เราเชื่อนะคะว่ามีหลายคนที่เคยมองข้ามและละเลยสิ่งของหลายๆอย่าง ไม่ว่าจะมีชีวิตหรือไม่มีชีวิต ทั้งๆที่ก่อนจะได้มา เราพยายามหา พยายามดิ้นรน
เพื่อให้ได้ของสิ่งนั้น แต่สุดท้ายพอได้มา เรากลับไม่ดูแลเค้าอย่างที่ควร
วันนี้ขณะที่เรานั่งรถโดยสารกลับจากเรียนพิเศษ หัวของเราก็คิดไปต่างๆนานามองข้างทางและปล่อยใจให้คิดไปเรื่อยเปื่อย จนรถสองแถวจอดรอรับผู้โดยสารคนนึงหน้าร้านขายต้นไม้ เรามองไปเห็นต้นไม้อยู่ในกระถางเล็กๆวางเรียงรายกันน่ารักไปหมด แล้วต่อมความอยากของเราก็ร้องขึ้นมาว่าอยากได้มาเลี้ยงสักต้นจัง แต่เราก็ได้แค่คิด เพราะรถโดยสารคงไม่จอดรอเราลงไปซื้อแน่ๆ
หลังจากที่รถเริ่มเคลื่อนตัวออกมา ความเสียดายก็ผุดขึ้นมาในใจ พร้อมกับตัวเราที่สัญญาว่ามีโอกาสเราจะมาเอาไปดูแลสักต้น เพราะเราเป็นคนชอบต้นไม้มากก นั่งไปก็นึกเสียดายไป จนจู่ๆความคิดในหัวเรามันก็แย้งขึ้นมาว่า "อยากได้อีกแล้วหรอ ได้มาก็ดูแลไม่เคยได้"
พอประโยคนี้มันแวบขึ้นมาในหัวปุ๊บ สมองเรามันก็เริ่มเชื่อมโยงไปในเรื่องอื่นๆ ก็อย่างเช่นเรื่องความรัก เราเป็นเด็กมัธยมคนนึง และ ส่วนใหญ่ เพื่อนในเฟสบุ้คของเราก็จะเป็นพวกเด็กวัยรุ่นมัธยม ทุกๆวันเวลาเลื่อนหน้าฟีดข่าวก็จะเห็นสเตตัสอารมณ์แบบ โสด เหงา รักแฟน อกหัก คิดถึงคนเก่า อะไรพวกนี้
ซึ่งใน5สถานะที่เรายกตัวอย่างมา ส่วนมากก็จะโยงใยกันวุ่นวาย เช่น มีแฟนแต่โพสต์เหมือนคนโสด ทะเลาะกันก็ชอบโพสต์ว่าโสด พอมาอีกวันก็ดีกันอะไรแบบนี้ แล้วเราก็เป็นโรคจิตนะ อ่านแทบทุกอัน ไม่ได้
แต่อ่านแล้วก็ลองนึกตามว่าทำไมทะเลาะกันแค่นี้ถึงกับโพสต์ว่าโสด บางคนแฟนดีหน่อยเขาก็มาง้อ ตามง้อตลอดสุดท้ายก็ดีกัน แต่ก็มีบางคู่ที่อีกฝ่ายไม่สนใจถึงขนาดต้องเลิกกันจริงๆ แล้วฝ่ายที่อยากได้ความสนใจก็จัดมาอยู่ในโหมดอกหัก เหงา คิดถึงคนเก่า ส่วนบางคู่ ที่คบกันแบบไม่ใส่ใจ ทิ้งๆขว้างๆ ไม่สนใจไม่แคร์ไม่ดูแล แค่อยากได้อยากดูแลตอนที่ได้มาใหม่ๆแค่นั้น และบางคนก็มีไว้เพื่อแค่ลบคำว่าโสดออกจากตัว
เราอาจจะเขียนภาษาไม่ค่อยสละสลวย เพราะเราเขียนอะไรพวกนี้ไม่ค่อยเป็น แต่เราอยากฝากข้อคิดไว้ให้คู่รักนักเรียนมัธยมหลายๆคู่คิดเอาไว้ ว่าพร้อมจะดูแลอะไรหรือยัง ถ้าพร้อม พร้อมแค่ไหน คนรักมันก็เหมือนต้นไม้ที่เราอยากปลูกนั่นแหละ เราอยากได้แพงแค่ไหน หายากแค่ไหนเราก็ไปหามันมา
พอได้มาก็ละเลย ทิ้งให้มันเหี่ยวเฉา และสุดท้ายมันก็แห้งไร้ความรู้สึกในสุด และอย่าลืมนะว่าถึงมันจะมีต้นไม้หลายชิด ที่เคยแห้งไปแล้วแต่แค่โดนน้ำมันก็ฟื้นมาใหม่ แต่คนที่จะได้ครอบครองต้นไม้พวกนั้นมันอาจจะไม่ใช่คุณก็ได้ เพราะฉะนั้นตอนที่มีอยู่ก็ช่วยดูแลดีๆเถอะค่ะ
ปล.ขออภัยหากแท็กผิดห้องนะคะ
เราพร้อมจะดูแลอะไรได้มากแค่ไหน
เพื่อให้ได้ของสิ่งนั้น แต่สุดท้ายพอได้มา เรากลับไม่ดูแลเค้าอย่างที่ควร
วันนี้ขณะที่เรานั่งรถโดยสารกลับจากเรียนพิเศษ หัวของเราก็คิดไปต่างๆนานามองข้างทางและปล่อยใจให้คิดไปเรื่อยเปื่อย จนรถสองแถวจอดรอรับผู้โดยสารคนนึงหน้าร้านขายต้นไม้ เรามองไปเห็นต้นไม้อยู่ในกระถางเล็กๆวางเรียงรายกันน่ารักไปหมด แล้วต่อมความอยากของเราก็ร้องขึ้นมาว่าอยากได้มาเลี้ยงสักต้นจัง แต่เราก็ได้แค่คิด เพราะรถโดยสารคงไม่จอดรอเราลงไปซื้อแน่ๆ
หลังจากที่รถเริ่มเคลื่อนตัวออกมา ความเสียดายก็ผุดขึ้นมาในใจ พร้อมกับตัวเราที่สัญญาว่ามีโอกาสเราจะมาเอาไปดูแลสักต้น เพราะเราเป็นคนชอบต้นไม้มากก นั่งไปก็นึกเสียดายไป จนจู่ๆความคิดในหัวเรามันก็แย้งขึ้นมาว่า "อยากได้อีกแล้วหรอ ได้มาก็ดูแลไม่เคยได้"
พอประโยคนี้มันแวบขึ้นมาในหัวปุ๊บ สมองเรามันก็เริ่มเชื่อมโยงไปในเรื่องอื่นๆ ก็อย่างเช่นเรื่องความรัก เราเป็นเด็กมัธยมคนนึง และ ส่วนใหญ่ เพื่อนในเฟสบุ้คของเราก็จะเป็นพวกเด็กวัยรุ่นมัธยม ทุกๆวันเวลาเลื่อนหน้าฟีดข่าวก็จะเห็นสเตตัสอารมณ์แบบ โสด เหงา รักแฟน อกหัก คิดถึงคนเก่า อะไรพวกนี้
ซึ่งใน5สถานะที่เรายกตัวอย่างมา ส่วนมากก็จะโยงใยกันวุ่นวาย เช่น มีแฟนแต่โพสต์เหมือนคนโสด ทะเลาะกันก็ชอบโพสต์ว่าโสด พอมาอีกวันก็ดีกันอะไรแบบนี้ แล้วเราก็เป็นโรคจิตนะ อ่านแทบทุกอัน ไม่ได้
เราอาจจะเขียนภาษาไม่ค่อยสละสลวย เพราะเราเขียนอะไรพวกนี้ไม่ค่อยเป็น แต่เราอยากฝากข้อคิดไว้ให้คู่รักนักเรียนมัธยมหลายๆคู่คิดเอาไว้ ว่าพร้อมจะดูแลอะไรหรือยัง ถ้าพร้อม พร้อมแค่ไหน คนรักมันก็เหมือนต้นไม้ที่เราอยากปลูกนั่นแหละ เราอยากได้แพงแค่ไหน หายากแค่ไหนเราก็ไปหามันมา
พอได้มาก็ละเลย ทิ้งให้มันเหี่ยวเฉา และสุดท้ายมันก็แห้งไร้ความรู้สึกในสุด และอย่าลืมนะว่าถึงมันจะมีต้นไม้หลายชิด ที่เคยแห้งไปแล้วแต่แค่โดนน้ำมันก็ฟื้นมาใหม่ แต่คนที่จะได้ครอบครองต้นไม้พวกนั้นมันอาจจะไม่ใช่คุณก็ได้ เพราะฉะนั้นตอนที่มีอยู่ก็ช่วยดูแลดีๆเถอะค่ะ
ปล.ขออภัยหากแท็กผิดห้องนะคะ