สวัสดีครับทุกท่าน เรื่องของผมอาจจะยาวไปนิด แต่รบกวนช่วยอ่านและให้คำแนะนำผมบ้างนะครับ
เรื่องราวความวุ่นวายของชีวิตผมเริ่มต้นเมื่อพ่อของผมเสียชีวิต ตลอดชีวิตของผมหลังจากเกิดมาโดยที่ไม่รู้ว่าแม่ผมเป็นใคร ผมได้รับการเลี้ยงดูโดยปู่กับย่าและป้าของผม ช่วงวัยเรียนของผมก็ไม่เคยได้รับการเลี้ยงดูส่งเสียโดยพ่อของผมเลยแม้สักบาท เนื่องจากพ่อของผมท่านมีครอบครัวใหม่หลังจากผมเกิดและท่านก็มีลูกอีก3คน ทางบ้านย่าของผมไม่ได้ไปรบกวนอะไรพ่อเลยนอกเสียจากว่าย่าของผมท่านไม่มีเงินค่าเทอมเลยไปขอยืม เน้นนะครับว่าขอยืมจากพ่อของผมก่อน เมื่อพ่อของผมท่านเบิกเงินคืนได้ท่านก็เอาไป (พ่อผมท่านทำงานรัฐวิสาหกิจครับ). เมื่อผมโตขึ้น ผมทำงานหาเลี้ยงตัวเองมาโดยตลอด
จนเมื่อพ่อของผมท่านได้เสียชีวิต ทางน้องๆต่างแม่ก็ได้มาบอกว่าผมได้รับเงินซึ่งในตอนแรกไม่มีใครบอกเลยว่าเงินที่ได้คืออะไร หลังจากงานเผาพ่อเสร็จสิ้นน้องๆก็เรียกผมเข้าไปคุยบอกว่าพ่อมีหนี้ก่อนท่านเสียชีวิต ซึ่งผมมารู้ภายหลังว่าหนี้ทั้งหมดคือหนี้บัตรเครดิตจำนวนล้านกว่าบาท วันนั้นน้องๆบอกกับผมว่าขอให้ผมช่วยใช้หนี้ให้พ่อเท่าๆกันกับทุกคนเพราะทุกคนก็ได้เงินจำนวนเท่าๆกัน โดยเค้าบอกว่าวันรุ่งขึ้นให้ผมเข้าไปที่ทำงานของพ่อเลยเพื่อสอบถามรายละเอียด ตอนนั้นผมยังไม่ได้เอะใจอะไรเลยตอบตกลง
วันรุ่งขึ้นเมื่อเข้าไปที่ออฟฟิศ ผมจึงได้รู้ว่าเงินที่ผมได้รับนั้นคือเงินกองทุนสำรองเลี้ยงชีพและเงินฌาปนกิจสงเคราะห์ แต่มีพนักงานได้พูดถึงเงินส่วนอื่นที่น้องๆของผมได้รับโดยที่ผมไม่รู้อีกหลายส่วน ซึ่งเป็นเงินประกันจากเงินที่พ่อผมกู้ ซึ่งเงินตรงนี้รวมๆแล้วล้านกว่าบาทและยังมีเงินที่ทางที่ทำงานช่วยค่างานศพอีกต่างหากกว่าสามแสนบาท เมื่อคำนวนดูแล้วผมคิดว่าเงินส่วนต่างนอกเหนือจากที่ผมและน้องๆได้รับเท่าๆกันแล้วมันเกินพอที่จะใช้หนี้ให้พ่อ แต่ผมก็ยังไม่ขัดข้องในการใช้หนี้ จนกระทั่งน้องของผมได้พูดคำที่ไม่สมควรพูดทั้งๆที่ไม่เคยรู้ความจริงว่าเป็นยังไง ใช่ครับ จุดพีคคือเค้าพูดที่ทำงานพ่อผมวันนั้นว่าผมไม่ใช่ลูกของพ่อผม ผมเป็นแค่เด็กที่พ่อและแม่เลี้ยงของผมเก็บมาเลี้ยงจากโรงพยาบาล พี่ที่ออฟฟิศเลยพูดว่านี่ขนาดไม่ใช่ลูกยังหน้าเหมือนพ่อเลย น้องสาวผมเลยตอบพี่เค้าไปว่าพอดีโตมาด้วยกันเลยหน้าเหมือนกัน (อย่าลืมนะครับว่าผมโตมาจากบ้านย่าไม่ใช่บ้านพ่อและบ้านพ่อไม่เคยเลี้ยงดูผมเลย) และถ้าผมไม่ช่วยใช้หนี้ก็จะฟ้องร้องผมว่าผมไม่เคยเลี้ยงดูพ่อแม่
หลังจากได้ฟังแบบนั้นผมจึงพูดอะไรไม่ออก จึงขอตัวกลับบ้านและนำเรื่องนี้มาถามลุงกับป้า ซึ่งท่านก็บอกว่าพ่อท่านคือพ่อของผมแต่ไม่รู้ว่าแม่ของผมคือใคร แม้ว่าชื่อที่ใบสูติบัตรผมจะคือชื่อแม่เลี้ยงแต่เค้าไม่ใช่แม่แท้ๆของผม
หลังจากนั้นอีกสามวัน น้องชายของผมก็เข้ามาโวยวายที่บ้าน มาด่าว่าลุงกับป้าและอาว่า พวกไม่เกี่ยวอย่ามายุ่ง ชี้หน้าด่าว่าหัวหงอกหัวแก่ก็ไม่เว้น ผมจึงออกไปคุยกับน้องชายว่าเกิดอะไรขึ้น มันก็บอกว่าต้องการให้ผมใช้หนี้ผมเลยโอเค น้องเลยให้ผมไปที่บ้านพ่อและบอกให้ผมเซ็นเอกสารว่าจะให้เงินสามแสนห้าหมื่นบาทเพื่อใช้หนี้ ผมจึงบอกว่าถ้ายังไงผมขอดูก่อนว่าพ่อเป็นหนี้อะไรบ้าง ผมขอตรวจสอบก่อน พวกน้องๆจึงไม่พอใจเอะอะโวยวายด่าว่าผม หาว่าผมจะไม่ใช้หนี้บ้าง เงินก็ได้มาฟรีๆบ้าง ทั้งด่าว่าอกตัญญู เนรคุณ ลูกทรพี ทำให้ผมอยู่ที่บ้านไม่ได้เลยต้องหนีไปหลบที่ต่างจังหวัดเพราะไม่อยากให้คนที่บ้านเดือดร้อน
ช่วงนั้นผมจึงได้มีเวลาปรึกษากับทางทนายว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นแบบนี้ผมควรทำยังไง ท่านจึงให้คำแนะนำมาว่าให้ผมอยู่เฉยๆ เค้าอยากฟ้องอยากทำอะไรให้เค้าทำไป เพราะเงินที่ผมได้รับนั้นมันไม่ใช่มรดก และผมไม่เคยไปยุ่งเกี่ยวกับมรดกของพ่อเลย ทำให้ผมไม่ต้องรับใช้หนี้ใดๆ ส่วนหนี้บัตรเครดิตต่างๆนั้นย่อมตกอยู่กับคู่สมรสของผู้ตายซึ่งก็คือแม่เลี้ยงผมนั่นเอง ตอนนี้ผมจึงไปลงบันทึกประจำวันไว้เพื่อป้องกันตัวเองและความปลอดภัยของคนในครอบครัว เพราะตัวน้องชายได้เข้ามาขู่ทำร้ายคนที่บ้าน ซึ่งการพูดคุยทุกอย่างผมบันทึกหลักฐานไว้ทั้งหมดโดยที่น้องไม่รู้
ตอนนี้น้องๆของผมจึงได้บอกผมมาว่าให้ผมรอรับหมายศาลเรื่องการใช้หนี้ของพ่อ ผมไม่เข้าใจจริงๆว่า พวกเค้าบอกว่ารักพ่อมาก ไม่อยากให้พ่อตาย เงินที่ได้เพราะพ่อตายเค้าไม่อยากได้ แต่เค้าทำเอกสารเพื่อรับเงินของพ่อตั้งแต่ยังไม่เผา ได้เงินคนละเกือบสองล้าน ทำไมเค้าไม่ใช้หนี้ให้พ่อ เค้าจะหวงเงินที่เค้าได้ทำไม ทั้งๆที่ผมได้ไม่ถึงล้านมรดกผมก็ไม่เคยไปยุ่งไปเอาสักบาท ถ้าเค้าพูดกับผมดีๆแต่แรก ไม่ด่าทอผม ไม่เอาผมไปพูดว่าร้ายในที่สาธารณะ ผมก็เต็มใจจะช่วยใช้หนี้ แม้ว่าหนี้ที่เกิดจะเป็นหนี้บัตรเครดิตที่เค้าใช้จ่ายกันในครอบครัวของเค้าเองก็ตาม แต่สิ่งที่เค้าทำ ทำให้ผมเลือกที่จะปฏิเสธที่จะช่วยเหลือการใช้หนี้ใดๆทั้งสิ้น
ปล. รบกวนถามผู้รู้ครับ ว่าถ้าผมไม่ใช้หนี้ผมไม่โดนฟ้องแน่นอนเหมือที่ทนายได้บอกใช่หรือไม่ครับ
ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะครับ
เมื่อเขาหาว่าผมไม่ใช่ลูก..แต่ต้องการให้ผมรับใช้หนี้!!
เรื่องราวความวุ่นวายของชีวิตผมเริ่มต้นเมื่อพ่อของผมเสียชีวิต ตลอดชีวิตของผมหลังจากเกิดมาโดยที่ไม่รู้ว่าแม่ผมเป็นใคร ผมได้รับการเลี้ยงดูโดยปู่กับย่าและป้าของผม ช่วงวัยเรียนของผมก็ไม่เคยได้รับการเลี้ยงดูส่งเสียโดยพ่อของผมเลยแม้สักบาท เนื่องจากพ่อของผมท่านมีครอบครัวใหม่หลังจากผมเกิดและท่านก็มีลูกอีก3คน ทางบ้านย่าของผมไม่ได้ไปรบกวนอะไรพ่อเลยนอกเสียจากว่าย่าของผมท่านไม่มีเงินค่าเทอมเลยไปขอยืม เน้นนะครับว่าขอยืมจากพ่อของผมก่อน เมื่อพ่อของผมท่านเบิกเงินคืนได้ท่านก็เอาไป (พ่อผมท่านทำงานรัฐวิสาหกิจครับ). เมื่อผมโตขึ้น ผมทำงานหาเลี้ยงตัวเองมาโดยตลอด
จนเมื่อพ่อของผมท่านได้เสียชีวิต ทางน้องๆต่างแม่ก็ได้มาบอกว่าผมได้รับเงินซึ่งในตอนแรกไม่มีใครบอกเลยว่าเงินที่ได้คืออะไร หลังจากงานเผาพ่อเสร็จสิ้นน้องๆก็เรียกผมเข้าไปคุยบอกว่าพ่อมีหนี้ก่อนท่านเสียชีวิต ซึ่งผมมารู้ภายหลังว่าหนี้ทั้งหมดคือหนี้บัตรเครดิตจำนวนล้านกว่าบาท วันนั้นน้องๆบอกกับผมว่าขอให้ผมช่วยใช้หนี้ให้พ่อเท่าๆกันกับทุกคนเพราะทุกคนก็ได้เงินจำนวนเท่าๆกัน โดยเค้าบอกว่าวันรุ่งขึ้นให้ผมเข้าไปที่ทำงานของพ่อเลยเพื่อสอบถามรายละเอียด ตอนนั้นผมยังไม่ได้เอะใจอะไรเลยตอบตกลง
วันรุ่งขึ้นเมื่อเข้าไปที่ออฟฟิศ ผมจึงได้รู้ว่าเงินที่ผมได้รับนั้นคือเงินกองทุนสำรองเลี้ยงชีพและเงินฌาปนกิจสงเคราะห์ แต่มีพนักงานได้พูดถึงเงินส่วนอื่นที่น้องๆของผมได้รับโดยที่ผมไม่รู้อีกหลายส่วน ซึ่งเป็นเงินประกันจากเงินที่พ่อผมกู้ ซึ่งเงินตรงนี้รวมๆแล้วล้านกว่าบาทและยังมีเงินที่ทางที่ทำงานช่วยค่างานศพอีกต่างหากกว่าสามแสนบาท เมื่อคำนวนดูแล้วผมคิดว่าเงินส่วนต่างนอกเหนือจากที่ผมและน้องๆได้รับเท่าๆกันแล้วมันเกินพอที่จะใช้หนี้ให้พ่อ แต่ผมก็ยังไม่ขัดข้องในการใช้หนี้ จนกระทั่งน้องของผมได้พูดคำที่ไม่สมควรพูดทั้งๆที่ไม่เคยรู้ความจริงว่าเป็นยังไง ใช่ครับ จุดพีคคือเค้าพูดที่ทำงานพ่อผมวันนั้นว่าผมไม่ใช่ลูกของพ่อผม ผมเป็นแค่เด็กที่พ่อและแม่เลี้ยงของผมเก็บมาเลี้ยงจากโรงพยาบาล พี่ที่ออฟฟิศเลยพูดว่านี่ขนาดไม่ใช่ลูกยังหน้าเหมือนพ่อเลย น้องสาวผมเลยตอบพี่เค้าไปว่าพอดีโตมาด้วยกันเลยหน้าเหมือนกัน (อย่าลืมนะครับว่าผมโตมาจากบ้านย่าไม่ใช่บ้านพ่อและบ้านพ่อไม่เคยเลี้ยงดูผมเลย) และถ้าผมไม่ช่วยใช้หนี้ก็จะฟ้องร้องผมว่าผมไม่เคยเลี้ยงดูพ่อแม่
หลังจากได้ฟังแบบนั้นผมจึงพูดอะไรไม่ออก จึงขอตัวกลับบ้านและนำเรื่องนี้มาถามลุงกับป้า ซึ่งท่านก็บอกว่าพ่อท่านคือพ่อของผมแต่ไม่รู้ว่าแม่ของผมคือใคร แม้ว่าชื่อที่ใบสูติบัตรผมจะคือชื่อแม่เลี้ยงแต่เค้าไม่ใช่แม่แท้ๆของผม
หลังจากนั้นอีกสามวัน น้องชายของผมก็เข้ามาโวยวายที่บ้าน มาด่าว่าลุงกับป้าและอาว่า พวกไม่เกี่ยวอย่ามายุ่ง ชี้หน้าด่าว่าหัวหงอกหัวแก่ก็ไม่เว้น ผมจึงออกไปคุยกับน้องชายว่าเกิดอะไรขึ้น มันก็บอกว่าต้องการให้ผมใช้หนี้ผมเลยโอเค น้องเลยให้ผมไปที่บ้านพ่อและบอกให้ผมเซ็นเอกสารว่าจะให้เงินสามแสนห้าหมื่นบาทเพื่อใช้หนี้ ผมจึงบอกว่าถ้ายังไงผมขอดูก่อนว่าพ่อเป็นหนี้อะไรบ้าง ผมขอตรวจสอบก่อน พวกน้องๆจึงไม่พอใจเอะอะโวยวายด่าว่าผม หาว่าผมจะไม่ใช้หนี้บ้าง เงินก็ได้มาฟรีๆบ้าง ทั้งด่าว่าอกตัญญู เนรคุณ ลูกทรพี ทำให้ผมอยู่ที่บ้านไม่ได้เลยต้องหนีไปหลบที่ต่างจังหวัดเพราะไม่อยากให้คนที่บ้านเดือดร้อน
ช่วงนั้นผมจึงได้มีเวลาปรึกษากับทางทนายว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นแบบนี้ผมควรทำยังไง ท่านจึงให้คำแนะนำมาว่าให้ผมอยู่เฉยๆ เค้าอยากฟ้องอยากทำอะไรให้เค้าทำไป เพราะเงินที่ผมได้รับนั้นมันไม่ใช่มรดก และผมไม่เคยไปยุ่งเกี่ยวกับมรดกของพ่อเลย ทำให้ผมไม่ต้องรับใช้หนี้ใดๆ ส่วนหนี้บัตรเครดิตต่างๆนั้นย่อมตกอยู่กับคู่สมรสของผู้ตายซึ่งก็คือแม่เลี้ยงผมนั่นเอง ตอนนี้ผมจึงไปลงบันทึกประจำวันไว้เพื่อป้องกันตัวเองและความปลอดภัยของคนในครอบครัว เพราะตัวน้องชายได้เข้ามาขู่ทำร้ายคนที่บ้าน ซึ่งการพูดคุยทุกอย่างผมบันทึกหลักฐานไว้ทั้งหมดโดยที่น้องไม่รู้
ตอนนี้น้องๆของผมจึงได้บอกผมมาว่าให้ผมรอรับหมายศาลเรื่องการใช้หนี้ของพ่อ ผมไม่เข้าใจจริงๆว่า พวกเค้าบอกว่ารักพ่อมาก ไม่อยากให้พ่อตาย เงินที่ได้เพราะพ่อตายเค้าไม่อยากได้ แต่เค้าทำเอกสารเพื่อรับเงินของพ่อตั้งแต่ยังไม่เผา ได้เงินคนละเกือบสองล้าน ทำไมเค้าไม่ใช้หนี้ให้พ่อ เค้าจะหวงเงินที่เค้าได้ทำไม ทั้งๆที่ผมได้ไม่ถึงล้านมรดกผมก็ไม่เคยไปยุ่งไปเอาสักบาท ถ้าเค้าพูดกับผมดีๆแต่แรก ไม่ด่าทอผม ไม่เอาผมไปพูดว่าร้ายในที่สาธารณะ ผมก็เต็มใจจะช่วยใช้หนี้ แม้ว่าหนี้ที่เกิดจะเป็นหนี้บัตรเครดิตที่เค้าใช้จ่ายกันในครอบครัวของเค้าเองก็ตาม แต่สิ่งที่เค้าทำ ทำให้ผมเลือกที่จะปฏิเสธที่จะช่วยเหลือการใช้หนี้ใดๆทั้งสิ้น
ปล. รบกวนถามผู้รู้ครับ ว่าถ้าผมไม่ใช้หนี้ผมไม่โดนฟ้องแน่นอนเหมือที่ทนายได้บอกใช่หรือไม่ครับ
ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะครับ