สวัสดีครับ วันนี้ผมจะมาเล่าอดีตความรักของผมครับ ผมตั้งกระทู้นี้เป็นครั้งเเรกอาจจะเล่างงๆผมเล่าเรื่องไม่เป็นฮ่าๆผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยครับ
คือผมเลิกกับเเฟนเก่ามา 1 เดือนเเล้วครับ สาเหตุที่เลิกกันผมก็ยังงงๆนะครับ ย้อนกลับไปวันที่เลิกกันล่าสุดครับ เราได้ทะเลาะกันด้วยเรื่องผมงี่เง่าคับ เเต่จะเป็นการงี่เง่าเเบบเล่นๆๆมากกว่า คือผมชวนเค้าคุยไปเรื่อย คุยผ่านไลน์ตอนเเรกก็คุยดีๆผมจะชวนคุยเรื่องใหม่ประมาณว่า ผมอ่ะอยากให้เค้าจูบหอมเเก้มผมบ้าง เพราะหลังๆมาไม่ได้จูบหรือหอมเเก้มผมบ้างเลย เเต่มันเป็นเพียงงี่เง่าเเบบเล่นๆไม่ซีเรียสนะครับ ไม่ได้จะชวนทะเลาะด้วย เเต่! เเฟนเก่าผมดันซีเรียสครับ เค้าไม่ชอบในสิ่งที่ผมพูดครับ เค้าอารมณ์เสียเเล้วบอกว่า ก็ผมทำตัวไม่ดีเค้าไม่ทำหรอกเดี๋ยวเราเคยตัวอะไรประมาณนี้ ผมก็พูดเล่นๆน่ารักๆกลับไปว่า"ตัวเองถ้าตัวเองจูบเค้าหอมเค้าบ้างเค้าอาจจะเป็นคนดีให้ตัวมากขึ้นก็ได้"ผมพิมในไลน์ให้น่ารักที่สุดเพราะเห็นว่าเค้าเริ่มซีเรียส เเล้วผมก็คิดกลับในใจว่าทำไมทีเธองี่เง่าทำตัวไม่ดี งอลอะไรไร้สาระไม่มีเหตุผล เรายังกอดยังหอมเธอเเสดงความรักอย่างเต็มที่ เเต่ทำไมทีเราเธอเเทบไม่ทำเลย พอผมเริ่มคิด ผมก็เริ่มน้อยใจคับ ผมก็เริ่มพิมตอบในไลน์ท่าทีเเสดงความน้อยใจต่างๆๆนานา เธอก็ไม่ชอบให้ผมน้อยใจคับ เธอหาว่าผมชวนเธอทะเลาะตอนเเรกผมใจเย็นๆมากนะคับ ผมก็ขอโทษเธอว่าจะไม่ชวนคุยไรเเบบนี้เเล้ว ไม่เเสดงท่าทีน้อยใจผมก็ง้อๆเเต่ไม่สำเร็จเธอโกรธผมยาวเลยคับ ผมเลยไม่คุยรอให้เธอใจเย็นๆเเต่เธอก็นิ่งเงียบเย็นชา ผมโทรไปง้อเธอเเต่ก็ไม่สำเร็จกลับเป็นการทำให้ทะเลาะหนักกว่าเดิม คุยๆกันเธออารมณ์เสียจนปามือถือเเตก ผมเลยรู้สึกเเย่รู้สึกว่าตัวเองเป็นต้นเหตุทำให้เธอต้องปามือถือเเตก เขาก็โทษผมว่าเป็นเพราะผมมือถือเธอเลยหน้าจอเเตกฮ่าๆตลกเนอะครับ ผมเลยจะจ่ายค่าหน้าจอให้ ทั้งๆที่ตอนนั้นไม่มีตังเลย ตอนนั้นผมจนมากครับจ่ายค่าใช้จ่ายอะไรๆหลายอย่าง วันถัดมาผมไปง้อเธอถึงที่เลยคับเธอก็รอผมให้ผมไปง้อนะเเละจะเอาเงินไปจ่ายค่าหน้าจอให้เเต่ผมยังมีไม่พอเลยจะขอผ่อนจ่าย เธอนั่งซึมมากเหมือนเหน็ดเหนื่อยกับตัวผมเต็มที ผมก็ไปง้อเธอครับทำตัวร่าเริงหวังให้เธอหายโกรธ ทำทุกอย่างน่ารักดีๆ ทำตัวดี พูดจาดี ดูเเลเธอดีหวังว่าการกระทำของเราจะทำให้เธอหายโกรธผมบ้าง เเต่!ไม่เลยครับเธอต้องการให้ผมพูดจาง้อเธอ คือผมไม่อยากพูดครับ ผมไม่อยากพูดเเต่ไม่ทำในใจผมคิดว่าการกระทำมันน่าจะสำคัญกว่าคำพูดนะ เเต่กับเธอไม่เลย มันยิ่งทำให้เธอไม่พอใจจนเราต้องเลิกกัน เธอเดินหนีผมไปผมก็ไม่เดินตามเธอกลับนะคับผมเดินเเยกไปคนละฝั่งกับเธอ เธอเดินย้อนกลับมาเอาเงินในตัวผมไปหมดเเล้วทิ้งรูปเธอที่ผมเก็บไว้ในกระเป๋าทิ้ง ผมไม่รู้จะทำไงผมไม่มีเเม้กระทั้งเงินกลับบ้าน เราอยู่กันไกลพอสมควรผมเดินอย่างไร้จุดหมาย เเล้วเธอเดินกลับมาเอาเงินให้ผม100นึงเป็นเงินกลับบ้าน ผมก็รีบเดินตามเธอไปหวงัจะไปง้อต่อเเล้วเอาเงินคืน เเต่ก็หาไม่เจอซะเเล้วหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันเลย
ผมอยากถามว่าผมเเย่เลยใช่มั้ยครับที่เป็นเเบบนี้?
ผมเเย่มากใช่มั้ยคับคุณผู้หญิง?
คือผมเลิกกับเเฟนเก่ามา 1 เดือนเเล้วครับ สาเหตุที่เลิกกันผมก็ยังงงๆนะครับ ย้อนกลับไปวันที่เลิกกันล่าสุดครับ เราได้ทะเลาะกันด้วยเรื่องผมงี่เง่าคับ เเต่จะเป็นการงี่เง่าเเบบเล่นๆๆมากกว่า คือผมชวนเค้าคุยไปเรื่อย คุยผ่านไลน์ตอนเเรกก็คุยดีๆผมจะชวนคุยเรื่องใหม่ประมาณว่า ผมอ่ะอยากให้เค้าจูบหอมเเก้มผมบ้าง เพราะหลังๆมาไม่ได้จูบหรือหอมเเก้มผมบ้างเลย เเต่มันเป็นเพียงงี่เง่าเเบบเล่นๆไม่ซีเรียสนะครับ ไม่ได้จะชวนทะเลาะด้วย เเต่! เเฟนเก่าผมดันซีเรียสครับ เค้าไม่ชอบในสิ่งที่ผมพูดครับ เค้าอารมณ์เสียเเล้วบอกว่า ก็ผมทำตัวไม่ดีเค้าไม่ทำหรอกเดี๋ยวเราเคยตัวอะไรประมาณนี้ ผมก็พูดเล่นๆน่ารักๆกลับไปว่า"ตัวเองถ้าตัวเองจูบเค้าหอมเค้าบ้างเค้าอาจจะเป็นคนดีให้ตัวมากขึ้นก็ได้"ผมพิมในไลน์ให้น่ารักที่สุดเพราะเห็นว่าเค้าเริ่มซีเรียส เเล้วผมก็คิดกลับในใจว่าทำไมทีเธองี่เง่าทำตัวไม่ดี งอลอะไรไร้สาระไม่มีเหตุผล เรายังกอดยังหอมเธอเเสดงความรักอย่างเต็มที่ เเต่ทำไมทีเราเธอเเทบไม่ทำเลย พอผมเริ่มคิด ผมก็เริ่มน้อยใจคับ ผมก็เริ่มพิมตอบในไลน์ท่าทีเเสดงความน้อยใจต่างๆๆนานา เธอก็ไม่ชอบให้ผมน้อยใจคับ เธอหาว่าผมชวนเธอทะเลาะตอนเเรกผมใจเย็นๆมากนะคับ ผมก็ขอโทษเธอว่าจะไม่ชวนคุยไรเเบบนี้เเล้ว ไม่เเสดงท่าทีน้อยใจผมก็ง้อๆเเต่ไม่สำเร็จเธอโกรธผมยาวเลยคับ ผมเลยไม่คุยรอให้เธอใจเย็นๆเเต่เธอก็นิ่งเงียบเย็นชา ผมโทรไปง้อเธอเเต่ก็ไม่สำเร็จกลับเป็นการทำให้ทะเลาะหนักกว่าเดิม คุยๆกันเธออารมณ์เสียจนปามือถือเเตก ผมเลยรู้สึกเเย่รู้สึกว่าตัวเองเป็นต้นเหตุทำให้เธอต้องปามือถือเเตก เขาก็โทษผมว่าเป็นเพราะผมมือถือเธอเลยหน้าจอเเตกฮ่าๆตลกเนอะครับ ผมเลยจะจ่ายค่าหน้าจอให้ ทั้งๆที่ตอนนั้นไม่มีตังเลย ตอนนั้นผมจนมากครับจ่ายค่าใช้จ่ายอะไรๆหลายอย่าง วันถัดมาผมไปง้อเธอถึงที่เลยคับเธอก็รอผมให้ผมไปง้อนะเเละจะเอาเงินไปจ่ายค่าหน้าจอให้เเต่ผมยังมีไม่พอเลยจะขอผ่อนจ่าย เธอนั่งซึมมากเหมือนเหน็ดเหนื่อยกับตัวผมเต็มที ผมก็ไปง้อเธอครับทำตัวร่าเริงหวังให้เธอหายโกรธ ทำทุกอย่างน่ารักดีๆ ทำตัวดี พูดจาดี ดูเเลเธอดีหวังว่าการกระทำของเราจะทำให้เธอหายโกรธผมบ้าง เเต่!ไม่เลยครับเธอต้องการให้ผมพูดจาง้อเธอ คือผมไม่อยากพูดครับ ผมไม่อยากพูดเเต่ไม่ทำในใจผมคิดว่าการกระทำมันน่าจะสำคัญกว่าคำพูดนะ เเต่กับเธอไม่เลย มันยิ่งทำให้เธอไม่พอใจจนเราต้องเลิกกัน เธอเดินหนีผมไปผมก็ไม่เดินตามเธอกลับนะคับผมเดินเเยกไปคนละฝั่งกับเธอ เธอเดินย้อนกลับมาเอาเงินในตัวผมไปหมดเเล้วทิ้งรูปเธอที่ผมเก็บไว้ในกระเป๋าทิ้ง ผมไม่รู้จะทำไงผมไม่มีเเม้กระทั้งเงินกลับบ้าน เราอยู่กันไกลพอสมควรผมเดินอย่างไร้จุดหมาย เเล้วเธอเดินกลับมาเอาเงินให้ผม100นึงเป็นเงินกลับบ้าน ผมก็รีบเดินตามเธอไปหวงัจะไปง้อต่อเเล้วเอาเงินคืน เเต่ก็หาไม่เจอซะเเล้วหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันเลย
ผมอยากถามว่าผมเเย่เลยใช่มั้ยครับที่เป็นเเบบนี้?