สวัสดีค่ะ เริ่มเลยละกัน ตามหัวข้อนะคะ คือเราเป็นนักศึกษาปี2 เปิดเทอมมาก็เรียนตามปกติ แต่มีวิชานึงที่ต้องเรียนรวมกับสาขาอื่น ซึ่งก็มีทั้งต่างหลักสูตรกัน ส่วนตัวเราเป็นคนขี้อายนะ ไม่ชอบสบตาใคร ด้วยหน้าตาที่ไม่ดีเท่าไร สิวอีกต่างหาก ผิดก็คล้ำนะ ฟันก็เหยินนะ 55555 จนเมื่อวันที่ 31 สิงหาคม ที่ผ่านมา มีผู้ชายคนนึงแอดเฟสมา เราก็เข้าไปส่องก่อน คือไม่รู้จักอ่ะ ไม่รับน่ะสิ ผ่านไปครึ่งวันก็กลับไปส่องใหม่ เอ๊ะเรียน มอ เดียวกันนี่ ก็ดูๆไปเอ้าเขาเรียนคณะเดียวกันนี่ พี่เขาเรียนวิศวะเครื่องกลค่ะ อยู่ปี4 ละ เราก็รับแอด จนเย็นวันนั้น พี่เขาก็มาไลค์รูปเราทุกรูปเลยค่ะ เราก็ไปไลค์คืนบ้าง แต่ไม่กี่รูปค่ะ ไม่กี่วินาที แม่จ้าว !! พี่เขาทักมาจ้า
ตัดมาบทสนทนา
ช : ขอบคุณที่รับแอดครับ
ญ : แต้งไลค์เช่นกันค่ะ
(ก็มีการถามชื่ออะไรกันทั่วไปค่ะ)
ช : พี่จำเราได้ละ ที่เรียนด้วยกัน
ญ : จริงอ่ะ ไม่เคยเห็นพี่เลย
ช : น้องชอบนั่งก้มหน้า จะเห็นพี่ได้ไงล่ะว่าพี่มอง
ญ : ########
(ก็คุยกันไปอีกมากมายค่ะ พอเท่านี้ก่อน คร่าวๆ)
ต่อๆ ตอนแรกๆ ก็ไม่คิดอะไรนะคะ คิดแค่ว่าพี่เค้าแค่เฟรนลี่ พี่เขาน่ารักมาก ขาวสูง ถือว่าเท่ห์เลย ยิ่งใส่เสื้อช็อปนี่ สาวนี่หลงเลย เราคนนึงอ่ะ 5555 จากนั้นพี่เขาก็ทักมาทุกๆวัน เราก็เริ่มคิดนะ แต่หน้าอย่างเรานี่นะ ใครจะชอบ ส่องกระจกยังกลัวเลย ><
จนประมาณสัปดาห์ต่อมา พี่เขาก็ถามว่า
ช : เราไม่มีแฟนใช่ไหม
ญ : อ๋อค่ะ
ช : ถ้าเราไม่มีแฟนพี่ขอจีบได้มั้ย
ญ : (เงิบเลย)
(เราก็ตอบแบบปฏิเสธไปนะคะตอนนั้น แต่พี่เขาก็ขอเบอร์ เราเลยให้ไลน์ไปแทน)
ต่อๆ ใครจะคิดล่ะ ว่าพี่เขาจะมาตรงๆแบบนี้ไปไม่เป็นเลย จากนั้นมาเราสับสนมากอ่ะ ไม่รู้จะทำตัวยังไง เลยเลือกเงียบๆค่อยๆห่างไป พี่เขาก็หายไปเลย พอถึงวันที่ต้องมาเรียนด้วยกันอีกครั้ง เราจะนั่งแถวนั่งด้านหน้าๆ พี่เขาจะนั่งหลังๆถัดไปไม่ไกลมาก
พี่เขาก็ไลน์มาค่ะ ก็ดีใจนะ คุยกันปกติ
ช : เงียบเลยนะ
ญ : ก็เห็นพี่ไม่ทักมา
ช : พี่คิดว่าน้องไม่อยากคุย
(คุยกันเยอะมาก แทบลืมเลยว่านี่เราเรียนอยู่ 5555)
ช : เมื่อไหร่เราจะให้เบอร์พี่ล่ะ
ญ : อ่ะๆ / ขอครั้งที่2แล้วเราเลยให้ไป
(หลังจากนี้ก็คุยกันมากขึ้น เรารู้สึกอยากคุยกับพี่เค้าตลอดเวลา )
ต่อๆ เย็นวันนั้นพี่เขาก็โทรมาค่ะ คุยกันเกือบ 2 ชม. เงินโทรศัพท์พี่เขาหมด ซะก่อน 55555 ไม่ได้โทไลน์หรือเฟสนะ ความรู้สึกเราคือแบบพี่
โคตรจะลงทุนเลยค่ะ บางวันพี่เขาก็โทรปลุกเรานะ เราไม่ได้อยู่หอ บ้านก็ไกล มอ เหมือนกัน คุยกันมาเรื่อยๆอ่ะ แต่ไม่เคยนั่งคุยกันแบบเจอกันตัวต่อตัวนะ เวลาเรียนด้วยกันคือพี่เขาก็เห็นเราจากข้างหลัง ส่วนเราก็อายอ่ะ ไม่กล้าสบตาพี่เค้าเลย พอพี่เค้าเดินเข้ามาเราก็หนี
จนมาวันนี้คือเรารู้สึกยิ่งหนีเท่าไรก็ยิ่งเจออ่ะ 555555 ไม่รู้มีใครเป็นเหมือนเราบ้างมั้ย คือพี่เขาก็บอกไม่อยากเจอพี่ไม่อยากเห็นหน้าพี่หรอ หนีทำไม เราก็อยากเจอนะ แต่มันเขิล มันอาย ไม่มั่นใจเลย ให้ทำยังไง แล้วอีกอย่างเราก็กลัวสายตาคนรอบข้างด้วย คือเรากับพี่เค้ามันต่างกันเกินไปอ่ะ แต่หลายๆอย่างที่พี่เค้าทำ เรารู้สึกว่าพี่เขาจริงใจนะ ไม่รู้ว่าเราคิดไปเองรึป่าว แต่เรารู้สึกอย่างนี้ จนบางอารมณ์เราก็ไม่อยากคุยอยากออกไปจากชีวิตพี่เขานะ เราบอกไม่ถูก TT "คือคนรอบข้างเขาชั่งดูดีกว่าฉัน"
นี่ก็จะครบหนึ่งเดือนแล้วที่รู้จักกับพี่เขา ไม่รู้จะเร็วไปไหมถ้าจะคบกัน แต่เราตกลงกันว่าคุยกันไปก่อน(เหมือนตัวเองสวยมาก555)
ต้องรู้จักกันนานเท่าไหร่หรอถึงจะคบกัน ส่วนตัวเรา ตอนนี้คือ รู้สึกดีนะ แต่ ก็กลัวเหมือนกัน
ปล. ถ้าผิดพลาดตรงไหนขอโทษด้วยนะคะ นี่คือเรื่องราวของเราจริงๆไม่ได้แต่ง ใครเคยมีประสบการณ์เหมือนเรา เล่าให้เราฟังบ้างนะ
ถามสาวที่หน้าตาธรรมดาๆ เมื่อมีหนุ่มน่าตาดีมาจีบ เป็นยังไงกันบ้าง ??
ตัดมาบทสนทนา
ช : ขอบคุณที่รับแอดครับ
ญ : แต้งไลค์เช่นกันค่ะ
(ก็มีการถามชื่ออะไรกันทั่วไปค่ะ)
ช : พี่จำเราได้ละ ที่เรียนด้วยกัน
ญ : จริงอ่ะ ไม่เคยเห็นพี่เลย
ช : น้องชอบนั่งก้มหน้า จะเห็นพี่ได้ไงล่ะว่าพี่มอง
ญ : ########
(ก็คุยกันไปอีกมากมายค่ะ พอเท่านี้ก่อน คร่าวๆ)
ต่อๆ ตอนแรกๆ ก็ไม่คิดอะไรนะคะ คิดแค่ว่าพี่เค้าแค่เฟรนลี่ พี่เขาน่ารักมาก ขาวสูง ถือว่าเท่ห์เลย ยิ่งใส่เสื้อช็อปนี่ สาวนี่หลงเลย เราคนนึงอ่ะ 5555 จากนั้นพี่เขาก็ทักมาทุกๆวัน เราก็เริ่มคิดนะ แต่หน้าอย่างเรานี่นะ ใครจะชอบ ส่องกระจกยังกลัวเลย ><
จนประมาณสัปดาห์ต่อมา พี่เขาก็ถามว่า
ช : เราไม่มีแฟนใช่ไหม
ญ : อ๋อค่ะ
ช : ถ้าเราไม่มีแฟนพี่ขอจีบได้มั้ย
ญ : (เงิบเลย)
(เราก็ตอบแบบปฏิเสธไปนะคะตอนนั้น แต่พี่เขาก็ขอเบอร์ เราเลยให้ไลน์ไปแทน)
ต่อๆ ใครจะคิดล่ะ ว่าพี่เขาจะมาตรงๆแบบนี้ไปไม่เป็นเลย จากนั้นมาเราสับสนมากอ่ะ ไม่รู้จะทำตัวยังไง เลยเลือกเงียบๆค่อยๆห่างไป พี่เขาก็หายไปเลย พอถึงวันที่ต้องมาเรียนด้วยกันอีกครั้ง เราจะนั่งแถวนั่งด้านหน้าๆ พี่เขาจะนั่งหลังๆถัดไปไม่ไกลมาก
พี่เขาก็ไลน์มาค่ะ ก็ดีใจนะ คุยกันปกติ
ช : เงียบเลยนะ
ญ : ก็เห็นพี่ไม่ทักมา
ช : พี่คิดว่าน้องไม่อยากคุย
(คุยกันเยอะมาก แทบลืมเลยว่านี่เราเรียนอยู่ 5555)
ช : เมื่อไหร่เราจะให้เบอร์พี่ล่ะ
ญ : อ่ะๆ / ขอครั้งที่2แล้วเราเลยให้ไป
(หลังจากนี้ก็คุยกันมากขึ้น เรารู้สึกอยากคุยกับพี่เค้าตลอดเวลา )
ต่อๆ เย็นวันนั้นพี่เขาก็โทรมาค่ะ คุยกันเกือบ 2 ชม. เงินโทรศัพท์พี่เขาหมด ซะก่อน 55555 ไม่ได้โทไลน์หรือเฟสนะ ความรู้สึกเราคือแบบพี่
จนมาวันนี้คือเรารู้สึกยิ่งหนีเท่าไรก็ยิ่งเจออ่ะ 555555 ไม่รู้มีใครเป็นเหมือนเราบ้างมั้ย คือพี่เขาก็บอกไม่อยากเจอพี่ไม่อยากเห็นหน้าพี่หรอ หนีทำไม เราก็อยากเจอนะ แต่มันเขิล มันอาย ไม่มั่นใจเลย ให้ทำยังไง แล้วอีกอย่างเราก็กลัวสายตาคนรอบข้างด้วย คือเรากับพี่เค้ามันต่างกันเกินไปอ่ะ แต่หลายๆอย่างที่พี่เค้าทำ เรารู้สึกว่าพี่เขาจริงใจนะ ไม่รู้ว่าเราคิดไปเองรึป่าว แต่เรารู้สึกอย่างนี้ จนบางอารมณ์เราก็ไม่อยากคุยอยากออกไปจากชีวิตพี่เขานะ เราบอกไม่ถูก TT "คือคนรอบข้างเขาชั่งดูดีกว่าฉัน"
นี่ก็จะครบหนึ่งเดือนแล้วที่รู้จักกับพี่เขา ไม่รู้จะเร็วไปไหมถ้าจะคบกัน แต่เราตกลงกันว่าคุยกันไปก่อน(เหมือนตัวเองสวยมาก555)
ต้องรู้จักกันนานเท่าไหร่หรอถึงจะคบกัน ส่วนตัวเรา ตอนนี้คือ รู้สึกดีนะ แต่ ก็กลัวเหมือนกัน
ปล. ถ้าผิดพลาดตรงไหนขอโทษด้วยนะคะ นี่คือเรื่องราวของเราจริงๆไม่ได้แต่ง ใครเคยมีประสบการณ์เหมือนเรา เล่าให้เราฟังบ้างนะ