เริ่มเรื่องกันเลยนะคะ ...
เราเป็นผู้หญิงคนหนึ่งค่ะ ที่เชื่อมั่นในคำว่าความรัก เราเชื่อว่าถ้าเรามีความรักที่ดีให้เขาก็จะมีความรักที่ดีให้เรา ถ้าเราซื่อสัตย์ เขาก็จะซื่อสัตย์ แต่.. ไม่เป็นอย่างนั้นค่ะ สิ่งที่เราเจอก็คือ เขาไม่ซื่อสัตย์ต่อเราเลย จับได้กี่ครั้งก็เหมือนว่าเขาจะไม่รู้สึกผิดอะไร เราก็ร้องไห้ทุกครั้งทุกหน ล่าสุดที่เราเจอ คือเราทะเลาะกับเขา จนมีคำๆนึงหลุดออกมาจากเขาคือคำว่า "เลิกกันเหอะ" วันนั้นเราทั้งคู่แทบไม่ได้คุยกันดีๆเหมือนปล่อยกันไม่ได้ คุยกันก็ด่ากัน จนเช้าอีกวันเราเข้าไปดูแชทเฟสเขา และแล้วสิ่งที่คิดไว้ก็มาถึง เขาทักผู้หญิงคนหนึ่งไป ซึ่งเราทำอะไรไม่ถูกคิดอย่างเดียวว่า เห้ยย!นี่เลิกจริงเหรอ เอาจริงเหรอ เรานี่สั่นไปหมด คือตอนนั้นด่าได้ก็ด่า มันทำอะไรไม่ถูกจริงๆ เลิกกันไม่ถึงวันเขามาทำแบบนี้ เรานี่แย่ไปเลย วันนั้นเราเซงมาก แบบอะไรว้ะทำไมมันทำตัวแย่ขนาดนี้หรือมันหมดรักเราแล้ว เราก็อื้มโอเค ได้ทำแบบนี้เราก็ทำตัวชิวบ้าง เราออกไปเที่ยวกับเพื่อน เราก็เล่าให้เพื่อนฟังว่าเราทะเลาะกันเลิกกันแล้ว เพื่อนเราก็นี่ ให้กำลังใจดีมาก ชวนกินแต่เหล้า เอาให้เมายันเช้า แต่คือตอนนั้นเราก็ไม่คิดอะไรแล้วอ่ะ เหมือนเราเจอมาเยอะ เราชาไปหมด ในใจก็คิดแหละเขาไม่กล้าเลิกกับเราจริงๆ และมันก็จริงค่ะ เขาไม่กล้าเลิกกับเรา เขาชวนเราคุยทั้งวัน แต่.. จุดพีคของวันนั้นคือ เพื่อนเขาทักเรามา ตอนแรกเราก็ไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นเพื่อนกัน เขาก็ไม่รู้ว่าเราเป็นแฟนเพื่อนเขา แต่คือแบบบบบบบ!! หล่อมาก หล่อจริงๆ สูง ขาว หน้าตานี่บอกเลยคือผู้ชายอะไรไม่รู้ ไม่ตอบก็คงไม่ได้แล้ว สรุปเราก็ตอบ เขาก็เชิงถามนู่นถามนี่ ถามถึงเพื่อนสนิทเขาว่าเรารู้จักหรือเปล่า เราก็ตอบสิ่คะว่า รู้จัก เราก็ลืมกลัวเริ่มไม่อยากคุย เราก็เลยบอกเขาไปว่า เราเป็นแฟนเพื่อนของเพื่อนสนิทเธอ เขาก็เลยย อ่อออ!!นึกออกแล้ว เธอเป็นแฟนไอ้พี พีนี่คือชื่อแฟนเรา ส่วนเขาชื่อภัทร จากนั้นเรากับภัทรก็คุยกันมาตลอด ภัทรก็ถามว่าทำไมถึงตอบเฟสภัทร เราก็ตอบไปตรงๆแหละว่าทะเลาะกับพี ภัทรก็บอกว่า งั้นแหละพีมันขี้งอน ง้อๆเดี๋ยวก็หาย เราก็เลยบอกภัทรไปว่าพีแอบคุยกับผู้หญิง ภัทรก็เลยบอกว่าไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็ดีกัน เราก็ตอบส่งๆภัทรไปว่า คงงั้นแหละภัทร พอตอนเย็นพีก็ขอมารับเรา เราก็โอเค เราก็เลยบอกภัทรว่าเดี๋ยวเราทักไปนะพีจะมารับ ภัทรก็ไม่ว่าอะไร ก็เนาะคุยกันเฉยๆไม่สบายใจอยู่นี่เนาะ ที่เราทำแบบนี้ก็เพราะว่า พีเป็นคนขี้หึงมาก แม้กระทั่งเพื่อนผู้ชายเรา เราก็อยู่ใกล้ไม่ได้ วันนั้นพีก็ไปส่งเรากลับบ้าน เราขอดูโทรศัพท์พีก็ไม่มีอะไร เราก็ไม่ว่าอะไร พีก็กลับไป แล้วคืนนั้นเรากับภัทรก็คุยกันตลอด พีแทบไม่มีส่งมาหาเราเลยไลน์เรามีแต่เพื่อนที่ส่งมาเรานึกในใจว่าทำไมภัทรไม่เป็นพี ภัทรถ่ายรูปให้เราดู ภัทรบอกว่าภัทรอยู่ไหน ภัทรอยู่กับใคร เรารู้สึกดีมากที่ภัทรมาทำแบบนี้ แต่เราก็ได้แต่บอกกับตัวเองว่า อย่ารู้สึกดี เรามีแฟนอยู่แล้ว แล้วเขาก็เป็นเพื่อนกัน คืนนั้นภัทรขอคอลคุยกับเรา เราก็โอเคไม่เขินไม่อะไร ก็รู้สึกเฉยๆเพิ่งคุยกันวันแรก เราคุยกับภัทรไปเราหัวเราะกันไป คุยไปก็ยิ่งรู้สึกว่าภัทรเป็นคนนิสัยเด็กๆ แต่คงจะแบดบอยไม่น้อย ก็กินเบียร์กินเหล้า กลับบ้านก็5ทุ่มเที่ยงคืน ตีหนึ่ง นั่นแหละค่ะ เราลืมพีไปเลย ... วันต่อมา ภัทรกับพี เขาต้องเรียนด้วยกัน แต่เหมือนว่าพีจะไลน์มาชวนทะเลาะตลอด ส่วนภัทรก็รายงานเราทุกอย่างว่าอยู่ไหน ทำอะไร อยู่กับใคร กำลังจะไปตัดผม กำลังจะไปเรียน ซึ่งต่างจากพี คนละอารมณ์เลย เรามีความสุขค่ะที่ได้คุยกับภัทร ภัทรตอบเราตลอดทั้งที่เขาก็ต้องเรียน แต่คือก็ตอบได้นะ ว่างก็ตอบ ไม่ว่างก็บอก แต่พีนี่หายไปเลยค่ะ เราแอบคิดนะคะเขาไม่คิดเลยหรอว่าเขาปล่อยให้เรามีช่องว่างขาดนี้ได้ยังไง เรากับภัทรก็คุยกันมาเรื่อยๆค่ะเราจะนอนจะไปไหน จะทำอะไรก็กลายเป็นว่าภัทรรู้เรื่องหมดทุกอย่าง แต่กับพีที่ไม่ค่อยตอบไม่ค่อยอะไรไม่รู้เรื่องอะไรของเราเลย ภัทรใส่ใจเราทุกอย่าง ตอนนั้นเราแฮปปี้เวอร์ๆเลย ยิ้มได้ตลอด แต่พอพีมาเราก็เลือกพีนะ คิดไว้ในใจยังไงก็เลือกพี เรากับภัทรตอนนั้นก็คุยกันได้4วันแล้ว ไม่มีวันไหนที่ภัทรจะไม่คอลมาหาหรือตอบเราช้า ไม่มีเลย จนเราบอกภัทรว่า ภัทรเราคุยกับพีแล้วนะ ภัทรก็บอกว่า อื้ม เธอกลับไปคุยกับพีดีๆเถอะ เราก็รู้นะว่าภัทรไม่โอเคหรอก เราก็ได้แต่บอกภัทรว่า เรารู้สึกดีกับภัทรไปแล้วนะให้เลิกคุยก็คงไม่ได้แล้ว ภัทรก็บอกว่า ใช่ภัทรก็รู้สึกอย่างนั้น ตลอดนั้นมาเราก็เริ่มห่างกับพี เราเริ่มมองว่าภัทรดีทุกอย่างเช้ามาก็โทรปลุก แต่พีก็เอาแต่ชวนทะเลาะ เอาจริงๆเรารู้สึกผิดค่ะ แต่เราก็รู้สึกดี มันแบบเห้อค่ะพูดไม่ถูก สุดท้ายเหมือนพีจะเริ่มรู้เพราะเราออนเฟสบ่อยแล้วเพื่อนเรามันก็ชอบมาโพสเล่นๆหน้าวอลเรา ตัวอักษรย่อชื่อภัทรค่ะ เอาแล้วไงค่ะซวยแล้ว พีเริ่มรู้ว่าเป็นใคร พีเริ่มยิงคำถามมาที่เราว่า "ภ" คือใคร เราก็ได้แต่แถ พีบอกว่าพีไม่ไหวแล้วนะ ทำไมทำแบบนี้กับพี ตอนนั้นเรารู้เลยว่าพีไม่ไหวจริงๆ เราก็ตัดสินใจบอกภัทร แต่เหมือนว่าภัทรจะขี้กลัวมาก เราก็เฟลๆนะคะ ทำไมเขาถึงกลัวอะไรขนาดนี้ ผู้ชายนะไม่ใช่ตุ้ด วันที่เราบอกภัทรคือวันที่เรานัดจะไปทำบุญกันค่ะ สุดท้ายภัทรลาเราเลยค่ะ ภัทรบอกว่า พีมันก็เพื่อนภัทร ภัทรก็รู้สึกดีกับเรา แต่ภัทรต้องเลือก ภัทรไม่อยากทำผิดอีกแล้ว ภัทรขอบล้อคเฟสเราค่ะ เราก็โอเค ไม่แค่นั้นสิ่คะ ภัทรบล้อคเบอร์เราด้วย แต่สึดท้ายเขาก็โทรมา บอกว่า ให้เราคิดดีๆนะว่าจะเลือกคนที่คุยกันแค่1อาทิตย์หรือคนที่คบกันมา1ปี6เดือน ตอนนั้นบอกตามตรงค่ะ เราอึ้งเราตอบไม่ถูกเรารู้อยู่แก่ใจว่ายังไงเราก็เลือกพี แต่เราเสียดายภัทร เราเฟลมากเฟลจริงๆ กำลังจะได้ไปทำบุญกันแล้ว แต่จะทำไงได้ละคะ คำว่าเพื่อนของผู้ชายมันยิ่งใหญ่ เราก็ได้แต่กลับมามองตัวเองว่าทำไมเราเห็นแก่ตัวขนาดนี้ ทำให้คนที่รักเราเสียใจมากขนาดนี้
ความรักกับคำว่าแฟนเพื่อน
เราเป็นผู้หญิงคนหนึ่งค่ะ ที่เชื่อมั่นในคำว่าความรัก เราเชื่อว่าถ้าเรามีความรักที่ดีให้เขาก็จะมีความรักที่ดีให้เรา ถ้าเราซื่อสัตย์ เขาก็จะซื่อสัตย์ แต่.. ไม่เป็นอย่างนั้นค่ะ สิ่งที่เราเจอก็คือ เขาไม่ซื่อสัตย์ต่อเราเลย จับได้กี่ครั้งก็เหมือนว่าเขาจะไม่รู้สึกผิดอะไร เราก็ร้องไห้ทุกครั้งทุกหน ล่าสุดที่เราเจอ คือเราทะเลาะกับเขา จนมีคำๆนึงหลุดออกมาจากเขาคือคำว่า "เลิกกันเหอะ" วันนั้นเราทั้งคู่แทบไม่ได้คุยกันดีๆเหมือนปล่อยกันไม่ได้ คุยกันก็ด่ากัน จนเช้าอีกวันเราเข้าไปดูแชทเฟสเขา และแล้วสิ่งที่คิดไว้ก็มาถึง เขาทักผู้หญิงคนหนึ่งไป ซึ่งเราทำอะไรไม่ถูกคิดอย่างเดียวว่า เห้ยย!นี่เลิกจริงเหรอ เอาจริงเหรอ เรานี่สั่นไปหมด คือตอนนั้นด่าได้ก็ด่า มันทำอะไรไม่ถูกจริงๆ เลิกกันไม่ถึงวันเขามาทำแบบนี้ เรานี่แย่ไปเลย วันนั้นเราเซงมาก แบบอะไรว้ะทำไมมันทำตัวแย่ขนาดนี้หรือมันหมดรักเราแล้ว เราก็อื้มโอเค ได้ทำแบบนี้เราก็ทำตัวชิวบ้าง เราออกไปเที่ยวกับเพื่อน เราก็เล่าให้เพื่อนฟังว่าเราทะเลาะกันเลิกกันแล้ว เพื่อนเราก็นี่ ให้กำลังใจดีมาก ชวนกินแต่เหล้า เอาให้เมายันเช้า แต่คือตอนนั้นเราก็ไม่คิดอะไรแล้วอ่ะ เหมือนเราเจอมาเยอะ เราชาไปหมด ในใจก็คิดแหละเขาไม่กล้าเลิกกับเราจริงๆ และมันก็จริงค่ะ เขาไม่กล้าเลิกกับเรา เขาชวนเราคุยทั้งวัน แต่.. จุดพีคของวันนั้นคือ เพื่อนเขาทักเรามา ตอนแรกเราก็ไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นเพื่อนกัน เขาก็ไม่รู้ว่าเราเป็นแฟนเพื่อนเขา แต่คือแบบบบบบบ!! หล่อมาก หล่อจริงๆ สูง ขาว หน้าตานี่บอกเลยคือผู้ชายอะไรไม่รู้ ไม่ตอบก็คงไม่ได้แล้ว สรุปเราก็ตอบ เขาก็เชิงถามนู่นถามนี่ ถามถึงเพื่อนสนิทเขาว่าเรารู้จักหรือเปล่า เราก็ตอบสิ่คะว่า รู้จัก เราก็ลืมกลัวเริ่มไม่อยากคุย เราก็เลยบอกเขาไปว่า เราเป็นแฟนเพื่อนของเพื่อนสนิทเธอ เขาก็เลยย อ่อออ!!นึกออกแล้ว เธอเป็นแฟนไอ้พี พีนี่คือชื่อแฟนเรา ส่วนเขาชื่อภัทร จากนั้นเรากับภัทรก็คุยกันมาตลอด ภัทรก็ถามว่าทำไมถึงตอบเฟสภัทร เราก็ตอบไปตรงๆแหละว่าทะเลาะกับพี ภัทรก็บอกว่า งั้นแหละพีมันขี้งอน ง้อๆเดี๋ยวก็หาย เราก็เลยบอกภัทรไปว่าพีแอบคุยกับผู้หญิง ภัทรก็เลยบอกว่าไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็ดีกัน เราก็ตอบส่งๆภัทรไปว่า คงงั้นแหละภัทร พอตอนเย็นพีก็ขอมารับเรา เราก็โอเค เราก็เลยบอกภัทรว่าเดี๋ยวเราทักไปนะพีจะมารับ ภัทรก็ไม่ว่าอะไร ก็เนาะคุยกันเฉยๆไม่สบายใจอยู่นี่เนาะ ที่เราทำแบบนี้ก็เพราะว่า พีเป็นคนขี้หึงมาก แม้กระทั่งเพื่อนผู้ชายเรา เราก็อยู่ใกล้ไม่ได้ วันนั้นพีก็ไปส่งเรากลับบ้าน เราขอดูโทรศัพท์พีก็ไม่มีอะไร เราก็ไม่ว่าอะไร พีก็กลับไป แล้วคืนนั้นเรากับภัทรก็คุยกันตลอด พีแทบไม่มีส่งมาหาเราเลยไลน์เรามีแต่เพื่อนที่ส่งมาเรานึกในใจว่าทำไมภัทรไม่เป็นพี ภัทรถ่ายรูปให้เราดู ภัทรบอกว่าภัทรอยู่ไหน ภัทรอยู่กับใคร เรารู้สึกดีมากที่ภัทรมาทำแบบนี้ แต่เราก็ได้แต่บอกกับตัวเองว่า อย่ารู้สึกดี เรามีแฟนอยู่แล้ว แล้วเขาก็เป็นเพื่อนกัน คืนนั้นภัทรขอคอลคุยกับเรา เราก็โอเคไม่เขินไม่อะไร ก็รู้สึกเฉยๆเพิ่งคุยกันวันแรก เราคุยกับภัทรไปเราหัวเราะกันไป คุยไปก็ยิ่งรู้สึกว่าภัทรเป็นคนนิสัยเด็กๆ แต่คงจะแบดบอยไม่น้อย ก็กินเบียร์กินเหล้า กลับบ้านก็5ทุ่มเที่ยงคืน ตีหนึ่ง นั่นแหละค่ะ เราลืมพีไปเลย ... วันต่อมา ภัทรกับพี เขาต้องเรียนด้วยกัน แต่เหมือนว่าพีจะไลน์มาชวนทะเลาะตลอด ส่วนภัทรก็รายงานเราทุกอย่างว่าอยู่ไหน ทำอะไร อยู่กับใคร กำลังจะไปตัดผม กำลังจะไปเรียน ซึ่งต่างจากพี คนละอารมณ์เลย เรามีความสุขค่ะที่ได้คุยกับภัทร ภัทรตอบเราตลอดทั้งที่เขาก็ต้องเรียน แต่คือก็ตอบได้นะ ว่างก็ตอบ ไม่ว่างก็บอก แต่พีนี่หายไปเลยค่ะ เราแอบคิดนะคะเขาไม่คิดเลยหรอว่าเขาปล่อยให้เรามีช่องว่างขาดนี้ได้ยังไง เรากับภัทรก็คุยกันมาเรื่อยๆค่ะเราจะนอนจะไปไหน จะทำอะไรก็กลายเป็นว่าภัทรรู้เรื่องหมดทุกอย่าง แต่กับพีที่ไม่ค่อยตอบไม่ค่อยอะไรไม่รู้เรื่องอะไรของเราเลย ภัทรใส่ใจเราทุกอย่าง ตอนนั้นเราแฮปปี้เวอร์ๆเลย ยิ้มได้ตลอด แต่พอพีมาเราก็เลือกพีนะ คิดไว้ในใจยังไงก็เลือกพี เรากับภัทรตอนนั้นก็คุยกันได้4วันแล้ว ไม่มีวันไหนที่ภัทรจะไม่คอลมาหาหรือตอบเราช้า ไม่มีเลย จนเราบอกภัทรว่า ภัทรเราคุยกับพีแล้วนะ ภัทรก็บอกว่า อื้ม เธอกลับไปคุยกับพีดีๆเถอะ เราก็รู้นะว่าภัทรไม่โอเคหรอก เราก็ได้แต่บอกภัทรว่า เรารู้สึกดีกับภัทรไปแล้วนะให้เลิกคุยก็คงไม่ได้แล้ว ภัทรก็บอกว่า ใช่ภัทรก็รู้สึกอย่างนั้น ตลอดนั้นมาเราก็เริ่มห่างกับพี เราเริ่มมองว่าภัทรดีทุกอย่างเช้ามาก็โทรปลุก แต่พีก็เอาแต่ชวนทะเลาะ เอาจริงๆเรารู้สึกผิดค่ะ แต่เราก็รู้สึกดี มันแบบเห้อค่ะพูดไม่ถูก สุดท้ายเหมือนพีจะเริ่มรู้เพราะเราออนเฟสบ่อยแล้วเพื่อนเรามันก็ชอบมาโพสเล่นๆหน้าวอลเรา ตัวอักษรย่อชื่อภัทรค่ะ เอาแล้วไงค่ะซวยแล้ว พีเริ่มรู้ว่าเป็นใคร พีเริ่มยิงคำถามมาที่เราว่า "ภ" คือใคร เราก็ได้แต่แถ พีบอกว่าพีไม่ไหวแล้วนะ ทำไมทำแบบนี้กับพี ตอนนั้นเรารู้เลยว่าพีไม่ไหวจริงๆ เราก็ตัดสินใจบอกภัทร แต่เหมือนว่าภัทรจะขี้กลัวมาก เราก็เฟลๆนะคะ ทำไมเขาถึงกลัวอะไรขนาดนี้ ผู้ชายนะไม่ใช่ตุ้ด วันที่เราบอกภัทรคือวันที่เรานัดจะไปทำบุญกันค่ะ สุดท้ายภัทรลาเราเลยค่ะ ภัทรบอกว่า พีมันก็เพื่อนภัทร ภัทรก็รู้สึกดีกับเรา แต่ภัทรต้องเลือก ภัทรไม่อยากทำผิดอีกแล้ว ภัทรขอบล้อคเฟสเราค่ะ เราก็โอเค ไม่แค่นั้นสิ่คะ ภัทรบล้อคเบอร์เราด้วย แต่สึดท้ายเขาก็โทรมา บอกว่า ให้เราคิดดีๆนะว่าจะเลือกคนที่คุยกันแค่1อาทิตย์หรือคนที่คบกันมา1ปี6เดือน ตอนนั้นบอกตามตรงค่ะ เราอึ้งเราตอบไม่ถูกเรารู้อยู่แก่ใจว่ายังไงเราก็เลือกพี แต่เราเสียดายภัทร เราเฟลมากเฟลจริงๆ กำลังจะได้ไปทำบุญกันแล้ว แต่จะทำไงได้ละคะ คำว่าเพื่อนของผู้ชายมันยิ่งใหญ่ เราก็ได้แต่กลับมามองตัวเองว่าทำไมเราเห็นแก่ตัวขนาดนี้ ทำให้คนที่รักเราเสียใจมากขนาดนี้