สวัสดีค่ะ นี้เป็นกระทู้แรกที่เขียนเรื่องราวของตัวเองลงไป มันทั้งสับสน วุ่นวายในใจมากๆค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า
เราเคยมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งค่ะ บ้านใกล้กันไปโรงเรียนด้วยกันทุกวัน เพื่อนเราชื่อ นาง ค่ะ
นางชอบตื่นสายเราก็จะขึ้นไปปลุกนางถึงห้องทุกเช้าๆ เรายอมไปโรงเรียนสาย
ยอมโดนครูดุ มันรู้สึกดีมากๆค่ะ พ่อแม่นางก็สนิทกับเรามากๆบอกให้เราช่วยนางเรียนประมาณนี้
แต่พอขึ้น ม 3 นางก็ได้ย้ายไปอยู่อีกจังหวัด ซึ่งไกลมากๆ เพราะว่านางเป็นลูกข้าราชกาล
ย้ายตามครอบครัวไป ตอนแรกที่รู้ เรากับนาง ร้องไห้มากๆ วันสุดท้ายเราก็ไปช่วยนางขนของ
เราไม่พูดจากับนางเอาแต่เงียบ นางก็เงียบค่ะ เเค่มองตากัน จนพอรถออกเราก็ยิ้มให้นาง
นางก็ยิ้มให้เราบอกว่า อย่าลืมเรานะ เราไม่ได้ตอบอะไร รีบหันหลังเดินดิ่งไปบ้าน นางยังตะโกนอยู่เลย
นางคงคิดว่าเราไม่ได้ยิน นางบอกว่า อย่าลืมเรานะๆๆ จนเสียงหายไป เราถึงห้องนอนน้ำตาใหล
พรากกก สักพักนางโทรมาเราก็ไม่รับ จนเวลาผ่านไป เราก็คุยกันเป็นระยะ เล่าเรื่องที่นู้นให้ฟังบ้าง
แต่ด้วยความห่างไกล และเวลาไม่ตรงกัน มันทำให้เราห่างกับนาง จากคุยกัน ก็เริ่มน้อยลงๆๆ
จนหายไปค่ะ นางหายไปจากชีวิตเรา แต่ด้วยเฟสบุ๊คทำให้เราก็แอบเข้าไปส่องนางบ่อยๆ
เราไม่กล้าที่จะทักนางเลยค่ะ ทำมัยไม่รู้ นางก็ไม่เคยทักเรามาเลย จนเรามีแฟนค่ะเป็นผู้ชายเวลาผ่านไป
คบกันได้ตอนนี้ 2 ปีกว่าๆๆ เขารักเรามาก แต่เขาบอกว่าเหมือนเขาเข้าไม่ถึงเรา ตลอดระยะเวลา
ที่ผ่านมาเราไม่เคยขึ้นสถานะกับเเฟนของเราเลย ไม่ชอบถ่ายลงเฟส แฟนเราก็ขอบ่อยๆ
เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำมัย พอวันหนึ่งแฟนเราทะเลาะกับเราก็เพราะเรื่องนี้ เราเลยตัดปัญญา
โดยการยอมขึ้นสถานะ อีกไม่กี้วัน นาง ทักเฟสเรามา ถามว่าสบายดีมั้ย... เราก็บอกว่าสมัยดี
นางก็ตอบมาแค่ อืม แล้วก็หายไปจากชีวิตเราอีกครั้ง จนเราขึ้นมหาลัย เจอรุ่นพี่คนหนึ่งเป็นผู้หญิง
เขาดูแลเราดีมาก เป็นพี่สาขาเดียวกัน ตอนแรกเราก็คิดแบบพี่น้อง แต่ยิ่งนานไปๆ มันเหมือนระหว่าง
เรากับพี่เขามันมากขึ้นทุกทีๆ คุยเฟส คุยโทรศัพท์กันทุกคืนๆ พี่เขาจะทักเรามาก่อนตลอด
เวลาเดิมจนหลับไปเลย รู้สึกดีมากๆเลยค่ะ พี่เขาก็ไม่ได้บอกตรงๆ ถ้าเราถาม
บอกแค่ว่าเราน่ารัก นางไม่เคยคุยกับผู้หญิงแบบนี้มาก่อนแเราคนแรก เราก็เหมือนกันค่ะ
พี่เขารู้ว่าเรามีแฟนเป็นผู้ชายอยู่ เเต่ไม่เคยพูดถึงเลย ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น จนวันหนึ่ง
เราบังเอิญเจอ นาง ค่ะ ในมหาลัยเดียวกัน เรากับนางกำลังซื้อข้าวราดแกงอยู่ คนละร้าน
จ้องกันแบบตาไม่กระพริบ ยื่นอึ้งเหมือนแบบทั้งตกใจและไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี นางก็แบบ เฮ้ยแกเรียนนี้เหรอ
เราก็ อ่อ เอ่อ ใช่ๆ เราเรียนคณะ.... นางก็ตอบ จิงดิ เราก็เรียนที่นี้ คณะ.. คนที่ต่อคิวรอข้าวก็ทำหน้าไม่พอใจ
กระแอมเบ่าๆ55 เราก็เลยบอกนาง แกออกมาคุยกันที่โต๊ะเหอะ จนเราคุยกันไปมาๆๆๆ รู้ที่อยู่อะไรกัน
แลกเบอร์ไว้ พอว่างเราก็จะมาเจอกันไปเที่ยวกัน จนมีวันหนึ่ง นาง ขอมานอนหอเรา
เราก็โอเค นางมาพร้อมกับตุ๊กต๊าคู่ หมอนคู่ที่เราเคยให้กัน ตอนเด็กๆค่ะ นางมานอนนางก็พูดไม่ยอมหยุด
ตอนนางพูดเราละสายตาจากปากนางไม่ได้เลย มันรู้สึกดีแปลกๆ นางก็ชอบจ้องตาเราค่ะ
นางชอบมอง ตอนแรกเราก็คิดว่าคิดไปเอง พอตกกลางคืนเราง่วงมากๆเราเลยนอนก่อนนาง
จนเราหลับไป เราเริ่มรู้สึกตัว รู้สึกเบลอๆ เหมือนมีมือมากอดที่เอว เราก็หันไป เป็นนางค่ะ
นางกอดเราจากด้านหลัง นางหลบสายตาเราแต่มือยังกอดแน่น เราก็ไม่ได้พูดอะไร รู้สึกแปลกมากๆค่ะ
เราหลับไปอีกครั้งเมื่อไหร่ไม่รู้ จนเริ่มจะเช้า แสงมันเริ่มแยงตา เรารู้สึกว่า
มีมือมาลูบที่หน้าเราค่ะ เราเลยลืมตา เป็นนางอีกแล้วค่ะ นางลูบหน้า
เราเบาๆ แล้วก็ยิ้ม เราก็ยิ้มนะ แต่ไม่รู้จะพูดอะไร จนมาถึงตอนนี้มันเลยเถิดไปกันใหญ่ทั้งพี่สาขา
ทั้งนาง แฟนเราเริ่มรู้สึกว่าเราไม่เหมือนเดิม มันเป็นความรู้สึกที่สับสนมากๆ เรารักแฟนเรานะค่ะ เขาดูแลเราดีมาก
ไม่เคยนอกใจ เราไม่เคยวีนไม่เคยจุกจิกอะไรเลย บางครั้งเขาก็ขอให้เราหวงเขาบ้าง แต่มาเจอแบบนี้
เราไปไม่เป็นจริงๆค่ะ ไหนจะรุ่นพี่ผู้หญิงสาขาเราอีก ทุกวันนี้ยังคุยกันทุกคืน นางดูแลเราดีมากเหมือนกัน
เราสับสนมากๆว่าเราเป็นอะไร รู้สึกแปลกๆ รู้สึกตื่นเต้น รู้สึกตุ๋มๆต๋อมกับเพื่อนสนิทของตัวเอง
นางรู้ว่าเรามีแฟนเป็นผู้ชาย พี่สาขาเราก็รู้ แตเราก็รุ้สึกดีมากๆกับพี่สาขาเรา มันตะลุ่มตุ่มเป๊ะไปหมดค่ะ สับสนมากๆๆๆๆๆ
เรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องจริงไม่ได้แต่งขึ้นมาแต่อย่างใด เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงและเรื่องถึงปัจจุบันนี้ แค่นี้ตอนนี้. เราสับสน
อยากระบาย อยากรู้ว่าเราเป็นอะไรกันแน่ มันสับสนจริงๆค่ะ
คุณเคยรู้สึกแบบนี้มั้ย...สับสนตัวเอง เราเป็นเลสเบี้ยนหรือเปล่า เรื่องเล่าจากประสบการณ์ตรง
เราเคยมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งค่ะ บ้านใกล้กันไปโรงเรียนด้วยกันทุกวัน เพื่อนเราชื่อ นาง ค่ะ
นางชอบตื่นสายเราก็จะขึ้นไปปลุกนางถึงห้องทุกเช้าๆ เรายอมไปโรงเรียนสาย
ยอมโดนครูดุ มันรู้สึกดีมากๆค่ะ พ่อแม่นางก็สนิทกับเรามากๆบอกให้เราช่วยนางเรียนประมาณนี้
แต่พอขึ้น ม 3 นางก็ได้ย้ายไปอยู่อีกจังหวัด ซึ่งไกลมากๆ เพราะว่านางเป็นลูกข้าราชกาล
ย้ายตามครอบครัวไป ตอนแรกที่รู้ เรากับนาง ร้องไห้มากๆ วันสุดท้ายเราก็ไปช่วยนางขนของ
เราไม่พูดจากับนางเอาแต่เงียบ นางก็เงียบค่ะ เเค่มองตากัน จนพอรถออกเราก็ยิ้มให้นาง
นางก็ยิ้มให้เราบอกว่า อย่าลืมเรานะ เราไม่ได้ตอบอะไร รีบหันหลังเดินดิ่งไปบ้าน นางยังตะโกนอยู่เลย
นางคงคิดว่าเราไม่ได้ยิน นางบอกว่า อย่าลืมเรานะๆๆ จนเสียงหายไป เราถึงห้องนอนน้ำตาใหล
พรากกก สักพักนางโทรมาเราก็ไม่รับ จนเวลาผ่านไป เราก็คุยกันเป็นระยะ เล่าเรื่องที่นู้นให้ฟังบ้าง
แต่ด้วยความห่างไกล และเวลาไม่ตรงกัน มันทำให้เราห่างกับนาง จากคุยกัน ก็เริ่มน้อยลงๆๆ
จนหายไปค่ะ นางหายไปจากชีวิตเรา แต่ด้วยเฟสบุ๊คทำให้เราก็แอบเข้าไปส่องนางบ่อยๆ
เราไม่กล้าที่จะทักนางเลยค่ะ ทำมัยไม่รู้ นางก็ไม่เคยทักเรามาเลย จนเรามีแฟนค่ะเป็นผู้ชายเวลาผ่านไป
คบกันได้ตอนนี้ 2 ปีกว่าๆๆ เขารักเรามาก แต่เขาบอกว่าเหมือนเขาเข้าไม่ถึงเรา ตลอดระยะเวลา
ที่ผ่านมาเราไม่เคยขึ้นสถานะกับเเฟนของเราเลย ไม่ชอบถ่ายลงเฟส แฟนเราก็ขอบ่อยๆ
เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำมัย พอวันหนึ่งแฟนเราทะเลาะกับเราก็เพราะเรื่องนี้ เราเลยตัดปัญญา
โดยการยอมขึ้นสถานะ อีกไม่กี้วัน นาง ทักเฟสเรามา ถามว่าสบายดีมั้ย... เราก็บอกว่าสมัยดี
นางก็ตอบมาแค่ อืม แล้วก็หายไปจากชีวิตเราอีกครั้ง จนเราขึ้นมหาลัย เจอรุ่นพี่คนหนึ่งเป็นผู้หญิง
เขาดูแลเราดีมาก เป็นพี่สาขาเดียวกัน ตอนแรกเราก็คิดแบบพี่น้อง แต่ยิ่งนานไปๆ มันเหมือนระหว่าง
เรากับพี่เขามันมากขึ้นทุกทีๆ คุยเฟส คุยโทรศัพท์กันทุกคืนๆ พี่เขาจะทักเรามาก่อนตลอด
เวลาเดิมจนหลับไปเลย รู้สึกดีมากๆเลยค่ะ พี่เขาก็ไม่ได้บอกตรงๆ ถ้าเราถาม
บอกแค่ว่าเราน่ารัก นางไม่เคยคุยกับผู้หญิงแบบนี้มาก่อนแเราคนแรก เราก็เหมือนกันค่ะ
พี่เขารู้ว่าเรามีแฟนเป็นผู้ชายอยู่ เเต่ไม่เคยพูดถึงเลย ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น จนวันหนึ่ง
เราบังเอิญเจอ นาง ค่ะ ในมหาลัยเดียวกัน เรากับนางกำลังซื้อข้าวราดแกงอยู่ คนละร้าน
จ้องกันแบบตาไม่กระพริบ ยื่นอึ้งเหมือนแบบทั้งตกใจและไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี นางก็แบบ เฮ้ยแกเรียนนี้เหรอ
เราก็ อ่อ เอ่อ ใช่ๆ เราเรียนคณะ.... นางก็ตอบ จิงดิ เราก็เรียนที่นี้ คณะ.. คนที่ต่อคิวรอข้าวก็ทำหน้าไม่พอใจ
กระแอมเบ่าๆ55 เราก็เลยบอกนาง แกออกมาคุยกันที่โต๊ะเหอะ จนเราคุยกันไปมาๆๆๆ รู้ที่อยู่อะไรกัน
แลกเบอร์ไว้ พอว่างเราก็จะมาเจอกันไปเที่ยวกัน จนมีวันหนึ่ง นาง ขอมานอนหอเรา
เราก็โอเค นางมาพร้อมกับตุ๊กต๊าคู่ หมอนคู่ที่เราเคยให้กัน ตอนเด็กๆค่ะ นางมานอนนางก็พูดไม่ยอมหยุด
ตอนนางพูดเราละสายตาจากปากนางไม่ได้เลย มันรู้สึกดีแปลกๆ นางก็ชอบจ้องตาเราค่ะ
นางชอบมอง ตอนแรกเราก็คิดว่าคิดไปเอง พอตกกลางคืนเราง่วงมากๆเราเลยนอนก่อนนาง
จนเราหลับไป เราเริ่มรู้สึกตัว รู้สึกเบลอๆ เหมือนมีมือมากอดที่เอว เราก็หันไป เป็นนางค่ะ
นางกอดเราจากด้านหลัง นางหลบสายตาเราแต่มือยังกอดแน่น เราก็ไม่ได้พูดอะไร รู้สึกแปลกมากๆค่ะ
เราหลับไปอีกครั้งเมื่อไหร่ไม่รู้ จนเริ่มจะเช้า แสงมันเริ่มแยงตา เรารู้สึกว่า
มีมือมาลูบที่หน้าเราค่ะ เราเลยลืมตา เป็นนางอีกแล้วค่ะ นางลูบหน้า
เราเบาๆ แล้วก็ยิ้ม เราก็ยิ้มนะ แต่ไม่รู้จะพูดอะไร จนมาถึงตอนนี้มันเลยเถิดไปกันใหญ่ทั้งพี่สาขา
ทั้งนาง แฟนเราเริ่มรู้สึกว่าเราไม่เหมือนเดิม มันเป็นความรู้สึกที่สับสนมากๆ เรารักแฟนเรานะค่ะ เขาดูแลเราดีมาก
ไม่เคยนอกใจ เราไม่เคยวีนไม่เคยจุกจิกอะไรเลย บางครั้งเขาก็ขอให้เราหวงเขาบ้าง แต่มาเจอแบบนี้
เราไปไม่เป็นจริงๆค่ะ ไหนจะรุ่นพี่ผู้หญิงสาขาเราอีก ทุกวันนี้ยังคุยกันทุกคืน นางดูแลเราดีมากเหมือนกัน
เราสับสนมากๆว่าเราเป็นอะไร รู้สึกแปลกๆ รู้สึกตื่นเต้น รู้สึกตุ๋มๆต๋อมกับเพื่อนสนิทของตัวเอง
นางรู้ว่าเรามีแฟนเป็นผู้ชาย พี่สาขาเราก็รู้ แตเราก็รุ้สึกดีมากๆกับพี่สาขาเรา มันตะลุ่มตุ่มเป๊ะไปหมดค่ะ สับสนมากๆๆๆๆๆ
เรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องจริงไม่ได้แต่งขึ้นมาแต่อย่างใด เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงและเรื่องถึงปัจจุบันนี้ แค่นี้ตอนนี้. เราสับสน
อยากระบาย อยากรู้ว่าเราเป็นอะไรกันแน่ มันสับสนจริงๆค่ะ