สวัสดีครับ วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องราวความรักขอผมให้ฟัง ตอนนี้นผมเป็นนักศึกษาที่เรียนอยู่ชั้น ปวส.ปีที่2 ซื่งเป็นปีที่ผมต้องไปฝึกงาน ทางวิทยาลัยก็ได้จัดหาที่ฝึกงานไว้ให้คือต้องไปฝึกงานที่ต่างจังหวัด โดยให้ไปฝึงอยู่ในโรงงานอุตสาหกรรมในตำแหน่งพนักงานและได้มีนักศึกษาจากทั่วสารทิศถูกส่งมาฝึก เป็นรุ่นๆไป ได้พักอยู่หอพักเดียวกัน หลังจากที่มาถึงอาจารย์ที่ควบคุมนักศึกษาอยู่ที่หอพักนั้นก็ประชุมนักศึกษาที่เข้ามาใหม่คุยรายละเอียดเรื่องกฎทุกคนที่มาถึงก็รับทราบกันหมด ใหม่ๆก็เกรงๆ ไม่ค่อยเข้ากับใครนอกจากเพื่อนวิทยาลัยเดียวกัน ระหว่างการอบรมก่อนเข้าทำงาน ผมได้เจอผู้หญิงคนหนึ่ง เธอก็ถูกส่งมาฝึกงานเหมือนกัน ซึ่งเธออยู่คนละสถาบันและก็คนละจังหวัด ครั้งแรกที่เจอ ผมยอมรับเลยว่าผมไม่ค่อยชอบเธอเท่าไหร่ พอกลับมาถึงที่พัก ผมกับเพื่อนๆก็พากันนั่งดื่มเบียร์กันที่ลานจอดรถ พอเริ่มเมากันได้ที่ เพื่อนผมก็เห็นนักศึกษาที่มาฝึกงานด้วยกันอีกกลุ่มหนึ่ง เดินผ่านมา ก็เลยชวนมาร่วมวงดื่มด้วยกัน จากนั้นทุกคนก็เริ่มทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ แล้วผมก็เห็นผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง ผมเห็นเธอร้องไห้แล้วก็เดินไปนั่งที่มุมมุมหนึ่ง ผมก็สงสัยว่าเพื่อนมันนั่งอยู่นี่แล้วมันไปนั่งทำไมคนเดียวตรงนู้นวะ ผมก็เลยถามเพื่อนของผู้หญิงคนนั้น เค้าก็บอกไปเรียกให้มานั่งด้วยกัน แต่เธอก็ไม่มา ผมก็เลยลุกไปเรียก ให้มานั่งด้วยกัน เธอก็มานั่งห่างๆ แต่เธอไม่พูดอะไร จากนั้นไม่นาน เธอก็เดินออกไป ไปที่ไหนก็ไม่รู้ เพื่อนของเธอก็วิ่งไม่ตามเธอกลับมา ซักพักไม่นานเธอก็กลับมาพร้อมกับเพื่อน หลังจากนั้นไม่นาน เราก็เริ่มทำความรู้จักกัน เริ่มจีบกัน แล้วก็ตกลงเป็นแฟนกัน เราคบกันได้เดือนกว่าๆ เธอก็มาประสบปัญหาเรื่องเงิน เธอต้องจ่ายค่าเทอม แต่เธอไม่มีเงินพอที่จะจ่าย ผมก็ถามเธอว่าขอเลื่อนจ่ายได้ไหม เธอบอกว่า เลือนไม่ได้แล้วถ้าไม่จ่ายก็ต้องกลับบ้าน ตอนนั้นผมก็บอกเธอว่าผมจะช่วยเธอเอง ซื่งตอนนั้นผมก็ไม่ได้มีเงินมาก ผมก็ช่วยออกให้ไปก่อน ส่วนที่เหลือผมก็ให้เค้าออก ตอนนั้นผมคิดว่า ผมไม่อยากให้เค้าไปไหนอยากให้เค้าอยู่กับผม ฝึกงานไปจนจบ หลังจากนั้นผ่านไปประมาณ2เดือนกว่าๆ เธอก็ถูกส่งตัวกลับบ้านเพราะว่าเพื่อนที่อยู่ในห้องด้วยกันกับเธอพากันดื่มเบียร์ในห้องแล้วส่งเสียงดัง ผิดกฎของหอพักที่ห้ามนักศึกษานำสุราหรือสิ่งเสพติดขึ้นมาบนห้องพัก ถ้าถูกจับได้จะถูกส่งตัวกลับทันที เธอก็พลอยซวยไปด้วย ผมก็พยายามไปคุยกับอาจารย์ที่คุมให้แล้ว แต่อาจารย์ก็ไม่ยอม ผมก็ทำอะไรไม่ได้ แล้วเธอก็ถูกส่งกลับไป ผมก็โทรคุยกับเธออยู่ตลอด จนวันหนึ่ง เธอบอกว่า พ่อของเธอจะไม่ส่งเธอเรียนต่อแล้ว เพราะพ่อเธอไม่มีเงิน ผมก็ส่งเงินช่วยเธอให้เธอเรียน จนมาวันหนึ่ง มีนักษึกษารุ่นใหม่เข้ามา พวกผมก็ได้ทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่อีกตามเคย วันหนึ่ง เพื่อนผมบอกผมว่า มีรุ่นน้องแอบชอบ ผมก็ถามว่าใคร เพื่อนผมก็ชี้ให้ดู แล้วหลังจากนั้นไม่กี่วัน น้องคนที่แอบชอบผมอยู่นั้น ก็เข้ามาทัก ก็คุยกันตามประสารุ่นพี่รุ่นน้อง ผมก็บอกรุ่นน้องคนนั้นแล้วว่าผมมีแฟนแล้ว จากนั้นไม่นานแฟนผมก็รู้ ว่าผมคุยกับน้องคนนั้น คือ ผมก็ไม่ได้คิดอะไรกับน้องคนนั้น แล้วเพื่อนของแฟนผมเหมือนจะบอกแฟนของผมประมาณว่า ผมไปจีบน้องเค้า ผมก็บอกกับแฟนผมไปว่า ผมไม่ได้คิดอะไร แต่แฟนผมก็ไม่เชื่อ แล้วเธอก็มาหาผม แล้วก็ทะเลาะกัน ผมก็เรียกให้รุ่นน้องคนนั้นมาเคลียให้จบ พอเคลียกันเสร็จแล้ว ก็เข้าใจกัน
ต่อมางานที่บริษัทเริ่มหนัก ผมต้องไปทำงานทุกวัน ไม่มีวันหยุด วันจันทร์ถึงวันศุกร์เลิกงาน 2ทุ่ม บางวันก็4ทุ่ม บางวันก็เที่ยงคืน แล้วกว่าจะนั่งรถกลับมาถึงที่พักอีก ใช้เวลาอีก ประมานครึ่งชั่วโมง(ถ้ารถไม่ติด)ทำให้ผมไม่ค่อยมีเวลาพัก ช่วงวันหยุดปีใหม่ ผมก็ไม่ได้กลับบ้าน เพื่อนผมทุกคนต่างพากันกลับบ้านไปหาครอบครัวหมด ถามว่าผมอยากกลับบ้านไหมผมอยากกลับมาก แต่ผมก็ต้องทำงาน ไหนจะส่งให้แม่ใช้ ไหนจะส่งให้แฟนเรียน ไหนจะค่าใช้จ่ายรายวันอีก ผมจะเอาเงินจากไหนมาถ้าผมไม่ทำงานช่วงวันหยุด ก่อนวันสิ้นปีแฟนผมก็มาหาผม ผมก็บอกเธอว่า ผมไม่ค่อยมีเวลา ผมต้องทำงาน แล้วพอเธอกลับไปได้ไม่นาน เราก็ต้องเลิกกัน เพราะเพื่อนของแฟนผมไปบอกเธอว่า ผมกลับไปคบกับรุ่นน้องคนนั้นอีกแล้ว ที่จริงแล้ว ตอนนั้นผมแค่ไปช่วยรุ่นน้องถือของ แล้วเพื่อนของแฟนผมเห็นเหตุการณ์ตอนนั้นพอดี ทำให้แฟนผมเข้าใจผิด ผมก็อธิบายไปแล้ว แต่เธอก็ไม่ยอมฟัง ผมยอมรับนะว่า ตอนนั้นผมเหนื่อยมาก ทั้งเรื่องงาน ทั้งเรื่องแฟนอีก จะอะไรนักหนา ผมก็ตัดสินใจ บอกเลิกเธอไป หลังจากนั้นผ่านไปประมาน2เดือนกว่าๆผมก็ฝึกงานจบ ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับใคร ทำงานกับเล่นเกม ทุกวัน ไม่ได้ไปสนใจใคร ไม่นานเธอก็กลับมาคุยกับผมอีกครั้งในฐานะเพื่อน ซื้งผมก็คุยแบบเพื่อน แล้วก็กลับมาคบกันอีกครั้ง ผมรักเธอนะ แต่ตอนนั้นผม ติดเกมมาก ผมยอมรับ เลิกงานมาถึงบ้านก็เล่นเกม แทบไม่ได้แตะโทรศัพท์ โทรคุยกันบ้าง วันเว้นวัน จนวันหนึ่งผมรู้สึกว่าเธอเริ่มเปลี่ยนไป จู่ๆเธอก็มาระบายความในใจกับผม ว่าผมไม่มีเวลาให้ วันๆเล่นแต่เกม !@#$%^&*@#$%^&#$%^& สารพัดเหตุผลที่เธอระบายให้ผมฟัง หลังจากนั้นผมก็โทรไป แต่เธอก็ไม่รับสาย ผมก็เลยพิมข้อความ ระบายความในใจบอกไปในเฟสบุ๊ก หลังจากนั้นก็เข้าใจกัน ผ่านไปไม่กี่วัน ผมเข้าไปส่องเฟสบุ๊กของเธอ เห็นผู้ชายคนหนึ่งมาโพสหน้าวอโพสประมาณว่า ขอโทษสำนึกผิด อะไรประมาณนี้ ผมก็สงสัย ก็เลยเข้าไปดูเฟสบุ๊กของผู้ชายคนนั้น ก็พบว่า เธอกับผู้ชายคนนั้น คบกัน ครั้งแรกที่ผมเห็นรูปนั้น เสียใจมาก แล้วผมก็เค้นถามเธอ ว่าเธอมีอะไรจะบอกผมไหม (ตอนนั้นผมไม่ได้พูดถึงรูปนั้นเลย) เธอก็ถามว่าเรื่องอะไร ผมก็อยากให้เธอพูดกับผมตรงๆ แล้วเธอก็บอกว่าเรื่องผู้ชายคนที่มาโพสหน้าเฟสของเธอ ว่า เป็นพี่น้องกัน ผมก็ถามไปอีกว่า อะไรอีก เธอก็ไม่ยอมบอก ผมก็ถามเธอไปว่า ผู้ชายคนนั้นเคยมาจีบไหม เธอก็บอกว่าเคย ผมถามเธอไปอีกว่าเคยคบกับผู้ชายคนนั้นไหม เธอก็บอกว่าเคย ผมก็ถามต่อไปว่า คบนานยัง เธอก็บอกว่า ประมาณ1อาทิตย์ เธอก็บอกผมต่อไปอีกว่า ตอนนี้ไม่ได้คบกันแล้ว ผมก็ถามเธอว่าทำไมถึงไม่บอก ทำไมต้องโกหก เธอก็บอกว่า ผมไม่มีเวลาให้ โทรไปทีไรก็เล่นแต่เกม (อันนี้ถูก แต่ผมก็ไม่ได้ไปคุยกับผู้หญิงคนอื่นเลยนะ) ผมก็ขอเบอร์ผู้ชายคนนั้นที่คบกับเธอดู แต่เธอก็ไม่ให้ เธอบอกว่าตอนนี้ไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว เป็นแค่พี่น้องกัน แต่ผมไม่เชื่อ ผมขอเบอร์ผู้ชายคนนั้น เธอก็ไม่ให้ ผมก็เลยทิ้งเบอร์ของผมไว้ที่ข้อความในเฟสบุ๊กของผู้ชายคนนั้น ให้เขาโทรกลับมา ซักพักเขาก็โทรกลับมา ผมรู้ว่าเขาเคยเป็นทหารนาวิก ก่อนจะเริ่มคุย ผมก็บอกว่าพูดมาตรงๆแบบลูกผู้ชาย อย่าให้เสียเกียจของทหารนาวิก เพราะคำพูดที่ผมจะถามกับคุณตอนนี้ ผมได้รู้คำตอบหมดแล้ว ผมก็หวังว่าคำตอบจะเหมือนกับที่ผมได้รู้มา จากนั้นผมก็ตั้งประเด็นเรื่องเขากับเธอขึ้นมา ถามรู้จักกันได้ไง คบกันตอนไหน รู้ไหมว่าผู้หญิงเขามีแฟนแล้ว แล้วทำไมถึงเลิกกัน !@#$%^&*(!@#$%^&*!@#$%^& ผู้ชายคนนั้นเขาก็บอกผมมาหมด แล้วผมก็รู้ว่าเธอโกหกผม ผมเสียใจมาก แต่ก็นะ ถึงเธอจะโกหกผม แต่ผมก็ให้อภัยเธอ ผมบอกเธอว่าเรื่องทั้งหมดปล่อยให้มันเป็นอดีตไป ไม่ต้องไปสนใจ เรากลับมาเริ่มต้นกันใหม่ดีไหม แต่เธอก็เงียบไปพักหนึง เธอก็พูดว่า ขอให้ผมรอเธอก่อนได้ไหม ขอให้เธอได้เคลียปัญหาต่างๆในชีวิตของเธอก่อน ผมก็เงียบ ผมควรรอหรือไม่ควรรอดีครับ
จะทำยังไงดี ผมควรรอ หรือไม่ควรรอ
ต่อมางานที่บริษัทเริ่มหนัก ผมต้องไปทำงานทุกวัน ไม่มีวันหยุด วันจันทร์ถึงวันศุกร์เลิกงาน 2ทุ่ม บางวันก็4ทุ่ม บางวันก็เที่ยงคืน แล้วกว่าจะนั่งรถกลับมาถึงที่พักอีก ใช้เวลาอีก ประมานครึ่งชั่วโมง(ถ้ารถไม่ติด)ทำให้ผมไม่ค่อยมีเวลาพัก ช่วงวันหยุดปีใหม่ ผมก็ไม่ได้กลับบ้าน เพื่อนผมทุกคนต่างพากันกลับบ้านไปหาครอบครัวหมด ถามว่าผมอยากกลับบ้านไหมผมอยากกลับมาก แต่ผมก็ต้องทำงาน ไหนจะส่งให้แม่ใช้ ไหนจะส่งให้แฟนเรียน ไหนจะค่าใช้จ่ายรายวันอีก ผมจะเอาเงินจากไหนมาถ้าผมไม่ทำงานช่วงวันหยุด ก่อนวันสิ้นปีแฟนผมก็มาหาผม ผมก็บอกเธอว่า ผมไม่ค่อยมีเวลา ผมต้องทำงาน แล้วพอเธอกลับไปได้ไม่นาน เราก็ต้องเลิกกัน เพราะเพื่อนของแฟนผมไปบอกเธอว่า ผมกลับไปคบกับรุ่นน้องคนนั้นอีกแล้ว ที่จริงแล้ว ตอนนั้นผมแค่ไปช่วยรุ่นน้องถือของ แล้วเพื่อนของแฟนผมเห็นเหตุการณ์ตอนนั้นพอดี ทำให้แฟนผมเข้าใจผิด ผมก็อธิบายไปแล้ว แต่เธอก็ไม่ยอมฟัง ผมยอมรับนะว่า ตอนนั้นผมเหนื่อยมาก ทั้งเรื่องงาน ทั้งเรื่องแฟนอีก จะอะไรนักหนา ผมก็ตัดสินใจ บอกเลิกเธอไป หลังจากนั้นผ่านไปประมาน2เดือนกว่าๆผมก็ฝึกงานจบ ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับใคร ทำงานกับเล่นเกม ทุกวัน ไม่ได้ไปสนใจใคร ไม่นานเธอก็กลับมาคุยกับผมอีกครั้งในฐานะเพื่อน ซื้งผมก็คุยแบบเพื่อน แล้วก็กลับมาคบกันอีกครั้ง ผมรักเธอนะ แต่ตอนนั้นผม ติดเกมมาก ผมยอมรับ เลิกงานมาถึงบ้านก็เล่นเกม แทบไม่ได้แตะโทรศัพท์ โทรคุยกันบ้าง วันเว้นวัน จนวันหนึ่งผมรู้สึกว่าเธอเริ่มเปลี่ยนไป จู่ๆเธอก็มาระบายความในใจกับผม ว่าผมไม่มีเวลาให้ วันๆเล่นแต่เกม !@#$%^&*@#$%^&#$%^& สารพัดเหตุผลที่เธอระบายให้ผมฟัง หลังจากนั้นผมก็โทรไป แต่เธอก็ไม่รับสาย ผมก็เลยพิมข้อความ ระบายความในใจบอกไปในเฟสบุ๊ก หลังจากนั้นก็เข้าใจกัน ผ่านไปไม่กี่วัน ผมเข้าไปส่องเฟสบุ๊กของเธอ เห็นผู้ชายคนหนึ่งมาโพสหน้าวอโพสประมาณว่า ขอโทษสำนึกผิด อะไรประมาณนี้ ผมก็สงสัย ก็เลยเข้าไปดูเฟสบุ๊กของผู้ชายคนนั้น ก็พบว่า เธอกับผู้ชายคนนั้น คบกัน ครั้งแรกที่ผมเห็นรูปนั้น เสียใจมาก แล้วผมก็เค้นถามเธอ ว่าเธอมีอะไรจะบอกผมไหม (ตอนนั้นผมไม่ได้พูดถึงรูปนั้นเลย) เธอก็ถามว่าเรื่องอะไร ผมก็อยากให้เธอพูดกับผมตรงๆ แล้วเธอก็บอกว่าเรื่องผู้ชายคนที่มาโพสหน้าเฟสของเธอ ว่า เป็นพี่น้องกัน ผมก็ถามไปอีกว่า อะไรอีก เธอก็ไม่ยอมบอก ผมก็ถามเธอไปว่า ผู้ชายคนนั้นเคยมาจีบไหม เธอก็บอกว่าเคย ผมถามเธอไปอีกว่าเคยคบกับผู้ชายคนนั้นไหม เธอก็บอกว่าเคย ผมก็ถามต่อไปว่า คบนานยัง เธอก็บอกว่า ประมาณ1อาทิตย์ เธอก็บอกผมต่อไปอีกว่า ตอนนี้ไม่ได้คบกันแล้ว ผมก็ถามเธอว่าทำไมถึงไม่บอก ทำไมต้องโกหก เธอก็บอกว่า ผมไม่มีเวลาให้ โทรไปทีไรก็เล่นแต่เกม (อันนี้ถูก แต่ผมก็ไม่ได้ไปคุยกับผู้หญิงคนอื่นเลยนะ) ผมก็ขอเบอร์ผู้ชายคนนั้นที่คบกับเธอดู แต่เธอก็ไม่ให้ เธอบอกว่าตอนนี้ไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว เป็นแค่พี่น้องกัน แต่ผมไม่เชื่อ ผมขอเบอร์ผู้ชายคนนั้น เธอก็ไม่ให้ ผมก็เลยทิ้งเบอร์ของผมไว้ที่ข้อความในเฟสบุ๊กของผู้ชายคนนั้น ให้เขาโทรกลับมา ซักพักเขาก็โทรกลับมา ผมรู้ว่าเขาเคยเป็นทหารนาวิก ก่อนจะเริ่มคุย ผมก็บอกว่าพูดมาตรงๆแบบลูกผู้ชาย อย่าให้เสียเกียจของทหารนาวิก เพราะคำพูดที่ผมจะถามกับคุณตอนนี้ ผมได้รู้คำตอบหมดแล้ว ผมก็หวังว่าคำตอบจะเหมือนกับที่ผมได้รู้มา จากนั้นผมก็ตั้งประเด็นเรื่องเขากับเธอขึ้นมา ถามรู้จักกันได้ไง คบกันตอนไหน รู้ไหมว่าผู้หญิงเขามีแฟนแล้ว แล้วทำไมถึงเลิกกัน !@#$%^&*(!@#$%^&*!@#$%^& ผู้ชายคนนั้นเขาก็บอกผมมาหมด แล้วผมก็รู้ว่าเธอโกหกผม ผมเสียใจมาก แต่ก็นะ ถึงเธอจะโกหกผม แต่ผมก็ให้อภัยเธอ ผมบอกเธอว่าเรื่องทั้งหมดปล่อยให้มันเป็นอดีตไป ไม่ต้องไปสนใจ เรากลับมาเริ่มต้นกันใหม่ดีไหม แต่เธอก็เงียบไปพักหนึง เธอก็พูดว่า ขอให้ผมรอเธอก่อนได้ไหม ขอให้เธอได้เคลียปัญหาต่างๆในชีวิตของเธอก่อน ผมก็เงียบ ผมควรรอหรือไม่ควรรอดีครับ