มีนิยายมาเล่าให้ฟัง ว่าด้วยความเยอะของผู้หญิงคนนึง ที่ชอบใครก็แสดงออก ไม่ต้องสงสัย ความเยอะของเธอ ตรวจจากประวัติพันทิปได้ เธอระบายลงทุกวัน เพียงเเค่อยากให้ใครคนนั้นเข้ามาอ่าน แต่ก็ไม่รู้ว่าเค้าเคยผ่านตาบ้างไหม อาจจะยาว ไม่เป็นไร เราแค่อยากระบายลง แต่ถ้าแกได้มาอ่าน แกรับรู้ไว้นะ เราแค่คนธรรมดา ที่แค่ชอบแก แต่แกไม่ได้เลือกเรา กุหลาบขาวที่ได้ไป ไม่ต้องสงสัย การที่เงียบหายไปเราเข้าใจดี มันคือ คำตอบแล้วล่ะ
สวัสดีค่ะ เราก็เป็นนักศึกษาคนนึง เกิดมาไม่เคยมีเเฟน ชอบใครรักใคร ก็ไม่เคยสมหวังหรอก ก้ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร สงสัยเป็นการแสดงออกที่มากเกินไป ความรักทุกอย่างมันเลยทำให้เราทำได้แค่ มองคนที่มาทีหลัง จูงมือเค้าไป แล้วมองดูเค้ารักกัน แต่เรายังอยู่ที่เดิม
ตอนนี้อ้อมเริ่ม ใจนิ่งแล้ว ก็เศร้าเพียงเเค่ตอนอยู่คนเดียว จะเปิดเพลงเศร้า คลอกับการอ่านสือ ก็คงไม่เหมือนปอ ที่ตอนนี้คงอ่านหนังสือ อย่างเคร่งเครียด เพราะปอ เรียนหนัก เรียนอยากกว่าอ้อม
เรื่องราวของปอกับอ้อม เกิดขึ้นเมื่อ 3 เดือนก่อน ตอนนั้น อ้อมนึกไงไม่รู้ เห็นทามไลน์เฟซเด้ง แนะนำเพื่อนที่รู้จัก เฟซนั้นคือชื่อของปอ อ้อมแค่กดรับไปเล่นๆ เพียงแค่ช่วงนั้นอยากเพิ่มเพื่อน ด้วยคุณสมบัติของปอ ปอเรียนวิศวะ เรียนหนัก บริหารเวลาเก่ง กิจกรรมก็เยอะ จริงๆ อ้อมก็ชอบปอนั่นแหล่ะ แค่เห็นก็ถูกชะตา รอยยิ้มของปอ ความเข้มของคิ้วปอ อ้อมมองเเล้วมีความสุข อ้อมเลยแอดไป อยากเห็นการใช้ชีวิตของปอ ไม่ได้คาดหวัง ว่าปอจะรับ แต่ปอก็รับ
ปอ กับ อ้อม เรียน มอเดียวกัน แต่คนละคณะ ปอเรียนคณะที่หนักคำนวณ แต่อ้อมนั้นไม่เลย คือ ตอนแรกอ้อมยังไม่รู้ตัวเองว่าอยากเรียนอะไร ก็เข้ามาแบบขอไปที อ้อมเคยสละสายสุขภาพมา 2 ครั้ง เพียงเพราะอ้อมอยากเรียนธรณี แต่ตอนนี้ใช่อ้อมจะมีความสุข เพราะอ้อมเกียจการเรียนที่ภาค มันไม่สนุกเลย มันยาก มันมีแต่ตัวหนังสือ บางทีอ้อมก็อิจฉาปอนะ โหหหห มีคำนวณ มีแต่ตัวน่าเรียน แบบนี้คงเป็นสาเหตุหนึ่ง ที่อ้อมรู้สึกว่าไม่เหมาะกับปอ
อ้อมตัดสินใจทักแชทปอไป แบบขอบคุณที่รับเฟซ เอาจริงๆจะเรียกว่าจีบก็ได้ แต่อ้อมเนียนไง ก็คิดแค่ว่า ไปขอบคุณตามมารยาทอ่ะ ไม่คิดว่าปอจะตอบ ครั้งแรกที่คุยกันอ้อมรู้สึกดี นะ อ้อมอ่อนไหวง่าย
ปอ: อ้อมเรียนภาคนี้หรอ อืมๆ เดียวเราอาจเจอกัน
อ้อม : อ่อ จะเจอกันได้ไง ปอเรียนแต่ตัวคณะ 555
ปอ: ไม่แน่น้าาาา เราชอบไปหากินข้าวตามโรงอาหารแต่ละคณะบ่อยๆ
อ้อมก็รู้สึกดีนะ ตอนแรกเหมือนก็แค่อยากได้เพื่อน อ้อมเลยตัดสินใจส่อง ย้อนดูประวัติเฟซปอ อ้อมแค่รู้สึกว่า เพราะอะไร โชคชะตาถึงทำให้ ปอ กับ อ้อมมาเจอกัน อ้อมรู้สึกว่า มันบังเอิญไปไหม
ปออยู่พิษณุโลก จริงๆ อ้อมไม่ใช่คนพิษณุโลก แต่อ้อมไปพิดโลกบ่อย ก็ไปแข่งๆอ่ะ ปอเรียนพิดโลก และตอนจะเข้ามหาลัย อ้อมก็ติดรังสี มน.ไป แต่อ้อมเลือกไม่เรียน อ้อมอยากได้ธรณี ที่ภาคเหนือมากกว่า อ้อมเลยไม่ไปสัมภาษณ์ แต่ปอ ปอไม่เรียน มน. ปอติด บางมดรอบเรียนดี เป็นวิศวะ ซึ่งอ้อมก็ติด บางมดเหมือนกัน อ้อมติดเรียนดีชีวะ แปลกดี ที่อ้อมกับปอ ไม่เอาบางมด เวลานาที ก็จับให้อ้อมและปอ มาเรียน ณ ที่เดียวกัน ตอนเข้าปี 1 อ้อมและปอต้องอยู่หอใน อ้อมอยู่หอ 3 หญิงแล้ว ปอ ก็อยู่หอ 3 ชาย 555 เป็นหอตรงข้ามกัน (บางทีอ้อมก็แปลกใจนะ ว่าทำไมอ้อมไปกินข้าวหอ 3 ชายบ่อย ไม่ยักจะเจอกัน) จนล่วงเลยมาปี 2 และ ปี 3 ก็พึ่งได้คุยกัน คุยกันทางเฟซ
ปอกับอ้อมคุยกันเรื่อยมา ปอก็ดีนะ ก็เด็กเรียนวิดวะคนนึง เล่นเกมดึก นอนดึก ชอบคิดว่าตัวเองเป็นหมีแพนด้า ทั้งที่อ้อมก็เถียงมันหมีตรงไหน นกฮูกชัดๆ เพราะปอไม่ขาวไง ปอเป้นคนผิวเข้ม หมีแพนด้ามันยังมีขาวๆ ปอ ยังมาเถียงว่าหมีแพนด้ามันน่าร้ากกก กอดก็อุ่น จร้า (มันไม่เข้ากับแกเลย) หมีก็หมี ตั้งแต่นั้น อ้อมคุยอะไร ก็พยายามส่งติกเกอร์หมีแพนด้าให้ เพราะรู้ว่าปอชอบ ขนาดนั่งเรียน อ้อมก็นั่งวาดรูปหมีแพนด้า ช่างตลกจริงๆ
จริงๆอ้อมก็เจอปอ แบบผ่านๆหลายครั้งนะ แต่อ้อมกลัวไม่แน่ใจว่าควรทักไปไหม อ้อมเลือกเดินหนี เพราะอ้อมอายยยย เขินนนน มีช่วงนึงอ้อมชอบไปสนามกีฬากลางทุกวัน ไปวิ่ง แต่ไม่เคยเจอปอเลย พอวันที่ไม่ไปเพราะอ้อมป่วย แต่ปอเช็คอิน รู้สึกพลาดอย่างยิ่ง รู้ไหม การเช็คอินของปอ ยอดไลค์ถล่มทลาย แค่แคปชั่นเสี่ยวๆ บวกรูปโปรของปอ ที่สาวๆชอบกรี๊ด ช้อป (ตัวจริงปอไม่เห็นเหมือนรูปโปรเลย อ้อมไม่เข้าใจว่าอ้อมชอบปอได้ไง) ถ้าเทียบกับยอดไลค์ตอนอ้อมเป็นเพื่อน ปอ ใหม่ๆ ยังไม่เยอะมากมายขนาดนี้ แต่หลังจากเป็นเพื่อนได้อาทิตย์นึง ชะนีที่ไหนแอดมาเยอะแยะ 555 อ้อมหึงนะ มีสิทธฺ์ไปอีก ปอบอกก็ตกใจ คิดว่าตัวเองไปสร้างอะไรไว้ อ้อมก็คิดในใจ วิดวะก็งี้ ไม่แปลก แต่ประเด็น ทำไมต้องมาฮอตตอนที่เราเป็นเพื่อนกันด้วยยย คือ คู่แข่งเยอะไง
วันต่อมา ปอ บอก ว่า จะไปรับน้อง วันนั้นเป็นวันที่ปี สองได้ช้อป อ้อมก็บอกว่า ไปรับดีๆนะ อย่าแกล้งน้อง ปอแลดูโอครคร้าบบบบ อ้อมรู้สึกเลย เหมือนเพื่อนที่คุยกันแล้วมีความสุขจัง วันนั้นอ้อมก็ไปภาคอ้อมนะ พอดีมีประชุม ช่วงที่รับน้องวิดวะปี 2 ทงไปอ่างแก้ว มันต้องผ่านภาคอ้อมไง โหหหหวิดวะวิ่งเต็ม เพื่อนๆก็บอกว่า อ้อมใจเย็นๆนะ 555 อ้อมได้แต่มองหาปอ เชื่อไหม อ้อมเจอปอ ตอนปอ เดินกลับ ปอมากับเพื่อน ก็เดินผ่านภาคอ้อมอ่ะ อ้อมเห็นปอแล้ว แต่อ้อมแค่ไม่แน่ใจ ตัวจริงของปอ ถึงไม่หล่อเท่ารูปโปร แต่อ้อมก็ชอบที่ปอเป็นแบบนี้ ปอรูปร่างสันทัด สูงๆนิด ไม่ได้ขาวเลย อ้อมไม่ชอบคนขาว อ้อมดีใจที่ได้เจอปอ แต่อ้อมไม่กล้าทัก เพราะกลัวเพื่อนจะแซวปอ ไม่รู้ว่าปอเห็นอ้อมไหม ต้องเห็นดิ ภาคอ้อมใช่คนจะเยอะ
พอเปิดเทอม ช่วงนั้น ปอคงเครียดไม่ค่อยได้คุยกัน ยิ่งเปิดเทอมอ้อมก็ไม่กล้ากวนปอ มันกลายเป็นความอึดอัด อ้อมกะจบให้มันจบด้วยความงี่เง่าของอ้อม
อ้อม: ยังอยากคุยอยู่ไหม ถ้าไม่เราจะได้จบ เราอึดอัด
ปอ : อ่อ พอดีช่วงนี้เครียดเรื่องลงทะเบียน เลยไม่ค่อยว่าง
ด้วยความที่อ้อมเป็นห่วงปอ อ้อมรู้สึกผิด อ้อมกับปอคุยกันเรื่องลงทะเบียน ตอนแรกปอเลือกลงที่แถวๆคณะอ้อม แต่ติดที่ว่าเพื่อนปอ ถอนกัน ทำให้ปอไม่มีเพื่อนเรียน อ้อมก็ไม่รู้จะแนะยังไงเพราะอ้อมลงตัวฟรีหมดแล้ว จะแนะำตัวฟรี ปอก็เอือมเพราะที่ภาคปอก็เยอะอยู่ สุดท้าย ปอคงได้เรียนตัวฟรีแถวๆแอคบา
เมื่อฉันฝากกุหลาบขาว ให้คนที่ชอบ ความรู้สึกก็จบไปพร้อมกับกุหลาบขาวหรือป่าว
สวัสดีค่ะ เราก็เป็นนักศึกษาคนนึง เกิดมาไม่เคยมีเเฟน ชอบใครรักใคร ก็ไม่เคยสมหวังหรอก ก้ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร สงสัยเป็นการแสดงออกที่มากเกินไป ความรักทุกอย่างมันเลยทำให้เราทำได้แค่ มองคนที่มาทีหลัง จูงมือเค้าไป แล้วมองดูเค้ารักกัน แต่เรายังอยู่ที่เดิม
ตอนนี้อ้อมเริ่ม ใจนิ่งแล้ว ก็เศร้าเพียงเเค่ตอนอยู่คนเดียว จะเปิดเพลงเศร้า คลอกับการอ่านสือ ก็คงไม่เหมือนปอ ที่ตอนนี้คงอ่านหนังสือ อย่างเคร่งเครียด เพราะปอ เรียนหนัก เรียนอยากกว่าอ้อม
เรื่องราวของปอกับอ้อม เกิดขึ้นเมื่อ 3 เดือนก่อน ตอนนั้น อ้อมนึกไงไม่รู้ เห็นทามไลน์เฟซเด้ง แนะนำเพื่อนที่รู้จัก เฟซนั้นคือชื่อของปอ อ้อมแค่กดรับไปเล่นๆ เพียงแค่ช่วงนั้นอยากเพิ่มเพื่อน ด้วยคุณสมบัติของปอ ปอเรียนวิศวะ เรียนหนัก บริหารเวลาเก่ง กิจกรรมก็เยอะ จริงๆ อ้อมก็ชอบปอนั่นแหล่ะ แค่เห็นก็ถูกชะตา รอยยิ้มของปอ ความเข้มของคิ้วปอ อ้อมมองเเล้วมีความสุข อ้อมเลยแอดไป อยากเห็นการใช้ชีวิตของปอ ไม่ได้คาดหวัง ว่าปอจะรับ แต่ปอก็รับ
ปอ กับ อ้อม เรียน มอเดียวกัน แต่คนละคณะ ปอเรียนคณะที่หนักคำนวณ แต่อ้อมนั้นไม่เลย คือ ตอนแรกอ้อมยังไม่รู้ตัวเองว่าอยากเรียนอะไร ก็เข้ามาแบบขอไปที อ้อมเคยสละสายสุขภาพมา 2 ครั้ง เพียงเพราะอ้อมอยากเรียนธรณี แต่ตอนนี้ใช่อ้อมจะมีความสุข เพราะอ้อมเกียจการเรียนที่ภาค มันไม่สนุกเลย มันยาก มันมีแต่ตัวหนังสือ บางทีอ้อมก็อิจฉาปอนะ โหหหห มีคำนวณ มีแต่ตัวน่าเรียน แบบนี้คงเป็นสาเหตุหนึ่ง ที่อ้อมรู้สึกว่าไม่เหมาะกับปอ
อ้อมตัดสินใจทักแชทปอไป แบบขอบคุณที่รับเฟซ เอาจริงๆจะเรียกว่าจีบก็ได้ แต่อ้อมเนียนไง ก็คิดแค่ว่า ไปขอบคุณตามมารยาทอ่ะ ไม่คิดว่าปอจะตอบ ครั้งแรกที่คุยกันอ้อมรู้สึกดี นะ อ้อมอ่อนไหวง่าย
ปอ: อ้อมเรียนภาคนี้หรอ อืมๆ เดียวเราอาจเจอกัน
อ้อม : อ่อ จะเจอกันได้ไง ปอเรียนแต่ตัวคณะ 555
ปอ: ไม่แน่น้าาาา เราชอบไปหากินข้าวตามโรงอาหารแต่ละคณะบ่อยๆ
อ้อมก็รู้สึกดีนะ ตอนแรกเหมือนก็แค่อยากได้เพื่อน อ้อมเลยตัดสินใจส่อง ย้อนดูประวัติเฟซปอ อ้อมแค่รู้สึกว่า เพราะอะไร โชคชะตาถึงทำให้ ปอ กับ อ้อมมาเจอกัน อ้อมรู้สึกว่า มันบังเอิญไปไหม
ปออยู่พิษณุโลก จริงๆ อ้อมไม่ใช่คนพิษณุโลก แต่อ้อมไปพิดโลกบ่อย ก็ไปแข่งๆอ่ะ ปอเรียนพิดโลก และตอนจะเข้ามหาลัย อ้อมก็ติดรังสี มน.ไป แต่อ้อมเลือกไม่เรียน อ้อมอยากได้ธรณี ที่ภาคเหนือมากกว่า อ้อมเลยไม่ไปสัมภาษณ์ แต่ปอ ปอไม่เรียน มน. ปอติด บางมดรอบเรียนดี เป็นวิศวะ ซึ่งอ้อมก็ติด บางมดเหมือนกัน อ้อมติดเรียนดีชีวะ แปลกดี ที่อ้อมกับปอ ไม่เอาบางมด เวลานาที ก็จับให้อ้อมและปอ มาเรียน ณ ที่เดียวกัน ตอนเข้าปี 1 อ้อมและปอต้องอยู่หอใน อ้อมอยู่หอ 3 หญิงแล้ว ปอ ก็อยู่หอ 3 ชาย 555 เป็นหอตรงข้ามกัน (บางทีอ้อมก็แปลกใจนะ ว่าทำไมอ้อมไปกินข้าวหอ 3 ชายบ่อย ไม่ยักจะเจอกัน) จนล่วงเลยมาปี 2 และ ปี 3 ก็พึ่งได้คุยกัน คุยกันทางเฟซ
ปอกับอ้อมคุยกันเรื่อยมา ปอก็ดีนะ ก็เด็กเรียนวิดวะคนนึง เล่นเกมดึก นอนดึก ชอบคิดว่าตัวเองเป็นหมีแพนด้า ทั้งที่อ้อมก็เถียงมันหมีตรงไหน นกฮูกชัดๆ เพราะปอไม่ขาวไง ปอเป้นคนผิวเข้ม หมีแพนด้ามันยังมีขาวๆ ปอ ยังมาเถียงว่าหมีแพนด้ามันน่าร้ากกก กอดก็อุ่น จร้า (มันไม่เข้ากับแกเลย) หมีก็หมี ตั้งแต่นั้น อ้อมคุยอะไร ก็พยายามส่งติกเกอร์หมีแพนด้าให้ เพราะรู้ว่าปอชอบ ขนาดนั่งเรียน อ้อมก็นั่งวาดรูปหมีแพนด้า ช่างตลกจริงๆ
จริงๆอ้อมก็เจอปอ แบบผ่านๆหลายครั้งนะ แต่อ้อมกลัวไม่แน่ใจว่าควรทักไปไหม อ้อมเลือกเดินหนี เพราะอ้อมอายยยย เขินนนน มีช่วงนึงอ้อมชอบไปสนามกีฬากลางทุกวัน ไปวิ่ง แต่ไม่เคยเจอปอเลย พอวันที่ไม่ไปเพราะอ้อมป่วย แต่ปอเช็คอิน รู้สึกพลาดอย่างยิ่ง รู้ไหม การเช็คอินของปอ ยอดไลค์ถล่มทลาย แค่แคปชั่นเสี่ยวๆ บวกรูปโปรของปอ ที่สาวๆชอบกรี๊ด ช้อป (ตัวจริงปอไม่เห็นเหมือนรูปโปรเลย อ้อมไม่เข้าใจว่าอ้อมชอบปอได้ไง) ถ้าเทียบกับยอดไลค์ตอนอ้อมเป็นเพื่อน ปอ ใหม่ๆ ยังไม่เยอะมากมายขนาดนี้ แต่หลังจากเป็นเพื่อนได้อาทิตย์นึง ชะนีที่ไหนแอดมาเยอะแยะ 555 อ้อมหึงนะ มีสิทธฺ์ไปอีก ปอบอกก็ตกใจ คิดว่าตัวเองไปสร้างอะไรไว้ อ้อมก็คิดในใจ วิดวะก็งี้ ไม่แปลก แต่ประเด็น ทำไมต้องมาฮอตตอนที่เราเป็นเพื่อนกันด้วยยย คือ คู่แข่งเยอะไง
วันต่อมา ปอ บอก ว่า จะไปรับน้อง วันนั้นเป็นวันที่ปี สองได้ช้อป อ้อมก็บอกว่า ไปรับดีๆนะ อย่าแกล้งน้อง ปอแลดูโอครคร้าบบบบ อ้อมรู้สึกเลย เหมือนเพื่อนที่คุยกันแล้วมีความสุขจัง วันนั้นอ้อมก็ไปภาคอ้อมนะ พอดีมีประชุม ช่วงที่รับน้องวิดวะปี 2 ทงไปอ่างแก้ว มันต้องผ่านภาคอ้อมไง โหหหหวิดวะวิ่งเต็ม เพื่อนๆก็บอกว่า อ้อมใจเย็นๆนะ 555 อ้อมได้แต่มองหาปอ เชื่อไหม อ้อมเจอปอ ตอนปอ เดินกลับ ปอมากับเพื่อน ก็เดินผ่านภาคอ้อมอ่ะ อ้อมเห็นปอแล้ว แต่อ้อมแค่ไม่แน่ใจ ตัวจริงของปอ ถึงไม่หล่อเท่ารูปโปร แต่อ้อมก็ชอบที่ปอเป็นแบบนี้ ปอรูปร่างสันทัด สูงๆนิด ไม่ได้ขาวเลย อ้อมไม่ชอบคนขาว อ้อมดีใจที่ได้เจอปอ แต่อ้อมไม่กล้าทัก เพราะกลัวเพื่อนจะแซวปอ ไม่รู้ว่าปอเห็นอ้อมไหม ต้องเห็นดิ ภาคอ้อมใช่คนจะเยอะ
พอเปิดเทอม ช่วงนั้น ปอคงเครียดไม่ค่อยได้คุยกัน ยิ่งเปิดเทอมอ้อมก็ไม่กล้ากวนปอ มันกลายเป็นความอึดอัด อ้อมกะจบให้มันจบด้วยความงี่เง่าของอ้อม
อ้อม: ยังอยากคุยอยู่ไหม ถ้าไม่เราจะได้จบ เราอึดอัด
ปอ : อ่อ พอดีช่วงนี้เครียดเรื่องลงทะเบียน เลยไม่ค่อยว่าง
ด้วยความที่อ้อมเป็นห่วงปอ อ้อมรู้สึกผิด อ้อมกับปอคุยกันเรื่องลงทะเบียน ตอนแรกปอเลือกลงที่แถวๆคณะอ้อม แต่ติดที่ว่าเพื่อนปอ ถอนกัน ทำให้ปอไม่มีเพื่อนเรียน อ้อมก็ไม่รู้จะแนะยังไงเพราะอ้อมลงตัวฟรีหมดแล้ว จะแนะำตัวฟรี ปอก็เอือมเพราะที่ภาคปอก็เยอะอยู่ สุดท้าย ปอคงได้เรียนตัวฟรีแถวๆแอคบา