เราเคยมีแฟนคนแรก เรารักกันมาก เราเป็นคนแรกของกันและกัน
เค้าเป็นเเฟนคนแรกของเรา แต่เราไม่ใช่แฟนคนแรกของเขา แต่เราเป็นคนแรกของกันและกัน
ตอนคบกันเรางี่เง่ามากแต่เราก็รักเค้ามากนะ เรายอมทุกอย่างง้อเขาตลอด
เราคิดว่าเขาแบบเยอะกับเรามากห้ามนุ้นห้ามนิ่เราตลอด บังคับเราทำในสิ่งที่เราไม่อยากทำ
เราเลิกกันเพราะว่าเขาประชดเราไปมีคนอื่น ไปคบกะคนอื่นเลยเพราะว่าเราไม่ยอมง้อเขาตอนเขาบอกเลิกเพราะปกติเราจะง้อ
เราเสียใจมากมาก แต่เราก็เลือกจะเดินออกมาเพราะเราง้อเขาสุดๆแล้วเขาก็เลือกคนใหม่ เขาคงอยากลองอะไรใหม่ๆเพราะต่างคนต่างเหนื่อยมาก
แต่เรายังรู้สึกว่าเรารักกัน จนเรามีแฟนใหม่ เขาสร้างเฟสอีกเฟสมาทักเรามาคุยกะเรา แต่เรารุ้ว่าเป็นเขา เหมือนเราคุยกันเราอาลัยอาวรกัน
เขาบอกให้เราฝืนไป คือเขาจะไม่กลับมาแล้ว เขาเลือกคนนั้น เหมือนเราอกหักอีกครั้ง...
เราทิ้งแฟนใหม่เราเลยเราไม่หลอกความรู้สึกตัวเอง เราพยายามลืม เราทั้งเกลียดทั้งรักเขามาก
ชีวิตเราก็มีคนใหม่ๆเข้ามา แต่แล้วทุกคนก็ผ่านไป คบกันได้ไม่เกินเดือน มันทำให้เราท้อ เฟลกลัวการเริ่มใหม่
ส่วนเขากับแฟนเขาก็คบกันดูมีความสุขดี รักกันดี เราก็ลืมๆไปบ้าง ไม่ได้อยากสนใจไรนัก แล้วเขาก็เลิกกัน
จนมาวันนี้ เราเป้นเรามีเรื่องๆนึงที่เครียดมากมาก เราเลยทักเขาไป บ่นระบายความเครียดให้เขาฟังคือเราคิดถึงเขาอ่ะ
เวลาเราลำบากเขาจะอยู่ข้างๆเราตลอด ความรู้สึกเรากลับมา เรายังรักเขาตลอดมา
เราชวนเขาไปเที่ยว เขาก็ไปกะเรานะ แต่เราทำตัวไม่ถูกเลย
เราอยากกอดเขา อยากซบไหล่เขาเวลาดูหนังด้วยกัน อยากจูงมือเขาข้ามถนน อยากแอบหอมแก้มเขาเวลาเผลอ
แต่ที่เราทำได้หรอ ทำไรไม่ได้เลย เป้นเหมือนเพื่อน ตอนดุหนังแขนเราก้ติดกันตลอดเลย เรากระวนกระวายดูหนังไม่รุ้เรื่องเลย
เขามีคนที่เขาชอบอยู่แล้วแต่พอเราแซวเขาก็จะเปลี่ยนเรื่อง เขาเรียกเราว่าเพื่อน แต่บางทีเราก็รู้ว่าเขาอาจยังรู้สึกบ้างนิดหน่อย
แต่เรื่องของเราหรอ เขาลืมเกือบหมดแล้วละ
พอเรากลับบ้านมาร้องไห้เลยเราอึดอัดมาก เราคิดถึงเขา เขาคนเดิมที่รักเรา ที่เรารักกัน
เราอยากขอโทษเขาที่เรางี่เง่าเอง ตอนที่คบกัน เรามั่วแต่คิดว่าที่เขาเยอะกับเรามันน่ารำคาญ เราชอบเบื่อเขา แต่ที่เขาทำทั้งหมดก็เพราะเค้ารักเรามาก
มากเกินไปด้วยซ้ำ เขาเป็นคนโรแมนติก ครบรอบก้ทำเซอไพร์เราตลอด เลี้ยงเราตลอดเวลาไำปกินอะไร เราเองซะอีกแทบไม่เคยให้อะไรเขาเลย
ดีแต่ทำตัวงี่เง่า ทะเลาะกันก็โวยวายทำลายข้าวของ ร้องไห้เป็นบ้า แต่เขาก็ยังอยู่กับเรารับเราได้ เรายังจำเรื่องของเขาได้หมด
มันก็ผ่านมาจะสองปีแล้ว แต่ทำไมเมื่อผ่านไปแค่เมื่อวาน เรารักเขามากมากจนเรารู้ว่าตอนนี้
ความสุขเขาไม่ได้ขึ้นอยู่กับเราแล้ว เราอยากให้เขามีความสุข แม้เราจะเจ็บ
จริงๆเราอยากให้เค้ากลับมา แต่ถ้ากลับมาเขาคงไม่มีความสุข ทางที่เขาต้องเดิน อนาคตเขาจะดีกว่านี้ ถ้าเจอคนอื่น คนที่ดีกว่าเรา
ตอนนี้เรายังไม่พร้อม เราอยากดีกว่านี้ดีพอที่จะดูแลเขาที่จะให้ความสุขเขา ไม่อยากให้เขามาลำบากหรือมาจมอยู่กับเรา
แต่เราก้ยังหวัง หวังว่าสักวันที่เราพร้อมเราอยากจะจีบเขาใหม่ ถ้าเขายังไม่มีใคร
ตอนนี้เราแค่ขออยู่ข้างๆในวันที่เขาเหงาไม่มีใคร เป็นกำลังใจเวลาเขาเหนื่อย อยากบอกว่ามีคนตรงนี้ยังรักเขามากเขาไม่ได้ไม่มีใครนะ
แต่เราก็กลัวกลัวถ้าบอกไป เขาจะหายไป เขาจะบอกให้เราพอ เขาจะเลิกยุ่งกับเรา เราจะกลายเป้นคนเเปลกหน้า
แล้วก็กลัว กลัวว่าถ้าทำอย่างงี้ไปเรื่อยๆ เราจะไม่มีค่า แล้วยังไงเขาก็คงไม่เปลี่ยนใจ เป็นได้แค่นี้แค่เพื่อนตลอดไปจนตาย
หรือเราจะตัดใจ เราก็ไม่อยากทำ เรายังอยากมีเขาในชีวิตเรายังยึดติดอยู่ว่าเราเป้นของเขา
แต่ที่เรากลัวที่สุดคือ
"เรากลัว กลัวไม่ลืมกลัวทั้งชีวิตนี้ก็จะไม่ลืม จมอยู่กับอดึตไปจนตาย"
ยาวไปมั้ยเนี่ย555ร้องไห้ไปพิมไป เราคิดถึงเขามากอ่ะ อยากบอกเขาว่าเราคิดถึง เราต้องทำไงต่อดี เราไม่รู้ต้องทำไงแล้ว บางทีก็อยากหายไป แต่กลัวเขาจะงงว่าเราเป้นบ้าไร เดะหายเดะมา เราต้องทำยังไงต่อ เราไม่อยากลืมเค้า ถ้าต้องลืมจริงๆ เราอยากไปไกลๆ ไม่ต้องเจอไม่ต้องติดต่อ ไม่ต้องเจอที่เดิมๆ เริ่มใหม่ให้หมด ทั้งสังคม ทั้งกลุ่มเพื่อน แต่เราจะทำไงได้ มันตันไปหมดแล้วความรู้สึกตอนนี้ เราเหงามากทุกคน เหมือนใจเรามันชา เหมอลอย เจ็บแบบแปร้บๆ ช่วยตอบเรากันหน่อยนะ ช่วยเราด้วย จริงๆเราเครียดมาก
เคยกลัวกันมั้ย กลัวว่าทั้งชีวิตนี้ก็จะไม่ลืมคนคนนึง
เค้าเป็นเเฟนคนแรกของเรา แต่เราไม่ใช่แฟนคนแรกของเขา แต่เราเป็นคนแรกของกันและกัน
ตอนคบกันเรางี่เง่ามากแต่เราก็รักเค้ามากนะ เรายอมทุกอย่างง้อเขาตลอด
เราคิดว่าเขาแบบเยอะกับเรามากห้ามนุ้นห้ามนิ่เราตลอด บังคับเราทำในสิ่งที่เราไม่อยากทำ
เราเลิกกันเพราะว่าเขาประชดเราไปมีคนอื่น ไปคบกะคนอื่นเลยเพราะว่าเราไม่ยอมง้อเขาตอนเขาบอกเลิกเพราะปกติเราจะง้อ
เราเสียใจมากมาก แต่เราก็เลือกจะเดินออกมาเพราะเราง้อเขาสุดๆแล้วเขาก็เลือกคนใหม่ เขาคงอยากลองอะไรใหม่ๆเพราะต่างคนต่างเหนื่อยมาก
แต่เรายังรู้สึกว่าเรารักกัน จนเรามีแฟนใหม่ เขาสร้างเฟสอีกเฟสมาทักเรามาคุยกะเรา แต่เรารุ้ว่าเป็นเขา เหมือนเราคุยกันเราอาลัยอาวรกัน
เขาบอกให้เราฝืนไป คือเขาจะไม่กลับมาแล้ว เขาเลือกคนนั้น เหมือนเราอกหักอีกครั้ง...
เราทิ้งแฟนใหม่เราเลยเราไม่หลอกความรู้สึกตัวเอง เราพยายามลืม เราทั้งเกลียดทั้งรักเขามาก
ชีวิตเราก็มีคนใหม่ๆเข้ามา แต่แล้วทุกคนก็ผ่านไป คบกันได้ไม่เกินเดือน มันทำให้เราท้อ เฟลกลัวการเริ่มใหม่
ส่วนเขากับแฟนเขาก็คบกันดูมีความสุขดี รักกันดี เราก็ลืมๆไปบ้าง ไม่ได้อยากสนใจไรนัก แล้วเขาก็เลิกกัน
จนมาวันนี้ เราเป้นเรามีเรื่องๆนึงที่เครียดมากมาก เราเลยทักเขาไป บ่นระบายความเครียดให้เขาฟังคือเราคิดถึงเขาอ่ะ
เวลาเราลำบากเขาจะอยู่ข้างๆเราตลอด ความรู้สึกเรากลับมา เรายังรักเขาตลอดมา
เราชวนเขาไปเที่ยว เขาก็ไปกะเรานะ แต่เราทำตัวไม่ถูกเลย
เราอยากกอดเขา อยากซบไหล่เขาเวลาดูหนังด้วยกัน อยากจูงมือเขาข้ามถนน อยากแอบหอมแก้มเขาเวลาเผลอ
แต่ที่เราทำได้หรอ ทำไรไม่ได้เลย เป้นเหมือนเพื่อน ตอนดุหนังแขนเราก้ติดกันตลอดเลย เรากระวนกระวายดูหนังไม่รุ้เรื่องเลย
เขามีคนที่เขาชอบอยู่แล้วแต่พอเราแซวเขาก็จะเปลี่ยนเรื่อง เขาเรียกเราว่าเพื่อน แต่บางทีเราก็รู้ว่าเขาอาจยังรู้สึกบ้างนิดหน่อย
แต่เรื่องของเราหรอ เขาลืมเกือบหมดแล้วละ
พอเรากลับบ้านมาร้องไห้เลยเราอึดอัดมาก เราคิดถึงเขา เขาคนเดิมที่รักเรา ที่เรารักกัน
เราอยากขอโทษเขาที่เรางี่เง่าเอง ตอนที่คบกัน เรามั่วแต่คิดว่าที่เขาเยอะกับเรามันน่ารำคาญ เราชอบเบื่อเขา แต่ที่เขาทำทั้งหมดก็เพราะเค้ารักเรามาก
มากเกินไปด้วยซ้ำ เขาเป็นคนโรแมนติก ครบรอบก้ทำเซอไพร์เราตลอด เลี้ยงเราตลอดเวลาไำปกินอะไร เราเองซะอีกแทบไม่เคยให้อะไรเขาเลย
ดีแต่ทำตัวงี่เง่า ทะเลาะกันก็โวยวายทำลายข้าวของ ร้องไห้เป็นบ้า แต่เขาก็ยังอยู่กับเรารับเราได้ เรายังจำเรื่องของเขาได้หมด
มันก็ผ่านมาจะสองปีแล้ว แต่ทำไมเมื่อผ่านไปแค่เมื่อวาน เรารักเขามากมากจนเรารู้ว่าตอนนี้
ความสุขเขาไม่ได้ขึ้นอยู่กับเราแล้ว เราอยากให้เขามีความสุข แม้เราจะเจ็บ
จริงๆเราอยากให้เค้ากลับมา แต่ถ้ากลับมาเขาคงไม่มีความสุข ทางที่เขาต้องเดิน อนาคตเขาจะดีกว่านี้ ถ้าเจอคนอื่น คนที่ดีกว่าเรา
ตอนนี้เรายังไม่พร้อม เราอยากดีกว่านี้ดีพอที่จะดูแลเขาที่จะให้ความสุขเขา ไม่อยากให้เขามาลำบากหรือมาจมอยู่กับเรา
แต่เราก้ยังหวัง หวังว่าสักวันที่เราพร้อมเราอยากจะจีบเขาใหม่ ถ้าเขายังไม่มีใคร
ตอนนี้เราแค่ขออยู่ข้างๆในวันที่เขาเหงาไม่มีใคร เป็นกำลังใจเวลาเขาเหนื่อย อยากบอกว่ามีคนตรงนี้ยังรักเขามากเขาไม่ได้ไม่มีใครนะ
แต่เราก็กลัวกลัวถ้าบอกไป เขาจะหายไป เขาจะบอกให้เราพอ เขาจะเลิกยุ่งกับเรา เราจะกลายเป้นคนเเปลกหน้า
แล้วก็กลัว กลัวว่าถ้าทำอย่างงี้ไปเรื่อยๆ เราจะไม่มีค่า แล้วยังไงเขาก็คงไม่เปลี่ยนใจ เป็นได้แค่นี้แค่เพื่อนตลอดไปจนตาย
หรือเราจะตัดใจ เราก็ไม่อยากทำ เรายังอยากมีเขาในชีวิตเรายังยึดติดอยู่ว่าเราเป้นของเขา
แต่ที่เรากลัวที่สุดคือ
"เรากลัว กลัวไม่ลืมกลัวทั้งชีวิตนี้ก็จะไม่ลืม จมอยู่กับอดึตไปจนตาย"
ยาวไปมั้ยเนี่ย555ร้องไห้ไปพิมไป เราคิดถึงเขามากอ่ะ อยากบอกเขาว่าเราคิดถึง เราต้องทำไงต่อดี เราไม่รู้ต้องทำไงแล้ว บางทีก็อยากหายไป แต่กลัวเขาจะงงว่าเราเป้นบ้าไร เดะหายเดะมา เราต้องทำยังไงต่อ เราไม่อยากลืมเค้า ถ้าต้องลืมจริงๆ เราอยากไปไกลๆ ไม่ต้องเจอไม่ต้องติดต่อ ไม่ต้องเจอที่เดิมๆ เริ่มใหม่ให้หมด ทั้งสังคม ทั้งกลุ่มเพื่อน แต่เราจะทำไงได้ มันตันไปหมดแล้วความรู้สึกตอนนี้ เราเหงามากทุกคน เหมือนใจเรามันชา เหมอลอย เจ็บแบบแปร้บๆ ช่วยตอบเรากันหน่อยนะ ช่วยเราด้วย จริงๆเราเครียดมาก