เคยคิดค่ะ ว่านิสัยแบบเราไม่ควรมีแฟนหรอก เราไว้ใจและเชื่อใจ เราไม่ค่อยสนใจเค้า เราแค่คิดว่าควรเหลือเวลาส่วนตัวให้ใช้อยู่กับครอบครัว ไม่จำเป็นต้องตัวติดกันตลอดเวลา จนสุดท้ายความคิดแบบนี้ กลับทำให้ระยะห่างความสัมพันธ์ระหว่างเรามากขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุด ความสัมพันธ์ก็ได้ยุติลงแบบไม่ทันตั้งตัว และความไม่ทันตั้งตัวนี้แหละ ทำให้เราสองคนเองยังอาลัยอาวรณ์กันอยู่มาก ในเมื่อต่างฝ่ายต่างยังรักกันอยู่ ความสัมพันธ์ก่อกำเนิดตัวขึ้นอีกครั้ง พร้อมกันเส้นคั่นกลาง จากแฟน เป็น เพื่อน หลังจากที่เราร่วมกันทำลายช่องโหว่ภายในจิตใจ แล้ว ตัวเราเองพยายามเข้าถึงเค้าให้มากที่สุด ไม่อยากเสียเค้าไป แต่เค้ากลับดึงใครบางคนเข้ามาแทรกกลางระหว่างเรา ทุกคนรู้จักในนามของ "ถ่านไฟเก่า" เพราะมันยากตรงนี้ แม้จะคิดว่าถือถังน้ำอยู่มากมายก็ตาม แต่ทำไมถึงมีลางสังหรณ์บ่งบอกว่า เราเองไม่สามารถชนะเขาได้เลย และที่สำคัญ ถ่านไฟเก่าก้อนนี้ก็มีเจ้าของเป็นของตัวเองอยู่แล้วด้วย ย้อนกลับมามองตัวเอง หรือเราควรจะเป็นฝ่ายเดินออกมาจากความสัมพันธ์นี้ดีคะ ?