ถ้าพูดถึงเรื่องความรัก "ความรัก"คือเรื่องละเอียดอ่อนครับ มันเข้าใจยาก แล้วผมไม่คิดที่จะทำความเข้าใจมันด้วยครับ .
.
ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวเองก่อนครับ ผมชื่อ ขุน ผมเรียนการแสดงอยู่ที่ สถาบันสอนการแสดงแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ครับ
____ อยู่มาวันนึง .... วันที่ 8 พฤศจิกายน 2557 ผมมีงานแสดงของสถาบัน วันนั้นมีนักแสดงที่ถูกชวนมาร่วมกิจกกรมเยอะมาก ทำให้ช่างแต่งหน้าของนักแสดงไม่พอ พวกเราต่างคนต่างหาเพื่อนที่แต่งหน้าเป็นมาช่วยๆ กัน แล้วบังเอิญว่าไอ้บอม เพื่อนของผมมีเพื่อนที่รู้จักอยู่คนนึงชื่อว่า "ลูกหยี" ไอ้บอมก็ชวนลูกหยีให้มาช่วยแต่งหน้าให้ เธอเป็นคนน่ารัก เธอเป็นคนที่มาคาแรกเตอร์ที่น่าค้นหามากๆ ผู้หญิงผมสั้น ตัวเล็กคนนึงทำไมถึงทำให้ผมมองเธอไม่ละสายตาได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นได้ถึงขนาดนี้ ... เธอแต่งหน้าให้พวกนักแสดงไปแล้วหลายคนพอมาถึงคิวผม จริงๆผมต้องไปแต่งกับพี่อีกคนนึงที่เป็นช่างแต่งหน้าของสถาบัน แต่นึกภาพกันออกมั้ยครับว่า ผู้ชายหน้าตากากๆคนนึง อยากจะใกล้ชิดกับคนที่เพิ่งตกหลุมรักให้มากกว่าเดิม ผมก็วางแผนเดินไปเดินมา ทารองพื้นเอง ไปเข้าห้องน้ำ พอนักแสดงคนอื่นๆมาก็ให้แซงคิวผมไปแต่งกับพี่เขาก่อน พอเห็นท่าทีว่าคนเริ่มน้อยผมก็พยายามไปนั่งใกล้ๆลูกหยีเข้าไว้ พี่ช่างแต่งหน้าจะได้เข้าใจว่าผมรอแต่งหน้ากับลุกหยีอยู่ ฮ่าๆๆ พอถึงคิวของผมที่ต้องแต่งหน้ากับลูกหยี ผมก็ขยับเข้าไปใกล้ลูกหยีมากขึ้น พวกเรานั่งแต่งหน้ากับพื้นครับ เข่าชนเข่า มันใกล้กันมากกกกกกก ใจผมนี่เต้นรัวๆเลยครับ หน้าก็แดง เหงื่อก็ไหล ตื่นเต้นมาก ตื่นเต้นที่สุดในชีวิตของลุกผู้ชายคนนี้เลยครับ ลูกหยีเริ่มชวนคุย ท่าทีการคุยของเธอ เสียงของเธอ มันทำให้ผมไม่รู้เรื่องเลยว่าเธอพูดอะไรกับผมบ้าง ผมจำได้ว่าตอนนั้นผมตอบไปแค่ อื้อ อืม อะไรประมาณนี้ ... พอเธอแต่งหน้าให้ผมเสร็จแล้ว เธอก็ขอตัวไปเรียนพิเศษต่อ วันนั้นเราก็เลยต้องจากลากันไป ...
.
____ ผมลืมบอกไปว่า งานๆนี้ผมก็ชวนคนที่ผมชอบก่อนที่จะมาเจอลูกหยีมาร่วมแสดงด้วย เพราะผมเห็นว่าเขาเต้นได้ แสดงก็ได้แล้วผมก็ชอบเธอตั้งแต่สมัยที่ผมยังอยู่มัธยม เธอชื่อแยม ช่วงก่อนที่ลูกหยีจะมาแต่งหน้า ผมไปรับแยมมาที่สถาบัน เราคุยกันสนุกมาก ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะผมชอบเธอด้วยแหละครับ ผมแอบแนะนำแยมให้เพื่อนที่สถาบันว่านี่แฟนผม ฮ่าๆๆ คิดถึงแล้วมันก็ตลกดี ทั้งๆที่แยมไม่ได้ชอบผมเลย ผมต่างหากที่เป็นคนตื้อแยมให้มากับผมด้วย ตามจีบแยมมาตลอดทั้งปี แต่ผมอยากให้ทุกคนรู้ว่าเนี่ยแฟนผม อย่ายุ่งนะอะไรแบบนี้ ฮ่าๆๆๆ (ทำความเป็นเจ้าของ) แต่พอลูกหยีมาผมรู้สึกได้เลยว่าผมให้ความสำคัญกับแยมน้อยลงไปมากเลย ผมสนใจลูกหยีมากกว่าแยมแล้ว ภายในระยะเวลาไม่ถึง 10 วินาทีที่ลูกหยีเดินเข้ามาทำไมมันถึงทำให้ผมเลิกชอบคนที่ผมชอบมาทั้งปี ตามจีบมาทั้งปีได้ แล้วถ้าพูดกันตามความจริงแยมก็น่ารักกว่าลูกหยีพอสมควร ... หลังจากลูกหยีกลับไป ผมก็กลับมาให้ความสนใจกับแยมเหมือนเดิมแต่ความรู้สึก ท่าทางการคุยของผมมันแปลกๆไป มันไม่ตื่นเต้น แยมไม่ทำให้ผมอยากคุยด้วยเลย หลังจากจบงานพวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน แยมก็กลับกับญาติที่มาดู ผมก็แว้นซ์กลับตามปกติ ... พอถึงบ้าน ปกติผมจะทักแยมไปตลอด แต่ตั้งแต่วันนั้นผมก้ทักไปบ้าง ไม่ทักไปบ้าง แล้วเราก็ห่างจากการคุยกันไป ...
.
____ ส่วนลูกหยี พอเธอออกจากห้องไปได้ซักพัก ผมก็ขอเฟสบุคของเธอจากไอ้บอม แล้วก็ทักไปว่า "ไง ไปเรียนทันป่าว?" เพราะก่อนออกไปเธอรีบมาก เธอกลัวไปเรียนพิเศษไม่ทัน ... เธอก็ตอบกลับมา "ทันพอดี เรียนก่อนนะ" นั่นเป็นประโยคสุดท้ายของวันนั้นที่ได้คุยกัน แล้วทุกอย่างก็เป็นไปแบบที่เกลิ่นมาข้างบน ...
.
*** เวลาผ่านไป เป็นเดือน ที่ผมไม่ได้ติดต่อกับลูกหยี ***
.
____ วันที่ 10 ธันวาคม 2557 ผมซ้อมละครเวทีเรื่องนึง เป็นการซ้อมใหญ่ ต้องแต่งหน้าทำผม แต่งตัวทุกอย่างเหมือนวันแสดงจริง วันนั้นทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี แต่ผมกับไอ้บอมกลับไม่ชอบใจการแต่งหน้าของช่างแต่งหน้าคนนี้เอาซะเลย แล้ววันที่ 11 ธันวาคม 2557 เวลา 16:00 น. พวกเรามีงานแสดงรอบสื่อมวลชน ซึ่งมันจำเป็นต้องออกมาดูดีทั้งหมดตั้งแต่เสื้อผ้าหน้าผม เราก็เลยปรึกษากันว่าจะไปขอให้เพื่อนแต่งหน้าให้ และแน่นอนมีเพียงคนเดียวที่ผมอยากเจอมาตลอด 1 เดือน ผมก็บอกไอ้บอมว่าไปขอให้ลูกหยีแต่งหน้าให้มั้ย? ไอ้บอมมันสนิทกับลูกหยีพอสมควร อ้อ ผมลืมบอกไป ไอ้บอมมันค่อนข้างสาวนิดนึง ฮ่าๆๆ นั่นแหละครับ เราเลยตลกกันว่าจะไปให้ลูกหยีแต่งหน้าให้ ... ไอ้บอมก้โทรไปหาลูกหยีนัดวันแต่งหน้ากัน สรุปกันได้เป็นวันพฤหัสบดีที่ 11 ธันวาคมช่วงเช้า ... โอเคพอได้วันเวลาแล้ว ก็หาสถานที่กัน แต่เอ๊ะวันพฤหัสบดี ลูกหยีก็ต้องอยู่โรงเรียนสิไอ้บอมก็เลยบอกว่า ก็ไปแต่งที่โรงเรียนเลยเดี๋ยวพาเข้าไป ผมก็นึกในใจ โรงเรียนเม่งพาคนนอกเข้าไปได้ด้วยหรอวะ? เอาวะ มันว่าไงก็ว่างั้น พอถึงวันที่ 11 8 โมงพวกเราก็ไปหาซื้อรองพื้นและอุปกรณ์แต่งหน้าที่ควรจะใช้ เพราะลูกหยีบอกว่าไม่ได้เอาเครื่องสำอางมาเยอะ ด้วยความไม่รู้เราเลยซื้อรองพื้นเบอร์ 2 กับพัพ 2 อัน พอไปถึงโรงเรียนของไอ้บอม ไอ้บอมก็พาเข้าไป คือ..เดินเข้าไปเลย แล้วพวกเราก็เดินไปที่ตึก EP ของโรงเรียนแถวสามกษัตริย์ ผมก้แปลกใจทำไมไม่มีใครสนใจพวกเราเลยวะ ทั้งๆที่แต่งตัวมาซะเต็มยศขนาดนี้ และพอถึงห้องของไอ้บอมผมก็ถึงบางอ้อ ว่าทำไมคนอื่นถึงไม่ค่อยสนใจพวกผม ก็เด็ก EP ส่วนใหญ่ก็แบบนี้ เดินเข้าเดินออก ชุดไหนก้ได้ เอ้ออแปลก ... จากนั้นไอ้บอมก้ไปเรียกลูกหยีออกมา (ทั้งๆที่ครูกำลังสอนอยู่) แล้วเราก็เดินไปอีกตึกนึง ผมนึกว่าเราจะมาแต่งหน้ากันที่นี่ แต่ไม่เลยเรามาเรียนครับ ใช่แล้ว ลูกหยีพาพวกเรามาเรียนวิชาชีวะ ครับผม!! หลังจากเรียนไปได้ซัก ครึ่งชั่วโมงลูกหยีก็เริ่มแต่งหน้าให้ไอ้บอมก่อน พอแต่งของไอ้บอมเสร็จ ก็ถึงคิวผม ขั้นแรกก็ลงรองพื้น พอรองพื้นเสร็จหมดชั่วโมง เราก็ต้องย้ายห้องไปแต่งอีกห้องนึง แต่ก่อนเราจะย้ายผมก็หยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปเล่น แล้วก็ทำเนียนหันไปทางลูกหยีแอบถ่ายลูกหยี แล้วก็ไปขอถ่ายรูปด้วย จากนั้นเราก็ไปห้องต่อไป ... ห้องนี้ก็เป็นห้องที่นักเรียนเอาไว้นำเสนองานให้กับ อาจารย์ ... แต่พวกเราทำอะไรหน่ะหรอ แต่งหน้าต่อสิครับ ทั้งที่เพื่อนของลูกหยีนั่งเรียนกันในห้องพวกเราก้ไม่สนใจ ฮ่าๆๆๆๆ พอแต่งหน้าเสร็จเรียบร้อยแล้วเราก็จะกลับสถาบัน เพราะตอนนี้มันก็จะเริ่มแสดงแล้ว แต่ก่อนกลับผมก็ได้ขอไลน์ของลูกหยีไว้ ลูกหยีถามผม "ขอไลน์หยีจริงดิ?" ผมก็ตอบไปหน้าด้านๆ "อื้อ" ฮ่าๆๆ จากนั้นผมกับไอ้บอมก็กลับไปแสดง วันนั้นก็จบลง ...
.
____ ** เอาไว้จะมาต่อนะครับ
[เรื่องจริง] เคยชอบใครสักคนที่เราไม่อาจเอื้อมถึงมั้ยครับ ??
.
ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวเองก่อนครับ ผมชื่อ ขุน ผมเรียนการแสดงอยู่ที่ สถาบันสอนการแสดงแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ครับ
____ อยู่มาวันนึง .... วันที่ 8 พฤศจิกายน 2557 ผมมีงานแสดงของสถาบัน วันนั้นมีนักแสดงที่ถูกชวนมาร่วมกิจกกรมเยอะมาก ทำให้ช่างแต่งหน้าของนักแสดงไม่พอ พวกเราต่างคนต่างหาเพื่อนที่แต่งหน้าเป็นมาช่วยๆ กัน แล้วบังเอิญว่าไอ้บอม เพื่อนของผมมีเพื่อนที่รู้จักอยู่คนนึงชื่อว่า "ลูกหยี" ไอ้บอมก็ชวนลูกหยีให้มาช่วยแต่งหน้าให้ เธอเป็นคนน่ารัก เธอเป็นคนที่มาคาแรกเตอร์ที่น่าค้นหามากๆ ผู้หญิงผมสั้น ตัวเล็กคนนึงทำไมถึงทำให้ผมมองเธอไม่ละสายตาได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นได้ถึงขนาดนี้ ... เธอแต่งหน้าให้พวกนักแสดงไปแล้วหลายคนพอมาถึงคิวผม จริงๆผมต้องไปแต่งกับพี่อีกคนนึงที่เป็นช่างแต่งหน้าของสถาบัน แต่นึกภาพกันออกมั้ยครับว่า ผู้ชายหน้าตากากๆคนนึง อยากจะใกล้ชิดกับคนที่เพิ่งตกหลุมรักให้มากกว่าเดิม ผมก็วางแผนเดินไปเดินมา ทารองพื้นเอง ไปเข้าห้องน้ำ พอนักแสดงคนอื่นๆมาก็ให้แซงคิวผมไปแต่งกับพี่เขาก่อน พอเห็นท่าทีว่าคนเริ่มน้อยผมก็พยายามไปนั่งใกล้ๆลูกหยีเข้าไว้ พี่ช่างแต่งหน้าจะได้เข้าใจว่าผมรอแต่งหน้ากับลุกหยีอยู่ ฮ่าๆๆ พอถึงคิวของผมที่ต้องแต่งหน้ากับลูกหยี ผมก็ขยับเข้าไปใกล้ลูกหยีมากขึ้น พวกเรานั่งแต่งหน้ากับพื้นครับ เข่าชนเข่า มันใกล้กันมากกกกกกก ใจผมนี่เต้นรัวๆเลยครับ หน้าก็แดง เหงื่อก็ไหล ตื่นเต้นมาก ตื่นเต้นที่สุดในชีวิตของลุกผู้ชายคนนี้เลยครับ ลูกหยีเริ่มชวนคุย ท่าทีการคุยของเธอ เสียงของเธอ มันทำให้ผมไม่รู้เรื่องเลยว่าเธอพูดอะไรกับผมบ้าง ผมจำได้ว่าตอนนั้นผมตอบไปแค่ อื้อ อืม อะไรประมาณนี้ ... พอเธอแต่งหน้าให้ผมเสร็จแล้ว เธอก็ขอตัวไปเรียนพิเศษต่อ วันนั้นเราก็เลยต้องจากลากันไป ...
.
____ ผมลืมบอกไปว่า งานๆนี้ผมก็ชวนคนที่ผมชอบก่อนที่จะมาเจอลูกหยีมาร่วมแสดงด้วย เพราะผมเห็นว่าเขาเต้นได้ แสดงก็ได้แล้วผมก็ชอบเธอตั้งแต่สมัยที่ผมยังอยู่มัธยม เธอชื่อแยม ช่วงก่อนที่ลูกหยีจะมาแต่งหน้า ผมไปรับแยมมาที่สถาบัน เราคุยกันสนุกมาก ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะผมชอบเธอด้วยแหละครับ ผมแอบแนะนำแยมให้เพื่อนที่สถาบันว่านี่แฟนผม ฮ่าๆๆ คิดถึงแล้วมันก็ตลกดี ทั้งๆที่แยมไม่ได้ชอบผมเลย ผมต่างหากที่เป็นคนตื้อแยมให้มากับผมด้วย ตามจีบแยมมาตลอดทั้งปี แต่ผมอยากให้ทุกคนรู้ว่าเนี่ยแฟนผม อย่ายุ่งนะอะไรแบบนี้ ฮ่าๆๆๆ (ทำความเป็นเจ้าของ) แต่พอลูกหยีมาผมรู้สึกได้เลยว่าผมให้ความสำคัญกับแยมน้อยลงไปมากเลย ผมสนใจลูกหยีมากกว่าแยมแล้ว ภายในระยะเวลาไม่ถึง 10 วินาทีที่ลูกหยีเดินเข้ามาทำไมมันถึงทำให้ผมเลิกชอบคนที่ผมชอบมาทั้งปี ตามจีบมาทั้งปีได้ แล้วถ้าพูดกันตามความจริงแยมก็น่ารักกว่าลูกหยีพอสมควร ... หลังจากลูกหยีกลับไป ผมก็กลับมาให้ความสนใจกับแยมเหมือนเดิมแต่ความรู้สึก ท่าทางการคุยของผมมันแปลกๆไป มันไม่ตื่นเต้น แยมไม่ทำให้ผมอยากคุยด้วยเลย หลังจากจบงานพวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน แยมก็กลับกับญาติที่มาดู ผมก็แว้นซ์กลับตามปกติ ... พอถึงบ้าน ปกติผมจะทักแยมไปตลอด แต่ตั้งแต่วันนั้นผมก้ทักไปบ้าง ไม่ทักไปบ้าง แล้วเราก็ห่างจากการคุยกันไป ...
.
____ ส่วนลูกหยี พอเธอออกจากห้องไปได้ซักพัก ผมก็ขอเฟสบุคของเธอจากไอ้บอม แล้วก็ทักไปว่า "ไง ไปเรียนทันป่าว?" เพราะก่อนออกไปเธอรีบมาก เธอกลัวไปเรียนพิเศษไม่ทัน ... เธอก็ตอบกลับมา "ทันพอดี เรียนก่อนนะ" นั่นเป็นประโยคสุดท้ายของวันนั้นที่ได้คุยกัน แล้วทุกอย่างก็เป็นไปแบบที่เกลิ่นมาข้างบน ...
.
*** เวลาผ่านไป เป็นเดือน ที่ผมไม่ได้ติดต่อกับลูกหยี ***
.
____ วันที่ 10 ธันวาคม 2557 ผมซ้อมละครเวทีเรื่องนึง เป็นการซ้อมใหญ่ ต้องแต่งหน้าทำผม แต่งตัวทุกอย่างเหมือนวันแสดงจริง วันนั้นทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี แต่ผมกับไอ้บอมกลับไม่ชอบใจการแต่งหน้าของช่างแต่งหน้าคนนี้เอาซะเลย แล้ววันที่ 11 ธันวาคม 2557 เวลา 16:00 น. พวกเรามีงานแสดงรอบสื่อมวลชน ซึ่งมันจำเป็นต้องออกมาดูดีทั้งหมดตั้งแต่เสื้อผ้าหน้าผม เราก็เลยปรึกษากันว่าจะไปขอให้เพื่อนแต่งหน้าให้ และแน่นอนมีเพียงคนเดียวที่ผมอยากเจอมาตลอด 1 เดือน ผมก็บอกไอ้บอมว่าไปขอให้ลูกหยีแต่งหน้าให้มั้ย? ไอ้บอมมันสนิทกับลูกหยีพอสมควร อ้อ ผมลืมบอกไป ไอ้บอมมันค่อนข้างสาวนิดนึง ฮ่าๆๆ นั่นแหละครับ เราเลยตลกกันว่าจะไปให้ลูกหยีแต่งหน้าให้ ... ไอ้บอมก้โทรไปหาลูกหยีนัดวันแต่งหน้ากัน สรุปกันได้เป็นวันพฤหัสบดีที่ 11 ธันวาคมช่วงเช้า ... โอเคพอได้วันเวลาแล้ว ก็หาสถานที่กัน แต่เอ๊ะวันพฤหัสบดี ลูกหยีก็ต้องอยู่โรงเรียนสิไอ้บอมก็เลยบอกว่า ก็ไปแต่งที่โรงเรียนเลยเดี๋ยวพาเข้าไป ผมก็นึกในใจ โรงเรียนเม่งพาคนนอกเข้าไปได้ด้วยหรอวะ? เอาวะ มันว่าไงก็ว่างั้น พอถึงวันที่ 11 8 โมงพวกเราก็ไปหาซื้อรองพื้นและอุปกรณ์แต่งหน้าที่ควรจะใช้ เพราะลูกหยีบอกว่าไม่ได้เอาเครื่องสำอางมาเยอะ ด้วยความไม่รู้เราเลยซื้อรองพื้นเบอร์ 2 กับพัพ 2 อัน พอไปถึงโรงเรียนของไอ้บอม ไอ้บอมก็พาเข้าไป คือ..เดินเข้าไปเลย แล้วพวกเราก็เดินไปที่ตึก EP ของโรงเรียนแถวสามกษัตริย์ ผมก้แปลกใจทำไมไม่มีใครสนใจพวกเราเลยวะ ทั้งๆที่แต่งตัวมาซะเต็มยศขนาดนี้ และพอถึงห้องของไอ้บอมผมก็ถึงบางอ้อ ว่าทำไมคนอื่นถึงไม่ค่อยสนใจพวกผม ก็เด็ก EP ส่วนใหญ่ก็แบบนี้ เดินเข้าเดินออก ชุดไหนก้ได้ เอ้ออแปลก ... จากนั้นไอ้บอมก้ไปเรียกลูกหยีออกมา (ทั้งๆที่ครูกำลังสอนอยู่) แล้วเราก็เดินไปอีกตึกนึง ผมนึกว่าเราจะมาแต่งหน้ากันที่นี่ แต่ไม่เลยเรามาเรียนครับ ใช่แล้ว ลูกหยีพาพวกเรามาเรียนวิชาชีวะ ครับผม!! หลังจากเรียนไปได้ซัก ครึ่งชั่วโมงลูกหยีก็เริ่มแต่งหน้าให้ไอ้บอมก่อน พอแต่งของไอ้บอมเสร็จ ก็ถึงคิวผม ขั้นแรกก็ลงรองพื้น พอรองพื้นเสร็จหมดชั่วโมง เราก็ต้องย้ายห้องไปแต่งอีกห้องนึง แต่ก่อนเราจะย้ายผมก็หยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปเล่น แล้วก็ทำเนียนหันไปทางลูกหยีแอบถ่ายลูกหยี แล้วก็ไปขอถ่ายรูปด้วย จากนั้นเราก็ไปห้องต่อไป ... ห้องนี้ก็เป็นห้องที่นักเรียนเอาไว้นำเสนองานให้กับ อาจารย์ ... แต่พวกเราทำอะไรหน่ะหรอ แต่งหน้าต่อสิครับ ทั้งที่เพื่อนของลูกหยีนั่งเรียนกันในห้องพวกเราก้ไม่สนใจ ฮ่าๆๆๆๆ พอแต่งหน้าเสร็จเรียบร้อยแล้วเราก็จะกลับสถาบัน เพราะตอนนี้มันก็จะเริ่มแสดงแล้ว แต่ก่อนกลับผมก็ได้ขอไลน์ของลูกหยีไว้ ลูกหยีถามผม "ขอไลน์หยีจริงดิ?" ผมก็ตอบไปหน้าด้านๆ "อื้อ" ฮ่าๆๆ จากนั้นผมกับไอ้บอมก็กลับไปแสดง วันนั้นก็จบลง ...
.
____ ** เอาไว้จะมาต่อนะครับ