ผมอยากจะเล่าเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับผม ช่วงที่ผมไม่สบายหนักๆ ผมจะฝันแบบนี้ตลอด และลุกขึ้นมาตีลังกาเสมอ ซึ่งเป็นเรื่องที่ผมไม่เข้าใจว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง แล้วอีกอย่างคนปกติเค้าก็ไม่เป็นกัน
ขอท้าวความไปตอนประมาณ ม.4 หรือ ม.5 นะครับ เป็นตอนที่ป่วยหนัก ไปโรงเรียนไม่ได้ ต้องนอนห่มผ้าห่มทั้งวันเพราะหนาวมาก และตอนกลางคืนวันนั่นเป็นครั้งแรกของผมที่ผมฝันว่ากำลังกระโดดขึ้นไป กระโดดขึ้นไปสูงเรื่อยๆ แต่มันเป็นความทรงจำที่เลือนลางเท่านั้น ความจริงผมจำความฝันของตอนนั้นไม่ได้เลย เหมือนมันแว๊บเข้ามาในสมองแป๊บเดียว แล้วหายไป
บ้านของผมมี 2 ห้องนอน ผมนอนคนเดียวและอีกห้องเป็นห้องของพ่อกับแม่ หลังจากฝันเสร็จผมรู้ตัวว่าผมกำลังจะตีลังกา ตอนนั้นผมเกร็งตัวและเรียกแม่ให้มาช่วย ผมกลัวมาก เกร็งตัวเองเพื่อจะไม่ให้ตีลังกา แต่เหมือนจะบังคับตัวเองไม่ได้เลย แม่พยายามเรียกชื่อ เพื่อให้เราได้สติ แล้วหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้ พ่อก็เปลี่ยนมาจับตัวผมแทน แล้วพาไปนั่งที่เก้าอี้ และอีกสักพักผมก็รู้สึกตัวกึ่ง 50-50 รู้ตัวว่าตนเองเกร็งทั้งตัว ทั้งหน้า ทั้งมือ ทั้งเท้า อยู่บนเก้าอี้ พยายามหายใจช้าๆ แต่มันก็ไม่เป็นผล สุดท้ายก็ต้องเดินไปตีลังกาในห้อง ซึ่งเป็นแบบนี้อีกหลายครั้ง และครั้งต่อไปก็หนักกว่าเดิม
ครั้งที่ 2 ผมป่วยหนักอีกตามเคยครับ แทบจะไม่มีแรงทำอะไร นอนห่มผ้าห่มหนาๆบนเตียง ตกกลางคืนมาก็อยู่ที่ห้องเดิม ฝันเดิมๆ แต่คราวนี้พิเศษคือ แม่มานอนด้วย T.T และผมก็ฝันพิเศษกว่าเดิม จากที่กระโดดคนเดียว ก็เป็นกระโดดกับแม่ ผมเกร็งตัวเหมือนเดิม แต่เหมือนจะควบคุมตัวเองได้มากกว่าเดิม ตอนนั้นในจิตใต้สำนึกผมคิดไว้ว่าจะชัก แล้วผมก็บอกแม่ว่าปวดฉี่ แม่พยายามไปหากระโถนมาให้ฉี่ พอแม่ออกไปแป๊ปเดียว ผมก็ลงไปนอนที่พื้นห้อง ลงไปชัก (แต่ตอนนั้นผมไม่รู้ตัวเองเลยว่าผมลงไปนอนแล้ว) ผมรู้สึกตัวอีกทีตอนที่แม่เรียกชื่อซ้ำๆ หลายๆครั้ง (เรื่องนี้ผมยังไม่เคยบอกแม่เลย ว่ามันเป็นกลอุบายของผม แต่ผมทำแบบไม่รู้ตัว เล่าไปก็รู้สึกผิด) จนวันนั้นแม่ก็เอาผ้าเย็นๆมาเช็ดหน้าให้ แต่ก็ต้องไปตีลังกาเหมือนเคย แล้วนอนต่อ
และอีกครั้งสองครั้งต่อจากนั้น ที่เป็นเหมือนเดิม ก็เริ่มชิน และไม่ค่อยเกร็งแล้ว
ครั้งสุดท้ายตอน ม.6 คราวนี้ป่วยพร้อมพี่สาว และไปพักฟื้นที่บ้านพี่สาว นอนป่วยอยู่ด้วยกัน พิเศษสุดๆ เพราะว่าครั้งนี้ฝันตอนกลางวัน แล้วก็ฝันว่ากระโดดกับพี่สาว ผมตื่นขึ้นมาแล้วจะเดินเข้าไปตีลังกาในห้อง ก่อนจะเดินไปตีลังกาผมเรียกพี่สาวให้ไปตีลังกาด้วยกัน ผมจำได้ว่าตอนนั้นพี่สาวทำหน้ามึนมาก อาจจะเพราะป่วยด้วย และงงกับการกระทำของผม แกเหลือบตามองผม แต่ผมคิดในใจว่าไม่เป็นไร ไม่ไปด้วยกันก็ไม่เป็นไร ผมก็เดินไปตีลังกาในห้อง ตีลังกา 2 รอบแล้วก็กลับมานอนต่อ
มีเรื่องราวตอนอยู่มหาลัย ผมเรียนอยู่มหาลัยแห่ง 1 อยู่แถวคลองประปา ผมรู้ตัวว่าผมป่วยแต่ไม่หนักมาก กลัวว่าจะตีลังกา จึงไปหาหมอที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งใกล้กับมหาลัย แล้วผมขอนอนที่โรงพยาบาล มีพยาบาลดูแล อธิบายให้หมอฟังว่าถ้าป่วยหนักผมจะละเมอตีลังกา แต่หมอกลับบอกว่า "ก็ไม่ต้องตีลังกาสิ" ผมถึงกับเงิบ และได้ยากลับมากิน แต่พอกลับหอพักก็ไม่ได้ตีลังกาอะไร
ผมจำได้ว่าตั้งแต่ ม.6 ผมไม่เคยป่วยหนักอีก จึงไม่เกิดเหตุการณ์แบบนั้นอีก
ผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับผมครับ?
ผมฝันซ้ำๆและละเมอมาตีลังกาทุกครั้ง
ขอท้าวความไปตอนประมาณ ม.4 หรือ ม.5 นะครับ เป็นตอนที่ป่วยหนัก ไปโรงเรียนไม่ได้ ต้องนอนห่มผ้าห่มทั้งวันเพราะหนาวมาก และตอนกลางคืนวันนั่นเป็นครั้งแรกของผมที่ผมฝันว่ากำลังกระโดดขึ้นไป กระโดดขึ้นไปสูงเรื่อยๆ แต่มันเป็นความทรงจำที่เลือนลางเท่านั้น ความจริงผมจำความฝันของตอนนั้นไม่ได้เลย เหมือนมันแว๊บเข้ามาในสมองแป๊บเดียว แล้วหายไป
บ้านของผมมี 2 ห้องนอน ผมนอนคนเดียวและอีกห้องเป็นห้องของพ่อกับแม่ หลังจากฝันเสร็จผมรู้ตัวว่าผมกำลังจะตีลังกา ตอนนั้นผมเกร็งตัวและเรียกแม่ให้มาช่วย ผมกลัวมาก เกร็งตัวเองเพื่อจะไม่ให้ตีลังกา แต่เหมือนจะบังคับตัวเองไม่ได้เลย แม่พยายามเรียกชื่อ เพื่อให้เราได้สติ แล้วหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้ พ่อก็เปลี่ยนมาจับตัวผมแทน แล้วพาไปนั่งที่เก้าอี้ และอีกสักพักผมก็รู้สึกตัวกึ่ง 50-50 รู้ตัวว่าตนเองเกร็งทั้งตัว ทั้งหน้า ทั้งมือ ทั้งเท้า อยู่บนเก้าอี้ พยายามหายใจช้าๆ แต่มันก็ไม่เป็นผล สุดท้ายก็ต้องเดินไปตีลังกาในห้อง ซึ่งเป็นแบบนี้อีกหลายครั้ง และครั้งต่อไปก็หนักกว่าเดิม
ครั้งที่ 2 ผมป่วยหนักอีกตามเคยครับ แทบจะไม่มีแรงทำอะไร นอนห่มผ้าห่มหนาๆบนเตียง ตกกลางคืนมาก็อยู่ที่ห้องเดิม ฝันเดิมๆ แต่คราวนี้พิเศษคือ แม่มานอนด้วย T.T และผมก็ฝันพิเศษกว่าเดิม จากที่กระโดดคนเดียว ก็เป็นกระโดดกับแม่ ผมเกร็งตัวเหมือนเดิม แต่เหมือนจะควบคุมตัวเองได้มากกว่าเดิม ตอนนั้นในจิตใต้สำนึกผมคิดไว้ว่าจะชัก แล้วผมก็บอกแม่ว่าปวดฉี่ แม่พยายามไปหากระโถนมาให้ฉี่ พอแม่ออกไปแป๊ปเดียว ผมก็ลงไปนอนที่พื้นห้อง ลงไปชัก (แต่ตอนนั้นผมไม่รู้ตัวเองเลยว่าผมลงไปนอนแล้ว) ผมรู้สึกตัวอีกทีตอนที่แม่เรียกชื่อซ้ำๆ หลายๆครั้ง (เรื่องนี้ผมยังไม่เคยบอกแม่เลย ว่ามันเป็นกลอุบายของผม แต่ผมทำแบบไม่รู้ตัว เล่าไปก็รู้สึกผิด) จนวันนั้นแม่ก็เอาผ้าเย็นๆมาเช็ดหน้าให้ แต่ก็ต้องไปตีลังกาเหมือนเคย แล้วนอนต่อ
และอีกครั้งสองครั้งต่อจากนั้น ที่เป็นเหมือนเดิม ก็เริ่มชิน และไม่ค่อยเกร็งแล้ว
ครั้งสุดท้ายตอน ม.6 คราวนี้ป่วยพร้อมพี่สาว และไปพักฟื้นที่บ้านพี่สาว นอนป่วยอยู่ด้วยกัน พิเศษสุดๆ เพราะว่าครั้งนี้ฝันตอนกลางวัน แล้วก็ฝันว่ากระโดดกับพี่สาว ผมตื่นขึ้นมาแล้วจะเดินเข้าไปตีลังกาในห้อง ก่อนจะเดินไปตีลังกาผมเรียกพี่สาวให้ไปตีลังกาด้วยกัน ผมจำได้ว่าตอนนั้นพี่สาวทำหน้ามึนมาก อาจจะเพราะป่วยด้วย และงงกับการกระทำของผม แกเหลือบตามองผม แต่ผมคิดในใจว่าไม่เป็นไร ไม่ไปด้วยกันก็ไม่เป็นไร ผมก็เดินไปตีลังกาในห้อง ตีลังกา 2 รอบแล้วก็กลับมานอนต่อ
มีเรื่องราวตอนอยู่มหาลัย ผมเรียนอยู่มหาลัยแห่ง 1 อยู่แถวคลองประปา ผมรู้ตัวว่าผมป่วยแต่ไม่หนักมาก กลัวว่าจะตีลังกา จึงไปหาหมอที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งใกล้กับมหาลัย แล้วผมขอนอนที่โรงพยาบาล มีพยาบาลดูแล อธิบายให้หมอฟังว่าถ้าป่วยหนักผมจะละเมอตีลังกา แต่หมอกลับบอกว่า "ก็ไม่ต้องตีลังกาสิ" ผมถึงกับเงิบ และได้ยากลับมากิน แต่พอกลับหอพักก็ไม่ได้ตีลังกาอะไร
ผมจำได้ว่าตั้งแต่ ม.6 ผมไม่เคยป่วยหนักอีก จึงไม่เกิดเหตุการณ์แบบนั้นอีก
ผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับผมครับ?