เราอยากแชร์เรื่องราวดีดีที่เราไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับตัวเองให้ฟังค่ะ มันเป็นเรื่องราวที่ดีมากๆ แต่ตอนนี้มันจบลงแล้ว...
เริ่มเลยนะคะ เรื่องมันเกิดขึ้นตอนวันกิจกรรมกลุ่มสัมพันธ์ของมหาลัยค่ะ เราไปเจอผู้ชายคนนึงเจอตอนแรกนี่แบบเห้ยใช่เลยอะไรประมาณนั้น เราแอบมองเค้าบ่อยๆตอนทำกิจกรรมกลุ่ม เค้าเป็นคนที่ทำให้เรากระตือรือร้นในการมาทำกิจกรรมกลุ่มสัมพันธ์ทุกวัน เพราะเราอยากเจอเค้า หลังจากวันนั้นเราเลยเริ่มตามหาเฟสบุคเค้าค่ะ เรารู้สึกอยากรู้จักเค้ามากขึ้น แต่ตามหาเท่าไหร่ พยามยามหาแค่ไหนก็ไม่เจอ จนมีวันนึงวันใกล้จบกิจกรรมพี่กลุ่มเค้าก็เลยสร้างกลุ่มในเฟสบุคขึ้นมาทำให้เราเจอเฟสบุคเค้าค่ะ(เหมือนสวรรค์บันดาล กรี๊ดดดด) เรากะว่าเอาไว้กิจกรรมกลุ่มเสร็จแล้วค่อยแอดไป กลัวถ้าเจอกันเค้าจะรู้แต่เราก็รอไม่ไหวค่ะ รู้สึกจะแอดไปก่อนจบกิจกรรม1วัน เรากกลัวเค้ารู้เพราะเราชอบมองเค้าบ่อยมากๆแล้วเค้าก็เหมือนจะหันมามองเราด้วยเหมือนจะรู้ตัวว่าเรามอง5555 ช่วงนั้นเป็นอะไรที่มีความสุขมากค่ะ ถึงไม่ต้องคุยกันก็ถือว่ามีความสุขมากพอแล้ว พอหลังจากจบกิจกรรม เราก็เลยทักแชทเค้าไปค่ะ ทำเป็นชวนคุยเรื่องกิจกรรมเป็นไงบ้างนู่นนั่นนี่ รู้สึกมีเรื่องคุยกันตลอดเวลา บทสนทนาไหลลื่นมาก มันเป็นความสุขที่บรรยายไม่ถูกเลยค่ะ(ก็ใช่สิได้คุยกะคนที่แอบชอบนี่หว่า) จนมีวันนึงระหว่างที่เรารอเค้าตอบแชทเฟส เราไปเจอไลน์เค้าค่ะเลยอยากรู้ว่าสเตตัสเค้าเป็นยังไง ยังโสดอยู่รึเปล่าบลาๆ เราเลยแอดไปค่ะ แอดปุ๊ปพอเห็นละก็ลบเลย แต่มันดันเด้งเครื่องเค้าค่ะ เค้าเลยถามว่าแอดไลน์มาหรอ เรานี่อายมาก ไม่รู้จะแก้ตัวยังไงเลย เค้าเลยบอกเราว่าคุยกันในไลน์ก็ได้ เอาแล้วสิ นี่คือจุดเริ่มต้น เราคุยกันเยอะมากๆแลกเพลงกันฟังบ้าง แล้ววันนึงเราก็นัดเจอกันค่ะไปดูหนังแล้วก็ไปกินข้าว คือความรู้สึกมันอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้เลย ใครจะไปคิดว่าวันนึงจะได้ไปนั่งดูหนังกินข้าวกับคนที่เราแอบชอบ จากนั้นก็เจอกันบ่อยขึ้น มันเป็นช่วงเปิดเทอมพอดีเจอกันแทบทุกวันเลย มันดีมากๆจนไม่คิดว่ามันจะลงเอยด้วยการเลิกคุยกัน... เค้าชอบแซวเราตลอดว่าเราเป็นคุณหนู ซึ่งเราบอกบอกอยู่ตลอดว่าไม่ใช่เวลาเค้าเรียกเค้าคุณหนูเราก็จะงอนแล้วบอกให้เรียกใหม่ดีๆ คือหลังเลิกเรียนเวลาที่จะเจอกันถ้าวันไหนเราเอารถมาเราจะเป็นคนไปรับเค้าค่ะไปหาอะไรกินกัน ถ้าวันไหนเราไม่ได้เอารถเราก็จะไปมอไซค์กับเค้า ซึ่งเราไม่เคยเกี่ยงเลย ยังไงก็ได้คิดแค่ว่าได้ใช้เวลาด้วยกันก็พอ เค้าบ่นเราตลอดเลยว่าเราขับรถกวนตีน เวลาเลี้ยวก็ไม่ชอบดูกระจก เราเป็นคนขับรถใจร้อนค่ะ บางทีก็ขี้เกียจขับชอบนั่งมากกว่า เลยบอกเค้าว่างั้นเธอมาขับ เราใช้เวลาด้วยกันเยอะพอสมควรแรกๆอะไรก็ดีไปหมดเราคุยกันมากขึ้นไปกินข้าวทำอะไรด้วยกันมากขึ้น เวลาเค้าจะทำอะไรไปไหนเค้าจะบอกเราตลอด ไม่ว่าวันไหนที่เราหลับตอนเค้าก็จะไลน์มาบอกเราเป็นช่วงๆเลยว่าทำอะไรอยู่ แล้ววันไหนที่เราหายไปเค้านี่ทักเรามาทุกช่องทางเป็นโมเม้นที่น่ารักมากๆค่ะ มีวันนึงที่เราคอลไลน์กัน เค้าก็พูดกับเราว่า “เค้ามีอะไรจะบอก... นี่เราก็คุยกันมานานแล้วนะ เค้าจะบอกว่า.... เค้าปวดขี้ ไปขี้ก่อนนะ ” ซึ่งนางก็ไปขี้จริงๆจ้า โหหห เรานี่ก็คิดว่าจะบอกอะไรแอบเสียเซลฟ์นิดๆ55555 เราก็เลยบอกเค้าว่า ทำไมมาล้อเล่นแบบนี้ คิดจริงนะหนิ นางก็บอกกะเราว่า “ความจริงอะ เค้าอยากไอ้นี่จะตาย แต่ทนไว้ อยากจับมืออยากลูบหัวเวลาจะกลับ” เค้าเคยบอกเราว่าเคยกลัวจะดูแลเราไม่ได้ ขอเวลาเค้าอีกหน่อย ซึ่งเราก็บอกไปว่าเราไม่ได้รีบนะ เรารอได้ เค้าบอกเราอีกว่าไม่ใช่ว่าคุยหลายคนนะ มีคนเดียว มันใจได้ เมื่อเค้าพูดแบบนี้มันยิ่งทำให้เรามั่นใจในความรู้สึกเค้าเข้าไปอีก เค้าบอกจจะไม่ปล่อยให้เรารอเก้อ จากนั้นก็คุยกันต่อมาเรื่อยๆ จนมีอยู่อาทิตย์นึงเค้าปล่อยให้เรารอนาน หายไปไหนก็ไม่บอก ตื่นเช้าก็ไม่ทักเรามาเหมือนแต่ก่อน
เค้าเป็นคนที่ชอบสังสรรค์กับเพื่อนซึ่งส่วนใหญ่แล้วเค้าจะบอกเราตลอด กลับแล้วก็จะไลน์มา จนวันที่เค้าเปลี่ยนไป เรายังสะดุ้งมากลางดึก ยังหวังว่าจะเห็นข้อความของเค้าส่งมา แต่ก็ไม่มี.. อาทิตย์หลังๆมานี่เรารู้สึกอัดอั้นและหนักใจมากๆ ระหว่างที่เป็นแบบนี้เราก็ยังเจอกันอยู่ ตอนที่อยู่ด้วยกันก็ยังมีความสุขและรู้สึกดีเหมือนทุกครั้งที่เคยเจอ หนังที่เคยบอกว่าจะไปดูด้วยกันเค้าก็ไปดูกับเพื่อนก่อน วันนั้นเค้าบอกเราว่าเค้าคิดติว แล้วเค้าก็ลบรูปที่เคยลงง้อเราในอินสตราแกรมออกด้วย เรารู้ว่าเค้าเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ จนเช้าวันนึงเราเลยถามเค้าไปว่า เธอเป็นอะไร ทำไมเดี๋ยวนี้ตอบสั้นๆ จะไปไหนทำอะไรก็ไม่บอก เค้าตอบกลับเรามาว่า “เค้าว่าเค้ายังไม่พร้อมจะดูแลเธอ” “เค้ายังติดเพื่อนอยู่เลย” เรานี่ทำอะไรไม่ถูกเลยมันตื้อไปหมด เราพยายามทุ่มเททำทุกอย่างเพื่อเค้า ซึ่งพักหลังๆเราก็รู้สึกเหนื่อยเหมือนกันที่เป็นแบบนี้ เหมือนมีแต่เราที่วิ่งตามเค้าตลอด บางทีเราก็กลัวเค้าอึดอัดกลัวเค้ารำคาญ เราพยายามไม่นอยด์ พยายามเข้าใจทุกอย่าง แต่วันนี้มันก็จบลงแบบนี้ เค้าให้เหตุผลที่ว่า “เราต่างกันเกินไป” พื้นฐานครอบครัว ซึ่งเราเคยบอกไปแล้วว่ามันไม่เกี่ยวมันอยู่ที่เรามากกว่า เค้าก็บอกเรามาว่าเราเป็นคนที่สูงกว่า คงไม่รู้สึกอะไร เรานี่จุกจนพูดไม่ออก บางทีมันอาจเป็นแค่ข้ออ้างที่ทำให้เราเลิกคุยกันก็ได้ ไม่รู้จะรั้งไว้ยังไงในเมื่อใจเค้าเปลี่ยนไปแล้ว แต่เราก็พยายามยื้อเค้าไว้ เราบอกเค้าว่าไม่ไปไม่ได้หรอ สู้ไปด้วยกันหน่อยสิ ถ้ายังรู้สึกเหมือนกันอยู่ แต่เค้าก็ยังยืนยันว่าเราคงไปกันไม่ไหวหรอก เค้าบอกว่าเค้าอายที่นั่งรถเรา เค้าเป็นผู้ชายนะ ต้องมาพึ่งผู้หญิง เรารู้สึกไม่ดีที่ทำให้เค้าคิดอย่างงี้ แต่เราก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วเหมือนกัน เรายังอยากมีเค้าต่อไป แต่เค้าก็ยืนยันจะไม่ไปต่อกับเรา นี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้ว ความทรงจำมันเยอะเหลือเกินรูปที่ถ่ายไว้ ข้อความที่คุยกัน เพลงที่เคยให้ฟัง ที่ที่ไปด้วยกัน มันเยอะแยะไปหมด ไปไหนเราก็ยังนึกถึงแต่เค้าตลอดเวลา
สุดท้ายอยากจะบอกว่าขอบคุณที่ร่วมทางกันมาจนถึงวันนี้นะ ไม่คิดว่าจะได้มีช่วงเวลาดีดีแบบนี้กับเธอด้วยซ้ำ ขอบคุณที่ทำให้เวลาที่ผ่านมาของเค้ามีความหมายนะ ถ้าเธอไม่เหลือใคร เค้ายังรอเธออยู่ตรงนี้เหมือนเดิมนะ
เคยคุยกับใครแล้วรู้สึกดีมากๆ จนคิดว่าจะได้คบกันไหมคะ
เริ่มเลยนะคะ เรื่องมันเกิดขึ้นตอนวันกิจกรรมกลุ่มสัมพันธ์ของมหาลัยค่ะ เราไปเจอผู้ชายคนนึงเจอตอนแรกนี่แบบเห้ยใช่เลยอะไรประมาณนั้น เราแอบมองเค้าบ่อยๆตอนทำกิจกรรมกลุ่ม เค้าเป็นคนที่ทำให้เรากระตือรือร้นในการมาทำกิจกรรมกลุ่มสัมพันธ์ทุกวัน เพราะเราอยากเจอเค้า หลังจากวันนั้นเราเลยเริ่มตามหาเฟสบุคเค้าค่ะ เรารู้สึกอยากรู้จักเค้ามากขึ้น แต่ตามหาเท่าไหร่ พยามยามหาแค่ไหนก็ไม่เจอ จนมีวันนึงวันใกล้จบกิจกรรมพี่กลุ่มเค้าก็เลยสร้างกลุ่มในเฟสบุคขึ้นมาทำให้เราเจอเฟสบุคเค้าค่ะ(เหมือนสวรรค์บันดาล กรี๊ดดดด) เรากะว่าเอาไว้กิจกรรมกลุ่มเสร็จแล้วค่อยแอดไป กลัวถ้าเจอกันเค้าจะรู้แต่เราก็รอไม่ไหวค่ะ รู้สึกจะแอดไปก่อนจบกิจกรรม1วัน เรากกลัวเค้ารู้เพราะเราชอบมองเค้าบ่อยมากๆแล้วเค้าก็เหมือนจะหันมามองเราด้วยเหมือนจะรู้ตัวว่าเรามอง5555 ช่วงนั้นเป็นอะไรที่มีความสุขมากค่ะ ถึงไม่ต้องคุยกันก็ถือว่ามีความสุขมากพอแล้ว พอหลังจากจบกิจกรรม เราก็เลยทักแชทเค้าไปค่ะ ทำเป็นชวนคุยเรื่องกิจกรรมเป็นไงบ้างนู่นนั่นนี่ รู้สึกมีเรื่องคุยกันตลอดเวลา บทสนทนาไหลลื่นมาก มันเป็นความสุขที่บรรยายไม่ถูกเลยค่ะ(ก็ใช่สิได้คุยกะคนที่แอบชอบนี่หว่า) จนมีวันนึงระหว่างที่เรารอเค้าตอบแชทเฟส เราไปเจอไลน์เค้าค่ะเลยอยากรู้ว่าสเตตัสเค้าเป็นยังไง ยังโสดอยู่รึเปล่าบลาๆ เราเลยแอดไปค่ะ แอดปุ๊ปพอเห็นละก็ลบเลย แต่มันดันเด้งเครื่องเค้าค่ะ เค้าเลยถามว่าแอดไลน์มาหรอ เรานี่อายมาก ไม่รู้จะแก้ตัวยังไงเลย เค้าเลยบอกเราว่าคุยกันในไลน์ก็ได้ เอาแล้วสิ นี่คือจุดเริ่มต้น เราคุยกันเยอะมากๆแลกเพลงกันฟังบ้าง แล้ววันนึงเราก็นัดเจอกันค่ะไปดูหนังแล้วก็ไปกินข้าว คือความรู้สึกมันอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้เลย ใครจะไปคิดว่าวันนึงจะได้ไปนั่งดูหนังกินข้าวกับคนที่เราแอบชอบ จากนั้นก็เจอกันบ่อยขึ้น มันเป็นช่วงเปิดเทอมพอดีเจอกันแทบทุกวันเลย มันดีมากๆจนไม่คิดว่ามันจะลงเอยด้วยการเลิกคุยกัน... เค้าชอบแซวเราตลอดว่าเราเป็นคุณหนู ซึ่งเราบอกบอกอยู่ตลอดว่าไม่ใช่เวลาเค้าเรียกเค้าคุณหนูเราก็จะงอนแล้วบอกให้เรียกใหม่ดีๆ คือหลังเลิกเรียนเวลาที่จะเจอกันถ้าวันไหนเราเอารถมาเราจะเป็นคนไปรับเค้าค่ะไปหาอะไรกินกัน ถ้าวันไหนเราไม่ได้เอารถเราก็จะไปมอไซค์กับเค้า ซึ่งเราไม่เคยเกี่ยงเลย ยังไงก็ได้คิดแค่ว่าได้ใช้เวลาด้วยกันก็พอ เค้าบ่นเราตลอดเลยว่าเราขับรถกวนตีน เวลาเลี้ยวก็ไม่ชอบดูกระจก เราเป็นคนขับรถใจร้อนค่ะ บางทีก็ขี้เกียจขับชอบนั่งมากกว่า เลยบอกเค้าว่างั้นเธอมาขับ เราใช้เวลาด้วยกันเยอะพอสมควรแรกๆอะไรก็ดีไปหมดเราคุยกันมากขึ้นไปกินข้าวทำอะไรด้วยกันมากขึ้น เวลาเค้าจะทำอะไรไปไหนเค้าจะบอกเราตลอด ไม่ว่าวันไหนที่เราหลับตอนเค้าก็จะไลน์มาบอกเราเป็นช่วงๆเลยว่าทำอะไรอยู่ แล้ววันไหนที่เราหายไปเค้านี่ทักเรามาทุกช่องทางเป็นโมเม้นที่น่ารักมากๆค่ะ มีวันนึงที่เราคอลไลน์กัน เค้าก็พูดกับเราว่า “เค้ามีอะไรจะบอก... นี่เราก็คุยกันมานานแล้วนะ เค้าจะบอกว่า.... เค้าปวดขี้ ไปขี้ก่อนนะ ” ซึ่งนางก็ไปขี้จริงๆจ้า โหหห เรานี่ก็คิดว่าจะบอกอะไรแอบเสียเซลฟ์นิดๆ55555 เราก็เลยบอกเค้าว่า ทำไมมาล้อเล่นแบบนี้ คิดจริงนะหนิ นางก็บอกกะเราว่า “ความจริงอะ เค้าอยากไอ้นี่จะตาย แต่ทนไว้ อยากจับมืออยากลูบหัวเวลาจะกลับ” เค้าเคยบอกเราว่าเคยกลัวจะดูแลเราไม่ได้ ขอเวลาเค้าอีกหน่อย ซึ่งเราก็บอกไปว่าเราไม่ได้รีบนะ เรารอได้ เค้าบอกเราอีกว่าไม่ใช่ว่าคุยหลายคนนะ มีคนเดียว มันใจได้ เมื่อเค้าพูดแบบนี้มันยิ่งทำให้เรามั่นใจในความรู้สึกเค้าเข้าไปอีก เค้าบอกจจะไม่ปล่อยให้เรารอเก้อ จากนั้นก็คุยกันต่อมาเรื่อยๆ จนมีอยู่อาทิตย์นึงเค้าปล่อยให้เรารอนาน หายไปไหนก็ไม่บอก ตื่นเช้าก็ไม่ทักเรามาเหมือนแต่ก่อน
เค้าเป็นคนที่ชอบสังสรรค์กับเพื่อนซึ่งส่วนใหญ่แล้วเค้าจะบอกเราตลอด กลับแล้วก็จะไลน์มา จนวันที่เค้าเปลี่ยนไป เรายังสะดุ้งมากลางดึก ยังหวังว่าจะเห็นข้อความของเค้าส่งมา แต่ก็ไม่มี.. อาทิตย์หลังๆมานี่เรารู้สึกอัดอั้นและหนักใจมากๆ ระหว่างที่เป็นแบบนี้เราก็ยังเจอกันอยู่ ตอนที่อยู่ด้วยกันก็ยังมีความสุขและรู้สึกดีเหมือนทุกครั้งที่เคยเจอ หนังที่เคยบอกว่าจะไปดูด้วยกันเค้าก็ไปดูกับเพื่อนก่อน วันนั้นเค้าบอกเราว่าเค้าคิดติว แล้วเค้าก็ลบรูปที่เคยลงง้อเราในอินสตราแกรมออกด้วย เรารู้ว่าเค้าเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ จนเช้าวันนึงเราเลยถามเค้าไปว่า เธอเป็นอะไร ทำไมเดี๋ยวนี้ตอบสั้นๆ จะไปไหนทำอะไรก็ไม่บอก เค้าตอบกลับเรามาว่า “เค้าว่าเค้ายังไม่พร้อมจะดูแลเธอ” “เค้ายังติดเพื่อนอยู่เลย” เรานี่ทำอะไรไม่ถูกเลยมันตื้อไปหมด เราพยายามทุ่มเททำทุกอย่างเพื่อเค้า ซึ่งพักหลังๆเราก็รู้สึกเหนื่อยเหมือนกันที่เป็นแบบนี้ เหมือนมีแต่เราที่วิ่งตามเค้าตลอด บางทีเราก็กลัวเค้าอึดอัดกลัวเค้ารำคาญ เราพยายามไม่นอยด์ พยายามเข้าใจทุกอย่าง แต่วันนี้มันก็จบลงแบบนี้ เค้าให้เหตุผลที่ว่า “เราต่างกันเกินไป” พื้นฐานครอบครัว ซึ่งเราเคยบอกไปแล้วว่ามันไม่เกี่ยวมันอยู่ที่เรามากกว่า เค้าก็บอกเรามาว่าเราเป็นคนที่สูงกว่า คงไม่รู้สึกอะไร เรานี่จุกจนพูดไม่ออก บางทีมันอาจเป็นแค่ข้ออ้างที่ทำให้เราเลิกคุยกันก็ได้ ไม่รู้จะรั้งไว้ยังไงในเมื่อใจเค้าเปลี่ยนไปแล้ว แต่เราก็พยายามยื้อเค้าไว้ เราบอกเค้าว่าไม่ไปไม่ได้หรอ สู้ไปด้วยกันหน่อยสิ ถ้ายังรู้สึกเหมือนกันอยู่ แต่เค้าก็ยังยืนยันว่าเราคงไปกันไม่ไหวหรอก เค้าบอกว่าเค้าอายที่นั่งรถเรา เค้าเป็นผู้ชายนะ ต้องมาพึ่งผู้หญิง เรารู้สึกไม่ดีที่ทำให้เค้าคิดอย่างงี้ แต่เราก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วเหมือนกัน เรายังอยากมีเค้าต่อไป แต่เค้าก็ยืนยันจะไม่ไปต่อกับเรา นี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้ว ความทรงจำมันเยอะเหลือเกินรูปที่ถ่ายไว้ ข้อความที่คุยกัน เพลงที่เคยให้ฟัง ที่ที่ไปด้วยกัน มันเยอะแยะไปหมด ไปไหนเราก็ยังนึกถึงแต่เค้าตลอดเวลา
สุดท้ายอยากจะบอกว่าขอบคุณที่ร่วมทางกันมาจนถึงวันนี้นะ ไม่คิดว่าจะได้มีช่วงเวลาดีดีแบบนี้กับเธอด้วยซ้ำ ขอบคุณที่ทำให้เวลาที่ผ่านมาของเค้ามีความหมายนะ ถ้าเธอไม่เหลือใคร เค้ายังรอเธออยู่ตรงนี้เหมือนเดิมนะ