๏ จอมขวัญพลันอย่าได้. เมินหมาง
ถึงอับจนหนทาง. ยากแค้น
ขอเพียงแม่อนงค์นาง. ยังร่วม ฤดีแฮ
ย่อมอยู่สำราญแม้น. กัดก้อนเกลือกิน ๚ะ
๏ ยามเข็ญเห็นผักบุ้ง. ริมธาร
นำลวกรวมลงจาน. เพรียบแล้
มีน้ำพริกควรการ. เอมโอฐ
ข้าวสุกหอมกรุ่นแท้. เปิบป้อนพนิดา ๚ะ
๏ ถึงตนจนยากไร้. มุกมณี
มวลดอกหญ้าอันมี. มากนั้น
นำแซมเสียบเกสี. แลทัด หูนา
ดังปิ่นทองงามครั้น. คู่เจ้าโฉมสะคราญ ๚ะ
๏ จึงถอนเถาหญ้าแพรก. พอขวน- ขวายเฮย
นำถักแหวนพิรอด ควร. คู่เจ้า
ดังแหวนเพชรมณี ชวน. ชมชื่น ฤดีนอ
งามเช่นเมขรา เย้า. หยอกล้อรามสูร ๚ะ
๏ ผองพวงบุปผชาติแย้ม. โฉมสะคราญ
หอมกรุ่นกลิ่นขจรวาร. เฟื่องฟุ้ง
ดังน้ำอบเจือจาน. จรุงอาตม์
ขอพี่วางสู่อุ้ง. หัตถ์ให้อนงค์ดอม ดมเฮย ๚ะ
๏ ถึงหอมหอมหนึ่งน้อย. คราวเดียว
ยามล่วงคืนวันเทียว. เสื่อมแล้
ถึงงามย่อมโทรมเซียว. มลายซึ่ง งามเฮย
คงบ่อาจเทียมแท้. ซึ่งน้องนัยนา ๚ะ
๏ หอมเอยหอมกลิ่นเจ้า. เยาวพาน
ถึงล่วงวันคืนวาร. มากพ้น
ยังหอมติดตรึงนาน. บ่สร่าง
จรุงจิตเจริญใจล้น. อาจเอื้อเอมหทัย ๚ะ
๏ จงเพลินภายร่มไม้. มณฑล นาแม่
ดังเช่นเหย้าเรือนตน. ใหญ่กว้าง
จงนอนนั่งอยู่บน. ตักพี่ นี้นา
เทียมเท่าเตียงตั่งอ้าง. ย่อมได้รมณีย์ ๚ะ
๏ วงแขนพอโอบเอื้อ. อรอนงค์
แนบอกอันอุ่นจง. อย่าคร้าม
ถึงมือพี่หยาบคง. คอยลูบ พนอเฮย
หมายปัดพัดวีห้าม. เพื่อให้เรียมสราญ ๚ะ
๏ กระเวนไพรไก่ร้อง. ระงมเสียง
กระรอกกระเต็นเรียง. ไล่กระชั้น
นกแสกแผกผันเพียง. พลันโฉบ แฉลบแฮ
มวลมุสิกกระโจนครั้น. เคลื่อนคล้อยคนองตน ๚ะ
๏ คือโขนหนังร่ายร้อง. รำละคร
มากรีดกรายอรชร. แช่มช้อย
พระลอใฝ่ระกา ตอน. ตามบท นั่นนา
เห็นไก่งามคลาดคล้อย. ไคร่คว้ามาครอง ๚ะ
๏ หรีดหริ่งอิงแอบบ้าง. บรรเลง
ดังหมู่ดุริยางค์เขลง. ขับร้อง
แสนเสนาะเนิ่นนัยย์เพลง. พลางเห่ กล่อมเฮย
หวานแว่วผสานเสียงพ้อง. พร่ำเอื้อนพจีอวย ๚ะ
๏ ผองดาวเดือนเกลื่อนฟ้า. สรวงสวรรค์
ดังเช่นโขนหนังอัน. พรั่งพร้อม
เรียงรายร่ายรำวรร- ณกรรมกล่าว
แสนเพริศพรายรอบล้อม. บ่ร้างแรมลา ๚ะ
๏ ยามลมโลมลูบเนื้อ. ผิวนวล
ขอแม่อย่าเรรวน. ขุ่นข้อง
ยุงไรเหลือบลิ้นขวน. ขวายไต่ ตอมฤา
ขอพี่พัดวีป้อง. ปัดให้สำราญ ๚ะ
๏ กลอนโคลงฉันท์กาพย์ทั้ง. เสภา
อันพี่อาจพรรณนา. กล่อมให้
หลากหลายร่ายลีลา. นำระรื่น ฤดีแม่
กายขยับตนเขยิบใกล้. ดั่งด้วยโขนละคร ๚ะ
๏ ถึงจนตนต่ำต้อย. เพียงใด
หมายคู่เคียงขวัญพิไล. มิ่งแก้ว
ถึงทุกข์ยากเข็ญใจ. ยังมั่น คงนา
เพียงแม่เห็นควรแล้ว. บ่สะบั้นไมตรี ๚ะ
๏ เชิญนวลควรสู่ห้วง. นิทรา แม่เอย
อันพี่โอบกายครา. คู่เจ้า
จงนอนอย่างรื่นอุรา. คลายหวาด ระแวงแฮ
มีพี่หมายใฝ่เฝ้า. บ่ร้างแรมไกล ๚ะ ๛
ขอบพระคุณ - ภาพเขียนสวยงาม " ขุนแผนกับนางพิมพิลาไลย " ของสุดยอดศิลปินแห่งชาติ อ.จักรพันธุ์ โปษยกฤต
- เพลง " คำหวาน " จากรายการ " คุณพระช่วย "
- www.google.com , www.youtube.com
เปล่าหลอก. - แก้ไขคำผิดและจัดวรรคตอนจ้า
" จอมขวัญ "
๏ จอมขวัญพลันอย่าได้. เมินหมาง
ถึงอับจนหนทาง. ยากแค้น
ขอเพียงแม่อนงค์นาง. ยังร่วม ฤดีแฮ
ย่อมอยู่สำราญแม้น. กัดก้อนเกลือกิน ๚ะ
๏ ยามเข็ญเห็นผักบุ้ง. ริมธาร
นำลวกรวมลงจาน. เพรียบแล้
มีน้ำพริกควรการ. เอมโอฐ
ข้าวสุกหอมกรุ่นแท้. เปิบป้อนพนิดา ๚ะ
๏ ถึงตนจนยากไร้. มุกมณี
มวลดอกหญ้าอันมี. มากนั้น
นำแซมเสียบเกสี. แลทัด หูนา
ดังปิ่นทองงามครั้น. คู่เจ้าโฉมสะคราญ ๚ะ
๏ จึงถอนเถาหญ้าแพรก. พอขวน- ขวายเฮย
นำถักแหวนพิรอด ควร. คู่เจ้า
ดังแหวนเพชรมณี ชวน. ชมชื่น ฤดีนอ
งามเช่นเมขรา เย้า. หยอกล้อรามสูร ๚ะ
๏ ผองพวงบุปผชาติแย้ม. โฉมสะคราญ
หอมกรุ่นกลิ่นขจรวาร. เฟื่องฟุ้ง
ดังน้ำอบเจือจาน. จรุงอาตม์
ขอพี่วางสู่อุ้ง. หัตถ์ให้อนงค์ดอม ดมเฮย ๚ะ
๏ ถึงหอมหอมหนึ่งน้อย. คราวเดียว
ยามล่วงคืนวันเทียว. เสื่อมแล้
ถึงงามย่อมโทรมเซียว. มลายซึ่ง งามเฮย
คงบ่อาจเทียมแท้. ซึ่งน้องนัยนา ๚ะ
๏ หอมเอยหอมกลิ่นเจ้า. เยาวพาน
ถึงล่วงวันคืนวาร. มากพ้น
ยังหอมติดตรึงนาน. บ่สร่าง
จรุงจิตเจริญใจล้น. อาจเอื้อเอมหทัย ๚ะ
๏ จงเพลินภายร่มไม้. มณฑล นาแม่
ดังเช่นเหย้าเรือนตน. ใหญ่กว้าง
จงนอนนั่งอยู่บน. ตักพี่ นี้นา
เทียมเท่าเตียงตั่งอ้าง. ย่อมได้รมณีย์ ๚ะ
๏ วงแขนพอโอบเอื้อ. อรอนงค์
แนบอกอันอุ่นจง. อย่าคร้าม
ถึงมือพี่หยาบคง. คอยลูบ พนอเฮย
หมายปัดพัดวีห้าม. เพื่อให้เรียมสราญ ๚ะ
๏ กระเวนไพรไก่ร้อง. ระงมเสียง
กระรอกกระเต็นเรียง. ไล่กระชั้น
นกแสกแผกผันเพียง. พลันโฉบ แฉลบแฮ
มวลมุสิกกระโจนครั้น. เคลื่อนคล้อยคนองตน ๚ะ
๏ คือโขนหนังร่ายร้อง. รำละคร
มากรีดกรายอรชร. แช่มช้อย
พระลอใฝ่ระกา ตอน. ตามบท นั่นนา
เห็นไก่งามคลาดคล้อย. ไคร่คว้ามาครอง ๚ะ
๏ หรีดหริ่งอิงแอบบ้าง. บรรเลง
ดังหมู่ดุริยางค์เขลง. ขับร้อง
แสนเสนาะเนิ่นนัยย์เพลง. พลางเห่ กล่อมเฮย
หวานแว่วผสานเสียงพ้อง. พร่ำเอื้อนพจีอวย ๚ะ
๏ ผองดาวเดือนเกลื่อนฟ้า. สรวงสวรรค์
ดังเช่นโขนหนังอัน. พรั่งพร้อม
เรียงรายร่ายรำวรร- ณกรรมกล่าว
แสนเพริศพรายรอบล้อม. บ่ร้างแรมลา ๚ะ
๏ ยามลมโลมลูบเนื้อ. ผิวนวล
ขอแม่อย่าเรรวน. ขุ่นข้อง
ยุงไรเหลือบลิ้นขวน. ขวายไต่ ตอมฤา
ขอพี่พัดวีป้อง. ปัดให้สำราญ ๚ะ
๏ กลอนโคลงฉันท์กาพย์ทั้ง. เสภา
อันพี่อาจพรรณนา. กล่อมให้
หลากหลายร่ายลีลา. นำระรื่น ฤดีแม่
กายขยับตนเขยิบใกล้. ดั่งด้วยโขนละคร ๚ะ
๏ ถึงจนตนต่ำต้อย. เพียงใด
หมายคู่เคียงขวัญพิไล. มิ่งแก้ว
ถึงทุกข์ยากเข็ญใจ. ยังมั่น คงนา
เพียงแม่เห็นควรแล้ว. บ่สะบั้นไมตรี ๚ะ
๏ เชิญนวลควรสู่ห้วง. นิทรา แม่เอย
อันพี่โอบกายครา. คู่เจ้า
จงนอนอย่างรื่นอุรา. คลายหวาด ระแวงแฮ
มีพี่หมายใฝ่เฝ้า. บ่ร้างแรมไกล ๚ะ ๛
ขอบพระคุณ - ภาพเขียนสวยงาม " ขุนแผนกับนางพิมพิลาไลย " ของสุดยอดศิลปินแห่งชาติ อ.จักรพันธุ์ โปษยกฤต
- เพลง " คำหวาน " จากรายการ " คุณพระช่วย "
- www.google.com , www.youtube.com
เปล่าหลอก. - แก้ไขคำผิดและจัดวรรคตอนจ้า