนนั้นถ้าจำไม่ผิด อายุย่าง17 ได้ เราเริ่มหาทางค้าขาย ประเด็นของเรื่องอยู่ตรงนี้ค่ะ ครอบครัวแฟนเราฐานะแย่ แม่เราพอมีกลายเป็นว่า เราคุยกับแม่ จะออกขายของตลาดนัด แม่ให้ทุนมา กับรถ เก่าๆหนึ่งคัน ตอนนั้นเราขายเสื้อผ้า ขายไม่เท่าไรแย่ เราขาดทุน จบไป ทุนก้อนที่2 ขายของกิน พออยู่ได้ เราเป็นหนี้รายวันเพราะต้องเอาเงินมาหมุน เช้าเราซื้อกับข้าว กลางวันซื้อกับข้าว และทิ้งตังไว้ให้น้องๆ ลูกชายยังเล็ก เอาไปขายของด้วย ยกเว้น เสาร์ อาทิตย์ น้องเราเลี้ยง นี้คือจุดเริ่มต้นของปัญหา ที่สะสม ตั้งแต่เราคลอดลูก ตอนนี้จะหกปีแล้ว
ปัญหาขอเล่าตัดตอนนะคะเอาแค่ประเด็น ปัญหาคือเงินทุนทุกอย่าง เราขอแม่เรา กลายเป็นว่าแม่เราเป็นคนเดียวที่ช่วยเรื่องเงินได้ ตอนนี้คือ รายจ่ายเราเยอะมากๆ ชักหน้าไม่ถึงหลัง เพราะอยู่กันหลายคน แม่ก็ จะให้นานๆทีเป็นก้อน ทีละ 2-3 พัน เดือนหนึ่งให้ 1-2 ครั้ง ซึ่งมันไม่พอ แต่เรากับแฟนไม่กล้าพูดกับแม่ เราหาเงินได้วันละ 1000-1500 เป็นกำไรจากการขายของ แต่หมดทุกวัน ส่งหนี้ ค่าน้ำมันรถไปขายของ ค่ากับข้าว ไปเรียนน้อง2คน ทิ้งเงินไว้ให้ตอนเย็น กลับมาซื้อของกินให้ เรารักน้องมาก เพราะสงสาร น้องขาดความอบอุ่น เราอยากจะเติมเต็ม ไม่อยากให้น้องๆ เป็นแบบเรา ตอนนั้นน้องสาวคนกลางอายุ 13 คนเล็ก ประมาณ10 ขวบ เราใช้ชีวิต แบบที่เราเป็นหนี้รายวัน หน้าฝนเราก็ขายของ ทรมานมาก เราต้องอุ้มลูกหลบฝนใต้ร้าน เราอายุ 17 เป็นเด็กตัวเล็กๆคิดแล้วสงสารตัวเอง เราเริ่มรักแฟนเรา เค้าดีมากจริงๆ เราอยู่กันมาเรื่อย ขาดเหลือ ก็ขอแม่ เพราะไม่ไหวจริงๆ เอาเงินแม่มาเป็นก้อนหลายก้อน ก้อนเล็ก ก้อนใหญ่ ซึ่งเราไม่เคยเอาไปทำอะไรเลยนอกจากลงทุน หรือเอามาใช้ภายในครอบครัว ให้น้องๆ มีของอร่อยๆกิน ได้ไปเที่ยวบ่างนานๆๆๆ ที เราอยากให้น้องมีความสุข นับวันน้องเริ่มโตเป็นสาวเป็นหนุ่ม แฟนเราเริ่มสุขภาพไม่ดี เพราะเค้าเป็นภูมิแพ้ แล้วทำงานหนักมาก เราไม่เคยสนใจแฟนเราเลย เสื้อผ้าเราและแฟน นานๆจะซื้อที ทุกอย่างเราเน้นให้น้องหมด จนลืม แฟนที่เหนื่อยอยู่ข้างๆเรา จนน้องสาว น้องชายเราโต เริ่มซื้อเสื้อผ้า ไปเที่ยวบ้าง อยากได้นู้นนี้ เราขอเงินแม่เราบ่อยขึ้น และหาเงินหนักมากขึ้น เพื่อจะได้เอาเงินมาใช้ในครอบครัว แม่ซื้อทองให้เราก็เอาไปจำเพราะต้องเอาซ่อมรถ แม่ช่วยเหลือเราเยอะมากจริงๆ แต่เงินที่เราได้มา ลงกับครอบครัวทุกบาท แฟนเราไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ จากมีสังคมมีเพื่อน ตั้งแต่อยู่กับเราไม่มีเลย เวลาผ่านไปหลายปี แม่เริ่มเอาเราไปพูดกับญาติพี่น้องว่าเรากับแฟนเราล้างผลาญแม่
ค่าใช้จ่ายแต่ละวัน
เช้าน้องๆไปเรียนเราขับรถไปส่ง ค่าน้ำมันรถ ค่าโรงเรียน ค่ากับข้าวเช้า เย็นไปรับ ซื้อของกิน มืดๆซื้อกับข้าว ขอเงินกินขนม น้องๆโตแล้ว ค่าใช้จ่ายจุกจิกมากกก ค่าครีม ของใช่ในบ้าน ยาสระผม ยาสีฟัน สบู่ เครื่องครัว น้องชายน้องสาวเริ่มเที่ยวเราก็จะให้ตังตลอดถ้าพอมี แต่น้องเราเป็นเด็กดีนะ ไม่ดื้อกับเราเลยเพราะเราดุมากทำนองเป็นใหญ่ในบ้าน จะไปไหนจะขอ แล้วจะรีบทำหน้าที่ตัวเองให้เสร็จ ไปเที่ยวกลับตรงเวลา แล้วนานๆไปที เรามีเงินเรารีบให้น้อง คนละร้อยละสองร้อยเก็บไว้ซื้อเสื้อผ้า ไม่เคยให้แฟน แฟนเราใส่เสื้อผ้าเก่าๆจนแม่เราต้องซื้อมาให้ ทุกอย่างแฟนเราจัดการหมด ไปโรงบาล โรงเรียน เดินเอกสาร ทุกอย่างจริงที่เกี่ยวกับครอบครัวเรา แม่ไม่เคยคิดถึงตรงนี้ รายจ่ายมันเยอะ แฟนเราขายของเสร็จก็ไปหางานตอนกลางคืนต่อ เราก็ยังไม่สงสารนะ จนหลังๆมา เราเริ่มได้ยินหนาหู แม่เราเอาเราไปพูด เรามันเกิดมาล้างผลาญ ความดีของเรากับแฟนไม่เคยมี เรากับแฟนไม่เคยซื้อเสื้อผ้าราคามากกว่า150ใส่ ปีหนึ่งนับได้เลยซื้อกี่ครั้งส่วนใหญ่เราซื้อมือสองให้แฟนใส่ บ้างทีแฟนเราอยากกินอะไรดีๆ กันสองคนนานที เราจะด่าแฟนเลย กินอะไรต้องมีน้อง ไม่มีน้องห้ามกินเราจะรู้สึกผิดมากๆกับน้อง ถ้ากินกันสองคน ตอนนี้ลูกชายเราเริ่มโต แม่เราจากฝากเงินเป็นชื่อเรา แม่ถอนออกเป็นชื่อน้องสาว ทำประกันชีวิตเป็นชื่อน้อง เราไม่เคยสนว่าแม่จะทำอะไร เราเหนื่อยมา5ปี ไม่หวังเงินของแม่เลย แต่เรามารู้เพราะน้องสาวเอามาพูด แม่บอกว่าเราล้างผลาญ กลัวเราเอาเงินไปใช้หมด ประกันก็ไม่มีชื่อเรา เพราะแม่ไม่ไว้ใจ เราน้ำตาตกใน ไม่ได้เสียใจที่เรื่องไม่ได้เงินอะไรนั่น เสียใจที่แม่คิดกับเราแบบนี้ เราทำดีมาตลอด เราอดได้น้องกับลูกเราห้ามอด เงินเก็บไม่เคยมีเพราะค่าใช้จ่ายรายวันเยอะมากจริง
มาถึงแฟนเรา เราเริ่มทะเลาะกัน เราเข้าข้างแม่กับน้อง ตลอดรู้ทั้งรู้ว่าแฟนเหนื่อยเค้าทำเพื่อเรากับลูก แต่เราทำเพื่อน้องๆ เงินทุกบาทแฟนต้องขอ แฟนเราเริ่มเหนื่อยเข้าโรงบาลบ่อยๆ หลายๆอย่างแม่เราไม่เคยเห็นความดี จนกระทั่ง เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นทำให้เราได้มาตั้งกระทู้
วันนั้นแฟนเราหาเงินไม่ได้มีเงินเข้าบ้านมาสองร้อยกว่าบาท ซึ่งน้องๆเรามีเงินเก็บจากที่เราให้บ่อยๆและเงินของแม่ที่แอบให้น้องซึ่งเรารู้ เงินสองร้อยกว่าบาท เราเอาให้น้องสองคน เหลือเงินอยู่ร้อยเดียวเอาไว้ซื้อกับข้าวกินกัน สามคนพ่อ แม่ ลูก ในขณะที่น้องๆเรามีเงินเก็บไว้ไปเที่ยว 300-600 เราทำแบบนี้มาตลอด5ปี ถึงเรามีเงินสามร้อยเราจะลงที่น้องสองร้อย เหลือหนึ่งร้อยไว้กินกันสามคนพ่อแม่ลูก ต้องหาเงินซื้อกับข้าวไว้อีกต่างหาก มาต่อเรื่องที่แฟนเราพูด เราเหลือเงิน100บาท เพราะเราแบ่งเงินให้น้องไปเที่ยวหาเพื่อน อีกคนเอาไปเรียน ซึ่งน้องๆมีเงินของตัวเอง แฟนเราน้ำตาตก เค้าพูดสิ่งที่เค้าเก็บไว้มานานทุกอย่าง ตอนนี้แฟนเรา25-26 เรา21-22 เราไม่เคยมีเงิบเก็บ ลูกก็กำลังจะเข้าโรงเรียน แฟนเราหาเงิน ให้เราหมดทุกบาท แม่เราเวลาเราโมโหก็พูดดี แฟนชวนเราไปอยู่3คนพ่อแม่ลูก เราทำไม่ได้ เราให้แฟนทำใจเลย ว่าเราจะไม่ทิ้งน้อง
ถ้าเราทิ้งน้อง ใครจะดูแล แม่คงให้ใครก็ไม่รุ้มาอยู่กับน้อง บ้างทีอาจจะให้น้องกลับไปอยู่บ้านนอกกัน2คนเหมือนเดิม แม่เคยพูดไว้ ถ้าเราทิ้งน้อง แม่ต้องทำแบบนี้ ทำให้เราทิ้งน้องไม่ได้ แม่ก็ไม่เคยเห็นความดี เค้าเอาแต่คิดว่าเรากับแฟนเป็นหนี้เค่า ที่เราเอาเงินมาลงทุน แม่ย้ำกับเรา ฝังคำพูดในหัวเรา ว่าเราเอาเงินแม่มาเยอะ เราดูแลน้องด้วยใจ เพราะน้องขาดความอบอุ่น ต่างจากลูกเรา ที่มีเรากับแฟน เราทำทุกอย่างห่วงความรู้สึกน้องเป็นที่1 ตอนนี้ปัญหาทุกอย่างแฟนเราพูดออกมาหมด เราเริ่มนอนร้องไห้ จะทำยังไงดี เวลาผ่านไปเรื่อยๆ แม่ก็ยังเป็นแบบเดิม น้องๆโตกันแล้ว ค่าใช้จ่ายเยอะตาม เราไม่อยากพูดว่าให้ค่าอะไรบ้าง เพราะมันเล็กน้อยแต่รวมแล้ว เยอะจริง ตอนนี้ เราไม่มีเงินเก็บแม่ก็ด่าว่าไม่รุ้จักเก็บ แม่เราให้เดือนหนึ่งเฉลี่ย ให้ไม่เกิน6000-7000 นี้คือรวมค่าทุกอย่างของน้องนะ รวมค่าบ้านค่าน้ำ ค่าไฟด้วย อาจจะมีให้มาอีกเล็กน้อย เราต้องไปขอแล้วโดนด่า ค่าบ้าน เราออกกับแม่คนละครึ่ง ซื้งค่าใช้จ่ายถ้าเอาแค่น้อง มันไม่ต่ำกว่า13000 แน่นอน ต่อเดือน น้องเริ่มเที่ยว ซื้อครีมบำรุง เยอะแยะ
สรุป เรากับแฟนไม่เคยมีความดี หรือจริงๆ แม่เราดีแล้ว แต่เราคิดไม่ดี เราควรทำยังไง จริงๆปัญหายังไม่ละเอียดเราจำไม่ได้ ปวดหัว นอนร้องไห้ทุกวัน พูดกับใครก็ไม่ได้ เราจะบาปไหม ที่คิดแบบนี้
และอีกสิ่งหนึ่งแม่เคยบอกเราว่า พอน้องเรียนจบมีครอบครัว น้องก็ไปจากเราแล้ว....แล้วเราล่ะจะเหลืออะไร เงินเก็บก็ไม่มี ส่วนคนที่อยู่ข้างๆเราในวันนั้นก็คงจะมีแค่ลูกและแฟน ถึงเวลานั้น เราก็คงจะสามสิบแฟนเรา แล้วเราจะเหลืออะไร คำที่แม่พูดและบอกน้องๆ ว่าพี่ล้างผลาญแม่ เจ็บปวดมากเราพยายามมาครึ่งชีวิต เพื่อแม่กับน้อง ถ้าถึงเวลานั้นเราจะเหลืออะไร แม่คิดแค่ว่าต้องให้น้องๆไปจุดที่ดี....แล้วเราล่ะ