ตามหัวเรื่องเลยครับ ..และขอขอบคุณพี่สาวที่ให้ผมยืมพื้นที่นี้มาตั้งกระทู้ เข้าเรื่องคร่าวๆแต่ยาวหน่อยนะครับ
ย้อนไปสมัย ม.5 ผมมีแฟนคนนึงชื่อ "หญิง" เรียนชั้นเดียวกัน แต่คนละห้อง -_- เธอเป็นคนน่ารักนะครับ มากๆ ผมเข้าไปจีบเธอ และคิดว่าเธอคนนี้ล่ะ "คือคนที่ใช่สำหรับผม" ..แต่เหตุการณ์หลายๆอย่าง ทำให้ผมกับเธอก็ต้องเลิกรากันไปในที่สุด ซึ่งเป็นวันปัจฉิมนิเทศ ตอน ม.6 พอดิบพอดี >< หลังจากนั้น ผมกับเธอก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย เพราะเธอสอบติดมหาลัยในกรุงเทพ ผมเรียนที่เชียงใหม่เหมือนเดิม
พอเข้ามหาลัย ผมก็ได้รู้จักกับผู้หญิงอีกคนนึง เธอชื่อ "แป้ง" เรารับน้องมาด้วยกัน ผ่านอะไรกันมามาก เธอเป็นคนน่าตาดี น่ารัก นิสัยดี แต่...เธอมีแฟนแล้ว >< ผมยอมรับว่าผมชอบเธอ ชอบมาก เธอทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่อยู่ใกล้เธอ เธอติ๊งต๊อง เฮฮา นี่เป็นเสน่ห์ของเธอ เธอไม่ใช่คนเชียงใหม่ เธอมาเรียนที่นี่ตัวคนเดียวยังไม่มีเพื่อน ด้วยรหัสนักศึกษาใกล้กัน ผมกับเธอจึงไปเรียนด้วยกัน เธอจะเล่าเรื่องแฟนให้ผมฟังบ่อยมากว่าทะเลาะกัน บลาๆๆๆๆ จนวันที่ผมดีใจที่สุดก็มาถึง ...เธอเลิกกับแฟนคนนั้นแล้ว ...และหลังจากนั้นไม่นานเราก็คบกัน เปิดตัวหวานออกสื่อกันทีเดียว และผมก็รักแป้งมาก รักมากๆจริงๆ เธอเป็นคนดีมาก เธอใจเย็น และนิสัยดูเป็นผู้ใหญ่มาก เราเข้ากันได้ดีเลยล่ะ ขนาดผมเคยเล่าเรื่องของหญิง (แฟนเก่า) ให้เขาฟัง เขายังพูดปลอบใจผม ไม่โมโห ไม่วีนเลย แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรกับหญิงแล้วจริงๆ
พอจบปี 1 ผมกับแป้งก็ย้ายออกไปอยู่หอนอกมหาลัย ..ผมอยู่กับรูมเมทต่างคณะที่เคยอยู่ด้วยกันตั้งแต่สมัยอยู่หอในตอนปี1 ส่วนแป้งเช่าหออยู่คนเดียว เธอบอกผมว่าไม่อยากมีรูมเมท มันวุ่นวาย ไม่เป็นส่วนตัว ><
4 ปี ผ่านไป (ตอนนี้อยุ่ปี 4) ....... ผมได้พบกับ facebook ของหญิงโดยบังเอิญ ซึ่งมันโผล่มาจากเพื่อนที่มีร่วมกันอะไรสักอย่างนี่แหละ ผมก็แอดไป ไม่ได้คิดไร ไม่ได้คุยไรด้วยซ้ำ แป้งก็มากดไลค์ ผมก็เริ่มใจหวั่นๆละ แต่แป้งไม่รู้ว่านั่นคือเฟสของหญิง !
และวัน
ก็มาถึง เมื่ออยู่ๆหญิงทักเฟสมา ให้ผมไปรับเธอที่อาเขต(ขนส่งเชียงใหม่) หน่อยสิ ผมเกลือกตามองนาฬิกา มันจะ 4 ทุ่มแล้ว ผมก็เลยถามเธอไปว่า แล้วจะไปที่ไหนต่อ ผมจะได้ไปส่ง เธอก็ไม่ได้ตอบอะไร บอกผมแค่ว่ารีบมารับหน่อย เธออยู่คนเดียว เดินทางมาคนเดียว เธอกลัว ผมก็โอเคๆๆ เดียวออกไป
ตอนแรกผมจะชวนแป้งออกไปด้วยกันละ นึกขึ้นได้ว่าแป้งมีนัดอ่านหนังสือกับเพื่อน (เธอชวนผมแล้ว แต่ผมไม่ชอบอ่านหนังสือกับคนหมู่มาก ผมชอบอ่านคนเดียว) ไม่รู้ว่าแป้งจะกลับมากี่โมง (ปกติผมจะรอไปกินข้าวกับแป้ง) ผมเลยตัดสินใจไปคนเดียว จะชวนรูมเมทไป ไอ่ห่านั้นก็ติดเมีย แทบไม่กลับมาหอเลยด้วยซ้ำ !
ผมไปรับหญิง โดยที่ก็ลืมขอเบอร์ติดต่อเธอไว้ พอดีว่าไปถึงก็เจอกันพอดี เธอเปลี่ยนไปมากครับ ...เธอทำจมูก ทำหน้าเรียวมาเลย แต่ผมจำเธอได้ เธอจำผมได้ ...พอผมถามเธอว่าจะไปที่ไหน เธอบอกว่าจะไปหาเพื่อนหลังมอ(หลังมหาลัย) ผมก็โอเค ทางเดียวกัน ผมไปส่ง ! แต่เรื่องยังไม่จบ เธอบอกหิวข้าว มีร้านไหนแนะนำบ้าง เธอไม่ได้กลับเชียงใหม่มานานละ ผมเลยพาเธอไปร้านประจำผม เป็นร้านเล็กๆ ไกลจากมหาลัย และหอพักพอสมควร เพราะผมกลัวแป้งเจอ ใจผมนี่ไม่อยู่กับตัวแล้ว หวั่นไปหมด และแล้ว ..ความซวยก็บังเกิด เพื่อนของแป้งมาเจอผมครับ ผมเลยพาหญิงไปแนะนำ ว่าเป็นเพื่อนมาจากกรุงเทพ เพื่อนของแป้งก้อเออ ไม่อะไร เราก็โล่งใจไปหน่อย ตอนนั้น 5 ทุ่มกว่าๆ ผมเห็นแป้งไม่โทรมา คิดว่าหลับแล้ว หญิงก็ติดต่อเพื่อนเขาไม่ได้ คงหลับแล้วเหมือนกัน หญิงเลยขอค้างที่ห้องผม ผมก็หลอกหญิงไปว่าเมทผมอยู่ ให้ไปค้างกับแป้งไหม (ผมไม่รู้ว่าหญิงรู้รึเปล่า ว่าผมคบกับแป้งอยู่) หญิงก็ไม่ยอม บอกว่าขอค้างที่หอผมแหละ ..พรุ่งนี้เช้าจะรีบไปเลย รับรองไม่แพร่งพราย ผมก้สงสารเขา ก็โอเคให้เขาอยู่กับผม
ในห้องผมค่อนข้างรก เพราะมีของๆเมทอยู่ หนังสืออะไรเป็นกองๆ ไม่มีพื้นที่จะให้นอนข้างล่างได้ด้วยซ้ำ แต่ผมก็พยายามเก็บกวาด เพื่อที่ผมจะได้นอนข้างล่างได้ แต่ก็ไม่เป็นผล ! ทั้งหนังสือ ทั้งอุปกรณ์เครื่องมือที่ใช้เรียน ทั้งเสื้อผ้า ผมนี่อย่างอายเลย >< ผมเลยคิดจะไปขอนอนกับแป้ง แล้วบอกแป้งว่าเมทพาแฟนมานอนหอ แป้งคงไม่ขัด (ลืมบอกไปว่าผมกับแป้งไม่เคยมีนอนค้างคืนด้วยกัน แค่อยุ่ด้วยกันบ้างตามประสาวัยรุ่นเป็นครั้งคราว)
ตอนนั้นผมอาบน้ำอยู่ ผมก็ไม่รู้ว่าข้างนอกเกิดอะไรขึ้น ผมได้ยินเสียงเคาะประตู ผมจึงรีบออกห้องน้ำมาเพราะมีลางสังหรณ์กลัวว่าแป้งจะโผล่มารึเปล่า ...ช็อคสิครับ !! แป้งยืนตะลึงอยู่หน้าประตู ที่มีผม มีผมนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเปิดประตูห้องน้ำออกมา และมีหญิง นุ่งยกทรงที่ทับอกด้วยผ้าขนหนูหนึ่งผืน เพราะเธอรอจะอาบน้ำต่อจากผม !!!! วินาทีนั้น หูผมอื้อไปหมด ผมตะโกนถามแป้ง โดยไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่าผมตะคอกใส่เธอรึเปล่า ผมจำได้ว่าผมถามแป้งว่า "แป้งมาได้ไง เข้ามาได้ไง" ?????? เธอไม่ได้ตอบอะไรผม เธอวิ่งออกไป ผมรีบวิ่งตามไป แต่ด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียวของผม ทำให้ผมต้องรีบวิ่งย้อนกลับมานุ่งกางเกงที่ห้องอีกรอบ พอจะตามเธอไปก็ไม่ทันแล้ว ....แป้งหายไปแล้ว ปิดเครื่อง ปิดเฟส บล็อกไลน์ ..จนวินาทีนี้ ผมยังติดต่อเธอไม่ได้ ถามเพื่อนเธอก็ไม่มีใครให้คำตอบผม เห็นแค่เพื่อนเธอขึ้นสเตตัสกระทบผมในเฟสบุ้ค ผมไปหาแป้งที่หอมาหมาดๆ ซึ่งเป็นช่วงสิ้นเดือนพอดี ตอนนี้ เธอย้ายหอแล้ว ไวมาก ทั้งที่เรื่องพึ่งเกิดเมื่อคืน !!!!
ย้อนกลับไปเมื่อคืน ตอนที่ผมวิ่งเข้าห้องมาเปลี่ยนกางเกง หญิงถามผมแค่ว่า นั่นแฟนเหรอ ? ผมตอบแบบไม่คิดอะไรเลยตอนนั้น "นั่นเมียผม" !!! แล้วผมก็รีบตามแป้งไป แต่ไม่ทัน >< กลับห้องมา หญิงก็บอกว่าติดต่อเพื่อนได้แล้ว เดียวเพื่อนมารับ และเธอก็ลงไปรอเพื่อนล่างหอทันที ผมไม่มีแรงแม้แต่จะห้าม หรือตอบอะไรหญิง ..ผมกดโทรศัพท์หาแป้ง ความรู้สึกผมคือ ผมอยากอธิบายให้แป้งฟังว่ามันไม่ใช่อย่างที่แป้งคิด ผมขอโทษ ...ผมไม่ได้รักใครคนอื่นนอกจากแป้ง แป้งไม่ได้ไปแต่ตัวนะ แต่แป้งพาหัวใจผมไปด้วย ผมขอโทษ !!!! ให้โอกาสผมอธิบายเถอะ ..วันนี้แป้งก็ไม่ไปเรียน อาจารย์เช็คชื่อนะรู้ไหมคนดี .. พอผมเรียนเสร็จตามไปที่หอ แป้งก็ย้ายหอไปแล้ว ...ถ้าแป้งได้มาอ่าน ผมจะบอกว่านี่คือความจริง ...ผมไม่ได้ทำอะไรผิดต่อแป้งเลยนะ กลับมาฟังผู้ชายโง่ๆคนนี้ได้อธิบายหน่อยเถอะ ภาพที่แป้งเห็น มันอาจเกินรับไหวจริงๆ แต่มันไม่ใช่แบบที่แป้งคิด
ถึงหญิง ..ผมเพิ่งเห็นสเตตัสคุณในเฟสบุ้ค "กลับมาทวงถามหัวใจ ในวันที่เธอไม่มีใจ #คนมาทีหลังจะดีกว่าจริงเหรอ #อดเบย" ผมไม่รู้ว่าคุณหมายถึงใคร แต่ขออย่าให้หมายถึงผมก็แล้วกัน ผมไม่โทษว่าเพราะคุณ มันเพราะตัวผมนี่แหละ
ผมควรทำอย่างไรต่อไปดี ผมมืดแปดด้านไปแล้วตอนนี้ ><
ผมควรทำยังไง ? ..เมื่อแฟนผมเห็นผมอยู่ในห้องกับแฟนเก่า2ต่อ2
ย้อนไปสมัย ม.5 ผมมีแฟนคนนึงชื่อ "หญิง" เรียนชั้นเดียวกัน แต่คนละห้อง -_- เธอเป็นคนน่ารักนะครับ มากๆ ผมเข้าไปจีบเธอ และคิดว่าเธอคนนี้ล่ะ "คือคนที่ใช่สำหรับผม" ..แต่เหตุการณ์หลายๆอย่าง ทำให้ผมกับเธอก็ต้องเลิกรากันไปในที่สุด ซึ่งเป็นวันปัจฉิมนิเทศ ตอน ม.6 พอดิบพอดี >< หลังจากนั้น ผมกับเธอก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย เพราะเธอสอบติดมหาลัยในกรุงเทพ ผมเรียนที่เชียงใหม่เหมือนเดิม
พอเข้ามหาลัย ผมก็ได้รู้จักกับผู้หญิงอีกคนนึง เธอชื่อ "แป้ง" เรารับน้องมาด้วยกัน ผ่านอะไรกันมามาก เธอเป็นคนน่าตาดี น่ารัก นิสัยดี แต่...เธอมีแฟนแล้ว >< ผมยอมรับว่าผมชอบเธอ ชอบมาก เธอทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่อยู่ใกล้เธอ เธอติ๊งต๊อง เฮฮา นี่เป็นเสน่ห์ของเธอ เธอไม่ใช่คนเชียงใหม่ เธอมาเรียนที่นี่ตัวคนเดียวยังไม่มีเพื่อน ด้วยรหัสนักศึกษาใกล้กัน ผมกับเธอจึงไปเรียนด้วยกัน เธอจะเล่าเรื่องแฟนให้ผมฟังบ่อยมากว่าทะเลาะกัน บลาๆๆๆๆ จนวันที่ผมดีใจที่สุดก็มาถึง ...เธอเลิกกับแฟนคนนั้นแล้ว ...และหลังจากนั้นไม่นานเราก็คบกัน เปิดตัวหวานออกสื่อกันทีเดียว และผมก็รักแป้งมาก รักมากๆจริงๆ เธอเป็นคนดีมาก เธอใจเย็น และนิสัยดูเป็นผู้ใหญ่มาก เราเข้ากันได้ดีเลยล่ะ ขนาดผมเคยเล่าเรื่องของหญิง (แฟนเก่า) ให้เขาฟัง เขายังพูดปลอบใจผม ไม่โมโห ไม่วีนเลย แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรกับหญิงแล้วจริงๆ
พอจบปี 1 ผมกับแป้งก็ย้ายออกไปอยู่หอนอกมหาลัย ..ผมอยู่กับรูมเมทต่างคณะที่เคยอยู่ด้วยกันตั้งแต่สมัยอยู่หอในตอนปี1 ส่วนแป้งเช่าหออยู่คนเดียว เธอบอกผมว่าไม่อยากมีรูมเมท มันวุ่นวาย ไม่เป็นส่วนตัว ><
4 ปี ผ่านไป (ตอนนี้อยุ่ปี 4) ....... ผมได้พบกับ facebook ของหญิงโดยบังเอิญ ซึ่งมันโผล่มาจากเพื่อนที่มีร่วมกันอะไรสักอย่างนี่แหละ ผมก็แอดไป ไม่ได้คิดไร ไม่ได้คุยไรด้วยซ้ำ แป้งก็มากดไลค์ ผมก็เริ่มใจหวั่นๆละ แต่แป้งไม่รู้ว่านั่นคือเฟสของหญิง !
และวัน
ตอนแรกผมจะชวนแป้งออกไปด้วยกันละ นึกขึ้นได้ว่าแป้งมีนัดอ่านหนังสือกับเพื่อน (เธอชวนผมแล้ว แต่ผมไม่ชอบอ่านหนังสือกับคนหมู่มาก ผมชอบอ่านคนเดียว) ไม่รู้ว่าแป้งจะกลับมากี่โมง (ปกติผมจะรอไปกินข้าวกับแป้ง) ผมเลยตัดสินใจไปคนเดียว จะชวนรูมเมทไป ไอ่ห่านั้นก็ติดเมีย แทบไม่กลับมาหอเลยด้วยซ้ำ !
ผมไปรับหญิง โดยที่ก็ลืมขอเบอร์ติดต่อเธอไว้ พอดีว่าไปถึงก็เจอกันพอดี เธอเปลี่ยนไปมากครับ ...เธอทำจมูก ทำหน้าเรียวมาเลย แต่ผมจำเธอได้ เธอจำผมได้ ...พอผมถามเธอว่าจะไปที่ไหน เธอบอกว่าจะไปหาเพื่อนหลังมอ(หลังมหาลัย) ผมก็โอเค ทางเดียวกัน ผมไปส่ง ! แต่เรื่องยังไม่จบ เธอบอกหิวข้าว มีร้านไหนแนะนำบ้าง เธอไม่ได้กลับเชียงใหม่มานานละ ผมเลยพาเธอไปร้านประจำผม เป็นร้านเล็กๆ ไกลจากมหาลัย และหอพักพอสมควร เพราะผมกลัวแป้งเจอ ใจผมนี่ไม่อยู่กับตัวแล้ว หวั่นไปหมด และแล้ว ..ความซวยก็บังเกิด เพื่อนของแป้งมาเจอผมครับ ผมเลยพาหญิงไปแนะนำ ว่าเป็นเพื่อนมาจากกรุงเทพ เพื่อนของแป้งก้อเออ ไม่อะไร เราก็โล่งใจไปหน่อย ตอนนั้น 5 ทุ่มกว่าๆ ผมเห็นแป้งไม่โทรมา คิดว่าหลับแล้ว หญิงก็ติดต่อเพื่อนเขาไม่ได้ คงหลับแล้วเหมือนกัน หญิงเลยขอค้างที่ห้องผม ผมก็หลอกหญิงไปว่าเมทผมอยู่ ให้ไปค้างกับแป้งไหม (ผมไม่รู้ว่าหญิงรู้รึเปล่า ว่าผมคบกับแป้งอยู่) หญิงก็ไม่ยอม บอกว่าขอค้างที่หอผมแหละ ..พรุ่งนี้เช้าจะรีบไปเลย รับรองไม่แพร่งพราย ผมก้สงสารเขา ก็โอเคให้เขาอยู่กับผม
ในห้องผมค่อนข้างรก เพราะมีของๆเมทอยู่ หนังสืออะไรเป็นกองๆ ไม่มีพื้นที่จะให้นอนข้างล่างได้ด้วยซ้ำ แต่ผมก็พยายามเก็บกวาด เพื่อที่ผมจะได้นอนข้างล่างได้ แต่ก็ไม่เป็นผล ! ทั้งหนังสือ ทั้งอุปกรณ์เครื่องมือที่ใช้เรียน ทั้งเสื้อผ้า ผมนี่อย่างอายเลย >< ผมเลยคิดจะไปขอนอนกับแป้ง แล้วบอกแป้งว่าเมทพาแฟนมานอนหอ แป้งคงไม่ขัด (ลืมบอกไปว่าผมกับแป้งไม่เคยมีนอนค้างคืนด้วยกัน แค่อยุ่ด้วยกันบ้างตามประสาวัยรุ่นเป็นครั้งคราว)
ตอนนั้นผมอาบน้ำอยู่ ผมก็ไม่รู้ว่าข้างนอกเกิดอะไรขึ้น ผมได้ยินเสียงเคาะประตู ผมจึงรีบออกห้องน้ำมาเพราะมีลางสังหรณ์กลัวว่าแป้งจะโผล่มารึเปล่า ...ช็อคสิครับ !! แป้งยืนตะลึงอยู่หน้าประตู ที่มีผม มีผมนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเปิดประตูห้องน้ำออกมา และมีหญิง นุ่งยกทรงที่ทับอกด้วยผ้าขนหนูหนึ่งผืน เพราะเธอรอจะอาบน้ำต่อจากผม !!!! วินาทีนั้น หูผมอื้อไปหมด ผมตะโกนถามแป้ง โดยไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่าผมตะคอกใส่เธอรึเปล่า ผมจำได้ว่าผมถามแป้งว่า "แป้งมาได้ไง เข้ามาได้ไง" ?????? เธอไม่ได้ตอบอะไรผม เธอวิ่งออกไป ผมรีบวิ่งตามไป แต่ด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียวของผม ทำให้ผมต้องรีบวิ่งย้อนกลับมานุ่งกางเกงที่ห้องอีกรอบ พอจะตามเธอไปก็ไม่ทันแล้ว ....แป้งหายไปแล้ว ปิดเครื่อง ปิดเฟส บล็อกไลน์ ..จนวินาทีนี้ ผมยังติดต่อเธอไม่ได้ ถามเพื่อนเธอก็ไม่มีใครให้คำตอบผม เห็นแค่เพื่อนเธอขึ้นสเตตัสกระทบผมในเฟสบุ้ค ผมไปหาแป้งที่หอมาหมาดๆ ซึ่งเป็นช่วงสิ้นเดือนพอดี ตอนนี้ เธอย้ายหอแล้ว ไวมาก ทั้งที่เรื่องพึ่งเกิดเมื่อคืน !!!!
ย้อนกลับไปเมื่อคืน ตอนที่ผมวิ่งเข้าห้องมาเปลี่ยนกางเกง หญิงถามผมแค่ว่า นั่นแฟนเหรอ ? ผมตอบแบบไม่คิดอะไรเลยตอนนั้น "นั่นเมียผม" !!! แล้วผมก็รีบตามแป้งไป แต่ไม่ทัน >< กลับห้องมา หญิงก็บอกว่าติดต่อเพื่อนได้แล้ว เดียวเพื่อนมารับ และเธอก็ลงไปรอเพื่อนล่างหอทันที ผมไม่มีแรงแม้แต่จะห้าม หรือตอบอะไรหญิง ..ผมกดโทรศัพท์หาแป้ง ความรู้สึกผมคือ ผมอยากอธิบายให้แป้งฟังว่ามันไม่ใช่อย่างที่แป้งคิด ผมขอโทษ ...ผมไม่ได้รักใครคนอื่นนอกจากแป้ง แป้งไม่ได้ไปแต่ตัวนะ แต่แป้งพาหัวใจผมไปด้วย ผมขอโทษ !!!! ให้โอกาสผมอธิบายเถอะ ..วันนี้แป้งก็ไม่ไปเรียน อาจารย์เช็คชื่อนะรู้ไหมคนดี .. พอผมเรียนเสร็จตามไปที่หอ แป้งก็ย้ายหอไปแล้ว ...ถ้าแป้งได้มาอ่าน ผมจะบอกว่านี่คือความจริง ...ผมไม่ได้ทำอะไรผิดต่อแป้งเลยนะ กลับมาฟังผู้ชายโง่ๆคนนี้ได้อธิบายหน่อยเถอะ ภาพที่แป้งเห็น มันอาจเกินรับไหวจริงๆ แต่มันไม่ใช่แบบที่แป้งคิด
ถึงหญิง ..ผมเพิ่งเห็นสเตตัสคุณในเฟสบุ้ค "กลับมาทวงถามหัวใจ ในวันที่เธอไม่มีใจ #คนมาทีหลังจะดีกว่าจริงเหรอ #อดเบย" ผมไม่รู้ว่าคุณหมายถึงใคร แต่ขออย่าให้หมายถึงผมก็แล้วกัน ผมไม่โทษว่าเพราะคุณ มันเพราะตัวผมนี่แหละ
ผมควรทำอย่างไรต่อไปดี ผมมืดแปดด้านไปแล้วตอนนี้ ><