เราคิดถูกแล้วใช่ไหม

รู้สึกดีกับรุ่นพี่คนหนึ่งอ่ะค่ะ ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรความรู้สึกปกติมากๆ คุยกันทุกวันทั้งแชททั้งคอลจากตอนแรกก็ไม่ได้รู้สึกพอคุยแบบนี้แล้วเราก็รู้สึกอ่ะ พี่เค้าก็เหมือนรู้สึกดีกับเรานะ แต่เหมือนพี่เค้ายังลืมคนเก่าไม่ได้อ่ะแล้วเคยป้ะแบบพอเรารู้ว่าคนเก่าเค้าดีกว่าเรามากอ่ะเราก็ท้อ ยังไงเราก็คงสู้ไม่ได้ยิ่งพี่เค้ายังไม่ลืมคนเก่าของเค้าแบบนี้เราก็ยิ่งท้ออ่ะเหมือนเราแพ้ไป50%แล้วอ่ะ เราเลยเลือกที่จะออกมาก็อย่างว่าแหละร่มหนึ่งคันมันอยู่ด้วยกัน3คนไม่ได้คงต้องมีคนหนึ่งที่เปียกแล้วออกมาคนเราคงไม่สามารถให้ความสำคัญกับคนสองคนได้ในเวลาเดียวกันหรอกเนอะ เราเป็นตัวเลือกที่เค้าไม่เลือกอ่ะจะอยู่หรือไปเค้าก็คงไม่สนใจป้ะ ตอนนี้ไม่ได้คุยกับพี่เค้าแล้วอ่ะทั้งที่อยากคุยมากๆแต่ก็ไม่กล้า ตอนแรกเราก็หวังนะว่าอะไรจะดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ขนาดเราลองหายไป ไม่ทักพี่เค้าไปพี่เค้าก็ยังไม่ทักเรามาเลยอ่ะมันเป็นความรู้สึกที่พูดไม่ถูกอ่ะแต่ก็ไม่ได้โกรธนะ ถ้าพี่เค้าเจอคนที่ดีกว่าคนที่เข้าใจเค้ากว่าคนที่เค้าคุยด้วยแล้วสบายใจกว่าเราก็โอเค ต่อให้เรารู้สึกมากขนาดไหนแต่เราถอยออกมาแบบนี้ดีแล้วใช่มั้ยอ่ะ เราคิดถูกแล้วใช่มั้ย