ขออนุญาตตั้งกระทู้นี้นะค่ะ
เค้าเป็นคนชอบอ่านกระทู้พันทิปที่ถูกแชร์
หวังว่าเค้าจะกดเข้ามาอ่านเรื่องราวของเค้าบ้าง

เรื่องนี้คือเรื่องจริงของเราเอง ไม่ใช่เรื่องแต่งค่ะ

เราตัดสินใจจะหายออกไปจากชีวิตของเพื่อนที่เรารักมานานเกือบ 20 ปี เราตัดสินใจออกมาโดยไม่ได้บอกอะไรเค้าเลย
เราได้บล๊อกและลบทุกอย่างที่เกี่ยวกับเค้าออกขากชีวิตเราหมด

เค้าเป็นคนชอบอ่านกระทู้พันทิป ชอบส่งกระทู้พันทิปที่แชร์กันในเฟสมาให้เราอ่านบ่อยๆ เผื่อเค้าจะกดเข้ามาอ่าน
และได้เข้าใจความรู้สึกเราบ้าง ว่าทำไมเราตัดสินใจหายไปจากชีวิตเค้าอีกครั้ง


เราชื่อ ส้ม ส่วนเพื่อนที่เรารัก เค้าชื่อเล่นจริงๆว่าป๊อบ แต่เราจะชอบเรียกเค้าว่า ธี เป็นชื่อที่เราจะใช้เรียกเค้าคนเดียว
เราคิดว่าถ้าเค้าเข้ามาอ่านและไม่ซื้อบื้อมากเกินไป
คงจะรู้ว่ากระทู้นี้เราเป็นคนเขียน

เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยอนุบาล นับเวลาตอนนี้ก็เป็นเพื่อนกันมา20ปี เราเรียนด้วยกันจนถึง ป.6 แล้วก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปเรียนต่อม.1ที่อื่น
เท่าที่เราจำความได้ เราชอบธีมาตั้งแต่เด็กประถม เค้าเป็น Poppy love ของเราเลยก็ว่าได้ ตอนนั้นเราแสดงออกทุกอย่างว่าเราชอบเค้า
(ยอมรับเลยค่ะว่าแรดแต่เด็ก 5555) เพื่อนทุกคนจะรู้กันหมดว่าเราชอบธี แต่ตัวธีไม่เคยแสดงออกเลยว่าชอบเรา เป็นแบบนี้อยู่นานหลายปีค่ะ
จนเราถอดใจคิดว่าธีคงไม่ชอบเราแน่ๆ จนถึงป.6ที่ต้องแยกย้ายไปเรียนต่อ สมัยนั้นไม่มี hi5 facebook e-mail ไรเลยค่ะ ติดต่อได้ทางเดียวคือทางโทรศัพท์บ้านเท่านั้น แต่เรากับธีก็ไม่เคยได้ติดต่อกันอีกเลยพอเรียนจบป.6

สมัยที่เราเรียนม.3
สมัยเรามีโทรศัพท์มือถือแล้ว วันนึงก็มีเบอร์แปลกๆโทรหาเราค่ะ เรารับสาย ซึ่งก็เป็นธีที่โทรมาหาเรา หลังจากที่ไม่ได้เจอไม่ได้คุยกันเลย 3 -4 ปี
ตอนนั้นธีเรียนม.4แล้วค่ะ (จริงๆเราต้องเรียนม.4รุ่นเดียวกับธี แต่ตอนม.2เราต้องเรียนซ้ำชั้นทำให้เรียนช้ากว่าธีไป 1 ปี) เราดีใจมากที่รู้ว่าธีโทรมาหา
ก็นัดเจอกันหลังเลิกเรียนทันทีเลย เพราะเรารู้สึกคิดถึงมากอยากเจอ อยากเห็นหน้า เรานัดเจอกันที่ห้างแถวบ้านเรา ธีสูงกว่าตอนประถมมาก
เราไม่ค่อยได้คุยไรกันมากนัก ก็เดินเที่ยวเล่นตามประสาเด็กวัยรุ่นทั่วไป  เนื่องจากบ้านเราไม่ได้อยู่ไกลห้างมากนัก เราสองคนเลยเดินกลับด้วยกัน
วินาทีนั้นคืออยากใช้เวลาอยู่กับธีให้นานที่สุด หลังจากที่ธีส่งเราถึงบ้านแล้ว ธีก็กลับบ้านแล้วเราก็ขาดการติดต่อกันไปอีกครั้ง เราจำไม่ได้ว่าเพราะอะไรเราถึงขาดการติดต่อไป ยอมรับว่าจนถึงตอนนั้นก็ยังรักธีอยู่และก็คิดเสมอ ว่าธีไม่ได้รู้สึกไรกับเราเลย เพราะธีไม่เคยแสดงออกอะไร
เราเลยถอดใจอีกครั้งเป็นครั้งที่ 2

สมัยมหาลัย ปี2
ตอนนั้นเราเพิ่งหัดเล่น Facebook วันนึงก็มีผู้ชายคนนึงแอดเฟรนและทักแชทมาหาเรา ซึ่งคนๆนั้นก็ธีค่ะ ตอนนั้นเรายอมรับว่าเราดีใจมากแต่ก็เกือบไม่รู้สึกอะไรละเพราะธีมีแฟนแล้ว ได้แต่วางตัวให้เหมาะเป็นได้แค่เพื่อน ซึ่งตอนนั้นเองเราก็ไม่ได้คิดอะไร เลยไม่ค่อยได้ทัก หรือได้คุย
ได้แต่ส่องเฟสธีอยู่เงียบๆ เพราะตอนนั้นเราเองก็มีแฟนแล้วค่ะ
หลังจากเราเรียนจบและเลิกกับแฟนที่คบกัน เราก็ปิด Facebookไป (ส่วนตัวเป็นคนไม่ชอบเล่นโซเชียลมากนัก ทั้งๆที่เรียนสายไอทีมา 5555)
ทำให้เราไม่ได้ติดต่อคุยกับธีอีกเลย(ซึ่งปกติก็ไม่ได้คุยกันอยู่แล้ว เพราะธีมีแฟนแล้วเราเลยไม่อยากคุยมากนัก กลัวเผลอใจ)
ทำให้เราต้องถอดใจอีกครั้งเป็นครั้งที่ 3


หลังจากเรียนจบ
เรามีเหตุที่ต้องกลับมาเปิด Facebook อีกครั้ง ซึ่งการเปิด Facebook ครั้งนี้เป็นจุดที่ทำให้เราต้องมานั่งเขียนกระทู้นี้เลยค่ะ
เราได้เจอเพื่อนคนนึงชื่อชาญ เป็นเพื่อนที่เรียนมาด้วยกันสมัยประถมและเป็นเพื่อนธีด้วย ซึ่งชาญเป็นเพื่อนชายที่เราจะสนิทมาก
และชาญจะรู้ว่าเราชอบธีมาตลอด จนถึงทุกวันนี้ก็ยังชอบอยู่  หลังจากได้เจอชาญใน Facebook ชาญก็จะรวมกลุ่มแชทเพื่อนสมัยอนุบาลทุกคนที่มีอยู่ไว้ด้วยกัน และนัดมีตติ้งเจอกัน เราก็ไปค่ะ เพราะเราอยากเจอธีหลังจากไม่ได้เจอมานาน 10 ปี แว๊ปแรกที่เจอเรารู้สึกเลยว่าเรายังลืม Poppy loveคนนี้ไม่ได้จริงๆ แต่เราก็พยายามเบรคตัวเองตลอดเพราะธีมีแฟนแล้ว และก็เป็นแฟนที่คบกันตั้งแต่สมัยมหาลัยตอนนั้น ตลอดเวลาในงานมีตติ้งวันนั้นเราไม่สามารถละสายตาจากธีได้เลยค่ะ ซึ่งตัวธีเองก็สัมผัสได้ว่าเรามองเค้าตลอด

หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาตลอด เวลาเพื่อนนัดเจอกันที่ไหน ธีจะคอยมารับและมาส่งเราทุกครั้ง ยิ่งทำให้เรากลับมารู้สึกรักธีมากขึ้นเรื่อยๆ กลายเป็นความสัมพันธ์ที่เราเองก็บอกไม่ได้ว่ามันกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ เราลืมบอกไปค่ะว่าธีกับแฟนไม่ได้อยู่ด้วยกัน แฟนธีอยู่ต่างจังหวัด นานๆครั้ง เจอกันที
มันยิ่งทำให้เรากับธีเจอกันได้บ่อยมากขึ้น เรากับธีทำงานอาชีพสายงานเดียวกัน เลยค่อนข้างจะหาเรื่องคุยกันได้ตลอด
ยิ่งนับวันก็ยิ่งคุยกันบ่อยขึ้นและเกือบตลอดเวลา จนวันนึงอยู่ดีดีธีก็บอกทุกอย่างที่เราเข้าใจผิดมาตลอดเหมือนมาเฉลยทุกอย่างที่เรารู้แล้วแล้วช๊อคมากค่ะ

บทสนทนาอาจจะห้วนๆไปหน่อย เพราะเราย่อมา

ธี = มีไรจะถาม
เรา = ถามไร
ธี = ไม่เจอกัน 10 ปี แกยังชอบเราอยู่อีกหรอ??
เรา = Poppy love รักครั้งแรกอะ 20 ปีก็ยังชอบ
ธี = ตอนเด็กๆเราก็ชอบแกนะ แต่เราเขิน แล้วแกก็ไปชอบคนอื่น เราเลยคิดว่าแกไม่ชอบเราแล้ว
เรา = ทำไมตอนม.3ถึงหายไป ที่เรานัดเจอกันแล้วแกไปส่งเราที่บ้าน พอกลับบ้านแกก็หายไปเลย
ธี = เราไม่เคยหายไปไหน ลองนึกให้ดีดี ครั้งนั้นที่เราโทหาแกตอนม.4 เราไปขอเบอร์แกจากเพื่อนอีกคน พอเราได้เบอร์แก เราก็โทรหาแกทันที แต่พอกลับบ้านแกก็ไม่ติดต่อเรามา
เรา = แกแหละหาย แกไม่ติดต่อกลับมา
ธี = ตอนมหาลัยที่เราทักแชทแกไป เราตามหาแกจาก facebook หานามสกุลแก ไปเจอเฟสน้องสาวแก เลยแอดเฟสน้องสาวแกไป พยายามหารูปหาอะไรที่น้องแกtagแก พอเจอเฟสแกก็แอดมาแล้วทักแก แต่แกจำเราไม่ได้
เรา = ........(อึ้ง).......
ธี = ธีไม่เคยหายไปไหนเลย ธีตามหาส้มตลอด

นี้คือรูปที่ธีส่งมาให้เราดูว่าเค้าทักมาหาเราตอนที่แอดเฟสมาหา



ตอนนั้นเราอึ้งมาก และก็รีบเข้าไปดูความสัมพันธ์ในเฟสของน้องสาวเรากับธี ซึ่งก็จริงค่ะ ธีเป็นเพื่อนกับน้องสาวเราก่อน แล้วมาเป็นเพื่อนในเฟสกับเราทีหลัง เราใช้ชื่อเฟสบุ๊กค่อนข้างประหลาด ไม่ได้ใช่ชื่อจริงนามสกุลจริง
แต่น้องสาวเราใช่ชื่อจริงนามสกุลจริง  วินาทีนั้นเราพูดอะไรไม่ถูกเลย เพราะคิดว่าตลอดว่าเราเป็นฝ่ายที่ตามหาธี รักธี สนใจธีอยู่ฝ่ายเดียว แต่ในความจริงคือ ธีตะหากที่เป็นฝ่ายสนใจเรา และตามหาเราตลอด
เพียงแต่ธีไม่เคยแสดงออก เรื่องมันควรจะจบแบบมีความสุขใช่มั้ยคะ?? แต่ไม่ใช่ค่ะ เราก็ยังสำนึกอยู่ในใจว่า "ธีมีแฟนแล้ว"

หลังจากที่ธีได้บอกความในใจที่เราสงสัยมาตลอด เราก็ค่อยๆถอยห่างออกจากธีค่ะ เพราะจิตสำนึกที่ว่าธีมีแฟนแล้วเนี้ยแหละมันค้ำคออยู่ เราไม่คิดแย่งของๆใคร เพราะเราเองก็ไม่ชอบให้ใครมาแย่งของๆเรา
เราเลยอยากถอยห่างรักษาระยะไม่ให้มันล้ำเส้นมากไปกว่านี้ เราไม่อ่านไม่ตอบทั้งเฟสและไลน์ ไม่รับโทรศัพท์ ไม่อ่านแชทกลุ่มเพื่อน ตัดทุกอย่างเพื่อรักษาความรู้สึกไม่ให้เกินมากไปกว่านี้ เพราะถ้ามากไปกว่านี้มันจะผิด แต่ธีก็พยายามจะคุยกับเราให้ได้ จนชาญมาขอให้เรายอมคุยกับธี เรายอมคุยเพื่อปรับความเข้าใจกับเค้าเพราะเห็นแก่ความเป็นเพื่อนที่คบกันมา 20 ปี

เรานัดเจอกันค่ะ เราทำงานไม่ไกลจากที่ทำงานธีมากนัก ธีพาเราไปที่ๆเราอยากไป ไปกินโจ๊กที่เราอยากกินมานาน ตลอดเวลาที่ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน
เรามีความสุขมาก ยอมรับผิดตรงนี้เลยค่ะ ว่าเผลอลืมเรื่องที่ธีมีแฟนและที่มาก็จะมาเคลียเรื่องนี้
เราจะเป็นผญที่ชอบถ่ายอะไรมุ้งมิ้งและลงเฟส เราแอบถ่ายรูปตอนที่ธีจับมือเราเดิน แค่รูปมือที่จับกัน ตลอดเวลาที่รู้จักกันมา 20 ปีนี้คือครั้งแรกที่จับมือกัน เป็นการจับมือที่เราอบอุ่นมากแทบไม่อยากปล่อย
เราเอารูปที่เราถ่ายลงfacebookของเรา แต่เราไม่tagอะไรเกี่ยวกับธีเลย เพราะกลัวแฟนธีเห็น



เราลงรูปพร้อมแคปชั่นว่า "จับมือเหมือนกลัวจะหาย หายไปตั้ง 10 ปีละ มีโอกาสละก็จับให้แน่นๆหน่อย ถ้าปล่อยให้หายอีก ก็จะไม่กลับมาแล้วนะ "


สำหรับเรามันโอเคมากค่ะ ธีถามว่าเรามีความสุขมั้ย เราตอบได้เต็มปากเลยว่ามี และธีเองก็บอกว่าเค้าก็มีความสุข

ชีวิตเหมือนจะแฮปปี้ดีเนอะ แต่ไม่ค่ะ ยังไม่จบ

หลังจากที่ธีส่งเรากลับบ้าน ก่อนนอนธีส่งข้อความมาหาเราตามรูปเลยค่ะ




เราได้แต่อ่านค่ะ ตอบไรไม่ถูก รู้สึกงง งง จุกจนพิมไรไม่ออก แต่อีกใจก็รู้สึกดีใจที่เค้าเป็นผู้ชายที่ดีรักและรับผิดชอบ
ไม่ได้เห็นแก่ตัว เห็นแก่ความรู้สึกตัวเอง
ตั้งแต่วันนั้นเราไม่ตอบไรธีเลย ธีทักแชทมาหาเรา แต่เราไม่แม้แต่เปิดอ่าน และก็มีเหตุที่ทำให้เรากับธีต้องมาเจอกัน
คืนนึงกลุ่มเพื่อนเรานัดมามีตติ้งกันที่บ้านเราโดยโทมาบอกเราล่วงหน้า แค่ 20 นาที ยังไม่ทันที่เราจะตกลงเพื่อนก็มาถึงบ้านกันแล้วค่ะ
ทุกคนพยายามจะให้เรากับธีคืนดีกัน แต่เราก็พยายามหลีกเลี่ยงการคุยกับธีตลอด สุดท้ายทุกคนก็พร้อมใจกันกลับบ้าน
ปล่อยให้เรากับธีอยู่กันสองคนเพื่อปรับความเข้าใจ แต่เราก็ไม่ได้คุยไรกันเลยค่ะ พอเพื่อนคนอื่นกลับ ธีก็อยู่ช่วยเราเก็บของสักพัก
เก็บเสร็จเค้าก็กลับบ้านไป
สรุปแล้วสิ่งที่เรารู้ในคืนนั้นจากเพื่อน เรารู้แค่ว่าธีกระวนกระวายใจที่เราไม่คุยกับเค้า และอยากจะมาเจอเรามาก อยากรู้ว่าเราคิดอะไร
แต่พอมาเจอเรา ธีก็ทำไรไม่ถูก ได้แต่พยายามจะใช้เวลาที่ได้อยู่กับเราให้มากที่สุด

อีกไม่กี่วันนี้จะถึงวันเกิดเราค่ะ ตั้งแต่คืนนั้นเรากับธีก็ไม่ได้คุยไรกันอีกเลย ต้องบอกว่าเป็นเรามากกว่าที่ไม่คุยกับเค้า
แต่เค้าก็ทักมาเรื่อบๆจนเราเผลอกดไปอ่าน ก็คุยกันตามรูปเลยค่ะ






หลังจากนั้นเราก็ตัดสินใจจะหายไปจากชีวิตธีอีกครั้ง  บล๊อกทุกอย่างที่เป็นธีออกจากชีวิตเราหมดเลยค่ะ บล๊อก line บล๊อก facebook บล๊อกเบอร์โท
และก็ลบทุกอย่างออกไปให้หมด เพื่อกันไม่ให้ตัวเราใจอ่อนติดต่อกลับไปหาธีซะเอง
เรารู้สึกเสียใจแต่ยอมรับความจริงทุกอย่างได้ เพียงแต่เรายังไม่สามารถกลับไปเจอหน้าธีได้เหมือนที่ธีขอให้เราเหมือนเดิม
กับเค้าตอนที่เรายังไม่รู้ว่าธีชอบเรา

เราตัดสินใจคิดว่าครั้งนี้จะหายไปและจะไม่ให้เค้าตามหาเราเจออีก



ที่มาตั้งกระทู้เพราะอยากบอกให้ธีรู้ไว้ว่า เรายังรักธีเหมือนเดิม  แต่การไม่เจอกันของเราสองคน คงเป็นผลดีต่อเราทั้งคู่
"เรารักกันแต่คงไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นคนรักกัน...เราอาจจะเกิดมาเพื่อเป็นแค่เพื่อนรักกัน"
ขอบคุณธีที่รักเรา ตอนนี้เรารู้แล้วว่าธีรักเรา ขอบคุณที่ผ่านมาที่ตามหาแต่เราซื่อบื้อเองที่ไม่รู้
อย่ารู้สึกผิดที่ทำให้เราสองคนต้องเป็นแบบนี้ สิ่งที่ธีตัดสินใจธีทำถูกต้องแล้ว เราขอเวลานะ ตอนนี้เราทำใจเป็นเพื่อนกับธีไม่ได้จริงๆ
แต่เราสัญญาว่าเราจะเป็นเพื่อนธีต่อไป

ชีวิตเรานี้เหมือนคลับฟรายเดย์ ตอน ความลับของสัญญาใจเลยค่ะ 55555


หวังว่าธีจะเข้ามาอ่าน

****ขอย้ำอีกทีนะค่ะ ว่าเรื่องนี้คือเรื่องจริงของเราเอง ไม่ใช่เรื่องแต่งค่ะ

ขอบคุณทุกคนที่อ่านนะค่ะ