แค้นปรารถนา
'ความแค้น อาจทำให้มองไม่เห็น ความรัก'
การได้คบกับสุกฤษณ์ นำพาให้เสาวรศต้องมาพบกับบุคคลที่เธอโกรธแค้นในอดีต
ทั้งคุณหญิงสุศรี อรุพงศ์พันธ์ผู้ซึ่งเป็นมูลเหตุแห่งการฆ่าตัวตายของมารดาเธอโดยตรง
และธัญญ์ ลูกพี่ลูกน้องของสุกฤษณ์ที่มีนิสัยแตกต่างกันราวสวรรค์กับนรก
เสาวรศที่ยอมลบลืมอดีตของตัวเอง ไม่ได้ต้องการแก้แค้นเรื่องราวที่เลวร้ายเหล่านั้น
เพราะในเวลานี้ เธอต้องการแค่ความรักอันราบรื่นกับชายหนุ่มที่ปลาบปลื้มมาแต่ครั้งยังเยาวว์วัย
หากทุกอย่างก็ต้องเปลี่ยนไปเพียงเพราะประโยคเดียวของเขา...ของธัญญ์ เพียรพงศ์ภาค
“เธอคิดว่าฉันโง่งั้นเหรอ เบ้าหน้าแบบเธอบนโลกนี้ก็มีอยู่แค่คนเดียวเท่านั้นแหละ”
“ฉันไม่ได้บอกว่าคุณโง่ แต่ฉันบอกว่าฉันไม่ใช่คนที่คุณพูดถึง”
“แต่ฉันจำเธอได้!”
“แต่ฉันจำคุณไม่ได้! ฉันไม่เคยรู้จักคุณ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณชื่ออะไร จริงอยู่ว่าฉันเคยพบกับคุณตอนที่คุณมาอาละวาดในร้านฉัน
แต่นอกเหนือจากนั้นฉันก็ไม่เคยเห็นหน้าคุณ”
ความมั่นใจที่ว่าคงไม่มีใครจดจำตัวเองได้ของเธอจึงเริ่มสั่นคลอน
พร้อมกับการถูกผู้ชายนิสัยก้าวร้าว ร้ายกาจ อารมณ์ร้ายและเอาแต่ใจเหลือคณานัป
ตามตอแยเพื่อตื้อให้เธอยอมเปิดเผยตัวตนในอดีต...เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกมา!
ซึ่งมันทำให้เธอทั้งหงุดหงิด โกรธเคือง และรำคาญใจแต่ก็ไม่เงียบเหงา
จนเผลอย้อนคิดถึงความสัมพันธ์อันดีในวัยเยาว์ระหว่างเขากับเธอ
ความสัมพันธ์ที่ถูกทำลายลงเพียงเพราะการกระทำอันเลวร้ายของชายผู้นี้!
การกระทำที่สร้างความหวาดกลัวให้แก่เธอ...ความหวาดกลัวอันเป็นที่สุดของชีวิต
เธอจึงไม่อาจยอมรับความรู้สึกดี ๆ ที่ก่อเกิดขึ้นในหัวใจอีกครั้งได้
และเลือกที่จะลบมันทิ้งไปพร้อมกับอดีตที่น่าหวาดกลัวนั้น
เสาวรศจึงกลับมาตั้งมั่นว่าจะรักสุกฤษณ์ให้สมกับที่เธอเคยวาดฝันเอาไว้อย่างงดงาม
วาดฝันว่าจะได้ครองรักกับพี่ชายใจดี...ที่อดีตเธอเป็นได้แค่เพียงน้องสาวคนหนึ่งในสายตาของเขา
หากไม่เกิดเรื่องราวที่จุดประกายความแค้นของเธอเข้าเสียก่อน
ความแค้นที่ก่อให้เกิดความรัก ความเสียใจและความสัมพันธ์อันยุ่งเหยิง
ความแค้นที่หญิงสาว...ปราถนาจะเอาคืนให้ได้เพียงเท่านั้น
[แค้นปรารถนา] นิยายที่ลองแต่งดูแบบจริงจังครั้งแรกค่ะ ฝากติชมด้วยนะคะ
'ความแค้น อาจทำให้มองไม่เห็น ความรัก'
การได้คบกับสุกฤษณ์ นำพาให้เสาวรศต้องมาพบกับบุคคลที่เธอโกรธแค้นในอดีต
ทั้งคุณหญิงสุศรี อรุพงศ์พันธ์ผู้ซึ่งเป็นมูลเหตุแห่งการฆ่าตัวตายของมารดาเธอโดยตรง
และธัญญ์ ลูกพี่ลูกน้องของสุกฤษณ์ที่มีนิสัยแตกต่างกันราวสวรรค์กับนรก
เสาวรศที่ยอมลบลืมอดีตของตัวเอง ไม่ได้ต้องการแก้แค้นเรื่องราวที่เลวร้ายเหล่านั้น
เพราะในเวลานี้ เธอต้องการแค่ความรักอันราบรื่นกับชายหนุ่มที่ปลาบปลื้มมาแต่ครั้งยังเยาวว์วัย
หากทุกอย่างก็ต้องเปลี่ยนไปเพียงเพราะประโยคเดียวของเขา...ของธัญญ์ เพียรพงศ์ภาค
“เธอคิดว่าฉันโง่งั้นเหรอ เบ้าหน้าแบบเธอบนโลกนี้ก็มีอยู่แค่คนเดียวเท่านั้นแหละ”
“ฉันไม่ได้บอกว่าคุณโง่ แต่ฉันบอกว่าฉันไม่ใช่คนที่คุณพูดถึง”
“แต่ฉันจำเธอได้!”
“แต่ฉันจำคุณไม่ได้! ฉันไม่เคยรู้จักคุณ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณชื่ออะไร จริงอยู่ว่าฉันเคยพบกับคุณตอนที่คุณมาอาละวาดในร้านฉัน
แต่นอกเหนือจากนั้นฉันก็ไม่เคยเห็นหน้าคุณ”
ความมั่นใจที่ว่าคงไม่มีใครจดจำตัวเองได้ของเธอจึงเริ่มสั่นคลอน
พร้อมกับการถูกผู้ชายนิสัยก้าวร้าว ร้ายกาจ อารมณ์ร้ายและเอาแต่ใจเหลือคณานัป
ตามตอแยเพื่อตื้อให้เธอยอมเปิดเผยตัวตนในอดีต...เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกมา!
ซึ่งมันทำให้เธอทั้งหงุดหงิด โกรธเคือง และรำคาญใจแต่ก็ไม่เงียบเหงา
จนเผลอย้อนคิดถึงความสัมพันธ์อันดีในวัยเยาว์ระหว่างเขากับเธอ
ความสัมพันธ์ที่ถูกทำลายลงเพียงเพราะการกระทำอันเลวร้ายของชายผู้นี้!
การกระทำที่สร้างความหวาดกลัวให้แก่เธอ...ความหวาดกลัวอันเป็นที่สุดของชีวิต
เธอจึงไม่อาจยอมรับความรู้สึกดี ๆ ที่ก่อเกิดขึ้นในหัวใจอีกครั้งได้
และเลือกที่จะลบมันทิ้งไปพร้อมกับอดีตที่น่าหวาดกลัวนั้น
เสาวรศจึงกลับมาตั้งมั่นว่าจะรักสุกฤษณ์ให้สมกับที่เธอเคยวาดฝันเอาไว้อย่างงดงาม
วาดฝันว่าจะได้ครองรักกับพี่ชายใจดี...ที่อดีตเธอเป็นได้แค่เพียงน้องสาวคนหนึ่งในสายตาของเขา
หากไม่เกิดเรื่องราวที่จุดประกายความแค้นของเธอเข้าเสียก่อน
ความแค้นที่ก่อให้เกิดความรัก ความเสียใจและความสัมพันธ์อันยุ่งเหยิง
ความแค้นที่หญิงสาว...ปราถนาจะเอาคืนให้ได้เพียงเท่านั้น