เรื่องมันยาวไปหน่อยนะ
คือเรามีแฟนแล้วนะ แล้วแฟนเราก็ดีมากๆ แต่เรานี่สิแย่เองเพราะยังลืมเค้าคนนั้นไม่ได้ เห้อ
เราก็ไม่รู้นะว่าทำไมอาจเป็นเพราะว่าเค้าคือคนที่เข้ามาเปลี่ยนเราได้แหละมั้ง (คือเมื่อก่อนเราเป็นทอม55) แต่เรากับพี่เค้าเหมือนแฟนกันแต่มันไม่ใช่ มันไม่ชัดเจน คงเป็นสถานะที่ไม่มีชื่อเรียก.. เค้าคือคนที่เราคุยด้วยแล้วรู้สึกดีแม้จะไม่เคยเจอกันแต่ก็อยู่จ.เดียวกัน เรียนก็ที่ใกล้ๆกัน เราก็รู้สึกไม่ไกลกันอ่ะ เราก็รู้สึกดีกับเค้ามากๆนะ แต่อยู่มาวันนึงเค้าก็เปลี่ยนไป...
คือเมื่อก่อนคุยกันเยอะมากไม่รู้ว่าคุยกันได้ไงตั้งเยอะแยะ1วิตอบไรงี้ =___= แล้วบางทีก็โทเสียงคุยกันตลอดอ่ะ (โทเมสเซสนะ)แล้วแบบเราก็คือไม่เคยคุยกับผู้ชายเลยไงจนพี่เค้าเข้ามานี่แหละก็เลยรู้สึกดีแต่เหมือนเรายิ่งคุยกันเวลาพี่เค้าอัพตัสอ่ะเราเฟลตลอดเลย คือแบบเบื่อๆเซ็งๆ ไรแบบนี้แหละเราก้แบบเป็นคนชอบคิดมากไง55แล้วก็แบบคิดว่าเห้ยแล้วเราอ่ะเราน่าเบื่อขนาดนี้เลยอ๋อแต่คือก็ต้องมาเฟลอีกเพราะไม่ได้เป็นไรกันนี่นาพี่เค้าก็เปลี่ยนไปตอบช้าวันนึงคุยกันน้อยมากเทียบกับกับเมื่อก่อนจนเรารู้สึกได้อ่ะ แล้วเราก็ท้อเฟลเรื่อยๆจนมาวันนึงเราเลือกที่ถอยออกมาเอง แต่เราก็เจ็บนะโคตๆอ่ะจุกเลยแหละ แล้วก็ต่างคนต่างอยู่แยกย้ายกันไป..
จนอยู่มาวันนึงเราก็คบกับคนคนนึงเค้าเป็นคนนิสัยดีมากๆ ให้เกียรติ แล้วก็ใส่ใจเรามากๆ คือแบบมารับไปกินข้าวด้วยกัน ช่วยทำการบ้านอีก55คือดีมากๆอ่ะ เราก็รักเค้ามากๆนะส่วนพี่คนนั้นเราก็คิดว่าเราลืมได้แล้วแต่พอมาวันนึงเห็นพี่เค้ามีแฟน ตั้งคบกัน เราเห็นแบบนั้นแล้วมันแทงใจยังไงไม่รู้อ่ะคือเฟลอ่ะทั้งๆที่คิดว่าลืมได้แล้วนะแต่มาเจอแบบนี้ เห็นเค้าบอกรักกันแบบนี้ เราเฟลอ่ะ ทำไมวะไม่เข้าใจตัวเองเลย
เรามันแย่มากๆอ่ะทั้งๆที่มีแฟนอยู่แล้วก็รู้ว่ามันไม่ควรเลยแต่เราก็รักแฟนเรามากนะ...( เราควรทำยังไงดี?อาการแบบนี้มันคืออะไร
) ปล.ขอบคุณที่อ่านมันจนจบนะ
มีแฟนแล้ว แต่ยังลืมคนคนนั้นไม่ได้สักที อาการแบบนี้มันคืออะไรคะ ควรทำยังไง? ขอคำแนะนำหน่อยTT
คือเรามีแฟนแล้วนะ แล้วแฟนเราก็ดีมากๆ แต่เรานี่สิแย่เองเพราะยังลืมเค้าคนนั้นไม่ได้ เห้อ
คือเมื่อก่อนคุยกันเยอะมากไม่รู้ว่าคุยกันได้ไงตั้งเยอะแยะ1วิตอบไรงี้ =___= แล้วบางทีก็โทเสียงคุยกันตลอดอ่ะ (โทเมสเซสนะ)แล้วแบบเราก็คือไม่เคยคุยกับผู้ชายเลยไงจนพี่เค้าเข้ามานี่แหละก็เลยรู้สึกดีแต่เหมือนเรายิ่งคุยกันเวลาพี่เค้าอัพตัสอ่ะเราเฟลตลอดเลย คือแบบเบื่อๆเซ็งๆ ไรแบบนี้แหละเราก้แบบเป็นคนชอบคิดมากไง55แล้วก็แบบคิดว่าเห้ยแล้วเราอ่ะเราน่าเบื่อขนาดนี้เลยอ๋อแต่คือก็ต้องมาเฟลอีกเพราะไม่ได้เป็นไรกันนี่นาพี่เค้าก็เปลี่ยนไปตอบช้าวันนึงคุยกันน้อยมากเทียบกับกับเมื่อก่อนจนเรารู้สึกได้อ่ะ แล้วเราก็ท้อเฟลเรื่อยๆจนมาวันนึงเราเลือกที่ถอยออกมาเอง แต่เราก็เจ็บนะโคตๆอ่ะจุกเลยแหละ แล้วก็ต่างคนต่างอยู่แยกย้ายกันไป..
จนอยู่มาวันนึงเราก็คบกับคนคนนึงเค้าเป็นคนนิสัยดีมากๆ ให้เกียรติ แล้วก็ใส่ใจเรามากๆ คือแบบมารับไปกินข้าวด้วยกัน ช่วยทำการบ้านอีก55คือดีมากๆอ่ะ เราก็รักเค้ามากๆนะส่วนพี่คนนั้นเราก็คิดว่าเราลืมได้แล้วแต่พอมาวันนึงเห็นพี่เค้ามีแฟน ตั้งคบกัน เราเห็นแบบนั้นแล้วมันแทงใจยังไงไม่รู้อ่ะคือเฟลอ่ะทั้งๆที่คิดว่าลืมได้แล้วนะแต่มาเจอแบบนี้ เห็นเค้าบอกรักกันแบบนี้ เราเฟลอ่ะ ทำไมวะไม่เข้าใจตัวเองเลย