หลายๆคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้จะบอกว่าผมเลวก็ได้น่ะครับ ผมรู้ตัวดี เริ่มเลยน่ะครับ ก่อนหน้านี้ผมอยุ่ปี1ผมได้เจอกับผญ.คนนึงซึ่งเทอแตกต่างกับคนอื่น ผมก็ไม่รู้น่ะว่าทำไม แต่ผมแค่รู้สึกว่าผมสนใจเธอเป็นพิเศษ ตอนนั้นผมก็มีแฟนแล้วแหละ ผมก็ได้ทำการค้นหาเฟสบุ้คของเทอ แต่ผมก็ไม่สามารถหาได้ ไม่ใช่ผมไม่กล้าเดินไปขอน่ะครับ แต่ผมอยากหาได้ด้วยตัวเองมากกว่า จนถึงตอนนี้ผมอยู่ปี 3 แล้วบังเอิญวันนั้นเจอเทอพอดี ผมเลยให้เพื่อนผมไปขอเฟสเทอ พอผมกดค้นหาที่จะเพิ่มเพื่อนเท่านั้นแหละ ผมก็ได้พบกว่าเธอเป็นเพื่อนอยู่ในเฟสบุ้คของผมแล้ว นี่ผมตามหาไกลตัวมาตลอดเลยผม หลังจากนั้นผมก็ได้คุยกับเทอน่ะ แต่เธอไม่รู้หรอกว่าผมคือใครเพราะผมก็เอาเฟสเพื่อนของผมคุย จุดเปลี่ยนมันอยุ่ตรงนี้แหละครับ ว่าความรู้สึกผมมันดูถูกชะตากับเทอน่ะ เทอก็ยังบอกถ้าเป็นคนอื่นมาคุยกับเทอ เทอคงเบื่อไปแล้ว ทีนี้ผมก็ถามเพื่อนผมว่าเทอคนนั้นมีแฟนแล้วน่ะ เพื่อนผมก็บอกว่าก็มีแล้วน่ะ อีกอย่างก็ไม่ได้จีบนิ คุยด้วยแล้วมีความสุข คอยเป็นที่ระบายคอยปรึกษากัน มีความสุขก็ดีแล้วนิ ผมก็คุยต่อไปน่ะ จนมาถึงจุดสุดท้ายหรืออาจเรียกว่าจุดจบของเรื่องเลยก็ได้ครับ ผมคุยกับเทอมมโดยที่เทอไม่รุ้ว่าผมคือใคร เทอคุยกับผมเหมือนคนที่สนิท แต่เทอก็อดถามไม่ได้ว่าทำไมผมถึงไม่เปิดเผยตัวตน ผมแค่กลัวว่าบอกไปเทอจะไม่คุยกับผมและเทอก็จะเปลี่ยนไปสิครับ ทีนี้เทอบอกผมว่าที่เทอบอกว่ามีแฟนเทอยังไม่พร้อมมีใครบอกงี้ผมก็รู้สึกผิดสิครับ แล้วก็รู้สึกเสียดายด้วย เมื่อผมได้บอกความจริงเทอไปว่าผมมีแฟนแล้ว เพราะผมตัดสินใจว่าจะยอมรับความจริงจะไม่โกหกหลังจากนั้น คำพูดเทอก็ดุแปลกๆไปน่ะ เอาจริงๆผมรู้สึกได้แต่ทุกครั้งที่ได้คุยกับเทอผมมีความสุขมากน่ะครับ แต่หลังจากบอกความจริงไป เอาตรงๆผมดูไม่มีความสุขเลย เหมือนผมตกหลุมรักเทอไปแล้วแบบไม่รู้ตัวตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ถึงแม้ตอนนี้เทอจะคุยกับผมน้อยลง แต่อย่างน้อยเทอก็ไม่รุ้ว่าผมเป็นใคร สักวันนึงผมจะกลับมาจีบเทอให้ได้ถ้ามันเป็นพรหมลิขิต และผมก็อยากขอโทษเทอน่ะครับที่ไม่ได้บอกเทอไปตั้งแต่แรก แต่ผมบอกได้ว่าถึงแม้จะเป้นเวลาแค่ไม่กี่วัน แต่ผมมีความสุขมากน่ะครับ ขอบคุณเทอน้ะที่คุยกับคนที่เทอไม่รู้จักอย่างเรา เราคงตกหลุมรักไปแล้วมั้ง เราว่าถ้าเทออ่านอยุ่เทอคงรู้ตัวว่าเราหมายถึงเทอน้ะ Mmuks
เคยไหมมีแฟนอยู่แล้วแต่กลับเจอคนๆนึงที่เราต้องตามหาเขาด้วยเวลาหลายปีเพื่อที่อยากจะคุยกับเขา