จากกระทู้ที่แล้ว
http://pantip.com/topic/34205693 เราตั้งเกี่ยวกับปัญหาออกเดทแล้วโดนปฏิเสธเดทที่สองเพราะเป็น Graphic Designer ซึ่งมีคนแนะนำประมาณว่า ลองลดสเป็คหน้าตา หรือลองหาคนที่มีไลฟ์สไตล์เดียวกับดีกว่ามั้ย เพราะเราเป็นคนออกแนวอาร์ทๆ ถ้าคบเด็กเที่ยวผับหรือพวกที่ชอบแต่งตัวมันอาจจะไม่รุ่ง
เหตุการณ์ที่จะเล่าในกระทู้นี้ ต่อเนื่องจากกระทู้ที่แล้วครับ ซึ่งปัญหาจริงๆจากกระทู้ที่แล้ว ผมพบสาเหตุจริงๆคือ มันไม่เกี่ยวกับว่าเราแต่งตัวอะไรยังไง ทำอาชีพไหน ไปเดทที่ร้านไหน แต่มันเกี่ยวกับว่า ผู้หญิงที่เดท เค้าชอบเรารึเปล่า ถ้าไม่ชอบ หนีเอง ไม่มีใครผิด
นิสัยผมจะออกแนวดื้อด้านนิดนึง คำแนะนำของคนอื่น ผมฟังหูไว้หู ผมก็ยังขอเบอร์สาวในผับเหมือนเดิม ก็สาวในผับเค้าสวยนี่นา สวยมากๆ เหมือนเน็ตไอดอลเลย และเมื่อได้เบอร์แล้วก็พาไปแดนซ์มันๆในผับนั้นต่อ จากนั้น ผ่านไปประมาณสัปดาห์นึง ผมก็นัดเดทกับเธอ ก็... แถวๆสยามนั่นแหละ สาเหตุที่ผมเลือกที่เดทแรกคือที่สยามเพราะกลับบ้านง่ายสุด เนื่องจากมีรถไฟฟ้า ถ้าเป็นที่อื่นนี่ รถติด เสียบรรยากาศหมด โอเค ผมขอนัดที่ร้านๆหนึ่งแถวสยาม (ขออุบชื่อนะครับ) ผมก็โทรหาเธอ
"หวัดดีผึ้ง (นามสมมติ)" ผมพูด
"ค่ะ พี่อยู่ตรงไหนแล้วเหรอคะ" เธอถามผม
"อยู่ตรง Center Point แล้ว แล้วผึ้งล่ะ" ผมถามเธอกลับ ถ้าเกิดว่าเธออยู่แถวสยามพอดี ก็คงไม่ต้องรอนานอะไรมาก
"อ๋อ เพิ่งลงจากรถไฟฟ้าค่ะ เดี๋ยวแปปนะคะ พี่อยู่ตรงแถวๆหน้า Center Point เลยค่ะ" เธออธิบายจุดนัดพบให้ผมทราบ หลังจากนั้น ผมเดินไปที่จุดนัดพบที่ผึ้งบอกทันที
"โอเคผึ้ง แล้วเจอกันนะ" ผมพูดกับผึ้งแล้ววางสาย
"ค่ะ"
ผ่านไป 5 นาที ผมเจอผึ้งแล้ว แต่พอดี ผึ้งไม่ได้มาคนเดียว เธอมากับชายหนุ่มที่ผมไม่รู้จัก ผมมองโลกในแง่ดี คนนี้คงเป็นเพื่อนมั้ง เพราะเดทแรก ผู้หญิงจะชวนเพื่อนมา (แน่นอน เราต้องจ่าย 3 เท่า เพราะจ่ายของเรา ของคนที่เดท และเพื่อนของคนที่เดท) หน้าตาก็โออยู่นะ หล่อกว่าเราอีกแน่ะ โอ้ว!!!
"หวัดดีผึ้ง นี่ใครเหรอ" ผมถามผึ้งเมื่ออยู่ใกล้ๆผึ้งกับเพื่อนของผึ้ง
"อ๋อ เพื่อนเราเองค่ะ" ผึ้งตอบ สักพัก ผมก็หันหน้าไปหาเพื่อนของผึ้ง แล้วทักทายเค้าว่า "แล้วนายชื่ออะไรเหรอ"
"ชื่อไมค์ (นามสมมติ) ครับ" เพื่อนของผึ้งตอบ
"ไปร้านอาหารกันเถอะ" ผมชวนทั้งสองไป คือตอนแรก ก็เอะใจอยู่นะ ว่าคนนี้เป็นแฟนผึ้งรึเปล่า แต่ดูไปดูมา อืม... น่าจะเป็นแฟนกันนะ เพราะผมแอบเห็นผู้ชายคนนี้เค้าจับมือถือแขนกันเหมือนแฟนเลย แต่ไม่ได้แสดงออกให้เราเห็นว่าเป็นแฟนกันประเจิดประเจ้อ บอกว่ามีเจ้าของแล้วนะ เพียงแต่ มันเป็นสัญญาณที่ไม่ดีเท่านั้นเอง จนกระทั่ง...
"ไมค์ เราเข้าห้องน้ำหน่อยนะ" ผึ้งเรียกไมค์และเราเข้าห้องน้ำ สักพักเธอก็เข้าห้องน้ำไป แต่เรากับไมค์อยู่ใกล้ๆกันรอผึ้ง สักพัก ไมค์พูดกับเราว่า
"เจอผึ้งกันที่ไหนเหรอ"
"เจอกันที่ผับย่าน RCA" ผมตอบ
"ไม่รู้เหรอว่าผึ้งเค้ามีแฟนแล้ว" ไมค์พูดกับผม "สังเกตเห็นแหวนตรงนิ้วนางของผึ้งรึเปล่า"
"ไม่อ่ะ ทำไมเหรอ" คือจะไปสังเกตอะไรได้ยังไง ตอนที่ขอเบอร์ที่ผับเราไม่ได้ดูตรงนิ้วนางของผู้หญิง เรามองแต่หน้าของผู้หญิงเท่านั้น
"ผึ้งอ่ะแฟนเรา คิดจะเลิกเดท ยังทันนะ" ไมค์เตือนเราด้วยความหวังดี แต่ผมไม่อยากเสียคนที่เดทไปด้วยเหมือนสองคนที่ผ่านมา เลยถามกลับไปอีกว่า "รู้ได้ไงว่าเป็นแฟน"
สักพัก เค้าเอารูปที่แต่งในโปรแกรมแต่งรูปซักอย่างมาให้เราดูในมือถือของไมค์ เขียนประมาณว่า "Happy 2 years anniversary" อะไรซักอย่างและมีรูปที่ไมค์จูบผึ้งและแต่งเป็นรูปหัวใจล้อมรอบ (ที่จำได้นะ) ให้ผมดู เฮ้ย!!! คนนี้นี่ ของจริงว่ะ เอาไงดี!!!? หนีออกไปคือตุ๊ด... เราเลือกเคลียร์กันตรงๆดีกว่า สักพัก ผึ้งออกมาจากห้องน้ำ แล้วพูดว่า "ไปกันเถอะ"
ดูเหมือนผึ้งจะทำเป็นไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นตอนที่ผึ้งเข้าห้องน้ำ ผมเลยพูดออกไปว่า "ผึ้ง ทำไมหลอกเราว่ายังโสด"
"ช่วยไม่ได้นี่ ดวงไม่ดีเอง จีบคนมีแฟนแล้ว" ผึ้งพูดกับผม เฮ้ย!!! ผึ้ง ทำไมทำแบบนั้นอ่ะ แล้วที่เราชวนออกเดทนี่คือ ตัวเองจะไปเดทกับไมค์เหรอ
"ทำไมทำแบบนี้ ไม่คิดถึงหัวใจของผู้ชายโสดบ้างเลยรึไง" ผมพูดกับผึ้ง "แต่ก็ดีแล้ว จะได้ตาสว่างเร็วๆ" สักพัก ผมเดินหนีทั้งสองคนนี้ออกไปให้ห่างไกลที่สุด คือเราจะแย่งคนที่เดท แย่งได้ แต่มันผิดใจ เสียความรู้สึก มันแบบ.... ก็ไม่ได้เจ็บอะไรขนาดนั้น เพราะโดนมาเยอะ
พอได้สติ ผมคิดถึงเพื่อนคนนึง เค้าเป็นทอม ตอนนี้ก็มีแฟนหน้าตาสวยมากๆ แปลกแฮะ ทำไมทอมมีแฟนหน้าตาสวยกันทั้งนั้น เราเลยนัดคุยกับเธอซะหน่อย ซึ่งตอนนี้เราอยู่สยามอยู่ ก็กะจะนัดคุยกับเพื่อนทอมคนนี้แถวๆทองหล่อ ลองเปลี่ยนบรรยากาศดู
"ฮัลโหล" ผมโทรหาเบลล์ (ชื่อสมมติ) เพื่อนทอมของผมเอง
"อ้าว เธอ มีอะไรเหรอ คิดถึงล่ะสิใช่ป่ะ 5555" เบลล์พูดเล่นตลกกับผม
"ก็...นะ ค่ำนี้ว่าป่ะ อยากคุยกับเธอซะหน่อย แถวๆทองหล่อ" ผมชวนเธอนัด Hangout กัน
"จะเดทเหรอจ๊ะ โฮะๆๆๆๆๆ" เป็นเรื่องปกติของเบลล์ที่เบลล์ชอบพูดล้อเล่นกับเพื่อนๆอย่างผม แต่เธอก็จริงใจนะ
"บ้า!!! เรามีเรื่องไม่สบายใจ ถ้าคุยกันในโทรศัพท์แบบนี้ ท่าทางจะยาวว่ะ" ผมพูดกับเบลล์
"เอางั้นเลยเหรอ ก็ได้ ร้านไหนดีล่ะ"
"ร้านกาแฟหรือบาร์ที่เสียงไม่ดังมากแถวนั้นดีกว่า" ผมพูด
"โอเค งั้นเจอกันนะ" เบลล์พูด แล้ววางสาย
ต่อมาที่ร้านบาร์แห่งหนึ่งย่านทองหล่อ ผมเลือกร้านบาร์ดีกว่า เพราะจะได้จิบเบียร์ มันปลดปล่อยได้ดี เรากับเบลล์ก็จองโต๊ะคุยกัน
"แกมีเรื่องอะไรไม่สบายเหรอ บอกเราได้นะ" เบลล์พูดกับผม
"ถามอะไรหน่อยดิ ทำไมเราต้องเฟลกับเดทที่สองด้วย" ผมถามเบลล์ตรงๆ
"หา!!! นี่มาเรียกคุยกันเพราะเรื่องแค่นี้เองเหรอ โห!!!! ตั้งกระทู้ Pantip ถามเลย แหม่... ล้อเล่นน่า แล้วแกได้เบอร์ของสาวๆที่ไหนเหรอ"
"ผับย่าน RCA กับทองหล่ออ่ะ" ผมตอบ "คือเรื่องขอเบอร์ มันไม่มีปัญหานะ เดทแรก ราบรื่นดี เดทที่สอง ล่มว่ะ แล้วก็เดทครั้งล่าสุด คนที่เราพาเดทเค้าเอาแฟนตัวจริงพามาด้วย ตอนแรกเราก็พยายามใจเย็นนะ มันแปลกตั้งแต่เอาผู้ชายมาเดทด้วยแล้ว แต่เราก็คิดแค่ว่า เฮ้ย คนนี้เพื่อนกันมั้ง เดทแรกก็งี้แหละ ผู้หญิงกลัวๆ พาเพื่อนมาด้วยดีกว่า แต่พอเวลาผ่านไปไม่กี่นาที มันไม่ใช่แล้ว คนที่คิดว่าเป็นเพื่อนเค้าคือแฟนของผู้หญิงคนนั้นจริงๆ มันแบบ งงอ่ะ ว่าแต่เบลล์อ่ะ ทำไมเดี๋ยวนี้ผู้หญิงสวยๆชอบทอมกันทั้งนั้นอ่ะ"
"นี่แกรู้สึกอิจฉาเราเหรอที่มีแฟนสวย"
"ป่าวนะ" ผมพูดตรงๆ
"เอาจริงๆนะ เราอิจฉาแกมากกว่าว่ะ แกเป็นผู้ชาย เราเป็นผู้ชายเทียม แต่...ช่างเหอะ เรื่องของความรักจริงๆมันไม่ได้อยู่ที่กายหรอก แต่มันอยู่ที่ความรู้สึกดีๆ แกได้ดูซีรีย์ฮอร์โมนรึเปล่า ที่มีตัวละคร อึม.... จำไม่ได้แระ แต่ตัวละครนั้นเค้าบอกว่า ถ้าเกิดเรารู้สึกดีกับคนๆนั้น พูดกันแล้ว...รู้สึกดีอ่ะ แค่นี้ก็เป็นแฟนกันได้ไม่ใช่เหรอ ผู้หญิงสมัยนี้ สวยแท้ๆอ่ะ หายาก แต่สวยเพราะปรุงแต่ง หาง่ายมาก เราก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน มองออก ดูรู้เลยว่าคนไหนเลือกคู่รักที่รวย มีเสน่ห์ มีอิทธิพล เดี๋ยวนี้ผู้หญิงตัดสินผู้ชายที่อะไรก็ไม่รู้แล้วว่ะ คือคิดว่าแค่แต่งหน้าสวยๆ ศัลยกรรมให้ดูดี แล้วเลือกผู้ชายที่รวยๆ สปอร์ตๆ แต่งตัวหรู ก็โอแล้ว เอาจริงๆนะ ผู้หญิงปฏิเสธเดทของแกมันก็ดีนะ จะได้รู้เลยว่า อนาคตเราไปด้วยกันไม่ได้ ฟังดูอาจจะตรงและใจร้ายเกินไป แต่ความจริงมันก็คือความจริงอยู่วันยังค่ำ แกผิดตรงไหนเหรอที่เดทสองโดนปฏิเสธ ไม่ผิดนะแก แต่ถ้าจะผิด คือแกเปลี่ยนตัวเองเป็นอย่างอื่นตามที่ผู้หญิงต้องการ แกเปลี่ยนรึเปล่า"
"ไม่นะ" ผมตอบตรงๆ "ทุกวันนี้เราก็ใส่เสื้อเชิ้ต กางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบ วันออกงานเราก็ใส่รองเท้าหนังเอา ฟังเพลงแนวๆอินดี้ บางวันก็ดูงานศิลปะ ประมาณนี้ แต่เราอยากมีสาวหน้าตาดีเป็นแฟนกันน่ะ แล้วสาวหน้าตาดีเค้าก็อยู่ในผับทั้งนั้น แต่ดูสิ..."
"ตอบตรงๆนะ ทำไมแกต้องเลือกสาวหน้าตาดีเท่านั้น" เบลล์ถามผม
"ก็...."
"แกรักเค้าที่หัวใจของเค้า หรือรักที่หน้าตา"
"หน้าตา" ผมตอบ
"ผู้ชายก็คิดแบบนี้แหละ ไม่ใช่ไม่ดี มันเป็นเรื่องปกติ ถ้าแกเข้าหาสาวหน้าตาดีเพราะอย่างอื่น แกไม่ได้เป็นชายแท้หรอก เราเลยอิจฉาแกไง แต่จะบอกไว้อย่างนะ แกอ่ะ เหมาะกับผู้หญิงสวยจริงๆ ย้ำว่า สวยจริงๆ ไม่ใช่สวยเพราะปรุงแต่ง แกขอเบอร์ผู้หญิงสวย ก็ได้มา แต่อย่าไปกังวลเรื่องโดนปฏิเสธเดทอะไรนั่นเลย ผู้ชายหลายคนไม่ได้มีโอกาสเหมือนกับแกหรอก แต่เลือกที่จะปิดกั้นตัวเองไม่ไปขอเบอร์ผู้หญิงสวย ส่วนเราที่เป็นทอม ก็ได้โอกาสขอเบอร์ เราก็อกหักเหมือนแกอ่ะ โดนปฏิเสธทั้งขอเบอร์ เดท อะไรอย่างอื่นเยอะ และเราเป็นทอมด้วย ผู้หญิงที่ชอบทอมมันก็ไม่ได้มากมาย แกอ่ะ มีโอกาสเยอะมากกว่าเราอีก อย่าไปเสียใจเลย ช่างมันไป คนนี้ไม่ใช่ คนต่อไปอาจจะใช่ แล้วคนต่อไปไม่ใช่ คนที่สามอาจจะใช่ มันเป็นไปเรื่อยๆ จนกระทั่งแกเจอผู้หญิงที่สวยจริงๆเค้าชอบแก และอยากเป็นแม่ของลูกของแก ลองมองตัวเราสิแก เราเหรอ ถ้าแต่งงานโอกาสคงยาก ดูเหมือนทางบ้านไม่สนับสนุนด้วย"
"พอเข้าใจแล้วเบลล์ ที่จริง เธอก็อัดอั้นใจด้วยสิ" ผมพูด
"ใช่สิแก" เบลล์พูด "ความรักมันไม่ได้อยู่ที่การวางแผน คิดเล็กคิดน้อยอะไรหรอกนะ มันอยู่ที่ความรู้สึก เหมือนเราวาดรูปอ่ะ แกก็เรียนจบทางด้านศิลป์ไม่ใช่เหรอ ที่จริงแกมี Sense ด้านความรู้สึกมากกว่าคนอย่างเราอีกนะ นั่นแหละ อีกอย่าง ก่อนจะรักใคร รักตัวเองให้มากๆ แต่ไม่ใช่เห็นแก่ตัวอะไรนะ คือเราสร้างความสุขกับตัวเองโดยไม่ต้องพึ่งความสุขจากคนอื่นอ่ะ ทำอะไรแล้วรู้สึกมีความสุขก็ทำไป พัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆ อันไหนดีอยู่แล้วก็ทำให้ดีเรื่อยๆ อันไหนดูธรรมดาก็ทำให้มันโดดเด่น และก็ผู้หญิงที่แกชอบไปจีบในผับ ในผับอ่ะ มันต้องเป็นผับแบบอินดี้ๆ แกจีบในผับตื๊ดๆล่ะสิท่า บอกเลย สาวๆในผับตื๊ดๆ สวยเพราะปรุงแต่งเท่านั้น จริงๆไม่ได้สวยตั้งแต่แรก และพอดีสวยแบบปรุงแต่งของสาวๆที่อยู่ในผับตื๊ดๆคือสวยตามไอดอล ไม่เป็นสไตล์ของตัวเอง ก็ต้องลงเอยที่หนุ่มหล่อ รวย เพอร์เฟกต์ บอกเลย ผู้หญิงที่จ้องจะเลือกแต่คนเพอร์เฟกต์ เราไม่เอาด้วยคน ความรัก มันเกิดจากต่างคนต่างขาดๆเกินๆ แล้วเมื่อคบกันแล้ว มันเติมเต็มให้เพอร์เฟกต์ได้ แกจะมีแฟนเป็นสาวสวย แกก็เลือกสวยแบบมีสไตล์ไปเลย น่าจะเหมาะแบบนั้นมากกว่า"
"ขอบใจมากนะเบลล์" ผมพูดกับเธอ ผมรู้สึกดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ
"เราเป็นห่วงแกนะ ไม่ต้องไปสนใจเพื่อนๆที่เค้าแต่งงานกันแล้ว นั่นเป็นชีวิตของคนอื่น"
"อืม"
หลังจากนั้น ผมเลยไม่ค่อยสนใจ ไม่ค่อยคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องผิดพลาดในอดีตเท่าไร ที่เหลือคือเดินหน้าต่อไปตามชีวิตของเรา เราเลือกทำตามความฝันของเราให้สุดๆ ความฝันเราก็ เขียนบล็อกให้เป็นที่รู้จักของคนทั่วไป พอดีเราชอบเขียนบล็อกด้วย เนื่องจากชอบเที่ยว ส่วนเรื่องสาวๆ ก็มีเข้ามาเรื่อยๆ แต่สิ่งที่แปลกและผมเพิ่งเจอคือ ผมรู้สึกชอบคนที่เวลาอยู่ใกล้ๆกันแล้วรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก เอาง่ายๆนะ แพ้ความใกล้ชิด แค่จ้องมองตากัน ผมก็ฟินไปแล้ว จริงๆไม่ต้องสวยมากก็ได้ แค่มีสไตล์ รักอิสระก็พอ
แต่ผมก็เชื่อคำๆนึงที่เบลล์พูดเอาไว้ "ความรัก มันเกิดจากต่างคนต่างขาดๆเกินๆ แล้วเมื่อคบกันแล้ว มันเติมเต็มให้เพอร์เฟกต์ได้"
คำแนะนำของเพื่อนทอมต่อเรื่องความรัก
เหตุการณ์ที่จะเล่าในกระทู้นี้ ต่อเนื่องจากกระทู้ที่แล้วครับ ซึ่งปัญหาจริงๆจากกระทู้ที่แล้ว ผมพบสาเหตุจริงๆคือ มันไม่เกี่ยวกับว่าเราแต่งตัวอะไรยังไง ทำอาชีพไหน ไปเดทที่ร้านไหน แต่มันเกี่ยวกับว่า ผู้หญิงที่เดท เค้าชอบเรารึเปล่า ถ้าไม่ชอบ หนีเอง ไม่มีใครผิด
นิสัยผมจะออกแนวดื้อด้านนิดนึง คำแนะนำของคนอื่น ผมฟังหูไว้หู ผมก็ยังขอเบอร์สาวในผับเหมือนเดิม ก็สาวในผับเค้าสวยนี่นา สวยมากๆ เหมือนเน็ตไอดอลเลย และเมื่อได้เบอร์แล้วก็พาไปแดนซ์มันๆในผับนั้นต่อ จากนั้น ผ่านไปประมาณสัปดาห์นึง ผมก็นัดเดทกับเธอ ก็... แถวๆสยามนั่นแหละ สาเหตุที่ผมเลือกที่เดทแรกคือที่สยามเพราะกลับบ้านง่ายสุด เนื่องจากมีรถไฟฟ้า ถ้าเป็นที่อื่นนี่ รถติด เสียบรรยากาศหมด โอเค ผมขอนัดที่ร้านๆหนึ่งแถวสยาม (ขออุบชื่อนะครับ) ผมก็โทรหาเธอ
"หวัดดีผึ้ง (นามสมมติ)" ผมพูด
"ค่ะ พี่อยู่ตรงไหนแล้วเหรอคะ" เธอถามผม
"อยู่ตรง Center Point แล้ว แล้วผึ้งล่ะ" ผมถามเธอกลับ ถ้าเกิดว่าเธออยู่แถวสยามพอดี ก็คงไม่ต้องรอนานอะไรมาก
"อ๋อ เพิ่งลงจากรถไฟฟ้าค่ะ เดี๋ยวแปปนะคะ พี่อยู่ตรงแถวๆหน้า Center Point เลยค่ะ" เธออธิบายจุดนัดพบให้ผมทราบ หลังจากนั้น ผมเดินไปที่จุดนัดพบที่ผึ้งบอกทันที
"โอเคผึ้ง แล้วเจอกันนะ" ผมพูดกับผึ้งแล้ววางสาย
"ค่ะ"
ผ่านไป 5 นาที ผมเจอผึ้งแล้ว แต่พอดี ผึ้งไม่ได้มาคนเดียว เธอมากับชายหนุ่มที่ผมไม่รู้จัก ผมมองโลกในแง่ดี คนนี้คงเป็นเพื่อนมั้ง เพราะเดทแรก ผู้หญิงจะชวนเพื่อนมา (แน่นอน เราต้องจ่าย 3 เท่า เพราะจ่ายของเรา ของคนที่เดท และเพื่อนของคนที่เดท) หน้าตาก็โออยู่นะ หล่อกว่าเราอีกแน่ะ โอ้ว!!!
"หวัดดีผึ้ง นี่ใครเหรอ" ผมถามผึ้งเมื่ออยู่ใกล้ๆผึ้งกับเพื่อนของผึ้ง
"อ๋อ เพื่อนเราเองค่ะ" ผึ้งตอบ สักพัก ผมก็หันหน้าไปหาเพื่อนของผึ้ง แล้วทักทายเค้าว่า "แล้วนายชื่ออะไรเหรอ"
"ชื่อไมค์ (นามสมมติ) ครับ" เพื่อนของผึ้งตอบ
"ไปร้านอาหารกันเถอะ" ผมชวนทั้งสองไป คือตอนแรก ก็เอะใจอยู่นะ ว่าคนนี้เป็นแฟนผึ้งรึเปล่า แต่ดูไปดูมา อืม... น่าจะเป็นแฟนกันนะ เพราะผมแอบเห็นผู้ชายคนนี้เค้าจับมือถือแขนกันเหมือนแฟนเลย แต่ไม่ได้แสดงออกให้เราเห็นว่าเป็นแฟนกันประเจิดประเจ้อ บอกว่ามีเจ้าของแล้วนะ เพียงแต่ มันเป็นสัญญาณที่ไม่ดีเท่านั้นเอง จนกระทั่ง...
"ไมค์ เราเข้าห้องน้ำหน่อยนะ" ผึ้งเรียกไมค์และเราเข้าห้องน้ำ สักพักเธอก็เข้าห้องน้ำไป แต่เรากับไมค์อยู่ใกล้ๆกันรอผึ้ง สักพัก ไมค์พูดกับเราว่า
"เจอผึ้งกันที่ไหนเหรอ"
"เจอกันที่ผับย่าน RCA" ผมตอบ
"ไม่รู้เหรอว่าผึ้งเค้ามีแฟนแล้ว" ไมค์พูดกับผม "สังเกตเห็นแหวนตรงนิ้วนางของผึ้งรึเปล่า"
"ไม่อ่ะ ทำไมเหรอ" คือจะไปสังเกตอะไรได้ยังไง ตอนที่ขอเบอร์ที่ผับเราไม่ได้ดูตรงนิ้วนางของผู้หญิง เรามองแต่หน้าของผู้หญิงเท่านั้น
"ผึ้งอ่ะแฟนเรา คิดจะเลิกเดท ยังทันนะ" ไมค์เตือนเราด้วยความหวังดี แต่ผมไม่อยากเสียคนที่เดทไปด้วยเหมือนสองคนที่ผ่านมา เลยถามกลับไปอีกว่า "รู้ได้ไงว่าเป็นแฟน"
สักพัก เค้าเอารูปที่แต่งในโปรแกรมแต่งรูปซักอย่างมาให้เราดูในมือถือของไมค์ เขียนประมาณว่า "Happy 2 years anniversary" อะไรซักอย่างและมีรูปที่ไมค์จูบผึ้งและแต่งเป็นรูปหัวใจล้อมรอบ (ที่จำได้นะ) ให้ผมดู เฮ้ย!!! คนนี้นี่ ของจริงว่ะ เอาไงดี!!!? หนีออกไปคือตุ๊ด... เราเลือกเคลียร์กันตรงๆดีกว่า สักพัก ผึ้งออกมาจากห้องน้ำ แล้วพูดว่า "ไปกันเถอะ"
ดูเหมือนผึ้งจะทำเป็นไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นตอนที่ผึ้งเข้าห้องน้ำ ผมเลยพูดออกไปว่า "ผึ้ง ทำไมหลอกเราว่ายังโสด"
"ช่วยไม่ได้นี่ ดวงไม่ดีเอง จีบคนมีแฟนแล้ว" ผึ้งพูดกับผม เฮ้ย!!! ผึ้ง ทำไมทำแบบนั้นอ่ะ แล้วที่เราชวนออกเดทนี่คือ ตัวเองจะไปเดทกับไมค์เหรอ
"ทำไมทำแบบนี้ ไม่คิดถึงหัวใจของผู้ชายโสดบ้างเลยรึไง" ผมพูดกับผึ้ง "แต่ก็ดีแล้ว จะได้ตาสว่างเร็วๆ" สักพัก ผมเดินหนีทั้งสองคนนี้ออกไปให้ห่างไกลที่สุด คือเราจะแย่งคนที่เดท แย่งได้ แต่มันผิดใจ เสียความรู้สึก มันแบบ.... ก็ไม่ได้เจ็บอะไรขนาดนั้น เพราะโดนมาเยอะ
พอได้สติ ผมคิดถึงเพื่อนคนนึง เค้าเป็นทอม ตอนนี้ก็มีแฟนหน้าตาสวยมากๆ แปลกแฮะ ทำไมทอมมีแฟนหน้าตาสวยกันทั้งนั้น เราเลยนัดคุยกับเธอซะหน่อย ซึ่งตอนนี้เราอยู่สยามอยู่ ก็กะจะนัดคุยกับเพื่อนทอมคนนี้แถวๆทองหล่อ ลองเปลี่ยนบรรยากาศดู
"ฮัลโหล" ผมโทรหาเบลล์ (ชื่อสมมติ) เพื่อนทอมของผมเอง
"อ้าว เธอ มีอะไรเหรอ คิดถึงล่ะสิใช่ป่ะ 5555" เบลล์พูดเล่นตลกกับผม
"ก็...นะ ค่ำนี้ว่าป่ะ อยากคุยกับเธอซะหน่อย แถวๆทองหล่อ" ผมชวนเธอนัด Hangout กัน
"จะเดทเหรอจ๊ะ โฮะๆๆๆๆๆ" เป็นเรื่องปกติของเบลล์ที่เบลล์ชอบพูดล้อเล่นกับเพื่อนๆอย่างผม แต่เธอก็จริงใจนะ
"บ้า!!! เรามีเรื่องไม่สบายใจ ถ้าคุยกันในโทรศัพท์แบบนี้ ท่าทางจะยาวว่ะ" ผมพูดกับเบลล์
"เอางั้นเลยเหรอ ก็ได้ ร้านไหนดีล่ะ"
"ร้านกาแฟหรือบาร์ที่เสียงไม่ดังมากแถวนั้นดีกว่า" ผมพูด
"โอเค งั้นเจอกันนะ" เบลล์พูด แล้ววางสาย
ต่อมาที่ร้านบาร์แห่งหนึ่งย่านทองหล่อ ผมเลือกร้านบาร์ดีกว่า เพราะจะได้จิบเบียร์ มันปลดปล่อยได้ดี เรากับเบลล์ก็จองโต๊ะคุยกัน
"แกมีเรื่องอะไรไม่สบายเหรอ บอกเราได้นะ" เบลล์พูดกับผม
"ถามอะไรหน่อยดิ ทำไมเราต้องเฟลกับเดทที่สองด้วย" ผมถามเบลล์ตรงๆ
"หา!!! นี่มาเรียกคุยกันเพราะเรื่องแค่นี้เองเหรอ โห!!!! ตั้งกระทู้ Pantip ถามเลย แหม่... ล้อเล่นน่า แล้วแกได้เบอร์ของสาวๆที่ไหนเหรอ"
"ผับย่าน RCA กับทองหล่ออ่ะ" ผมตอบ "คือเรื่องขอเบอร์ มันไม่มีปัญหานะ เดทแรก ราบรื่นดี เดทที่สอง ล่มว่ะ แล้วก็เดทครั้งล่าสุด คนที่เราพาเดทเค้าเอาแฟนตัวจริงพามาด้วย ตอนแรกเราก็พยายามใจเย็นนะ มันแปลกตั้งแต่เอาผู้ชายมาเดทด้วยแล้ว แต่เราก็คิดแค่ว่า เฮ้ย คนนี้เพื่อนกันมั้ง เดทแรกก็งี้แหละ ผู้หญิงกลัวๆ พาเพื่อนมาด้วยดีกว่า แต่พอเวลาผ่านไปไม่กี่นาที มันไม่ใช่แล้ว คนที่คิดว่าเป็นเพื่อนเค้าคือแฟนของผู้หญิงคนนั้นจริงๆ มันแบบ งงอ่ะ ว่าแต่เบลล์อ่ะ ทำไมเดี๋ยวนี้ผู้หญิงสวยๆชอบทอมกันทั้งนั้นอ่ะ"
"นี่แกรู้สึกอิจฉาเราเหรอที่มีแฟนสวย"
"ป่าวนะ" ผมพูดตรงๆ
"เอาจริงๆนะ เราอิจฉาแกมากกว่าว่ะ แกเป็นผู้ชาย เราเป็นผู้ชายเทียม แต่...ช่างเหอะ เรื่องของความรักจริงๆมันไม่ได้อยู่ที่กายหรอก แต่มันอยู่ที่ความรู้สึกดีๆ แกได้ดูซีรีย์ฮอร์โมนรึเปล่า ที่มีตัวละคร อึม.... จำไม่ได้แระ แต่ตัวละครนั้นเค้าบอกว่า ถ้าเกิดเรารู้สึกดีกับคนๆนั้น พูดกันแล้ว...รู้สึกดีอ่ะ แค่นี้ก็เป็นแฟนกันได้ไม่ใช่เหรอ ผู้หญิงสมัยนี้ สวยแท้ๆอ่ะ หายาก แต่สวยเพราะปรุงแต่ง หาง่ายมาก เราก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน มองออก ดูรู้เลยว่าคนไหนเลือกคู่รักที่รวย มีเสน่ห์ มีอิทธิพล เดี๋ยวนี้ผู้หญิงตัดสินผู้ชายที่อะไรก็ไม่รู้แล้วว่ะ คือคิดว่าแค่แต่งหน้าสวยๆ ศัลยกรรมให้ดูดี แล้วเลือกผู้ชายที่รวยๆ สปอร์ตๆ แต่งตัวหรู ก็โอแล้ว เอาจริงๆนะ ผู้หญิงปฏิเสธเดทของแกมันก็ดีนะ จะได้รู้เลยว่า อนาคตเราไปด้วยกันไม่ได้ ฟังดูอาจจะตรงและใจร้ายเกินไป แต่ความจริงมันก็คือความจริงอยู่วันยังค่ำ แกผิดตรงไหนเหรอที่เดทสองโดนปฏิเสธ ไม่ผิดนะแก แต่ถ้าจะผิด คือแกเปลี่ยนตัวเองเป็นอย่างอื่นตามที่ผู้หญิงต้องการ แกเปลี่ยนรึเปล่า"
"ไม่นะ" ผมตอบตรงๆ "ทุกวันนี้เราก็ใส่เสื้อเชิ้ต กางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบ วันออกงานเราก็ใส่รองเท้าหนังเอา ฟังเพลงแนวๆอินดี้ บางวันก็ดูงานศิลปะ ประมาณนี้ แต่เราอยากมีสาวหน้าตาดีเป็นแฟนกันน่ะ แล้วสาวหน้าตาดีเค้าก็อยู่ในผับทั้งนั้น แต่ดูสิ..."
"ตอบตรงๆนะ ทำไมแกต้องเลือกสาวหน้าตาดีเท่านั้น" เบลล์ถามผม
"ก็...."
"แกรักเค้าที่หัวใจของเค้า หรือรักที่หน้าตา"
"หน้าตา" ผมตอบ
"ผู้ชายก็คิดแบบนี้แหละ ไม่ใช่ไม่ดี มันเป็นเรื่องปกติ ถ้าแกเข้าหาสาวหน้าตาดีเพราะอย่างอื่น แกไม่ได้เป็นชายแท้หรอก เราเลยอิจฉาแกไง แต่จะบอกไว้อย่างนะ แกอ่ะ เหมาะกับผู้หญิงสวยจริงๆ ย้ำว่า สวยจริงๆ ไม่ใช่สวยเพราะปรุงแต่ง แกขอเบอร์ผู้หญิงสวย ก็ได้มา แต่อย่าไปกังวลเรื่องโดนปฏิเสธเดทอะไรนั่นเลย ผู้ชายหลายคนไม่ได้มีโอกาสเหมือนกับแกหรอก แต่เลือกที่จะปิดกั้นตัวเองไม่ไปขอเบอร์ผู้หญิงสวย ส่วนเราที่เป็นทอม ก็ได้โอกาสขอเบอร์ เราก็อกหักเหมือนแกอ่ะ โดนปฏิเสธทั้งขอเบอร์ เดท อะไรอย่างอื่นเยอะ และเราเป็นทอมด้วย ผู้หญิงที่ชอบทอมมันก็ไม่ได้มากมาย แกอ่ะ มีโอกาสเยอะมากกว่าเราอีก อย่าไปเสียใจเลย ช่างมันไป คนนี้ไม่ใช่ คนต่อไปอาจจะใช่ แล้วคนต่อไปไม่ใช่ คนที่สามอาจจะใช่ มันเป็นไปเรื่อยๆ จนกระทั่งแกเจอผู้หญิงที่สวยจริงๆเค้าชอบแก และอยากเป็นแม่ของลูกของแก ลองมองตัวเราสิแก เราเหรอ ถ้าแต่งงานโอกาสคงยาก ดูเหมือนทางบ้านไม่สนับสนุนด้วย"
"พอเข้าใจแล้วเบลล์ ที่จริง เธอก็อัดอั้นใจด้วยสิ" ผมพูด
"ใช่สิแก" เบลล์พูด "ความรักมันไม่ได้อยู่ที่การวางแผน คิดเล็กคิดน้อยอะไรหรอกนะ มันอยู่ที่ความรู้สึก เหมือนเราวาดรูปอ่ะ แกก็เรียนจบทางด้านศิลป์ไม่ใช่เหรอ ที่จริงแกมี Sense ด้านความรู้สึกมากกว่าคนอย่างเราอีกนะ นั่นแหละ อีกอย่าง ก่อนจะรักใคร รักตัวเองให้มากๆ แต่ไม่ใช่เห็นแก่ตัวอะไรนะ คือเราสร้างความสุขกับตัวเองโดยไม่ต้องพึ่งความสุขจากคนอื่นอ่ะ ทำอะไรแล้วรู้สึกมีความสุขก็ทำไป พัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆ อันไหนดีอยู่แล้วก็ทำให้ดีเรื่อยๆ อันไหนดูธรรมดาก็ทำให้มันโดดเด่น และก็ผู้หญิงที่แกชอบไปจีบในผับ ในผับอ่ะ มันต้องเป็นผับแบบอินดี้ๆ แกจีบในผับตื๊ดๆล่ะสิท่า บอกเลย สาวๆในผับตื๊ดๆ สวยเพราะปรุงแต่งเท่านั้น จริงๆไม่ได้สวยตั้งแต่แรก และพอดีสวยแบบปรุงแต่งของสาวๆที่อยู่ในผับตื๊ดๆคือสวยตามไอดอล ไม่เป็นสไตล์ของตัวเอง ก็ต้องลงเอยที่หนุ่มหล่อ รวย เพอร์เฟกต์ บอกเลย ผู้หญิงที่จ้องจะเลือกแต่คนเพอร์เฟกต์ เราไม่เอาด้วยคน ความรัก มันเกิดจากต่างคนต่างขาดๆเกินๆ แล้วเมื่อคบกันแล้ว มันเติมเต็มให้เพอร์เฟกต์ได้ แกจะมีแฟนเป็นสาวสวย แกก็เลือกสวยแบบมีสไตล์ไปเลย น่าจะเหมาะแบบนั้นมากกว่า"
"ขอบใจมากนะเบลล์" ผมพูดกับเธอ ผมรู้สึกดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ
"เราเป็นห่วงแกนะ ไม่ต้องไปสนใจเพื่อนๆที่เค้าแต่งงานกันแล้ว นั่นเป็นชีวิตของคนอื่น"
"อืม"
หลังจากนั้น ผมเลยไม่ค่อยสนใจ ไม่ค่อยคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องผิดพลาดในอดีตเท่าไร ที่เหลือคือเดินหน้าต่อไปตามชีวิตของเรา เราเลือกทำตามความฝันของเราให้สุดๆ ความฝันเราก็ เขียนบล็อกให้เป็นที่รู้จักของคนทั่วไป พอดีเราชอบเขียนบล็อกด้วย เนื่องจากชอบเที่ยว ส่วนเรื่องสาวๆ ก็มีเข้ามาเรื่อยๆ แต่สิ่งที่แปลกและผมเพิ่งเจอคือ ผมรู้สึกชอบคนที่เวลาอยู่ใกล้ๆกันแล้วรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก เอาง่ายๆนะ แพ้ความใกล้ชิด แค่จ้องมองตากัน ผมก็ฟินไปแล้ว จริงๆไม่ต้องสวยมากก็ได้ แค่มีสไตล์ รักอิสระก็พอ
แต่ผมก็เชื่อคำๆนึงที่เบลล์พูดเอาไว้ "ความรัก มันเกิดจากต่างคนต่างขาดๆเกินๆ แล้วเมื่อคบกันแล้ว มันเติมเต็มให้เพอร์เฟกต์ได้"