ห้องเพลง**คนรากหญ้า** พักยกการเมือง มุมเสียงเพลง มุมนี้ไม่มีสี ไม่มีกลุ่ม............มีแต่เสียง 25/9/2015

***สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ห้องราชดำเนินทุกคน***


กระทู้นี้ เป็นมุมพักผ่อน มุมนี้ไม่มีสี  ไม่มีกลุ่ม.........แต่มีเสียง...................








เช่นเคย ที่เห็นคอมเม้นท์ดีๆของหลายๆท่านที่เข้ามาตอบในกระทู้เพลง มันดีมากขนาดที่น่าจะเอาไปตั้งเป็นกระทู้หนึ่งได้เลย


วันนี้ขอเลือกยก คอมเม้นท์หนึ่ง ของคุณพี่พระรองขึ้นมาเป็นเนื้อหาของหัวกระทู้วันนี้


Cr. http://pantip.com/topic/34218910/comment2

---

18 may 1980 วันแห่งการจดจำของประชาชนชาวเกาหลีตลอดกาล เป็นจุดเริ่มต้นของภาพยนตร์เรื่องนี้ ชื่อภาพยนตร์เรื่องนี้ถูกตั้งขึ้นเพื่อประชดประชันฝ่ายทหารโดยมีชื่อว่า ฮวาร ยอฮัน  ฮยูกา หรือแปลเป็นไทยได้ว่า "วันที่แสนวิเศษ"

     ภาพยนตร์เรื่องนี้ เป็นหนังเรื่องโปรดที่ผมมักไม่กล้าจะหยิบขึ้นมาดู อาจเพราะผมเป็นคนอ่อนไหวเกินไปหรือย่างไร ถึงได้จำต้องน้ำตาไหลทุกครั้งที่ได้ชม





และตอนที่ผมเขียนรีวิวหนังเรื่องนี้ ผมเปิดเพลง หวัง ใน mv ที่ผมแนบมากับโพสต์นี้ด้วย น้ำตาผมไหล และรู้สึกว่าเวลา 6.31 วินาที ของ mv ตัวนี้ ช่างทำร้ายจิตใจผมเหลือเกิน แต่ครั้นจะปิดภายในใจมันก็ร่ำร้องว่า หากปิดตาปิดหูไม่ยอมรับรู้รับฟัง ก็เท่ากับเราเลือกที่จะยอมจำนนต่อความชั่วร้ายที่ใครบางคนยัดเหยียดให้กับประชาชนอย่างเรา แต่ที่สุดแล้วผมก็ปิดเพราะไม่อาจทนดูทนฟังจนจบได้ ผมรู้สึกหดหู่ตัวเองเหลือเกินที่อ่อนแอขนาดนี้

     และยิ่งหดหู่หนักขึ้นไปอีก เมื่อความคิดแวบแรกที่เข้าในสมองตอนเขียนรีวิวหนังเรื่องนี้อยู่นั้น คือ อย่าเอาไปลงดีกว่า เพราะอาจจะสุ่มเสี่ยงต่อการสูญเสียล็อคอิน อีกครั้งก็เป็นได้

ซึ่งมันทำให้ผมนึกสมเพชตัวเองทันที ที่มีความคิดแบบนี้เข้ามาในหัว นี้ผมขี้ขลาดขนาดนี้เชียวหรือ..?
แล้วที่พร่ำบอกกับตัวเองตลอดมานั้นเล่า..คืออะไร..?
หรือมันเพียงเป็นการสร้างภาพให้ตัวเองดูดีในความรู้สึกของตัวเอง ที่ได้เอ่ยอ้างจากปากและข้อเขียนว่า รักประชาธิปไตยอย่างนั้นหรือ..?

นี้ผมทุเรศถึงขั้นนั้นเชียวหรือ..?

แล้วลูกเมียผมจะภาคภูมิใจได้อย่างไร..? ที่มีพ่อ มีผัวเป็นคนเยี่ยงนี้

     ทั้งๆที่วันนี้มีเรื่องดีๆเกิดกับตัวผม คือได้รับล็อคอินนามแฝงคืนมา แต่เพียงแค่โพสต์แรกผมก็ขลาดเขลาเสียแล้ว แล้วแต่นี้ต่อไปผมจะมองหน้าหรืออ่านข้อความของเพื่อนร่วมอุดมการณ์ประชาธิปไตยได้อย่างไร..?

     ผมคงไม่อาจตอบคำถามเหล่านี้ต่อจิตสำนึกของผมได้ ถ้าผมยอมพ่ายแพ้ให้กับความคิดที่บอกให้ผมปิดเพลง “หวัง” เพลงนี้ และไม่ต้องเอารีวิวหนังเรื่อง 18 may นี้มาลงในที่นี้

แต่ผมก็ยังเป็นผู้ชายที่ยังมีศักดิ์ศรี และถือดีในความรู้ของตัวเองอยู่ ท่านทั้งหลายจึงได้อ่านบทความเพ้อเจ้อบทนี้ของผม

     แต่ความกระทบกระเทือนใจของหนัง และเพลง ที่ผมหยิบมาวันนี้ บวกกับความคิดของตัวผมเอง มันรุนแรงจนผมไม่อาจจะเขียนอะไรแนะนำเพื่อนพี่น้องได้มากนัก นอกจากใช้พื้นที่นี้ระบายความรู้สึกตัวเอง ต้องขออภัยทุกท่านด้วยครับ วันหลังจะกลับมาแก้ตัวกับภาพยนตร์เรื่องนี้อีกครั้ง  วันนี้มีแค่เรื่องย่อบางส่วนในสปอยด้านล่าง เพราะไม่ต้องการให้เนื้อหามันปนเปเกินไป หวังว่าทุกท่านคงเข้าใจและให้อภัยผมนะครับ

เนื้อเรื่องบางส่วน[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เรื่องราวถูกเล่าผ่าน 4 ตัวละครหลักที่ได้รับแรงบันดาลใจจากเหยื่อในเหตุการณ์นั้น ชีวิตของคนธรรมดาได้เปลี่ยนไปอย่างถาวรในเหตุการณ์ 18 พฤษภาคม โดยมีคนขับแท็กซี่ มินอู (นำแสดงโดย คิมซังคยอง) ที่ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขคอยดูแลน้องชายของเขา จินอู (นำแสดงโดยอีจุนกิ) ในขณะที่ต้องดูแลคนรักของเขา ชินแอ (รับบทโดย อีโยวอน) ไปด้วย

ภาพยนตร์เรื่องนี้นำเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับประวัติศา สตร์อันน่าเศร้าของเกาหลีช่วงหนึ่ง ที่เกิดขึ้นกับชาวเมืองกวางจู ซึ่งถูกกดขี่ข่มเหง จากนโยบายการ ปกครองประเทศของประธานาธิบดี ซอนทูฮวาน ชาวเมืองได้รวมตัวกันลุกขึ้นต่อต้าน และทำการประท้วง เหตุการณ์ทั้งหมดสิ้นสุดลงเมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม คศ.1980 เหตุการณ์ในครั้งนั้นทำให้ชาวเมื่องผู้บริสุทธิ์หลาย คน ต้องถูกทหารของฝ่ายรัฐบาลฆ่าตาย


ขอบคุณครับ


ป.ล.1 ขอขอบคุณคอมเม้นท์ดีๆของอีกหลายๆท่าน ที่ร่วมสร้างบรรยากาศ และเม้นท์ของท่านอื่นๆ กำลังจุถูกก๊อปปี้
ป.ล.2 เนื้อหาในบทความนี้ ได้มีการลงไว้ในเวปทันทิปแล้ว

Cr.http://pantip.com/topic/34218910/comment2

---

ห้องเพลงคนรากหญ้าเปิดขึ้นมามีวัตถุประสงค์ เพื่อ


1. มีพื้นที่ให้เพื่อนๆ ได้มาพบปะ พูดคุยระหว่างกัน ในภาวะที่ต้องระมัดระวังการโพสการเมืองอย่างเคร่งครัด

2. เป็นพื้นที่ พักผ่อน ลดความเครียดทางการเมือง ให้เพื่อนๆ มีกิจกรรมสนุกๆ ร่วมกัน

3. สร้างมิตรภาพและความปรองดอง ซึ่งเราหวังให้สังคมไทยเป็นเช่นนี้ แม้นคิดต่างกัน แต่เมื่อคุยกันแล้วก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม