เฮ้อออออออออออออ

สวัสดีคะทุกคน พอดีเราอ่านกระทู้หนึ่งมา  แล้วรู้สึกคิดถึงชีวิตตัวเองขึ้นมาแปลกๆ
วันนี้ขอเล่าหน่อยแล้วก๊านนนนน

เกริ่นก่อนนะค่ะ ว่าเป็นความหลังอันเก๋ากึ๊ก  แต่เป็นความทรงจำที่แม่เจ้าพราวตา ชาตินี้คงจะไม่ลืมได้เลยจริงๆ 555555555555 (แบบว่าน้ำยาล้างสมองของแฮรี่พอตเตอร์ยังไม่สามารถล้างได้เลยค่าาาาา )

ย้อนไปเมื่อสมัยมัธยมต้น (นานมากค่าาา สมัยที่แบบว่ามัธยมผมสั้นเต๋อ)  มีงานเลี้ยงรุ่นกัน เรียกว่าเลี้ยงรุ่นป่ะว่ะ แบบว่า มีกินเลี้ยงเพื่อนที่กำลังจะจบกันม.3  คงใช่เลี้ยงรุ่นล่ะเนอะ เพื่อนสเนียดดด เห้ยย สนิท 55555 นางก็พาผุชายย มาจ้าาา

เอ่อ.....ลืมแนะนำนาง ...สักหน่อยล่ะกัน

นางเป็นผู้ชายที่มีหัวใจเป้นผู้หญิงมุ้งมิ้งกระดิ่งแมวที่สุดในสามโลก ด้วยความที่มุ้งมิ้งของนาง ตะแลนแต๊นนน 55555555  ของนางด้วย
ก็เลยทำให้เป็นที่รู้จักของฝูงชนมากมายอย่างล้นหลาม
ประนึงว่าเดินไปใน รร. คนจะจำนางได้
และนางก้จะรู้จักคนอื่นมากก (โดยเฉพาะผุชายยย) ที่หล่อๆ ย้ำว่าหล่อ  55555

ด้วยเหตุผลนี่เอง ทำให้เพื่อนนางแต่ละคน หรือคนที่มาพัวพันกะนางก็มีแต่คนหน้าตาดี แบบว่าเจ๊ใช่ปั๊มอ่ะ หนู ไม่มีค่าเทอมใส่ชุดนักเรียนมาหาเจ๊ (ไม่ใช่ล่ะ 55555)  

เรื่องนางก็เลยเถิดดด ไปใหญ่แล๊วววว  กลับสู่เรื่องเราต่อค่ะ
คืนนั้นเป็นคืนเลี้ยงรุ่น เพื่อนก็จะมากินเลี้ยงกัน พออิ่มแล้วก้จะแยกย้ายกันไป ตามภาษาเด็กเรียน ลืมแนะนำไปว่าห้องเราเป็นห้องที่มีเด็กเรียนเก่งเยอะม๊ากกกกกก  เรานี่หลุดเข้าไปอยู่ในวงโคจรนี่ได้ยังไงก็ไม่รู้ สงสัยฟลุ๊ค สอบติดมั้งงง 55555  


พร่ำมานานล่ะ นี่ยังไม่เข้าเรื่องสักที 55555
จ้าา ต่อค่ะต่อ ไม่นอกลู่นอกทางล่ะ คืนนั้น เพื่อนผู้ที่มีหัวใจเป้นผู้หญิงมุ้งมิ้งกระดิ่งแมว ของฉัน (สมมติให้นางชื่อ เอ ล่ะกัน ใช้ชื่อสมมติล่ะกัน กลัวนางตบ 55555)  ก็พาผู้ชายนางมาจ้าาา โอ้แม่เจ้าา เห็นเดินเข้า ผมนี่ตาลุกวาวว สตั้นไป 30 วิ

" อีเชี้ยยยย...พาคนที่กูชอบมาเลยนะนี่  " ( ประโยคนี่พูดในใจ 55555)
ด้วยความกวนทีน ที่มีมาเป็นต้นทุนเดิมอยู่แล้ว และแอบรู้มาในใจว่านางเองก็ชอบ ผช คนนี่อยู่ไม่น้อย  ( สมมติชื่อ บี ล่ะกัน ) ผมนี่ก็พุ่งตัวเข้าไปแซวเลยครัชช

" อ้าวว เอ..พาแฟนกูก็มาทำไม พามาหากูหราาาา "
" แหม่ๆๆ น้อยๆหน่อย อีซี " (สมมติเราชื่อซีล่ะกัน )

555555 คืนนั้นก็แซวนางไปเยอะอยู่ เอาซะ ผู้ชายยย เขิล นะแกรเอ้ยย แล้วตัวชั้นนี่ไม่รู้สึกอะไรเลย สะใจอย่างเดียว ได้แกล้งอีเอ นี่ภูมิใจมาก คนไหนมันห่วงเรานี่ยิ่งชอบแกล้ง วันนั้นรู้สึกเป็น ผู้ชนะ 55555555

หลังแซวแล้ว บี ก็ทำหน้าเขิล ยืนยิ้มห่างๆ (สงสัยกลัวเรากัด)
แล้วก้เดินจากไป อย่างลับตาา เฮ้ออออ..อยู่ต่อหน่อยก็ไม่ได้ กำลังสนุกเลยเชียว

หลังจากวันนั้น เราก็เจอกันเรื่อยๆ ตามที่ต่างๆ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นโรงเรียนแหละ เพราะเราเองก็ไม่ค่อยได้ไปไหน
บี ไม่ได้อยู่ห้องกับเรา แต่เราเห็นบีบ่อย   ตามเวที เวลามีงานต่างๆอ่ะ คือเราเป็นคนชอบดนตรี ชอบฟังเพลง เวลามีงานแสดงต่างๆ ผมนี่ไม่พลาดครัชชช  ไปดูแทบทุกงาน แล้วบีมันก็เป็นนักดนตรีอ่ะ จริงๆ ก็ไม่ได้รู้สึกชอบหรืออะรัยมากนะ แค่มองแล้วรู้สึก เอ่ออ..น่ารักดีเนอะ ยิ่งตอนเล่นดนตรีนี่เอ้ยยย....ยิ่งมองยิ่งเพลิน ( เชื่อว่าความคิดนี่ไม่ได้มีแค่เราคนเดียว)

" ๆๆ มีงดูดิ พี่บีน่าร้ากกกก น่ารักมากเลย โอ๊ยย ใจกูจะละลายย"
เสียงกริ๊ด พร้อมเสียงบ่นพร่ำเพ้อ ของอีเด้กข้างๆลอยเข้ามาในหู จ้าาาา...รักใคร ชอบใคร ก็เบาๆหน่อยได้มั้ยหล้าาา (เดี๋ยวๆนี่กูจะอารมณ์เสียทำไมว่ะ)

ด้วยความที่บี ก็เป็นตัวเด่นๆ แบบว่า FC เยอะๆ แบบนี้ จากนั้นมาเราก็รู้สึกเฉยๆว่ะ
แบบว่าเราไม่ชอบ ไปเป็น FC หรือไปนั่งกริ๊ด ใคร แบบนี้ ไม่ไม่ใช่ มันไม่ใช่ดาววว 5555

แต่พอหลังจากนั้นมากี่ประมาณ 1 ปี เราก็ได้มาคุยกัน โดยแบบบังเอิญ บังเอิญแปลกๆ คงเป็นครั้งแรกมั้งที่ได้คุยกัน แบบคุย ที่ผ่านมาคือ รู้จักชื่อกันเฉยๆ แค่ไหน จริงๆ .....

พิมพ์มาขนาดนี้ ก็ไม่รู้ว่าจะมีคนอ่านมั้ยเนอะ
การบอกเล่าเรื่องราว
มันก็ดีนะ ถ้ามีคนอยากฟัง
แต่ตอนนี้............
? ?
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่