ต้องออกตัวก่อนว่า ปวารณาตัวเป็นติ่ง GTH คือดู "เกือบ"ทุกเรื่อง
เรื่องนี้ดูตัวอย่างหนังเรื่องนี้แล้วก็ยังไม่ค่อยสนใจ ดูเหมือนหนังวัยรุ่นทั่วไป และเราก็เลยวัยกรี๊ดดาราไปนานแล้ว
จนมาดูตอนพิเศษที่ทำเพื่อแนะนำหนังที่บอกว่า
หนังมาจากไอเดียที่ว่า ไปเห็นรูปเด็กผู้หญิงวิ่งบนสายไฟฟ้าจนต่อยอดมาว่าอยากทำหนังแนวที่ว่าตัวเอกมีพลังเหนือธรรมชาติ
แต่เอาเข้าจริงเป็นพลังที่ไม่ได้สำคัญหรือมีประโยชน์กู้โลกอะไร ..ฟังดูเอ๊ะมันน่าสนใจดีแฮะ
และก็มาลังเลอีกครั้ง เมื่อพบว่าผู้กำกับคือ พี่หมู ชยนพ เพราะ suck seed หนังที่หลายๆคนชมและชอบ
มันไม่ค่อยถูกจริตกับเราเลย เพราะตัวผู้กำกับก็เป็นเหมือนตัวแทนหน้าหนังว่าหนังน่าจะออกมาแนวไหนใช่ม้า
โดยส่วนตัวจะไม่ดูหนังที่โรงเลย ถ้าไม่ชอบจริงๆ
เพราะไปดูหลายๆทีนี่เจอถีบเบาะ เท้าพาด กินขนมเสียงดังกรอบแกรบตลอดเรื่อง เคยเจอกินข้าวไก่แซ่บเป็นเก้าอี้ข้างๆ กลิ่นนี่ชัดเป๊ะ
ไม่ต้องสงสัย นี่ยังไม่นับนักธุรกิจพันล้านที่ต้องคุยหรือแชทตลอดการดูหนัง...คือเราเป็นคนไม่สู้คนเจอก็ได้แต่แอบเคือง พาให้เซรงต่อการดูหนัง
ขี้บ่นเนอะ...5555
แต่สุดท้าย ก็คิดว่าเราต้องให้โอกาสพี่หมูแก้ตัวสิ หนังเรื่องเดียวเราจะไปตัดสินเค้าไม่ได้
ไม่ได้ว่าหนังเรื่องก่อนเค้าไม่ดีนะ แค่มันไม่ใช่แนวเราก็แค่นั้น
(เอาจริงๆตอนที่นั่งพิมพ์อยู่เริ่มสงสัยแล้วว่าเราเป็นคนคิดเยอะไปป่ะเนี่ย..)
ตัวหนังเล่าเกี่ยวกับ ป๋อง เด็กมัธยมธรรมดาคนหนึ่ง ที่คิดว่าในแต่ละโรงเรียนมีชนชั้น
ทั้งคนธรรมดา เด็กเนิร์ด อันธพาล ประธานสี และตัวท็อป
แต่ตัวเองก็เป็นเพียงคนไร้ตัวตนที่หายไปก็คงไม่มีใครรู้สึก ป๋องแอบชอบ มิ้ง ..ว่าที่ประธานสีในปีหน้า และจากชนชั้นที่ต่างกัน
สิ่งที่ป๋องทำได้ก็ได้เพียงแต่แอบมองมิ้งอยู่ๆไกล และกลับมาวาดการ์ตูนเกี่ยวกับตัวเองและมิ้ง
ในนั้นเป็นที่ที่เค้ากับมิ้งใกล้ชิดกันมากต่างจากโลกแห่งความจริง ที่แค่คุยก็น่าจะยังไม่เคย
จนสมุดภาพเล่มล่าสุดของป๋อง ดันเป็นการ์ตูนลามก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ที่ป๋องจินตนาการว่ามิ้งเอากางในให้ตัวเองเป็นที่ระลึก ถูกส่งต่อไปถึงมือของมิ้ง และคนอื่นๆทั้งโรงเรียนโดย เมย์ไหน (หนังต้องการจะสื่อว่าเป็นเมย์ที่ไม่มีอะไรโดดเด่น ในเรื่องมีทั้งเมย์หลีด เมย์ทอม เมธา) ป๋องกะตามไปเครียร์สุดท้ายก็ได้รู้ความจริงว่าเมย์สามารถปล่อยพลังไฟฟ้าได้ เมื่อตื่นเต้น เหนื่อย หัวใจเต้นแรง และแอบชอบพี่เฟรมตัวท็อปของเรื่อง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้จากความขัดแย้งจึงกลายเป็นความร่วมมือเพื่อช่วยให้อีกฝ่ายได้สมหวังกับคนที่ชอบ ความสนุกจึงเกิดขึ้น และมิตรภาพก็เริ่มเปลี่ยนไป..
สรุปเรื่องนี้ก่อนไปดูเราก็แอบคิดว่ามันคงคล้ายเรื่อง สิ่งเล็กเล็กที่เรียกว่ารัก จากหน้าหนังอ่ะนะ
แต่เป็นเวอร์ชั่นตลก แต่ที่ไหนได้เอาเข้าจริงเป็นหนังตลกที่น่ารักมาก หัวเราะร่วนกันทั้งโรงตลอดเรื่องเลย
มีทั้งการแอบชอบรุ่นพี่ มิตรภาพของเพื่อน ความอบอุ่นในครอบครัว
เพราะฉะนั้นหนังเรื่องนี้ไม่ได้เหมาะกับเด็กวัยรุ่นเท่านั้น เราว่าเรื่องนี้ใครก็ดูได้นะ เป็นครอบครัวก็คงสนุกไปอีกแบบ
ดูแล้วทำให้นึกย้อนไปสมัยเรียน ตอนนั้นเราเป็นแบบไหนนะ
ชวนให้อยากติดตามชีวิตของเด็กผู้หญิงคนนึงที่พ่อบอกเธอว่าเหมือนปลาไหลไฟฟ้า นั่นแหละ หนูก็แค่ปล่อยไฟ ได้ ในชีวิตจะดำเนินยังไง พ่อแม่เลี้ยงมายังไง และพอมันมีแฟนมันมีความรัก ใจเต้นแรง แล้วจะทำยังไงไม่ให้ไฟซ็อตเค้า
ที่ชอบที่สุดคือเวลาที่เล่าเรื่องในสมุดภาพของป๋อง..เราจะได้เห็นเป็นภาพอนิเมชั่น อารมณ์เหมือนดูการ์ตูนของ studio ghibli
เลยชอบจริงๆ ภาพสวยเรื่องราวดี ชอบเลยอ่ะ
..ชอบประโยคนี้
กูไม่ยอมให้ได้เธอไปหรอก ...อารมณ์มาเต็มมาก
หนูขอโทษนะคะที่ทำตามใจตัวเอง ...เรื่องแบบนี้อ่ะ ทำตามใจตัวเองน่ะถูกแล้ว ...ซึ้งไปอีก
ลองไปดู แล้วอย่าลืมมาเล่าสู่กันฟังเน้อ
[CR] คิดอยู่นานว่าจะดู "เมย์ไหน...ไฟแรงเฟร่อ" สุดท้ายก็พบว่าอย่าด่วนตัดสินใจจากหน้าหนัง
เรื่องนี้ดูตัวอย่างหนังเรื่องนี้แล้วก็ยังไม่ค่อยสนใจ ดูเหมือนหนังวัยรุ่นทั่วไป และเราก็เลยวัยกรี๊ดดาราไปนานแล้ว
จนมาดูตอนพิเศษที่ทำเพื่อแนะนำหนังที่บอกว่า
หนังมาจากไอเดียที่ว่า ไปเห็นรูปเด็กผู้หญิงวิ่งบนสายไฟฟ้าจนต่อยอดมาว่าอยากทำหนังแนวที่ว่าตัวเอกมีพลังเหนือธรรมชาติ
แต่เอาเข้าจริงเป็นพลังที่ไม่ได้สำคัญหรือมีประโยชน์กู้โลกอะไร ..ฟังดูเอ๊ะมันน่าสนใจดีแฮะ
และก็มาลังเลอีกครั้ง เมื่อพบว่าผู้กำกับคือ พี่หมู ชยนพ เพราะ suck seed หนังที่หลายๆคนชมและชอบ
มันไม่ค่อยถูกจริตกับเราเลย เพราะตัวผู้กำกับก็เป็นเหมือนตัวแทนหน้าหนังว่าหนังน่าจะออกมาแนวไหนใช่ม้า
โดยส่วนตัวจะไม่ดูหนังที่โรงเลย ถ้าไม่ชอบจริงๆ
เพราะไปดูหลายๆทีนี่เจอถีบเบาะ เท้าพาด กินขนมเสียงดังกรอบแกรบตลอดเรื่อง เคยเจอกินข้าวไก่แซ่บเป็นเก้าอี้ข้างๆ กลิ่นนี่ชัดเป๊ะ
ไม่ต้องสงสัย นี่ยังไม่นับนักธุรกิจพันล้านที่ต้องคุยหรือแชทตลอดการดูหนัง...คือเราเป็นคนไม่สู้คนเจอก็ได้แต่แอบเคือง พาให้เซรงต่อการดูหนัง
ขี้บ่นเนอะ...5555
แต่สุดท้าย ก็คิดว่าเราต้องให้โอกาสพี่หมูแก้ตัวสิ หนังเรื่องเดียวเราจะไปตัดสินเค้าไม่ได้
ไม่ได้ว่าหนังเรื่องก่อนเค้าไม่ดีนะ แค่มันไม่ใช่แนวเราก็แค่นั้น
(เอาจริงๆตอนที่นั่งพิมพ์อยู่เริ่มสงสัยแล้วว่าเราเป็นคนคิดเยอะไปป่ะเนี่ย..)
ตัวหนังเล่าเกี่ยวกับ ป๋อง เด็กมัธยมธรรมดาคนหนึ่ง ที่คิดว่าในแต่ละโรงเรียนมีชนชั้น
ทั้งคนธรรมดา เด็กเนิร์ด อันธพาล ประธานสี และตัวท็อป
แต่ตัวเองก็เป็นเพียงคนไร้ตัวตนที่หายไปก็คงไม่มีใครรู้สึก ป๋องแอบชอบ มิ้ง ..ว่าที่ประธานสีในปีหน้า และจากชนชั้นที่ต่างกัน
สิ่งที่ป๋องทำได้ก็ได้เพียงแต่แอบมองมิ้งอยู่ๆไกล และกลับมาวาดการ์ตูนเกี่ยวกับตัวเองและมิ้ง
ในนั้นเป็นที่ที่เค้ากับมิ้งใกล้ชิดกันมากต่างจากโลกแห่งความจริง ที่แค่คุยก็น่าจะยังไม่เคย
จนสมุดภาพเล่มล่าสุดของป๋อง ดันเป็นการ์ตูนลามก [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ถูกส่งต่อไปถึงมือของมิ้ง และคนอื่นๆทั้งโรงเรียนโดย เมย์ไหน (หนังต้องการจะสื่อว่าเป็นเมย์ที่ไม่มีอะไรโดดเด่น ในเรื่องมีทั้งเมย์หลีด เมย์ทอม เมธา) ป๋องกะตามไปเครียร์สุดท้ายก็ได้รู้ความจริงว่าเมย์สามารถปล่อยพลังไฟฟ้าได้ เมื่อตื่นเต้น เหนื่อย หัวใจเต้นแรง และแอบชอบพี่เฟรมตัวท็อปของเรื่อง [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สรุปเรื่องนี้ก่อนไปดูเราก็แอบคิดว่ามันคงคล้ายเรื่อง สิ่งเล็กเล็กที่เรียกว่ารัก จากหน้าหนังอ่ะนะ
แต่เป็นเวอร์ชั่นตลก แต่ที่ไหนได้เอาเข้าจริงเป็นหนังตลกที่น่ารักมาก หัวเราะร่วนกันทั้งโรงตลอดเรื่องเลย
มีทั้งการแอบชอบรุ่นพี่ มิตรภาพของเพื่อน ความอบอุ่นในครอบครัว
เพราะฉะนั้นหนังเรื่องนี้ไม่ได้เหมาะกับเด็กวัยรุ่นเท่านั้น เราว่าเรื่องนี้ใครก็ดูได้นะ เป็นครอบครัวก็คงสนุกไปอีกแบบ
ดูแล้วทำให้นึกย้อนไปสมัยเรียน ตอนนั้นเราเป็นแบบไหนนะ
ชวนให้อยากติดตามชีวิตของเด็กผู้หญิงคนนึงที่พ่อบอกเธอว่าเหมือนปลาไหลไฟฟ้า นั่นแหละ หนูก็แค่ปล่อยไฟ ได้ ในชีวิตจะดำเนินยังไง พ่อแม่เลี้ยงมายังไง และพอมันมีแฟนมันมีความรัก ใจเต้นแรง แล้วจะทำยังไงไม่ให้ไฟซ็อตเค้า
ที่ชอบที่สุดคือเวลาที่เล่าเรื่องในสมุดภาพของป๋อง..เราจะได้เห็นเป็นภาพอนิเมชั่น อารมณ์เหมือนดูการ์ตูนของ studio ghibli
เลยชอบจริงๆ ภาพสวยเรื่องราวดี ชอบเลยอ่ะ
..ชอบประโยคนี้
กูไม่ยอมให้ได้เธอไปหรอก ...อารมณ์มาเต็มมาก
หนูขอโทษนะคะที่ทำตามใจตัวเอง ...เรื่องแบบนี้อ่ะ ทำตามใจตัวเองน่ะถูกแล้ว ...ซึ้งไปอีก
ลองไปดู แล้วอย่าลืมมาเล่าสู่กันฟังเน้อ