รักที่เราเป็นเรา หรือรักเพราะอยากให้เราเป็น!!

ตามกระทู้เลยนะคะ เราเป็นผู้หญิงคนนึง มีนิสัยแบบห้าวๆ พูดจาห้วนๆ ไม่ใช่ทอมนะคะ เราถูกเลี้ยงมากับเด็กผู้ชายอ่ะค่ะ เลยมีนิสัยไม่ค่อยจะเหมือนผู้หญิงซักเท่าไหร่ เราเป็นคนพูดตรงๆ จนบางทีคนอื่นก็หาว่าเราแรง เที่ยวกลางคืนเราก็เที่ยวบ้างไม่ได้บ่อย เพื่อนส่วนมากเราก็จะมีแต่ผู้ชาย เพราะเราเป็นคนแบบนี้แหละค่ะ พอมีใครเข้าจีบเราก็บอกหมดเลยนะว่าเราเป็นยังไง ตอนแรกก็เหมือนจะรับได้นะที่เราเป็นแบบนี้ พอผ่านมาซักพักไอ้ที่เราเป็นเรานั่นแหละค่ะ มันกับไม่ถูก ทำอะไรก็ดูผิดไปหมด เที่ยวเราก็แทบจะไม่ได้เที่ยว เพื่อนผู้ชายนี่เราแทบจะไปไหนกะใครไม่ได้เลย แล้วยิ่งเรื่องคำพูดของเรานะ มันก็ทำให้เค้าเสียใจครั้งแล้วครั้งเล่า เราก็ไม่รู้นะว่าไอ้ที่เราพูดไปมันผิด หรือไม่เข้าหูเค้า คือเราพยายามจะเปลี่ยนตัวเองแล้วนะคะ  เราพูดแบบนี้มาตั้งแต่เด็กจนโตพอจะให้มาเปลี่ยนมันก็ยาก เราก็พยายามปรับตัวนะคะให้เป็นแบบที่เค้าอยากให้เป็น เรารู้ว่าสิ่งที่บอก ที่อยากให้เราเป็น มันก็เป็นผลดีกับเราถ้าเราทำได้ แต่เราก็ทำไมได้ไงคะ จะให้เราทิ้งความเป็นตัวเองทุกอย่าง เพื่อใครคนนึง อยากถามเพื่อนๆ ว่าเราควรทำไงดี ควรเปลี่ยนหรือหรือเป็นตัวของเราเหมือนเดิม หรือเราควรทำไงดี
(อาจจะงงหน่อยนะคะ)