สวัสดีค่ะ ชาวบ้านแมวยักษ์ทุกท่าน
คืออันที่จริงสมัครพันทิพย์มานานแล้วค่ะ แต่ไม่ได้ยืนยันตัว เพราะไม่คิดว่าจะโพสต์อะไร ตามส่องชาวบ้านแมวยักษ์อย่างเดียว
ขอเท้าความเดิมก่อนนะคะว่าเริ่มชอบตี๋เจมส์ มาร์ได้ยังไง (อย่าเพิ่งรำคาญนะคะ เชิญข้ามไปชมคลิบด้านล่างก่อนได้เลยค่ะ)
บอกก่อนเลยว่าครั้งแรกที่เห็นเจมส์ คือ เห็นจากโฆษณารถรุ่นหนึ่งที่ถ่ายกับพี่หมี ซึ่งตอนนั้นก็เห็นแค่นิดเดียว แต่รู้สึกสะดุดตา
ยังไม่ได้ชอบนะคะ แค่สงสัยว่าเป็นใคร ดาราใหม่เหรอ ไม่รู้จักไม่เคยเห็น (เพราะห่างจากทีวีไทยไปนาน มัวไปติ่งเกาหลี)
ตอนถามพี่สาวว่า ผู้ชายคนนี้คือใคร อยู่ช่องไหน เล่นเรื่องอะไร คนไทยหรือเปล่า ฟังสำเนียงแล้วเหมือนลูกครึ่ง
พี่สาวบอกว่า ก็คนที่เล่นคุณชายนั่นแหละ แต่จำไม่ได้ว่าคุณชายอะไร
ไอเราก็นึกไม่ออก เพราะไม่เคยติดตาม เห็นแต่เพื่อนที่มหา'ลัยมาเพ้อถึงคุณชายหมอให้ฟังทุกวัน และจำได้ว่าคุณณารา และคุณซ่อนกลิ่น เคยพูดถึงเรื่องสุภาพบุรุษจุฑาเทพ ตอนมาบรรยายเรื่องเกี่ยวกับนักเขียนที่มหา'ลัย ก่อนหน้าจุฑาเทพจะฉาย (ตอนนั้นยังวางตัวละครอยู่ คุณณารากล่าว)
แต่ก็ยังไม่ได้สนใจอะไร จนกระทั่งเรียนวิชาการเรียนรู้ตามแนวพระราชดำริและภูมิปัญญาไทย
ซึ่งอาจารย์ได้นำเพลงพระราชนิพนธ์มาเปิดให้ฟังในคาบแรก ซึ่งคือเพลง อาทิตย์อับแสง ครั้งแรกที่ดู MV ที่อาจารย์เปิด ก็รู้สึกสะดุดใจ
เพราะรู้สึกว่ามันอุ่นใจยังไม่รู้ หันไปถามเพื่อนข้างๆ ว่า MV มาจากละครเรื่องอะไร เพื่อนแอบขำเล็กน้อยถึงปานกลาง ก่อนบอกว่าจากเรื่องคุณชายรณพีร์
ช่อง 3 จากตอนแรกที่ไม่สนใจ กลายเป็นว่าในใจตอนนั้นบอกว่า คืนนี้ต้องดูให้จบ (ชอบละครแนวนี้ มันมีความละมุนละไม ความนัวที่ซาบซึ้งใจ)
และนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เพ้ออออออออออ ถึงชายพีร์ทุกวี่ทุกวัน จนเพื่อนรำคาญกันเลยทีเดียวเชียว
หลังจากนั้นก็คงไม่ต้องกล่าวอันใด ตามมันทุกคลิบ ย้อนดูทุกรายการที่มีตี๋ วันไหนไม่ได้ดูแล้วมันรู้สึกขาดๆ รณพีร์ดูทุกครั้งที่ว่าง และไม่มีอะไรดู
พอแล้วสำหรับการอารัมภบทที่ยาวเหยียด มาเข้าเรื่องเลยดีกว่า
สำหรับงานนี้เป็นครั้งแรกจริงที่ได้ไปตามติ่งตี๋ แถมยังไปคนเดียว ซึ่งปกติไปที่ไหนไม่เป็นนอกจากบ้านกับมหา'ลัย
แต่ครั้งนี้เห็นว่าตี๋ลงมาใต้ และอยู่ใกล้ (เป็นคนสตูล มาเรียนที่นครศรีธรรมราช เส้นทางกลับบ้านต้องผ่านหาดใหญ่) เลยคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาในการติ่ง
เพราะโอกาสมีมาน้อยต้องฉอยไว้ก่อน (* ฉอย คือศัพท์ใต้ เช่น การสอยมะม่วง สอยดาว เป็นต้น) ไม่มีเวลาคิดมาก อยากไปก็ไปเลย
เพราะไม่รู้ว่าจะมีโอกาสพบตี๋อีกเมื่อไหร่ มาใกล้แล้วต้องไปให้ได้ ซึ่งก็เกือบมาไม่ทันตี๋เหมือนกัน แต่ก็ทัน แถมได้นั่งแถวหน้ากะว่าจะจ้องให้ชัด
เอาแบบทะลุทุกอณูรูขุมขน (แต่แอบเสียใจที่ตี๋ไม่มีรูขุมขนให้ส่องเลย อายหนักมาก เจอผช.หน้าเนียนปึด)
ไปถึงห้างก็เดินดูตามบูธ แอบเล็งว่าตี๋จะเข้ามาทางไหน จนMCประกาศว่า "สักครู่เราจะได้พบกับพระเอกหล่อสมองไวที่หน้าเวที"
เท่านั้นแหละค่ะรีบเดินหาMCและเวทีในทันใด เจอแล้วไม่รอช้าจับจองที่นั่งทันที
สักพักก็เห็นว่าคนทยอยเข้ามาบริเวณหน้าเวทีมากพอสมควร และเห็นว่าบุคคลรอบข้างหน้าตาคุ้นๆ จัง
ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือเหล่า FC ตี๋ที่เราแอบตามในไอจีนี่เอง อยากเข้าไปทักแต่ก็ไม่กล้า แต่ก็รับทราบแล้วว่า FC ตี๋น่ารักทุกคน
และแล้ววินาทีที่ลอยคอ รอคอยก็มาถึง เมื่อMC ประกาศเชิญพบกับ เจมส์มาร์ าาาาาาาาาาา
จะรออะไรอยู่หล่ะ มือสั่นสิคะพี่น้อง กดกล้องแทบไม่ทัน เสียงที่เปล่งออกจากปากครั้งแรกที่ตี๋เปิดประตูแล้วก้าวขึ้นบนเวทีไม่ใช่เสียงกรี๊ด
(เพราะนางกรี๊ด กรีดร้องแบบหญิงสาวไม่เคยเป็น) แต่เป็นเสียง อึ๊......... สั้นๆไม่มีใจความใดๆ และไม่มีเสียงใดออกจากปากหรือลำคออีกเลย...
มือกดถ่าย ตาจ้องดู หูกระดิกฟัง สิ่งที่คิดในตอนนั้นคือ ตัวจริงตี๋หล่อมาก หล่อเวอร์ หล่อวัวตายควายล้ม สูง หล่อ ล่ำ ขาว เนียน แววตาเฟรนด์ลี่ขี้เล่นมาก
ถ่ายไปจนจบงาน ทุกคนทยอยออก ก็แอบเรียบๆเคียงๆ เดินตามFCกลุ่มที่คุ้นหน้าไป หวังว่าจะได้ไปเจอตี๋ที่ลานจอดรถ แล้วจะได้ขอถ่ายรูป
เหมือนในคลิบที่ตามดูไรงี้ สุดท้ายก็แห้ววววววววว เขาเดินไปขึ้นรถมุ่งหน้าสู่สนานบินเพื่อเดินทางกลับ ไอเราเดินตามมาก็จ๋อย เดินหาทางออกก็ไม่เจอ
จะตามก็ตามไม่ถูก ไม่รู้จะไปไหน ก็เดินเวียนมันในห้างนี่แหละ
แต่ก็ไม่เป็นไร ไม่ได้ถ่ายรูปด้วยก็ม้ายยยยยยยเป็นรายยย แค่ได้เห็นตี๋ตัวเป็นๆ วันนี้ก็ถือว่าคุ้มแล้วกับการนั่งรถ 6-7 ชม. เพื่อมาหา
บอกเลยฟินมาก เอาไว้เจอกันอีกทีที่นครศรีธรรมราชนะ คราวนี้จะไม่ยอมพลาด จะแว๊นซ์มอไซค์ไปส่งถึงสนานบินเลย
ปล. ตัวจริงเจมส์ ก็ไม่ได้หน้าตี๋จ๋าแบบจีนเยาวราชนะ แอบลูกครึ่งอินเตอร์ฝรั่ง แล้วที่สำคัญเป็นคนที่มองได้นาน มองแล้วไม่รู้จักอิ่ม มันน่ามองมากเลย
แค่นี้แหละ พอค่ะ อย่าลืมไปชมคลิบกันนะคะ พยายามเก็บบันทึกอย่างมากที่สุด
เจมส์ มาร์ งาน Think Fast Smat Kids ณ Central Festival Hatyai กับความประทับใจแรกที่ได้เจอ(ขอเพ้อนิดนึงนะคะ)
คืออันที่จริงสมัครพันทิพย์มานานแล้วค่ะ แต่ไม่ได้ยืนยันตัว เพราะไม่คิดว่าจะโพสต์อะไร ตามส่องชาวบ้านแมวยักษ์อย่างเดียว
ขอเท้าความเดิมก่อนนะคะว่าเริ่มชอบตี๋เจมส์ มาร์ได้ยังไง (อย่าเพิ่งรำคาญนะคะ เชิญข้ามไปชมคลิบด้านล่างก่อนได้เลยค่ะ)
บอกก่อนเลยว่าครั้งแรกที่เห็นเจมส์ คือ เห็นจากโฆษณารถรุ่นหนึ่งที่ถ่ายกับพี่หมี ซึ่งตอนนั้นก็เห็นแค่นิดเดียว แต่รู้สึกสะดุดตา
ยังไม่ได้ชอบนะคะ แค่สงสัยว่าเป็นใคร ดาราใหม่เหรอ ไม่รู้จักไม่เคยเห็น (เพราะห่างจากทีวีไทยไปนาน มัวไปติ่งเกาหลี)
ตอนถามพี่สาวว่า ผู้ชายคนนี้คือใคร อยู่ช่องไหน เล่นเรื่องอะไร คนไทยหรือเปล่า ฟังสำเนียงแล้วเหมือนลูกครึ่ง
พี่สาวบอกว่า ก็คนที่เล่นคุณชายนั่นแหละ แต่จำไม่ได้ว่าคุณชายอะไร
ไอเราก็นึกไม่ออก เพราะไม่เคยติดตาม เห็นแต่เพื่อนที่มหา'ลัยมาเพ้อถึงคุณชายหมอให้ฟังทุกวัน และจำได้ว่าคุณณารา และคุณซ่อนกลิ่น เคยพูดถึงเรื่องสุภาพบุรุษจุฑาเทพ ตอนมาบรรยายเรื่องเกี่ยวกับนักเขียนที่มหา'ลัย ก่อนหน้าจุฑาเทพจะฉาย (ตอนนั้นยังวางตัวละครอยู่ คุณณารากล่าว)
แต่ก็ยังไม่ได้สนใจอะไร จนกระทั่งเรียนวิชาการเรียนรู้ตามแนวพระราชดำริและภูมิปัญญาไทย
ซึ่งอาจารย์ได้นำเพลงพระราชนิพนธ์มาเปิดให้ฟังในคาบแรก ซึ่งคือเพลง อาทิตย์อับแสง ครั้งแรกที่ดู MV ที่อาจารย์เปิด ก็รู้สึกสะดุดใจ
เพราะรู้สึกว่ามันอุ่นใจยังไม่รู้ หันไปถามเพื่อนข้างๆ ว่า MV มาจากละครเรื่องอะไร เพื่อนแอบขำเล็กน้อยถึงปานกลาง ก่อนบอกว่าจากเรื่องคุณชายรณพีร์
ช่อง 3 จากตอนแรกที่ไม่สนใจ กลายเป็นว่าในใจตอนนั้นบอกว่า คืนนี้ต้องดูให้จบ (ชอบละครแนวนี้ มันมีความละมุนละไม ความนัวที่ซาบซึ้งใจ)
และนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เพ้ออออออออออ ถึงชายพีร์ทุกวี่ทุกวัน จนเพื่อนรำคาญกันเลยทีเดียวเชียว
หลังจากนั้นก็คงไม่ต้องกล่าวอันใด ตามมันทุกคลิบ ย้อนดูทุกรายการที่มีตี๋ วันไหนไม่ได้ดูแล้วมันรู้สึกขาดๆ รณพีร์ดูทุกครั้งที่ว่าง และไม่มีอะไรดู
พอแล้วสำหรับการอารัมภบทที่ยาวเหยียด มาเข้าเรื่องเลยดีกว่า
สำหรับงานนี้เป็นครั้งแรกจริงที่ได้ไปตามติ่งตี๋ แถมยังไปคนเดียว ซึ่งปกติไปที่ไหนไม่เป็นนอกจากบ้านกับมหา'ลัย
แต่ครั้งนี้เห็นว่าตี๋ลงมาใต้ และอยู่ใกล้ (เป็นคนสตูล มาเรียนที่นครศรีธรรมราช เส้นทางกลับบ้านต้องผ่านหาดใหญ่) เลยคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาในการติ่ง
เพราะโอกาสมีมาน้อยต้องฉอยไว้ก่อน (* ฉอย คือศัพท์ใต้ เช่น การสอยมะม่วง สอยดาว เป็นต้น) ไม่มีเวลาคิดมาก อยากไปก็ไปเลย
เพราะไม่รู้ว่าจะมีโอกาสพบตี๋อีกเมื่อไหร่ มาใกล้แล้วต้องไปให้ได้ ซึ่งก็เกือบมาไม่ทันตี๋เหมือนกัน แต่ก็ทัน แถมได้นั่งแถวหน้ากะว่าจะจ้องให้ชัด
เอาแบบทะลุทุกอณูรูขุมขน (แต่แอบเสียใจที่ตี๋ไม่มีรูขุมขนให้ส่องเลย อายหนักมาก เจอผช.หน้าเนียนปึด)
ไปถึงห้างก็เดินดูตามบูธ แอบเล็งว่าตี๋จะเข้ามาทางไหน จนMCประกาศว่า "สักครู่เราจะได้พบกับพระเอกหล่อสมองไวที่หน้าเวที"
เท่านั้นแหละค่ะรีบเดินหาMCและเวทีในทันใด เจอแล้วไม่รอช้าจับจองที่นั่งทันที
สักพักก็เห็นว่าคนทยอยเข้ามาบริเวณหน้าเวทีมากพอสมควร และเห็นว่าบุคคลรอบข้างหน้าตาคุ้นๆ จัง
ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือเหล่า FC ตี๋ที่เราแอบตามในไอจีนี่เอง อยากเข้าไปทักแต่ก็ไม่กล้า แต่ก็รับทราบแล้วว่า FC ตี๋น่ารักทุกคน
และแล้ววินาทีที่ลอยคอ รอคอยก็มาถึง เมื่อMC ประกาศเชิญพบกับ เจมส์มาร์ าาาาาาาาาาา
จะรออะไรอยู่หล่ะ มือสั่นสิคะพี่น้อง กดกล้องแทบไม่ทัน เสียงที่เปล่งออกจากปากครั้งแรกที่ตี๋เปิดประตูแล้วก้าวขึ้นบนเวทีไม่ใช่เสียงกรี๊ด
(เพราะนางกรี๊ด กรีดร้องแบบหญิงสาวไม่เคยเป็น) แต่เป็นเสียง อึ๊......... สั้นๆไม่มีใจความใดๆ และไม่มีเสียงใดออกจากปากหรือลำคออีกเลย...
มือกดถ่าย ตาจ้องดู หูกระดิกฟัง สิ่งที่คิดในตอนนั้นคือ ตัวจริงตี๋หล่อมาก หล่อเวอร์ หล่อวัวตายควายล้ม สูง หล่อ ล่ำ ขาว เนียน แววตาเฟรนด์ลี่ขี้เล่นมาก
ถ่ายไปจนจบงาน ทุกคนทยอยออก ก็แอบเรียบๆเคียงๆ เดินตามFCกลุ่มที่คุ้นหน้าไป หวังว่าจะได้ไปเจอตี๋ที่ลานจอดรถ แล้วจะได้ขอถ่ายรูป
เหมือนในคลิบที่ตามดูไรงี้ สุดท้ายก็แห้ววววววววว เขาเดินไปขึ้นรถมุ่งหน้าสู่สนานบินเพื่อเดินทางกลับ ไอเราเดินตามมาก็จ๋อย เดินหาทางออกก็ไม่เจอ
จะตามก็ตามไม่ถูก ไม่รู้จะไปไหน ก็เดินเวียนมันในห้างนี่แหละ
แต่ก็ไม่เป็นไร ไม่ได้ถ่ายรูปด้วยก็ม้ายยยยยยยเป็นรายยย แค่ได้เห็นตี๋ตัวเป็นๆ วันนี้ก็ถือว่าคุ้มแล้วกับการนั่งรถ 6-7 ชม. เพื่อมาหา
บอกเลยฟินมาก เอาไว้เจอกันอีกทีที่นครศรีธรรมราชนะ คราวนี้จะไม่ยอมพลาด จะแว๊นซ์มอไซค์ไปส่งถึงสนานบินเลย
ปล. ตัวจริงเจมส์ ก็ไม่ได้หน้าตี๋จ๋าแบบจีนเยาวราชนะ แอบลูกครึ่งอินเตอร์ฝรั่ง แล้วที่สำคัญเป็นคนที่มองได้นาน มองแล้วไม่รู้จักอิ่ม มันน่ามองมากเลย
แค่นี้แหละ พอค่ะ อย่าลืมไปชมคลิบกันนะคะ พยายามเก็บบันทึกอย่างมากที่สุด