เบื่อมากเลยค่ะ ที่บ้านไม่เคยปล่อยให้ออกไปไหนเลย ไม่ให้ออกไปไหนจริงๆ คือทั้งชีวิตรู้จักแค่ บ้าน ที่ทำงานพ่อแม่ และโรงเรียน แค่นี้จริงๆค่ะ ไปเที่ยวกับเพื่อนก็ไม่ได้ กลัวไปซะหมดทุกอย่างแบบไม่คิดให้เราออกไปเปิดหูเปิดตากับเพื่อนบ้างเลยหรอ กลัวรถชน กลัวโดนลักพาตัว กลัวโดนผู้ชายเข้ามาหลอกนู้นนี้สารพัดค่ะ ตั้งแต่เกิดมาแทบจะไม่เคยได้ออกไปไหนกับเพื่อน แม้แต่ที่โรงเรียน ขนาดเดินออกไปซื้อขนมของกินหลังเลิกเรียนข้างโรงเรียนติดประตูโรงเรียนเลย ใช้เวลาเดินออกไปไม่ถึง10วินาที ก็ถึงอะค่ะ เถียงยังไงก็ไม่ได้ไปอยู่ดี ต้องไปกับคนในครอบครัวเท่านั้น ย้ำ!!คนในครอบครัว เท่านั้น!!! ช่วงหลังๆ เวลาเลิกเรียน แทบจะยังไม่ลงจากตึกด้วยซ้ำ แม่ก็มาคอยแล้ว ซื้อขนมไปเที่ยวอะไรก็ไม่ได้ อึดอัดจริงๆค่ะ คืออยู่กับบ้าน โรงเรียน ที่ทำงานพ่อแม่ตลอด
ตอนนี้เราก็อายุ 17จะ18แล้ว ยังออกไปไหนไม่ได้เลย เคยโดนขนาดพ่อผลักออกจากบ้าน บอกให้ไปนอนข้างนอกบ้าน ขณะนั้นพ่อก็โกรธอยู่ด้วยเพราะหนูแกล้งเอาของๆน้องไปแอบเพราะน้องชอบเข้ามายุ่งเรื่องส่วนตัวของหนู(มากกก) ตอนพ่อผลักออก พ่อก็รีบกดรีโมทประตูบ้านให้รีบปิดแล้วเดินเข้าบ้านปิดประตูไป ขณะนั้นหนูอยู่นอกบ้านแล้ว ด้วยความที่อยากออกจริงๆ หนูเลยเดินออกมานอนข้างนอกบ้านจริงๆเลย ไปนอนร้านเกมค่ะ แล้วมารู้ทีหลังด้วยว่าคืนนั้นพ่อตามหาหนูซะทั่วเมืองเลย ไม่รู้ว่าหนูอยู่ที่ไหน คืออยากออกด้วยอยู่แล้วเลยไม่ได้สนใจอะไรวันถัดมาพ่อก็มาตามตัวหนูกลับบ้าน
อีกเรื่อง คือ พ่อแม่ชอบมาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของหนูแล้วก็รวมไปถึงเรื่องชีวิตส่วนตัวของแฟนหนูด้วย คือพ่อแม่ชอบเข้ามาคอยจับตาดูตลอด เล่นเฟสก็ไม่ไดนะคะ กลัวคุยกับผู้ชาย ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามก็คุยไม่ได้ ต้องแอบเล่นที่รรเอา ชอบเข้ามาส่องเฟสหนูด้วยว่าคุยอะไรบ้าง คุ้ยที่เป็นของๆหนูทุกอย่าง!! แค่ของหนูไม่พอ ยังไม่ยุ่งเรื่องครอบครัวของแฟนหนูอีก แฟนหนูก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมาก แล้วหนูเคยทำเรื่องที่พ่อแม่เป็นแบบนี้ ใช้ว่าร้อยละ100ทั้ง100เลย เพื่อนของหนูเห็นด้วยกับหนูแบบพ่อแม่รักเกินไป หนูเคยจะเก็บของออกจากบ้าน แพ็กประเป๋าเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย แม่มารื้อกระเป๋าหนูอีกค่ะว่าเอาอะไรไปบ้าง (แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ออกอยู่ดี แม่ล็อคประตูไว้ไม่ให้ออก )คิดว่าเกินไปมั้ยล่ะคะ?
อีกเรื่องก็คือ หนูเคยขอพ่อแม่ขอออกไปทำงานด้านนอก ว่าจะไปทำพวกพนักงานเสริฟเอ็มเค พวกนั้นอะค่ะ เค้าก็มาห้ามหนูอีก ทั้งๆที่หนูจะออกไปทำงานจริงๆ ไม่ได้ไปเที่ยวหรือไปไหน ก็มาหาว่าเดี๋ยวหนูจะไปทำจานชามเข้าตกแตก โดนอย่างนู้นโดนอย่างนี้ คือตอนนี้เบื่อมากกกกกกกกกกกก มากจริงๆ แล้วตอนนี้ก็ช่วงปิดเทอมด้วย ปิดเทอมเพื่อนหนูแต่ละคนเขาได้ไปเที่ยวหนูอิจฉามากเลยค่ะ บอกตรงๆ
ไม่รู้เมื่อไหร่พ่อแม่จะมองว่าเราโตก็ไม่รู้..ชีวิตแบบนี้ มันอึดอัดมากจริงๆค่ะ จนหนูจะทนไม่ไหวแล้ว(ขอโทษด้วยนะคะที่เขียนซะยาว- -)
ทำยังไง ให้พ่อแม่หนูปล่อยเหมือนพ่อแม่เพื่อนเค้าบ้าง..อึดอัดมากจริงๆ
ตอนนี้เราก็อายุ 17จะ18แล้ว ยังออกไปไหนไม่ได้เลย เคยโดนขนาดพ่อผลักออกจากบ้าน บอกให้ไปนอนข้างนอกบ้าน ขณะนั้นพ่อก็โกรธอยู่ด้วยเพราะหนูแกล้งเอาของๆน้องไปแอบเพราะน้องชอบเข้ามายุ่งเรื่องส่วนตัวของหนู(มากกก) ตอนพ่อผลักออก พ่อก็รีบกดรีโมทประตูบ้านให้รีบปิดแล้วเดินเข้าบ้านปิดประตูไป ขณะนั้นหนูอยู่นอกบ้านแล้ว ด้วยความที่อยากออกจริงๆ หนูเลยเดินออกมานอนข้างนอกบ้านจริงๆเลย ไปนอนร้านเกมค่ะ แล้วมารู้ทีหลังด้วยว่าคืนนั้นพ่อตามหาหนูซะทั่วเมืองเลย ไม่รู้ว่าหนูอยู่ที่ไหน คืออยากออกด้วยอยู่แล้วเลยไม่ได้สนใจอะไรวันถัดมาพ่อก็มาตามตัวหนูกลับบ้าน
อีกเรื่อง คือ พ่อแม่ชอบมาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของหนูแล้วก็รวมไปถึงเรื่องชีวิตส่วนตัวของแฟนหนูด้วย คือพ่อแม่ชอบเข้ามาคอยจับตาดูตลอด เล่นเฟสก็ไม่ไดนะคะ กลัวคุยกับผู้ชาย ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามก็คุยไม่ได้ ต้องแอบเล่นที่รรเอา ชอบเข้ามาส่องเฟสหนูด้วยว่าคุยอะไรบ้าง คุ้ยที่เป็นของๆหนูทุกอย่าง!! แค่ของหนูไม่พอ ยังไม่ยุ่งเรื่องครอบครัวของแฟนหนูอีก แฟนหนูก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมาก แล้วหนูเคยทำเรื่องที่พ่อแม่เป็นแบบนี้ ใช้ว่าร้อยละ100ทั้ง100เลย เพื่อนของหนูเห็นด้วยกับหนูแบบพ่อแม่รักเกินไป หนูเคยจะเก็บของออกจากบ้าน แพ็กประเป๋าเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย แม่มารื้อกระเป๋าหนูอีกค่ะว่าเอาอะไรไปบ้าง (แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ออกอยู่ดี แม่ล็อคประตูไว้ไม่ให้ออก )คิดว่าเกินไปมั้ยล่ะคะ?
อีกเรื่องก็คือ หนูเคยขอพ่อแม่ขอออกไปทำงานด้านนอก ว่าจะไปทำพวกพนักงานเสริฟเอ็มเค พวกนั้นอะค่ะ เค้าก็มาห้ามหนูอีก ทั้งๆที่หนูจะออกไปทำงานจริงๆ ไม่ได้ไปเที่ยวหรือไปไหน ก็มาหาว่าเดี๋ยวหนูจะไปทำจานชามเข้าตกแตก โดนอย่างนู้นโดนอย่างนี้ คือตอนนี้เบื่อมากกกกกกกกกกกก มากจริงๆ แล้วตอนนี้ก็ช่วงปิดเทอมด้วย ปิดเทอมเพื่อนหนูแต่ละคนเขาได้ไปเที่ยวหนูอิจฉามากเลยค่ะ บอกตรงๆ
ไม่รู้เมื่อไหร่พ่อแม่จะมองว่าเราโตก็ไม่รู้..ชีวิตแบบนี้ มันอึดอัดมากจริงๆค่ะ จนหนูจะทนไม่ไหวแล้ว(ขอโทษด้วยนะคะที่เขียนซะยาว- -)