โดนให้ออกจากงานกระทันหัน จะกลับไปช่วยกิจการที่บ้านจะกลายเป็นความรู้สึก "แพ้" ไหม

ที่ทำงานปัจจุบันเราฝันอยากทำงานมานานเพราะปลื้มบุคลิกเจ้าของบริษัท
ใช้เวลาประมาณเกือบ 2 ปี ปั้นพอร์ตกราฟฟิคยื่นสมัคร(ระหว่างนั้นก็ทำงานบริษัทอื่นไปพลางๆ)
ก็ได้เข้ามาอยู่
ว่าจะทำสัก 2 ปี
เพราะเช่าหอใกล้ที่ทำงาน สัญญา 2 ปี เลยคิดว่า 2 ปีคงอิ่มตัว
และศึกษาการขายของออนไลน์ไว้
คิดว่าหลังจาก 2 ปี คงกลับไปช่วยที่บ้านขายของ
เพราะมีหน้าร้าน อยากลองช่วยลงขายในโซเชียลบ้าง


แต่...อนิจจา
ทำงานได้ 8 เดือน
บริษัทที่ไปไม่ไหวด้วยพิษเศรษฐกิจ ก็ต้องปลดพนักงานบางส่วนออก
เราก็เป็นหนึ่งในนั้น
ยอมรับว่าไม่ค่อยActive ในการงานเพราะเอาหัวไปคิดเรื่องการหารายได้ทางอื่นนี่ล่ะ
ทั้งการช่วยที่บ้าน และการขายอะไรอื่นๆในโซเชียล(เช่น ขายรูปตามเว็บ เพราะเราถ่ายรูปเป็น)
ประกอบกับการที่ฝันแค่ว่าอยากมาทำงานที่นี่
แต่ไม่ได้คิดต่อว่า เป้าหมายในการอยู่ที่นี่คือได้ตำแหน่งเท่าไหร่ เงินเดือนเท่าไหร่
เลยไม่ได้Activeกับงาน
สิ่งที่คิดไว้หลัง 2 ปี มันมาเร็วกว่าที่คิด

แต่สิ่งทีคิดมาตลอดเลยคือ "เราไม่อยากเกาะพ่อแม่กิน"
ตั้งใจจะทำมาหากินด้วยตัวเอง

ที่นี่ ตอนนี้ก็เลยมีสองทางเลือก
1.ทำงานที่กรุงเทพต่อไป โดยรับฟรีแลนซ์ด้านกราฟฟิคและหาทางขายของออนไลน์
ตามe-bay(ที่เริ่มศึกษาแต่ยังไม่ลงขาย) ตามFB IG ส่วนเรื่องขายอะไรก็คงต้องลองลงดู
แต่ไม่คิดจะหางานใหม่แน่ๆ เพราะตั้งใจทำที่นี่เป็นที่สุดท้าย

2.กลับบ้านไปช่วยดูกิจการที่บ้าน(ต่างจังหวัด)
ได้ดูแลพ่อแม่ใกล้ชิด และถ้าจะลองขายของในเน็ตจากของในบ้าน
โดยมีแม่ค้ามืออาชีพ(แม่เราเอง)ให้คำปรึกษาใกล้ชิด

แต่ถ้ากลับบ้าน เรากลัวว่ามันจะกลายเป็นความรู้สึก "แพ้"
จากความตั้งใจแรกที่  "เราไม่อยากเกาะพ่อแม่กิน"
ซึ่งกลับบ้านไป เรื่องค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าข้าว ก็ต้องพึ่งพ่อแม่ในช่วงแรกๆ(แต่ถ้าเราขายของดี รายได้เราก็จะมาช่วยพ่อแม่ได้)


พ่อแม่เราก็แก่ลงทุกวัน
ถ้าตัวเลือก 1 เงินที่ส่งให้ที่บ้านก็น้อยอยู่แล้ว แถมไม่รู้ว่าพ่อแม่จะเหนื่อยจนทำงานไม่ไหวเมื่อไหร่
ถ้าไม่ไปดูแลท่านตอนนี้ เราอาจจะเสียดายภายหลัง
แต่ถ้าเราตั้งตัวได้จากข้อ 1 เราจะภูมิใจแน่นอนว่าเรายืนได้ด้วยขาตัวเอง ไม่ใช่พลังหนุนพ่อแม่

ถ้าเลือกตัวเลือก 2
ดูแลพ่อแม่จริง ถ้าเราสำเร็จ มันก็จะมาจากการที่พ่อแม่หนุน
ไม่ภูมิใจเท่าข้อแรก

อยากได้ความเห็นค่ะ ควรเลือกแบบไหนดี