คือขออธิบายหน่อยนะคับ ผมคบกับเเฟนผมจะครบรอบ1ปีเเล้วขอเเทนชื่อว่า a นะคับ
เราไม่ได้อยู่ใกล้กันคับเพราะเราเรียนคนละมหาลัยกันเเละก็คนละจังหวัดกัน
วันหนึ่งอยู่ดีๆa ก็บอกผมว่าเรามาเป็นเพื่อนกันดีกว่าไหมมันจะได้ไม่เป็นอยู่เเบบนี้ ใช้ชีวิตเดิมๆตื่นขึ้นมาทัก ถามเเต่คำเดิมๆผมเข้าใจเขานะa ก็บอกว่าเบื่อที่เป็นอยู่เเบบนี้เเล้วผมจะทำอะไีได้ละผมเป็นเเฟนที่ยอมทุกอย่างสำหรับเขาไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือใหญ่ผมจะยอมขอโทษทั้งที่บางทีผมก็ไม่ผิดเพราะผมพยายามที่จะไม่มีปัญหาเพราะผมอยากให้ความรักที่มั่นคง สำหรับผมเเล้วระยะทางไม่ได้มีปัญหากับผมเลย เเต่กับa. A บอกกับผมตลอดตลอดที่เป็นเเฟนกันมาว่าเราไม่ได้รักเธอ เเต่เราเเค่ชอบความรู้สึกดีๆที่เธอให้มา a บอกกับผมว่าทำไมเราถึงไม่รักเธอ ทั้งที่เธอก็ดีกับเราตลอดให้ความรู้สึกดีๆตลอด a บอกว่าเขาชอบเวลาที่ผมอยู่กับเขาเเต่ ตอนที่ผมไม่ได้อยู่กับa เหมือนผมกับเขาเป็นคนละคนกันเหมือนผมกลายเป็นของตายเขาจะรู้สึกเฉยๆเย็นชากับผมตลอดผมเป็นผู้ชายที่เเอบไปร้องคนเดียวเพราะมันเจ็บมากเพราะผมหวังว่าสักวันเขาจะรับรักผมเเละให้ความรักคืนมาเเต่เขาบอกว่าสิ่งเดียวทีa ให้ผมมาไม่ได้คือความรักกับคำว่ารัก เเน่นอนคับผมจุกมาก มันกลายเป็นความรู้สึกที่ผู้ชายคนนึงพูดมาไม่ออก ก่อนหน้าที่จะเป็นเเบบนี้เธอก็สวยนะคับในสายตาของผม เเต่เธอเป็นสิวเต็มหน้าเลยเธอกลัวที่คนอื่นจะเห็นหน้าเธอเธอเลยปิดหน้าตลอดเเน่นอนคับผมเป็นเเฟนผมก็ให้กำลังใจเเต่เเน่นอนกว่าการให้กำลังใจคือการพาเธอไปรักษาผมพาเธอไปรักษาจนตอนนี้เพื่อนๆเธอชมกันหมดว่าสวยมาก(อันนี้นอกเรื่องหน่อยคับ)เเต่ในใจผมก็คิดนะa สวยขนาดต้องมีคนมาจีบเเน่มันทำให้ผมกลัวที่เธอจะทิ้งผมไปเเละเเล้วผมก็โดนบอกเลิกเเต่เธอบอกว่าเรามาเป็นเพื่อนกันดีกว่าไหมบางทีความรู้สึกของเราอาจจะดีกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ตอนนี้ผมก็ไม่ใช่เเฟนเเต่ผมกลับกลายเป็นเงาที่ตามเธอผมก็ไม่เข้าใจตัวเอง T T
ตอนนี้ผมพยายามออกห่างจากเขาเเต่ก็เหมือนผมทำไม่ได้ ผมควรทำอย่างไรดีคับ
ขอโทษนะคับอาจจะยาวไปเเละอาจจะไม่เข้าใจ
ผมโดนเเฟนขอเป็นเพื่อนเเทน ผมควรทำอย่างไรดีคับ
เราไม่ได้อยู่ใกล้กันคับเพราะเราเรียนคนละมหาลัยกันเเละก็คนละจังหวัดกัน
วันหนึ่งอยู่ดีๆa ก็บอกผมว่าเรามาเป็นเพื่อนกันดีกว่าไหมมันจะได้ไม่เป็นอยู่เเบบนี้ ใช้ชีวิตเดิมๆตื่นขึ้นมาทัก ถามเเต่คำเดิมๆผมเข้าใจเขานะa ก็บอกว่าเบื่อที่เป็นอยู่เเบบนี้เเล้วผมจะทำอะไีได้ละผมเป็นเเฟนที่ยอมทุกอย่างสำหรับเขาไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือใหญ่ผมจะยอมขอโทษทั้งที่บางทีผมก็ไม่ผิดเพราะผมพยายามที่จะไม่มีปัญหาเพราะผมอยากให้ความรักที่มั่นคง สำหรับผมเเล้วระยะทางไม่ได้มีปัญหากับผมเลย เเต่กับa. A บอกกับผมตลอดตลอดที่เป็นเเฟนกันมาว่าเราไม่ได้รักเธอ เเต่เราเเค่ชอบความรู้สึกดีๆที่เธอให้มา a บอกกับผมว่าทำไมเราถึงไม่รักเธอ ทั้งที่เธอก็ดีกับเราตลอดให้ความรู้สึกดีๆตลอด a บอกว่าเขาชอบเวลาที่ผมอยู่กับเขาเเต่ ตอนที่ผมไม่ได้อยู่กับa เหมือนผมกับเขาเป็นคนละคนกันเหมือนผมกลายเป็นของตายเขาจะรู้สึกเฉยๆเย็นชากับผมตลอดผมเป็นผู้ชายที่เเอบไปร้องคนเดียวเพราะมันเจ็บมากเพราะผมหวังว่าสักวันเขาจะรับรักผมเเละให้ความรักคืนมาเเต่เขาบอกว่าสิ่งเดียวทีa ให้ผมมาไม่ได้คือความรักกับคำว่ารัก เเน่นอนคับผมจุกมาก มันกลายเป็นความรู้สึกที่ผู้ชายคนนึงพูดมาไม่ออก ก่อนหน้าที่จะเป็นเเบบนี้เธอก็สวยนะคับในสายตาของผม เเต่เธอเป็นสิวเต็มหน้าเลยเธอกลัวที่คนอื่นจะเห็นหน้าเธอเธอเลยปิดหน้าตลอดเเน่นอนคับผมเป็นเเฟนผมก็ให้กำลังใจเเต่เเน่นอนกว่าการให้กำลังใจคือการพาเธอไปรักษาผมพาเธอไปรักษาจนตอนนี้เพื่อนๆเธอชมกันหมดว่าสวยมาก(อันนี้นอกเรื่องหน่อยคับ)เเต่ในใจผมก็คิดนะa สวยขนาดต้องมีคนมาจีบเเน่มันทำให้ผมกลัวที่เธอจะทิ้งผมไปเเละเเล้วผมก็โดนบอกเลิกเเต่เธอบอกว่าเรามาเป็นเพื่อนกันดีกว่าไหมบางทีความรู้สึกของเราอาจจะดีกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ตอนนี้ผมก็ไม่ใช่เเฟนเเต่ผมกลับกลายเป็นเงาที่ตามเธอผมก็ไม่เข้าใจตัวเอง T T
ตอนนี้ผมพยายามออกห่างจากเขาเเต่ก็เหมือนผมทำไม่ได้ ผมควรทำอย่างไรดีคับ
ขอโทษนะคับอาจจะยาวไปเเละอาจจะไม่เข้าใจ