สวัสดีค้าา เราจะใช้นามแฝงว่าซาลาเปานะ สั้นๆก็เปาจ้า
สมัครสมาชิกเพื่อกระทู้นี้เลย
เข้าเรื่องดีกว่าโนะ
เรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นเด็กซิ่วย้ายไปเรียนเอกชนชื่อดังย่านรังสิตนะคะ คิคิ มาเจอสังคมใหม่ถือว่าดี เรียกว่าดีกว่าเดิมก็ได้และก็ทำให้เราเจอกับเพื่อนในเซคเดียวกันนั่นก็คือ เซนต์(นามแฝง) เริ่มแรกเราก็เป็นเพื่อนกันปกติ และเซนต์ก็จะชอบมาขอการบ้าน ช่วยติวนู่นนี่นั่นให้หน่อย เปาก็ช่วยเพื่อนตลอดส่งการบ้านให้ แรกๆก็ยังคุยแค่เรื่องการบ้านเรื่องงาน พองานจบก็ไม่ได้คุยไรกันต่อ จนเปารู้สึกว่าบทสนทนามันเปลี่ยนไปตอนไหน เราเริ่มคุยเล่นกัน หยอดบ้าง55555 เปาก็เคยแกล้งๆลองเชิงไปว่า เซนต์คนคุยเย้อะเยอะเนอะ5555 เซนต์บอก ตลกกก ไม่มีเลยเหอะ (แอบคิดละ ลุยได้55555) เราก็ใช้ชีวิตปกติมีเรื่องคุยบ้างเล่นๆบ้าง จนมาวันนึง วันนั้นเปามีทำงานที่มอคือเซนต์ก็ต้องทำเหมือนกันแต่ไม่ยอมมาค่ะ! เราอยู่คนละกลุ่มด้วยเปาเลยไม่ได้อะไร แต่วันนั้นเซนต์ก็ยังทักมา คุยกันไปมาตอนนั้นประมานบ่ายโมงได้ (เปามาทำงานแต่เช้าเลย ขยันน่ะ ไม่ใช่ไรคือขก.มาวันอื่น55555) เซนต์ก็ถามว่า "เปา กินข้าวยังง" เปาบอก "ยางงง" เซนต์บอก "เห้ยย(ดูตกใจมากเลยแค่ยังไม่กินข้าวเนี้ย5555) จริงดิ ไปกินข้าวกันนน555 เซนต์ไม่มีคนไปกินข้าวด้วย" เปาบอก "เปาทำงานอยู่ รอไหม5555" เซนต์เลยบอกไม่เป็นไรร แล้วนางก็ไปกินคนเดียว(ไม่รู้คนเดียวจริงป่าว ระแวง555) เราก็เรื่อยๆชิวๆสบายๆ หัวใจพองโต คิคิ พอเปาทำงานที่มอเสร็จก็ไปทำงานที่หอเพื่อนต่อ(ดูขยันเนอะ ป่าวค่ะดองงาน55555555) ตอนนั้นถึงหอเพื่อนก็เกือบเย็นแล้ว ได้ทำงานนิดเดียวก็ลงมาหาไรกินกัน เปาก็ไลน์ไปชวนเซนต์กินข้าวกัน เซนต์บอกไม่หิวไปเลย เปาก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรก็ไปหาไรกินกับเพื่อน ตอนนั่งกินข้าวอยู่(คือเปากินอยู่แต่เพื่อนยังไม่ได้เลยค่ะ เป็นร้านที่รอนาน ไม่อร่อยและแพง เซงแรงมากขอบ่น😞😞) เซนต์ก็โทรมา ตอนนั้นคือตกใจดีใจไปหมด ถามว่ายังกินข้าวอยู่ป่าว เปาก็กินอยู่ๆจะมาหรอ มาดิ เซนต์ถามร้านไรเสร็จรอไม่นานก็เดินเข้ามาในร้าน และเราก็ย้ายไปกินกันอีกร้าน55555 ร้านแรกเซนต์ไม่ได้กินนะคะ เซนต์ได้กินร้านสองๆ เราก็นั่งตรงข้ามกันกินน้ำแก้วเดียวกันด้วยค่ะ ไม่ใช่พรหมลิขิตนะคะ เพื่อนเปาลิขิตเอง5555555 ก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ จนเพื่อนเปาคนนึงถามเซนต์ว่า ไม่ได้ชอบพีหรอ(คือเพื่อนในกลุ่มเปาค่ะ) เซนต์ดูตอบจริงแบบไม่ได้เล่นๆ ไม่ๆ เพื่อนเปาเลยถามว่าแล้วคนนี้ละ /และใช้สายตาของมันมองมาที่เปา นี่ก็ตกใจสิทำเป็นกินเค้กแทน เซนต์ก็ "55555อื้มม" เพื่อนเหมือนแบบมาถูกทางเลยพูดตอนท้ายว่า ดูแลมันดีๆนะ ดูแลดีๆนะเว้ย (คือย้ำไปไหนฟะ เขินค่ะเขิน55555) เซนต์ก็ "55555อื้มม" เราก็แยกย้ายกลับหอกลับบ้าน
วันต่อมา..
เพื่อนในเซคที่สนิทๆกันมาบอกว่า "เค้าก็ไม่อยากบอกแกหรอก กลัวแกเสียใจ" ตอนนั้นเริ่มใจไม่ดีละค่ะ ลางเริ่มมา เปาเลยถามว่ามีไรพูดเลย เพื่อนก็บอกว่า "เซนต์มีแฟนแล้ว" นี่อึ้งสิค่ะ ค้างเลยค่ะ จำได้ตอนนั้นรู้สึกเหมือนมันมึนๆงงๆไปหมด เปาเลยถามว่ารู้ได้ไง มันบอกไปเจอในไอจี ไม่รอช้าคว้าโทรสับเพื่อนมาดูเลย แล้วก็ชัดเจนทุกอย่าง.. น้ำตาคลอ ไม่อยากร้องตรงนั้นแต่ก็ไม่ไหวแล้ว ดีตรงที่เปาและเพื่อนนั่งเป็นหลังสุดของห้องเลยค่ะ (ตั้งใจแค่ไหนคิดดู คิคิ ยังจะมีอารมขำ5555) คำถามมาเต็มหัวไปหมด หลังจากเรื่องวันนั้น(เซนต์ก็รู้แล้วว่าเปารู้เรื่องเซนต์มีแฟน)เปาไม่ค่อยตอบไลน์ ตอบช้าลง แต่ที่สวนทางคือเหมือนเซนต์จะชวนคุยบ่อยขึ้น ถามนู่นนี่นั่นบางทีก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าถามแต่ก็ถาม เปาก็ตอบสั้นๆตอบแค่เรื่องที่เซนต์ถาม และเซนต์ก็หาเรื่องนู่นนี่มาคุยอีกจนเปาก็ต้องตอบมัน เพราะมันเป็นคำถาม หลายครั้งที่พยายามเตือนตัวเองว่าเขามีเจ้าของแล้ว อย่าเลย สงสารแฟนเซนต์ สงสารตัวเองด้วย หลายครั้งที่เซนต์ไม่ต่อบทสนทนา เปาก็จะอ่านแล้วไม่ตอบและไลน์เซนต์ก็จะเด้งมาอีก เป็นงี้เรื่อยๆจนทุกวันนี้ ก็พยายามคุยปกติให้เหมือนเพื่อนที่สุด เวลาเจอกันที่มอเซนต์ไม่มองหน้าด้วยซ้ำ แบบพออาจารย์ปล่อยแยกย้ายกลับ สักพักเซนต์จะทักไลน์มา คือเราอยากใจแข็งพอแต่คิดอีกแง่ก็เพื่อน เพื่อนเซคเดียวกันด้วย ช่วงนี้เป็นช่วงสอบเซนต์ก็มาให้เปาติวให้ กลายเป็นเราเจอกันทุกวัน อยู่ด้วยกันบ่อยขึ้น (ปล.แฟนเซนต์เรียนคนละมอนะคะ)
เราควรทำไงดี ตอนนี้ก็พยายามวางตัวแบบเพื่อนให้มากที่สุดแต่เซนต์ก็ดูจะหาเรื่องทักเรามาได้ตลอดเลยจริงๆ อีกใจนึงดีใจมากๆเลยที่เปิดไลน์มาแล้วมีแจ้งเตือนจากมันอยู่ อีกใจนึงรู้สึกผิดเต็มๆกับแฟนเซนต์ เราก็ปรึกษาเพื่อนทุกคน ทุกคนจริงๆแล้วก็มีเพื่อนคนนึงบอกว่า กุเข้าใจเมิง มันห้ามกันไม่ได้หรอกถ้าจะรู้สึก ต่อให้ผิดก็เถอะ เพราะไม่อยู่ในจุดเมิงก็ไม่มีวันเข้าใจ
จะแนะนำจะเตือนอะไรเต็มที่ค้า เครียดมาเดือนกว่าจริงๆ
ขอบคุณทุกคนมากเลยที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ ขอบคุณค้า
เมื่อความรู้สึกเกิด..และเรื่องราวต่อจากนี้จะทำยังไงดี
สมัครสมาชิกเพื่อกระทู้นี้เลย
เข้าเรื่องดีกว่าโนะ
เรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นเด็กซิ่วย้ายไปเรียนเอกชนชื่อดังย่านรังสิตนะคะ คิคิ มาเจอสังคมใหม่ถือว่าดี เรียกว่าดีกว่าเดิมก็ได้และก็ทำให้เราเจอกับเพื่อนในเซคเดียวกันนั่นก็คือ เซนต์(นามแฝง) เริ่มแรกเราก็เป็นเพื่อนกันปกติ และเซนต์ก็จะชอบมาขอการบ้าน ช่วยติวนู่นนี่นั่นให้หน่อย เปาก็ช่วยเพื่อนตลอดส่งการบ้านให้ แรกๆก็ยังคุยแค่เรื่องการบ้านเรื่องงาน พองานจบก็ไม่ได้คุยไรกันต่อ จนเปารู้สึกว่าบทสนทนามันเปลี่ยนไปตอนไหน เราเริ่มคุยเล่นกัน หยอดบ้าง55555 เปาก็เคยแกล้งๆลองเชิงไปว่า เซนต์คนคุยเย้อะเยอะเนอะ5555 เซนต์บอก ตลกกก ไม่มีเลยเหอะ (แอบคิดละ ลุยได้55555) เราก็ใช้ชีวิตปกติมีเรื่องคุยบ้างเล่นๆบ้าง จนมาวันนึง วันนั้นเปามีทำงานที่มอคือเซนต์ก็ต้องทำเหมือนกันแต่ไม่ยอมมาค่ะ! เราอยู่คนละกลุ่มด้วยเปาเลยไม่ได้อะไร แต่วันนั้นเซนต์ก็ยังทักมา คุยกันไปมาตอนนั้นประมานบ่ายโมงได้ (เปามาทำงานแต่เช้าเลย ขยันน่ะ ไม่ใช่ไรคือขก.มาวันอื่น55555) เซนต์ก็ถามว่า "เปา กินข้าวยังง" เปาบอก "ยางงง" เซนต์บอก "เห้ยย(ดูตกใจมากเลยแค่ยังไม่กินข้าวเนี้ย5555) จริงดิ ไปกินข้าวกันนน555 เซนต์ไม่มีคนไปกินข้าวด้วย" เปาบอก "เปาทำงานอยู่ รอไหม5555" เซนต์เลยบอกไม่เป็นไรร แล้วนางก็ไปกินคนเดียว(ไม่รู้คนเดียวจริงป่าว ระแวง555) เราก็เรื่อยๆชิวๆสบายๆ หัวใจพองโต คิคิ พอเปาทำงานที่มอเสร็จก็ไปทำงานที่หอเพื่อนต่อ(ดูขยันเนอะ ป่าวค่ะดองงาน55555555) ตอนนั้นถึงหอเพื่อนก็เกือบเย็นแล้ว ได้ทำงานนิดเดียวก็ลงมาหาไรกินกัน เปาก็ไลน์ไปชวนเซนต์กินข้าวกัน เซนต์บอกไม่หิวไปเลย เปาก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรก็ไปหาไรกินกับเพื่อน ตอนนั่งกินข้าวอยู่(คือเปากินอยู่แต่เพื่อนยังไม่ได้เลยค่ะ เป็นร้านที่รอนาน ไม่อร่อยและแพง เซงแรงมากขอบ่น😞😞) เซนต์ก็โทรมา ตอนนั้นคือตกใจดีใจไปหมด ถามว่ายังกินข้าวอยู่ป่าว เปาก็กินอยู่ๆจะมาหรอ มาดิ เซนต์ถามร้านไรเสร็จรอไม่นานก็เดินเข้ามาในร้าน และเราก็ย้ายไปกินกันอีกร้าน55555 ร้านแรกเซนต์ไม่ได้กินนะคะ เซนต์ได้กินร้านสองๆ เราก็นั่งตรงข้ามกันกินน้ำแก้วเดียวกันด้วยค่ะ ไม่ใช่พรหมลิขิตนะคะ เพื่อนเปาลิขิตเอง5555555 ก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ จนเพื่อนเปาคนนึงถามเซนต์ว่า ไม่ได้ชอบพีหรอ(คือเพื่อนในกลุ่มเปาค่ะ) เซนต์ดูตอบจริงแบบไม่ได้เล่นๆ ไม่ๆ เพื่อนเปาเลยถามว่าแล้วคนนี้ละ /และใช้สายตาของมันมองมาที่เปา นี่ก็ตกใจสิทำเป็นกินเค้กแทน เซนต์ก็ "55555อื้มม" เพื่อนเหมือนแบบมาถูกทางเลยพูดตอนท้ายว่า ดูแลมันดีๆนะ ดูแลดีๆนะเว้ย (คือย้ำไปไหนฟะ เขินค่ะเขิน55555) เซนต์ก็ "55555อื้มม" เราก็แยกย้ายกลับหอกลับบ้าน
วันต่อมา..
เพื่อนในเซคที่สนิทๆกันมาบอกว่า "เค้าก็ไม่อยากบอกแกหรอก กลัวแกเสียใจ" ตอนนั้นเริ่มใจไม่ดีละค่ะ ลางเริ่มมา เปาเลยถามว่ามีไรพูดเลย เพื่อนก็บอกว่า "เซนต์มีแฟนแล้ว" นี่อึ้งสิค่ะ ค้างเลยค่ะ จำได้ตอนนั้นรู้สึกเหมือนมันมึนๆงงๆไปหมด เปาเลยถามว่ารู้ได้ไง มันบอกไปเจอในไอจี ไม่รอช้าคว้าโทรสับเพื่อนมาดูเลย แล้วก็ชัดเจนทุกอย่าง.. น้ำตาคลอ ไม่อยากร้องตรงนั้นแต่ก็ไม่ไหวแล้ว ดีตรงที่เปาและเพื่อนนั่งเป็นหลังสุดของห้องเลยค่ะ (ตั้งใจแค่ไหนคิดดู คิคิ ยังจะมีอารมขำ5555) คำถามมาเต็มหัวไปหมด หลังจากเรื่องวันนั้น(เซนต์ก็รู้แล้วว่าเปารู้เรื่องเซนต์มีแฟน)เปาไม่ค่อยตอบไลน์ ตอบช้าลง แต่ที่สวนทางคือเหมือนเซนต์จะชวนคุยบ่อยขึ้น ถามนู่นนี่นั่นบางทีก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าถามแต่ก็ถาม เปาก็ตอบสั้นๆตอบแค่เรื่องที่เซนต์ถาม และเซนต์ก็หาเรื่องนู่นนี่มาคุยอีกจนเปาก็ต้องตอบมัน เพราะมันเป็นคำถาม หลายครั้งที่พยายามเตือนตัวเองว่าเขามีเจ้าของแล้ว อย่าเลย สงสารแฟนเซนต์ สงสารตัวเองด้วย หลายครั้งที่เซนต์ไม่ต่อบทสนทนา เปาก็จะอ่านแล้วไม่ตอบและไลน์เซนต์ก็จะเด้งมาอีก เป็นงี้เรื่อยๆจนทุกวันนี้ ก็พยายามคุยปกติให้เหมือนเพื่อนที่สุด เวลาเจอกันที่มอเซนต์ไม่มองหน้าด้วยซ้ำ แบบพออาจารย์ปล่อยแยกย้ายกลับ สักพักเซนต์จะทักไลน์มา คือเราอยากใจแข็งพอแต่คิดอีกแง่ก็เพื่อน เพื่อนเซคเดียวกันด้วย ช่วงนี้เป็นช่วงสอบเซนต์ก็มาให้เปาติวให้ กลายเป็นเราเจอกันทุกวัน อยู่ด้วยกันบ่อยขึ้น (ปล.แฟนเซนต์เรียนคนละมอนะคะ)
เราควรทำไงดี ตอนนี้ก็พยายามวางตัวแบบเพื่อนให้มากที่สุดแต่เซนต์ก็ดูจะหาเรื่องทักเรามาได้ตลอดเลยจริงๆ อีกใจนึงดีใจมากๆเลยที่เปิดไลน์มาแล้วมีแจ้งเตือนจากมันอยู่ อีกใจนึงรู้สึกผิดเต็มๆกับแฟนเซนต์ เราก็ปรึกษาเพื่อนทุกคน ทุกคนจริงๆแล้วก็มีเพื่อนคนนึงบอกว่า กุเข้าใจเมิง มันห้ามกันไม่ได้หรอกถ้าจะรู้สึก ต่อให้ผิดก็เถอะ เพราะไม่อยู่ในจุดเมิงก็ไม่มีวันเข้าใจ
จะแนะนำจะเตือนอะไรเต็มที่ค้า เครียดมาเดือนกว่าจริงๆ
ขอบคุณทุกคนมากเลยที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ ขอบคุณค้า