สวัสดีครับ สมัครpantip มาเพื่อจะมาถามคำถามบางประการ คำถามที่ติดหัวมานานแล้ว หัวเรื่องอาจจะรุนแรงไปสักนิด ต้องขออภัยด้วยครับ ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดจะมานั่งเขียนกระทู้ แต่ก็มาเขียนจนได้ เนื้อเรื่องจะค่อนข้างยางพอสมควรนะครับ แต่เนื้อเรื่องทั้งหมดจริงทั้งหมดแน่นอนครับ(สำหรับใครขี้เกียจอ่าน รอช่วงท้ายๆนะครับ)
ผมเป็นผู้ชายหน้าตาจัดว่าหล่อที่ซื่อสัตย์ต่อแฟน แต่ก็ไม่เข้าใจนะครับ ว่าทำไมผู้หญิงแต่ละคน... กันทั้งนั้นเลย พอมองคนรอบตัว ก็พบว่า ผู้ชายส่วนใหญ่ที่ดีๆ มักจะพบกับความเสียใจ เทียบกับผู้ชายที่ไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกผู้หญิง ทำให้ผมเกิดคำถามว่า "ผู้ชายที่ดีสำหรับตรรกะผู้หญิงคืออะไร" เอาละ มาเริ่มเรื่องกันดีกว่า
ผมจะขอเล่าตั้งแต่เรื่มแรกเลยละกันครับ ผมมีชื่อว่า เอ(นามสมมติ) ครับ ผมเป็นคนกรุงเทพครับ ผมเกิดมาในครอบครัวกลางๆ แต่ที่ไม่กลางคือ หน้าตาผมนี่แหละครับ หน้าตาผมเห้ มากเลยครับ ลองสมมติ โนบิตะ ผสม ซึเนโอะ ในจินตนาการไว้นะครับ เอาความอุ-บาทว์ เข้าด้วยกัน นั่นแหละครับผม
เมื่อโตขึ้นสักประถมปลาย ความน่าเกลียดก็พรั่งพรูมาแบบเต็มสตรีม คนอะไร ตาก็ตี่เล็ก กรามก็จัดว่าบาน(มั้ง) ฟันเหยิน และตลก ตัวแห้งๆ ผมพบกับคำต่อว่าจาก ผู้หญิง คนหนึ่ง ทั้งๆที่ไม่เคยไปยุ่งไรกับเค้านะครับ แต่เหมือนเค้าเม้าๆกับเพื่อนว่า "ไอ้นี่น่ะหรอ ต่อให้มันเป็นผู้ชายคนสุดท้ายของโลก ก็ไม่เอามันเป็นแฟนหรอก" เหตุการณ์นี้ผมจำมาถึงทุกวันนี้เลยครับ
เมื่อเข้าสู่วัยมอต้น ผมก็อยากมีแฟนครับ แต่ก็อย่างว่าแหละครับ หน้าตาเราเป็นแบบนี้นี่นะ แต่ผมก็เห็นผู้ชายบางคนหน้าตาก็แย่ แต่ทำไมเค้ามีแฟนนะ ?
ไอ้คำถามนี้แหละ ทำให้ผมเริ่มต้น search google ว่า "ทำอย่างไรถึงมีแฟน" "ผู้หญิงชอบผู้ชายแบบไหนกัน" เหมือนคนบ้าใช่ไหมครับ 55555 ไม่เถียงครับ
ผมเริ่มพยายามหาผู้หญิงโดยผ่านเพื่อนครับ บังเอิญเพื่อนผมมีแฟนน่ะครับ ผมเลยหยอดๆ ว่ามีเพื่อนแฟนคนไหนน่ารักๆบ้าง เอามาแบ่งปันกันบ้างจะเป็นไร และสุดท้ายก็โผล่มาคนหนึ่งครับ สมมติชื่อ "แก้ว" ละกันครับ เราไม่ได้คบกันหรอกครับ คุยกันเรื่อยๆน่ะครับ แต่ดูอีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่ค่อยคิดไรน่ะครับ เรื่องลายละเอียดตรงนี้ไม่ขอลงนะครับ เพราะนานจนลืมเกือบหมดแล้ว
ต่อเรื่อง"แก้ว"นะครับ คุยกันได้ไม่ทันไร ก็เรียกร้อง กระเป๋า jacob ของแท้ โดยบอกผ่านเพื่อนผมมาอีกที ใบละ 1000-2000มั้งครับ จำราคาไม่ได้แล้ว หากใครไม่รู้นะครับ กระเป๋า jacob คือ กระเป๋านักเรียนน่ะครับ ช่วงนึงค่อนข้างฮิตมากครับ ผมก็คิดไว้ก่อนเลยครับ
หลอกแหง ยังไม่ทันคบกันเลย ให้ตรูซื้อกระเป๋าซะแล้ว ซึ่งผมก็ไม่ได้ซื้อให้ครับ หลังจากคุยกันไปสักพัก เค้าก็หายไปดื้อๆน่ะครับ
หลังจากนั้น ผมก็มาพบกับ ผู้หญิงคนหนึ่งครับ ชื่อ "ปราง" (นามสมมติ)ครับ ผมคุยกันไป สักพักใหญ่ๆ ก็ขอคบครับ ซึ่งตัวเธอก็ตอบตกลง ทั้งๆที่ก็ไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อนน่ะนะ ซึ่งภายหลังเธอก็มาเจอที่โรงเรียนครับ เนื่องจากเพื่อนของเธอเอง คุยกับเพื่อนสนิทผมอยู่ แต่นี่แหละครับ จะเริ่มเรื่องของความเจ็บดอกที่1
ผมโดนแย่งแฟนโดยเพื่อนสนิทครับ
มันก็ไม่แปลกหรอกครับ เพราะด้วยหน้าตา + character + เสื้อผ้า ผมเป็นไอ้เอ๋อดีๆนี่เอง แต่ที่เจ็บที่สุด คือ เจ้าตัวเธอบอก ผมคิดไปเอง เธอไม่เคยตอบตกลง แล้วที่เธอส่งข้อความมาตอบตกลงในครั้งโน้น คืออะไร ? มันเป็นความทรงจำที่แย่ครับ แต่มันคงยังไม่ใช่ที่สุดหรอกครับ ต้องโทษที่ตัวผมเองในสมัยก่อน ก็ยังเด็ก เอ๋ออีกต่างหาก และเร็วเกินไปสำหรับความรัก ผมเลยคิดว่า เรารอให้โตกว่านี้จะดีกว่า ซึ่งเมื่อโตมา ผมก็ไม่เข้าใจอยู่ดี
เริ่มชีวิต ม.ปลาย
ผมเข้าสู่ ม.4 ด้วยสาย ศิลป์-คำนวณ ผมตื่นเต้นมาก เพราะช่วง ม.4 ของโรงเรียนผมจะเป็นห้องที่คละชายหญิงแล้ว ไม่เหมือนช่วงอื่นๆ ที่เป็นชายล้วน แต่ก็เหมือนเดิมครับ ด้วยหน้าตา + การแต่งตัว ผมเหมือนเป็นตัวประหลาดของห้อง ผมมีเพื่อนสนิทอยู่แค่คนเดียว ส่วนเพื่อนในห้อง มีก็เหมือนไม่มี พวกเขาไม่อยากคุยกับผมด้วยซ้ำ เพราะ อย่างที่ผมพูดไว้ข้างต้น จะมีก็แต่พวกเนิร์ดๆที่ยอมคุยด้วยบ้าง แต่ก็ไม่มากนัก ด้วยความที่โง่ด้วย 5555 แม่มม ไม่มีไรดีเลย
ช่วงนั้นคนส่วนใหญ่ฮิต hi5 กันครับ ผมก็อยากรู้ว่าคืออะไร ? สนุกอย่างไร? เลยลองสมัครมาเล่นบ้าง
ผมเห็น hi5 ของคนที่ได้ชื่อว่าหน้าตาดีที่สุดใน ระดับชั้น ผมรู้สึก อิจฉาเสียเหลือเกิน Hi5 ของเค้าเต็มไปด้วย เพื่อน ผญ มากมาย ทักมาไม่เว้นวัน ยังไม่รวมถึงวันเกิด ที่มีคนต่าง HBD มากมาย ในขณะที่ตัวผม แทบไม่มี comment จากเพื่อนเสียเท่าไหร่เลยครับ มีที่รู้จักกันจริงๆ ไม่ถึง10คน แล้วก็quiz ปยอ ที่ผมนั่งเล่น บางที ก็โพสเอง บ่นกับตัวเอง เหมือนคนบ้า ผมอิจฉาเขาเสียเหลือเกิน บางทีผมเห็นเค้าไม่ตอบcomment ผู้หญิงบางคน ก็ด่า(หน้าคอม) "ทำไมไม่ตอบวะ" "ถ้าเป็นกูกูตอบไปแล้ว"
ในขณะที่อยู่ มอปลาย ผมก็โดนแซวค่อนข้างรุนแรงจากกลุ่มผู้หญิง ทั้งที่ตรูก๋ไม่เคยไปยุ่ง ไม่ว่าจะเป็น "หน้าตา
โคตรโรคจิตเลยว่ะ" "เหมือนพวกบ้ากามเลยว่ะ" "แต่งตัวห่าไรของมันวะ" และอีกมากมาย
ผมมานั่งร้องไห้ในห้องน้ำที่บ้านบ่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นเพราะที่โดนด่า หรือ ความอิจฉา และแล้วความบ้าผสมเอ๋อของผม ก็เลยพูดกับตัวเองว่า "ใครก็ได้ทำให้ผมหน้าตาดีที ผมสัญญาว่าจะเป็นคนดี ไม่ทำให้ผู้หญิงเสียใจ" หลังจากนั้น ปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นครับ
ใครจะไปคิดว่า คนที่ถูกลืมของระดับ ผช หน้าตา.. คนหนึ่ง พอขึ้น ม.5 จะเปลี่ยนไปขนาดนี้ หลังจากดัดฟัน เนื่องจากเป็นปมด้อยฝยในชีวิต แต่ไม่รู้เพราะอะไร ผมกลับกลายเป็นที่พูดถึงของผู้หญิง ทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้องในระดับ ถึงกับมีคนเปรียบเทียบผม กับ ผช คนนั้นเลยนะเออ
หลังจากนั้น HI5 ของผมก็ครึกครื้นเลยครับ มีคนทักมาพรึ่บ ไม่ว่า ผญ ในโรงเรียน ยันนอกโรงเรียน ผมดีใจมากครับ แต่ด้วยความที่ข้อความมันเยอะเสียเหลือเกิน ช่วงแรกๆก็ขยันตอบน่ะครับ แต่ช่วงหลังๆ ก็เริ่มไม่ไหวละ จากนอนเร็วก็มานอนดึก เพราะมานั่งตอบข้อความเนี่ยแหละครับ
ไว้ว่างๆ จะมาต่อนะครับ
หรือผู้หญิงจะชอบความรุนแรง?
ผมเป็นผู้ชายหน้าตาจัดว่าหล่อที่ซื่อสัตย์ต่อแฟน แต่ก็ไม่เข้าใจนะครับ ว่าทำไมผู้หญิงแต่ละคน... กันทั้งนั้นเลย พอมองคนรอบตัว ก็พบว่า ผู้ชายส่วนใหญ่ที่ดีๆ มักจะพบกับความเสียใจ เทียบกับผู้ชายที่ไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกผู้หญิง ทำให้ผมเกิดคำถามว่า "ผู้ชายที่ดีสำหรับตรรกะผู้หญิงคืออะไร" เอาละ มาเริ่มเรื่องกันดีกว่า
ผมจะขอเล่าตั้งแต่เรื่มแรกเลยละกันครับ ผมมีชื่อว่า เอ(นามสมมติ) ครับ ผมเป็นคนกรุงเทพครับ ผมเกิดมาในครอบครัวกลางๆ แต่ที่ไม่กลางคือ หน้าตาผมนี่แหละครับ หน้าตาผมเห้ มากเลยครับ ลองสมมติ โนบิตะ ผสม ซึเนโอะ ในจินตนาการไว้นะครับ เอาความอุ-บาทว์ เข้าด้วยกัน นั่นแหละครับผม
เมื่อโตขึ้นสักประถมปลาย ความน่าเกลียดก็พรั่งพรูมาแบบเต็มสตรีม คนอะไร ตาก็ตี่เล็ก กรามก็จัดว่าบาน(มั้ง) ฟันเหยิน และตลก ตัวแห้งๆ ผมพบกับคำต่อว่าจาก ผู้หญิง คนหนึ่ง ทั้งๆที่ไม่เคยไปยุ่งไรกับเค้านะครับ แต่เหมือนเค้าเม้าๆกับเพื่อนว่า "ไอ้นี่น่ะหรอ ต่อให้มันเป็นผู้ชายคนสุดท้ายของโลก ก็ไม่เอามันเป็นแฟนหรอก" เหตุการณ์นี้ผมจำมาถึงทุกวันนี้เลยครับ
เมื่อเข้าสู่วัยมอต้น ผมก็อยากมีแฟนครับ แต่ก็อย่างว่าแหละครับ หน้าตาเราเป็นแบบนี้นี่นะ แต่ผมก็เห็นผู้ชายบางคนหน้าตาก็แย่ แต่ทำไมเค้ามีแฟนนะ ?
ไอ้คำถามนี้แหละ ทำให้ผมเริ่มต้น search google ว่า "ทำอย่างไรถึงมีแฟน" "ผู้หญิงชอบผู้ชายแบบไหนกัน" เหมือนคนบ้าใช่ไหมครับ 55555 ไม่เถียงครับ
ผมเริ่มพยายามหาผู้หญิงโดยผ่านเพื่อนครับ บังเอิญเพื่อนผมมีแฟนน่ะครับ ผมเลยหยอดๆ ว่ามีเพื่อนแฟนคนไหนน่ารักๆบ้าง เอามาแบ่งปันกันบ้างจะเป็นไร และสุดท้ายก็โผล่มาคนหนึ่งครับ สมมติชื่อ "แก้ว" ละกันครับ เราไม่ได้คบกันหรอกครับ คุยกันเรื่อยๆน่ะครับ แต่ดูอีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่ค่อยคิดไรน่ะครับ เรื่องลายละเอียดตรงนี้ไม่ขอลงนะครับ เพราะนานจนลืมเกือบหมดแล้ว
ต่อเรื่อง"แก้ว"นะครับ คุยกันได้ไม่ทันไร ก็เรียกร้อง กระเป๋า jacob ของแท้ โดยบอกผ่านเพื่อนผมมาอีกที ใบละ 1000-2000มั้งครับ จำราคาไม่ได้แล้ว หากใครไม่รู้นะครับ กระเป๋า jacob คือ กระเป๋านักเรียนน่ะครับ ช่วงนึงค่อนข้างฮิตมากครับ ผมก็คิดไว้ก่อนเลยครับ
หลังจากนั้น ผมก็มาพบกับ ผู้หญิงคนหนึ่งครับ ชื่อ "ปราง" (นามสมมติ)ครับ ผมคุยกันไป สักพักใหญ่ๆ ก็ขอคบครับ ซึ่งตัวเธอก็ตอบตกลง ทั้งๆที่ก็ไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อนน่ะนะ ซึ่งภายหลังเธอก็มาเจอที่โรงเรียนครับ เนื่องจากเพื่อนของเธอเอง คุยกับเพื่อนสนิทผมอยู่ แต่นี่แหละครับ จะเริ่มเรื่องของความเจ็บดอกที่1
ผมโดนแย่งแฟนโดยเพื่อนสนิทครับ
มันก็ไม่แปลกหรอกครับ เพราะด้วยหน้าตา + character + เสื้อผ้า ผมเป็นไอ้เอ๋อดีๆนี่เอง แต่ที่เจ็บที่สุด คือ เจ้าตัวเธอบอก ผมคิดไปเอง เธอไม่เคยตอบตกลง แล้วที่เธอส่งข้อความมาตอบตกลงในครั้งโน้น คืออะไร ? มันเป็นความทรงจำที่แย่ครับ แต่มันคงยังไม่ใช่ที่สุดหรอกครับ ต้องโทษที่ตัวผมเองในสมัยก่อน ก็ยังเด็ก เอ๋ออีกต่างหาก และเร็วเกินไปสำหรับความรัก ผมเลยคิดว่า เรารอให้โตกว่านี้จะดีกว่า ซึ่งเมื่อโตมา ผมก็ไม่เข้าใจอยู่ดี
เริ่มชีวิต ม.ปลาย
ผมเข้าสู่ ม.4 ด้วยสาย ศิลป์-คำนวณ ผมตื่นเต้นมาก เพราะช่วง ม.4 ของโรงเรียนผมจะเป็นห้องที่คละชายหญิงแล้ว ไม่เหมือนช่วงอื่นๆ ที่เป็นชายล้วน แต่ก็เหมือนเดิมครับ ด้วยหน้าตา + การแต่งตัว ผมเหมือนเป็นตัวประหลาดของห้อง ผมมีเพื่อนสนิทอยู่แค่คนเดียว ส่วนเพื่อนในห้อง มีก็เหมือนไม่มี พวกเขาไม่อยากคุยกับผมด้วยซ้ำ เพราะ อย่างที่ผมพูดไว้ข้างต้น จะมีก็แต่พวกเนิร์ดๆที่ยอมคุยด้วยบ้าง แต่ก็ไม่มากนัก ด้วยความที่โง่ด้วย 5555 แม่มม ไม่มีไรดีเลย
ช่วงนั้นคนส่วนใหญ่ฮิต hi5 กันครับ ผมก็อยากรู้ว่าคืออะไร ? สนุกอย่างไร? เลยลองสมัครมาเล่นบ้าง
ผมเห็น hi5 ของคนที่ได้ชื่อว่าหน้าตาดีที่สุดใน ระดับชั้น ผมรู้สึก อิจฉาเสียเหลือเกิน Hi5 ของเค้าเต็มไปด้วย เพื่อน ผญ มากมาย ทักมาไม่เว้นวัน ยังไม่รวมถึงวันเกิด ที่มีคนต่าง HBD มากมาย ในขณะที่ตัวผม แทบไม่มี comment จากเพื่อนเสียเท่าไหร่เลยครับ มีที่รู้จักกันจริงๆ ไม่ถึง10คน แล้วก็quiz ปยอ ที่ผมนั่งเล่น บางที ก็โพสเอง บ่นกับตัวเอง เหมือนคนบ้า ผมอิจฉาเขาเสียเหลือเกิน บางทีผมเห็นเค้าไม่ตอบcomment ผู้หญิงบางคน ก็ด่า(หน้าคอม) "ทำไมไม่ตอบวะ" "ถ้าเป็นกูกูตอบไปแล้ว"
ในขณะที่อยู่ มอปลาย ผมก็โดนแซวค่อนข้างรุนแรงจากกลุ่มผู้หญิง ทั้งที่ตรูก๋ไม่เคยไปยุ่ง ไม่ว่าจะเป็น "หน้าตา
ผมมานั่งร้องไห้ในห้องน้ำที่บ้านบ่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นเพราะที่โดนด่า หรือ ความอิจฉา และแล้วความบ้าผสมเอ๋อของผม ก็เลยพูดกับตัวเองว่า "ใครก็ได้ทำให้ผมหน้าตาดีที ผมสัญญาว่าจะเป็นคนดี ไม่ทำให้ผู้หญิงเสียใจ" หลังจากนั้น ปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นครับ
ใครจะไปคิดว่า คนที่ถูกลืมของระดับ ผช หน้าตา.. คนหนึ่ง พอขึ้น ม.5 จะเปลี่ยนไปขนาดนี้ หลังจากดัดฟัน เนื่องจากเป็นปมด้อยฝยในชีวิต แต่ไม่รู้เพราะอะไร ผมกลับกลายเป็นที่พูดถึงของผู้หญิง ทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้องในระดับ ถึงกับมีคนเปรียบเทียบผม กับ ผช คนนั้นเลยนะเออ
หลังจากนั้น HI5 ของผมก็ครึกครื้นเลยครับ มีคนทักมาพรึ่บ ไม่ว่า ผญ ในโรงเรียน ยันนอกโรงเรียน ผมดีใจมากครับ แต่ด้วยความที่ข้อความมันเยอะเสียเหลือเกิน ช่วงแรกๆก็ขยันตอบน่ะครับ แต่ช่วงหลังๆ ก็เริ่มไม่ไหวละ จากนอนเร็วก็มานอนดึก เพราะมานั่งตอบข้อความเนี่ยแหละครับ
ไว้ว่างๆ จะมาต่อนะครับ