เราเคยคุยกับนักบอลรร.สุรศักดิ์มนตรีคนนึงแต่ตอนนี้เขาจบไปแล้ว กำลังเป็นเฟชชี่มหา'ลัยชื่อดังย่านพุทธมณฑลสาย 4 เราคุยกันมาประมาณ 2 ปีกว่าๆ ไปหาทุกเดือน กินชาบู ดูหนัง เดินเล่น ได้เจอแบบเดียว เวลามีน้อยมากๆ แต่เราก็ยอม ก็เข้าใจเขาตลอด แรกก็งี่เง่าหลังๆเข้าใจแล้วว่านักบอลเขามีเวลาไม่มาก เขาใช้ชีวิตอยู่บนกรอบสี่เหลี่ยมสีเขียว กับ ลูกกลมๆมากกว่าที่จะไปเที่ยว เราเข้าใจมากกๅนะ แต่ตอนนี้ไม่ได้คุยแล้ว เมื่อก่อนคุยกันทุกวันคือสมัยนั้นเล่นบีบีไรงี้อ่าา แล้วเค้าก็ต้องซ้อมเช้า-เย็น ตอนเย็นซ้อมเสร็จก็โทรคุยกันแปปนึงงี้ ทำแบบนี้จนเป็นกิจวัตร แล้วเราก็รู้สึกดีกับเขาด้วย คือเขาก็รู้ไรงี้เคยเปิดใจคุยกัน แล้วก็เคยเจอแม่ เจอคนที่บ้านนางไรงี้ คือที่บ้านทั้ง 2 ฝ่ายก็รับรู้ ประมาณ4-5 เดือนที่ผ่านมาก็จับได้ว่ามีผญ.อีกคน ทำเราเสียใจมากๆ คือเราอึ้งทำอะไรไม่ถูก เราก็เคลียว่าทำไมทำแบบนี้ เขาก็บอกเออ

เอง เลวเอง เราก็เลยปล่อย เดินออกมาเอง ไม่คุยไม่ทัก บล็อคทุกอย่าง ลบทุกอย่าง ช่วงนั้นร้องไห้ทุกวัน ซึมเศร้า ไม่พูดกับใคร แต่สุดท้ายเราก็โทรไปหาเขาก็บอกอยู่ไม่ได้ ทำใจไม่ได้นะ เขาก็บอก รู้นะ คอยดูอยู่ห่างๆ กินข้าวบ้าง ดูแลตัวเองบ้างอย่าเป็นแบบนี้ เป็นห่วงนะ เราก็แบบเริ่มใจอ่อนก็กลับไป ยอมเจ็บไง55555 พอครั้งนี้เขาไม่เหมือนเดิมเปลี่ยนไป เขาก็บอกเราไม่อยากทำให้แกเสียใจแล้วรู้สึกผิดมากๆ ขอบคุณสำหรับทุกเรื่องที่ผ่านมา ขอบคุณที่ผ่านมาด้วยกัน เราก็เริ่มออกห่าง เริ่มทำใจ ตอนนี้เขาก็เลิกกับผญ.คนนั้นแล้วก็กลับไปหาแฟนที่คบมาตั้งแต่อยู่บ้านที่ต่างจังหวัด แม่เขาก็ทักไลน์มาหาถามเราเป็นไงบ้าง น้องสาวเขาเราก็คุยบ่อยๆ เราคิดถึงเขามากๆ เราเป็นห่วงเขา แล้วช่วงนี้เขาเจออุบัติเหตุกับร่างกาย เรานอนร้องไห้ทุกวัน ไม่กล้าโทรไปหา เราทำได้แค่นอนกอดเสื้อที่เขาให้ คิดถึงมากกกๆเป็นห่วงมากกๆ เราจะทำไงดีอ่ะ 😭😭😥
รักมันอิ่มตัว