สวัสดีครับ
นี่เป็นกระทู้แรกที่ผมเขียนแบบจริงจัง ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะครับ
-------------------------------------------
ผมขอใช้สรรพนามแทนตัวเองว่า 'ผม'
แฟนผมใช้เป็น 'เค้า' ละกันนะครับ
ผมกับแฟนคบกันได้ 17 เดือนครับ ก็มีอันต้องเลิกรากันเพราะการกระทำของผมเอง ผมเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างอัธยาศัยดีครับ มีระดับความเจ้าชู้ติดมาบ้างพอสมควร ช่วงแรกที่ผมกับเค้าคบกัน ค่อนข้างเหนื่อยครับ เพราะเวลาทะเลาะกันเค้าก็จะบอกเลิกอย่างเดียว ช่วงนั้นทำเอาเกือบแย่ไปเหมือนกัน แต่ระหว่างเราเริ่มปรับตัวเข้าหากันได้เรื่อยๆครับ ตามระยะเวลาที่ผ่านอะไรหลายๆอย่างมาด้วยกัน ปกติแล้วผมเป็นคนขี้เบื่อครับ คบกับใครได้ไม่นาน ก็เปลี่ยนคนเข้ามาใหม่ นี่คงเป็นสาเหตุที่คนใกล้ชิดผมบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าผมเจ้าชู้ แต่กับเค้าคนนี้ผมกลับไม่รู้สึกเบื่อเลยครับ ทุกครั้งที่ผมอยู่กับเค้า ผมมีความสุขมาก ถึงเค้าจะติดนิสัยงอแง เอาแต่ใจบ้าง ช่วงที่คบกันก็ทะเลาะกันค่อนข้างบ่อยครับ เรื่องเล็กบ้าง ใหญ่บ้าง เรื่องใหญ่ก็มีสาเหตุมาจากความเจ้าชู้ของผมเองครับ ที่แอบไปคุยกับผู้หญิงคนอื่น แต่เค้าก็ให้อภัยผมนะครับ เค้าเป็นคนที่ไม่ชอบให้ผมแอดเฟสผู้หญิงคนอื่นครับ ผมเคยทำและทะเลาะเรื่องนี้กันมาแล้ว ผมก็รับปากกับเค้าว่าจะไม่ทำอีก และการรับปากของผมครั้งนั้นแหละครับกลายเป็นกับระเบิดที่รอเวลาผมก้าวพลาด เราคบกันมาไม่มีทีท่าว่าจะต้องจบความสัมพันธ์นี้ลง แต่เรื่องเซอร์ไพรส์ก็เกิดขึ้นได้กับทุกคน...
ครับผม ผมกดแอดเฟสผู้หญิงคนนึงไป แต่ไม่ได้คิดจะคุยนะครับ ชูสามนิ้วสาบานเลย
.
.
.
เราทะเลาะกันครับ แต่ก็กลับมาดีกันในวันนั้น เย็นของอีกวัน ผมไปหาเค้าที่ทำงานครับ อยากเจอหน้า อยากใช้เวลาด้วย (ลืมบอกไปครับ ผมกับแฟนเรียนมหาลัยเดียวกัน แต่เค้าเป็นรุ่นพี่ผม เรียนจบแล้วเค้ากลับมาทำงานที่กรุงเทพ ส่วนผมมาสอบตำรวจที่กรุงเทพพอดี) ตอนเจอกันผมรู้สึกเก้ๆกังๆ เหมือนคนจีบกันใหม่ๆ มือไม่กล้าจับ หัวไม่กล้าลูบ รู้สึกแปลกๆ แต่ผมคิดแค่ว่าคงไม่ได้เจอกันนาน เหตุการณ์ก็ยังปกติครับ หลังทานข้าวเสร็จเราก็แยกย้ายกันกลับ ระหว่างทางที่ผมกำลังกลับที่พัก เค้าไลน์มาหาผมว่า
' เค้ารู้สึกไม่เหมือนเดิมกับผมแล้ว ตั้งแต่ผมแอดผู้หญิงคนนั้นไป เค้าไม่อยากรั้งผมไว้ทั้งที่เค้าไม่เหมือนเดิม ขอโทษนะ '
ครับ นาทีนั้นเหมือนผมโดนไฟดูด มันชาไปทั้งตัว ทำอะไรไม่ถูก มือที่พิมพ์ไปบอกว่าเข้าใจ ก็พิมพ์ด้วยมือที่กำลังสั่น ในหัวมีแต่คำว่า มันต้องจบแค่นี้จริงๆหรอ
ทุกวันนี้ผมกำลังพยายามที่จะขอโอกาสให้ตัวผมเองอีกซักครั้ง ถ้าหากมันจะพอมีทาง ทางไหนก็ได้ ที่ผมจะรักษาผู้หญิงคนนี้ไว้ ผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุด (ไม่รวมแม่ผมนะครับ) ให้กลับมายืนข้างผม
*** อะไรที่เค้าไม่ชอบ อย่าทำ ***
รักษาเอาไว้นะครับ คนข้างกายดีๆ
ขอบคุณที่สละเวลาอ่านนะครับ
รักษาคนข้างๆของคุณไว้ ก่อนจะเสียเค้าไปเพราะการกระทำของคุณเอง
นี่เป็นกระทู้แรกที่ผมเขียนแบบจริงจัง ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะครับ
-------------------------------------------
ผมขอใช้สรรพนามแทนตัวเองว่า 'ผม'
แฟนผมใช้เป็น 'เค้า' ละกันนะครับ
ผมกับแฟนคบกันได้ 17 เดือนครับ ก็มีอันต้องเลิกรากันเพราะการกระทำของผมเอง ผมเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างอัธยาศัยดีครับ มีระดับความเจ้าชู้ติดมาบ้างพอสมควร ช่วงแรกที่ผมกับเค้าคบกัน ค่อนข้างเหนื่อยครับ เพราะเวลาทะเลาะกันเค้าก็จะบอกเลิกอย่างเดียว ช่วงนั้นทำเอาเกือบแย่ไปเหมือนกัน แต่ระหว่างเราเริ่มปรับตัวเข้าหากันได้เรื่อยๆครับ ตามระยะเวลาที่ผ่านอะไรหลายๆอย่างมาด้วยกัน ปกติแล้วผมเป็นคนขี้เบื่อครับ คบกับใครได้ไม่นาน ก็เปลี่ยนคนเข้ามาใหม่ นี่คงเป็นสาเหตุที่คนใกล้ชิดผมบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าผมเจ้าชู้ แต่กับเค้าคนนี้ผมกลับไม่รู้สึกเบื่อเลยครับ ทุกครั้งที่ผมอยู่กับเค้า ผมมีความสุขมาก ถึงเค้าจะติดนิสัยงอแง เอาแต่ใจบ้าง ช่วงที่คบกันก็ทะเลาะกันค่อนข้างบ่อยครับ เรื่องเล็กบ้าง ใหญ่บ้าง เรื่องใหญ่ก็มีสาเหตุมาจากความเจ้าชู้ของผมเองครับ ที่แอบไปคุยกับผู้หญิงคนอื่น แต่เค้าก็ให้อภัยผมนะครับ เค้าเป็นคนที่ไม่ชอบให้ผมแอดเฟสผู้หญิงคนอื่นครับ ผมเคยทำและทะเลาะเรื่องนี้กันมาแล้ว ผมก็รับปากกับเค้าว่าจะไม่ทำอีก และการรับปากของผมครั้งนั้นแหละครับกลายเป็นกับระเบิดที่รอเวลาผมก้าวพลาด เราคบกันมาไม่มีทีท่าว่าจะต้องจบความสัมพันธ์นี้ลง แต่เรื่องเซอร์ไพรส์ก็เกิดขึ้นได้กับทุกคน...
ครับผม ผมกดแอดเฟสผู้หญิงคนนึงไป แต่ไม่ได้คิดจะคุยนะครับ ชูสามนิ้วสาบานเลย
.
.
.
เราทะเลาะกันครับ แต่ก็กลับมาดีกันในวันนั้น เย็นของอีกวัน ผมไปหาเค้าที่ทำงานครับ อยากเจอหน้า อยากใช้เวลาด้วย (ลืมบอกไปครับ ผมกับแฟนเรียนมหาลัยเดียวกัน แต่เค้าเป็นรุ่นพี่ผม เรียนจบแล้วเค้ากลับมาทำงานที่กรุงเทพ ส่วนผมมาสอบตำรวจที่กรุงเทพพอดี) ตอนเจอกันผมรู้สึกเก้ๆกังๆ เหมือนคนจีบกันใหม่ๆ มือไม่กล้าจับ หัวไม่กล้าลูบ รู้สึกแปลกๆ แต่ผมคิดแค่ว่าคงไม่ได้เจอกันนาน เหตุการณ์ก็ยังปกติครับ หลังทานข้าวเสร็จเราก็แยกย้ายกันกลับ ระหว่างทางที่ผมกำลังกลับที่พัก เค้าไลน์มาหาผมว่า
' เค้ารู้สึกไม่เหมือนเดิมกับผมแล้ว ตั้งแต่ผมแอดผู้หญิงคนนั้นไป เค้าไม่อยากรั้งผมไว้ทั้งที่เค้าไม่เหมือนเดิม ขอโทษนะ '
ครับ นาทีนั้นเหมือนผมโดนไฟดูด มันชาไปทั้งตัว ทำอะไรไม่ถูก มือที่พิมพ์ไปบอกว่าเข้าใจ ก็พิมพ์ด้วยมือที่กำลังสั่น ในหัวมีแต่คำว่า มันต้องจบแค่นี้จริงๆหรอ
ทุกวันนี้ผมกำลังพยายามที่จะขอโอกาสให้ตัวผมเองอีกซักครั้ง ถ้าหากมันจะพอมีทาง ทางไหนก็ได้ ที่ผมจะรักษาผู้หญิงคนนี้ไว้ ผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุด (ไม่รวมแม่ผมนะครับ) ให้กลับมายืนข้างผม
*** อะไรที่เค้าไม่ชอบ อย่าทำ ***
รักษาเอาไว้นะครับ คนข้างกายดีๆ
ขอบคุณที่สละเวลาอ่านนะครับ