ตามหารอยยิ้มของเธอคนนึงครับ เด็กลาดกระบัง

กระทู้คำถาม

เล่าเหตุการณ์ก่อนนะครับ

เย็นวันที่ 1 ตค ประมาณ 18.30 ในขณะที่ผมกำลังรอแท๊กซี่อยู่ที่คิววินมอไซค์ ตรงข้ามกับประตูตึกโหล ซึ่งตอนนั้นฝนเพิ่งตกใหม่ๆทำให้ถนนเเถวนั้นเต็มไปด้วยน้ำขังเฉอะแฉะ ขณะที่ผมกำลังยืนรออยู่นั้นเอง ผมเจอเธอครับ!!! เธอคนนั้นเดินมากับเพื่อน เธอหิ้วรองเท้าผ้าใบของเธอ และเดินเท้าเปล่าแต่มีถุงเท้าอยู่ (เรียกว่าเท้าเปล่าไหมนิ

) ไม่รู้เหมือนกันทำไมเธอถึงถอดรองเท้า 5555 เธอเดินมาจากทางเกกี คาดว่าเธอเเละเพื่อน อาจจะไปเที่ยวถนนคนเดิน ขณะที่เธอเดินผ่านผมไป สายตาเจ้ากรรมดันไปสบกับสายตาของเธอเข้า แค่เสี้ยววินาทีนั้นผมรู้สึกได้ถึงรอยยิ้นบนใบหน้าของเธอ รอยยิ้มที่สามารถหยุดโลกทั้งใบของผมได้ รอยยิ้มเติมเต็มชีวิตของผมให้กลับมาสดใส วินาทีนั้นผมไม่อาจละสายตาจากเธอได้เลยแม้ว่าเธอจะเดินไปจนลับตาเเล้วก็ตาม พอรู้สึกตัวอีกทีเธอเดินหายไปแล้วครับ หายกลืนไปกับฝงชนที่กำลังเดินไปมา วินาทีนั้นเองผมนึกขึ้นได้ว่าเราควรเข้าไปทำความรู้จัก หรือไม่ก็ไปให้เธอใส่รองเท้าผมก่อน แต่มันก็ไม่ทันการเเล้วครับ ผมได้เเค่คิดเพราะตอนนั้นเธอหายไปเเล้ว วันนี้ ก็ 5 ตค ผ่านมา 4 วันเเล้ว ผมก็ยังจำรอยยิ้มนั้นได้ ผมพยายามหาในเฟส แต่โลกโซเซียลมันช่างกว้างใหญ่เหลือเกิน ผมอาจเป็นหนุ่มวิศวะหน้าตากากๆคนนึงแต่ผมยังหวังครับ ผมยังหวังว่าจะได้เจอรอยยิ้มนั้นอีกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบไหนก็ตาม

รอยยิ้มของเธอทำให้ของเรากลับมาสดใสอีกครั้ง ขอบคุณนะ