เรากับแฟนคบกันมาจะ2ปีแล้วค่ะ แม่เเฟนไม่ชอบเราค่ะไม่ชอบเลย เป็นเพราะว่าบ้านเราอยู่ไกลจากบ้านเค้า ลูกชายเค้าต้องมารับมาส่งเราพอแฟนเรากลับช้า ก็ทะเลาะกับแม่เค้าบ่อยๆค่ะ จนมาหลังก็หนักขึ้นค่ะ บลอคเฟสหนู ไม่ให้ลูกชายออกมาเจอเลย เรากับแฟนต้องพิมพ์คุยกันแต่ในเฟสบุคค่ะ เค้าคุยโทรศัพท์กับเราเสียงดังให้แม่ได้ยินไม่ได้ เราคิดว่าอยากพยายามให้ถึงที่สุดค่ะอยากให้เค้ายอมรับเพราะเรารักลูกชายเค้ามาก แต่แฟนเรารักครอบครัวเค้ามากค่ะ เรารู้ยังไงเค้าก็เลือกแม่ แต่เราก็ยื้อมาตลอดค่ะ เราเองก็เคยพูดไม่ดีกับแม่แฟนแต่เราก้ได้ไปขอขมาแม่แฟน ไม่ใช่เพราะเอาหน้านะคะ เรารู้สึกว่าเรารักแฟนเราเราก้รักครอบครัวแฟนเราด้วย ในสายตาพ่อแม่แฟนเรา เราอาจจะเป็นคนไม่ดีค่ะ แต่เราเชื่อว่าเราดูแลลูกชายเค้าได้ แต่แฟนเราไม่เคยพูดให้กำลังใจเลยค่ะ ทุกครั้งที่แฟนเราทะเลาะกับแม่เค้า เค้าก้มักจะบอกเลิกเราค่ะ ไล่เราไปไกลๆเพียงเพราะว่า บ้านเราอยู่ไกล.. เหตุผลแค่นี้เราเสียใจมากค่ะ พอเค้าอารมณ์ดีเค้าก็กลับมาง้อค่ะ เรารักเค้าก็คืนดีกันปกติมาตลอด เราอยากพยายามให้แม่แฟนยอมรับให้ได้ แต่แฟนเราก็เคยบอกเวลาเราโทรไปว่า โทรมาทำไม ไม่อยากรับเลย เราเสียใจมากค่ะ แม่เค้าสั่งอะไรเค้าก้ฟังทุกอย่างจนไม่แคร์เราเลย แต่เราไม่โกดค่ะเราแค่คนนอก ณ วันนี้เราร้องไห้เสียใจมากค่ะ เสียใจที่เราพยายามแค่ไหนก็ไม่มีไรดีขึ้นเลย บวกกับแฟนเราที่ไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกของเราเลย เค้าไม่เคยให้กำลังใจเราเลย เราอยากเอาชนะแม่แฟนเราให้ได้ว่าถึงเราจะเป็นแบบนี้เราก็ดูแลลูกชายเค้าได้ เราไม่มีกำลังใจเลย แม่เราก็เตือนตลอดว่ายังไงพ่อแม่เค้าก็ไม่มาทางยอมรับเรา เราไม่มีกำลังใจเลยค่ะ ที่มาโพสเราแค่อยากได้กำลังใจจริงๆ..