เกลียดผัวใหม่แม่ เลยไม่อยากคุย ไม่อยากเจอแม่ ผิดมั้ย

ขอเกริ่นก่อนนะคะ  เราเป็นลูกคนแรกของบ้านซึ่งพ่อกับแม่เลิกกันตั้งแต่เราอายุ 2 ขวบ หลังจากนั้นแม่ก็แต่งงานใหม่และมีน้องกับพ่อใหม่1คน ซึ่งก็อยู่กินกันมานานหลายปีเราก็ไม่ได้มีปัญหากับพ่อใหม่ จนเราอายุเราอายุได้17-18เราก็ทะเลาะกับแม่ เลยไปด๊อปเรียนแล้วก็ไปทำงานที่กรุงเทพ เรียนไปด้วยทำงานไปด้วย แล้วเราก็ดีกับแม่แต่เราก็ไม่ได้กลับไปอยู่บ้านนะ  แต่เราก็รู้ว่าพ่อใหม่กับแม่ทะเลาะกันมาตลอด จนวันนึงโทรมาบอก ให้เรากลับบ้านเพราะพ่อใหม่กับแม่จะหย่ากันเราก็กลับไปเพื่อจะตกลงกันแต่สุดท้ายก็ไม่ได้หย่าเพราะเป็นหนี้ร่วมกัน จะแม่หนีปัญหาโดยการมาหาขายของอยู่ต่างจังหวัด โดยทิ้งพ่อใหม่กับน้องซึ่งเรียนอยู่อยู่ที่บ้าน โดยที่แม่ไม่ได้ส่งเงินไปให้น้องเลย แต่พ่อใหม่ก็ทำงานรับเหมา แต่ก็ไม่ได้มีรายได้เยอะเพราะต่างจังหวัดรับเหมาทำบ้านทั่วไป บางทีก็ไม่มีงาน  ค่าใช้จ่ายต่างๆก็ตกอยู่ที่พ่อใหม่ เราก็เลยส่งน้องเราเรียนทั้งๆที่เราก็ไม่ได้เงินเดือนเยอะ บ้านก็ต้องเช่าข้าวก็ต้องซื้อกิน  แต่เราก็ไม่ได้ทิ้งแม่นะมีก็ให้แม่บ้าง แต่เราหาคนเดียวแต่ส่งให้ทุกทางก็ไม่ไหว ตอนแรกๆที่แม่ออกมาจากบ้านเพื่อมาขายของเราก็ติดต่อกับแม่อยู่เรื่อยๆ จนพักนึงก็ติดต่อแม่ไม่ได้เลยโทรไปก็ไม่รับสายเราเลย นานมากหลายเดือนเลยละโทรติดนะแต่ไม่เคยรับ เราก็สงสัยเป็นห่วงด้วย เลยสืบเบอร์เพื่อนแม่ที่ติดต่อกันเป็นประจำ โทรหาป้าเค้าแล้วเล่าให้เค้าฟังว่าแม่ไม่รับสายหนูเลย ไม่รู้โกรธอะไรหนู(ไม่ได้ทะเลาะกันเลยนะ อยู่ๆก็หายไป) ป้าเพื่อนแม่บอกว่าเมื่อวันก่อนยังคุยกันอยู่เลย เค้าเลยเป็นธุระโทรไปหาแม่เรา บอกว่าเราโทรมาร้องห่มร้องไห้ แม่เราเลยโทรกลับมาบอกว่าย้ายที่อยู่แล้ว เราน้อยใจแม่มากที่ไม่รับสายเรา ไม่คิดถึงเราและน้องเลย  จนเรามารู้ทีหลังว่าแม่มีแฟนใหม่  ที่หายไปเพราะมีแฟนใหม่ แล้วอยู่กินด้วยกันแล้ว อันนี้เราเข้าใจนะอาจจะเป็นเพราะแม่อยากมีใครดูแล แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นนะซิ  เราคิดว่ามันจะเป็นคนดีที่ไหนได้มันก็ชาวเกาะ  ทั้งทำร้ายแม่ จนแม่หนีกลับไปขายของที่จังหวัดบ้านเกิด แต่ไม่ได้กลับบ้านนะเช่าอยู่ แล้วมันก็ตามมาอยู่ด้วย บอกจะกลับตัว สุดท้ายแม่หนีไม่พ้นสันดานเดิมมัน มันหลอกให้แม่ซื้อรถ แล้วก็ให้เราค้ำประกันให้ ที่เราค้ำเพราะเห็นแก่แม่เพราะแม่บอกจะเอาไว้ใช้งานเพื่อขายของ เราก็ใจอ่อน แล้วแม่ก็บอกจะส่งเองไม่ให้เดือดร้อนหรอก แต่พอซื้อมาได้ไม่นานไอ้เลวมันก็สันดานออกอีก พอมันกินเหล้ามันก็ทำร้ายแม่ หาเรื่อง แถมไม่พอทวงเงินที่ช่วยกันส่งรถ (แค่ไม่กี่เดือน) บ่อยๆเข้าแม่ทนไม่ไหวโทรมาปรึกษาเราว่าจะเลิกเป็นร้อยครั้งก็ไม่เลิกสักที แล้วเวลาแม่โมโหทะเลาะกับมันก็จะหลุดเล่าให้ฟังว่ามันเป็นคนยังไง ที่เราโมโหสุดๆคือตอนที่อยู่กับมันแรกๆแม่เอาที่นาที่เป็นสมบัติของบ้านไปจำนองเพื่อช่วยมันส่งรถคันเก่าของมัน จนที่นาต้องหลุดจำนอง แล้วมันก็น่าจะเอาเงินไปทำอย่างอื่นแล้วรถก็โดนยึด แต่มันโกหกว่าขายต่อให้ลูกชายมัน (มันมีลูกติด2คนคนโตมีครอบครัวแล้วคนเล็กเรียนอยู่ อายุพอๆกับน้องเรา) แล้วพอมันมาอยู่กับแม่มันก็ส่งเงินให้ลูกมันเรียนแต่แม่ไม่ให้น้องเราเลย พอน้องขอเงินแค่ 100-200มันก็หาเรื่องทะเลาะแม่  แต่เราก็ส่งไปให้น้องเรานะ  แล้วรถทึ่ซื้อเพราะตามใจมันถ้าเรารู้แต่แรกคงไม่ค้ำประกันให้หรอก แม่โทรมาประจำว่าทนไม่ไหวกับนิสัยมันเราบอกให้แม่ย้ายไปอยู่ที่อื่นหรือกลับบ้าน สุดท้ายแม่ก็ไปดีกับมันจนเราเหมือนหมาตัวนึง หลังๆโทรมาขอเงินเราแรกๆเราก็ให้นะ หลังๆเราไม่ให้เพราะเราต้องส่งให้น้อง เราหาเงินคนเดียวแต่ต้องส่งให้หลายทางเราเหนื่อย เราไม่ไหว แต่แม่ไม่ได้เห็นใจเราเลย แถมโมโหบอกว่าทำไมเราส่งให้พ่อลี้ยง แต่เราส่งให้น้องนะ แม่ไม่ให้น้องแถมมาว่าเราอีกเราเสียใจมาก  เราไม่อยากกลับบ้านไปเจอแม่เลย เราทะเลาะกับแม่เรื่องผัวใหม่แม่บ่อยมากจนบางทีเราคิดว่าเราบาปหนาแน่ๆแต่เราอยากให้แม่เลิกกับมันเพราะมันให้แม่มาไถ่เรา เราเสียใจมากที่แม่ไม่รักไม่สงสารเรา แม่เห็นผัวใหม่ดีกว่าลูก เราผิดมั้ยที่ไม่อยากเจอไม่อยากคุยกับแม่เราเลย