สวัสดีครับ ผมคบกับแฟนมาได้ 2 ปี ตอนนี้เธอเรียนมหาลัย ส่วนผมนั้นเป็นรุ่นพี่เธอ 1 ปี ผมรับราชการ....ครับ ตอนที่ก่อนมหาลัยจะเปิดเธอเด็กที่น่ารักมากครับพูดง่าย ว่านอนสอนง่าย เวลาทะเลากัน เราจะลงเอยด้วยหัวเราะเสมอ ระยะเวลา 2 ปีที่ผ่านมา ผมมีความสุขครับ เราไปเที่ยวที่ต่าง ในประเทศมีความสุขดีครับ ไปบ่อย ไปกินข้าวด้วยกัน เล่นด้วยกันทุกวัน คือ เราห่างกันเฉพาะตอนนอนก็ว่าได้ เธอมาเล่นบ้านผม ประจำพ่อแม่ผมรักเธอมาก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้รักมากจนซัก กกน. ให้ ก่อนขึ้นมาลัย ผมเป็นคนพาเธอมาตั้งแต่ สอบ สัมภาษณ์ รายงานตัว เธอขอร้องให้ผมมาอยู๋เป็นเพื่อนเธอ 2 เดือน เพราะเธอไม่รู้จักเมืองนี้ ซึ่งผมก็เป็นเด็กที่เมืองนั้นตั้งแต่เล็ก (เมืองใหญ่ๆที่มีอนุสาวรีย์หญิงกล้าอยู่หน้าประตูเมือง) ซึ่งเธอขอร้องไว้ ผมจึงมีกำหนดการมาอยู่กับเธอ 2 เดือน วันที่ผมมาวันแรก แบกเป้พร้อมกับค่าโดยสารครึ่งราคา มาถึงเธอมารออยู่ บขส. ก่อนผมถึงตั้ง 1 ชั่วโมง เธอไปเรียนที่มหาลัย เธอกลับมาห้องเธอมักมีเรื่องมาเล่าให้ผมเสมอ คุยกันปกติรักกันดี พอผมกลับบ้านพร้อมเธอ วันที่11 สิงหาคม เธอมีกำหนดกลับไปเรียนวันที่13 สิงหาคม ตอนแรกผมไม่ได้เอะใจอะไร ผมเคยชวนเธอไปทำบุญที่เมืองพญาแล วันที่14-15 เธอบอกเธอรับปากว่าจะไป แต่เอาจริงเธอไม่ไป ทั้งที่เธอรับปาก ผมไม่ด้คิดอะไรมากมาย ผมจึงเดินทางด้วยรถยนต์เพื่อไปหาเธอ วันที่16 สิงหาคม ผมถึงเมืองหญิงกล้า เวลา 1700 ผมจอดรถอยู่หน้าหอของเรา ตั้งแต่1700-2300 เราจอดรออยู่หน้าหอ 6 ชั่วโมง เราก็ไม่รู้ว่าเธอไปไหน โทรหาก็ไม่รับเป็น 100สาย เธอกลับมาให้เหตุผลว่า เธอไปออกกำลังกาย ผมจึงไม่ได้คิดมาก (เพราะเธอไม่เคยนอกใจผมตลอด2ปี) หลังจากนั้นเธอเริ่มไม่แคร์ผม ไม่มองหน้าผมเอาแต่เล่นโทรศัพท์ ผมจะเริ่มจับโทรศัพท์ไม่ได้แล้ว เธอจะหวงมาก (ทั้งที่แต่ก่อนจับไปเถอะ) อาบน้ำก็เอาเข้าไปด้วย ด้วยที่ความรู้สึกว่าทำไมไม่เคยเป็นแบบนี้ เราไปเดินตลาดนัดชื่อดังริม ถ.มิตรภาพ ผมก็ทำเป็นำม่รู้ เธอแอบแชทกับชายหนุ่ม คนนึง ผมกลับมาถึงห้อง ผมเลยถามความจริงตอนแรกเธอไม่ยอมรับสารภาพ ผมจึงแย่งโทรศัพท์เธอมาอย่างเร็วและแรง และวิ่งไปในห้องน้ำและล็อคประตู ความจริงทุกอย่างปรากฏ ว่าเธอกำลังคบกับชายอีกคนได้ 6 วันแล้ว เธอสารภาพรักเขาไป วินาทีนั้น ผมล้มทั้งยืน ขาอ่อนทำอะไรไม่ถูก ผมจึงออกมาด้วยความที่เธอไม่เคยเป็นนิสัยแบบนี้ บวกอารมณ์ชั่ววูบผมจึงผลักเธอลงไปบนเตียง แล้วผมก็ให้ต่อสายไปหาไอ้นั้น แต่เธอกลับวิ่งร้องไห้ไปในห้องน้ำแล้วโทรหาไอ้นั้น ผมได้เบอร์ไอ้คนนั้นมา ผมจึงโทรหามันแล้วไปหามันตามจุดนัดพบที่นัดกันไว้ ผมบอกว่า"ถ้านายเป็นลูกผู้ชายนายลงมาคุยกับเราสินายกล้าทำแบบนี้นายต้องกล้ายอมรับ" มันก็ลงมาตามคำเสนอของผม (ผมเป็นคนอารมณ์ร้อน+ผมไม่ยอมคนด้วย) แต่ผมไม่ทำอะไรมันนะ ผมคุยเปิดอกกับมันเลย มันก็สารภาพทุกอย่าง ผมจึงเรียกทั้งสองมา เธอก็ขอโทษผม มันก็ขอโทษผม ผมเลยบอกกับเธอว่าผมให้โอกาสเธอน่ะ เพราะผมรัก คนหบวงผิดยังพอแก้ไขได้ (แต่ความรู้สึกที่ผมเสียใจ + ความไว้ใจมันก็หายไป เป็นธรรมดา) เธอสัญญากับผมว่าเธอจะไม่ทำอีก เธอขอโทษ เธอบอกว่า "ต่อไปจะไม่มีใคร ที่มาทำให้ความรักเราพังทลายอีก" (คำพูดที่ผมไม่เคยลืม) จากนั้นเธอดีขึ้นมา ดีจนผมไว้ใจเธออีกครั้ง ย้ายหอมาอีกหอในช่วงต้นเดือน กันยายน เธอเคยเล่าให้ผมฟังว่า มีคนคณะเดียวกัน แอบชอบเธออยู่ ผมก็ยังไม่คิดอ่ะไร อยู่มาวันนึง ไอ้นั้นมันทักเข้ามาเฟสเธอ ผมก็ทำเป็นแกล้งหลับ เพื่อดูเธอเล่น ผมยังไม่ทันพูดอะไร วันนึงมันโทรมา แต่ดั้นมาติดเบอี์ผม ผมเลยถามไปว่า "เอ็งเป็นใคร" มันตอบ ก็โทรมาจีบ บี แล้วอ่ะเป็นใคร ผมเลยตอบ "กูอ่ะผัว" มันบอกไหนว่า แล้ววางสายไป วันนั้นกำลังครุกลุ่น เธอบอกเธอจะไปนอนหอเพื่อน เธอบอกเธอจะมาเก็บเสื้อผ้า ชุดนุกศึกษา ไปนอนหอเพื่อน ผมจึงถามเธอ "ว่าเธอไปแจกเบอร์ใครไว้ "เธอตอบ "ไม่มีไม่ด้แจก อย่าหาเรื่องสิ" มันยาวและ เอาเข้าเรื่องเลยครับ ผ่านมา 5 วันที่เราเลิกกัน ผมไปธุระที่ กทม. วันที่12 เธอบอกเธอจะไปด้วย เธอก็ไปกับผม ปกติ แล้วเสร็จธุระผมก็ส่งเธอ แล้วผมก็ไปทำงานของผม พออาทิตย์ต่อมาเธอมาหาผม เราก็ไปกินข้าว ไปทำอะไรต่างๆที่เคยทำกัน จับมือกัน จับแก้ม จับหัว เหมือนเดิม เราบอกรักกันเหมือนกันเกมือนเดิม แล้ววันเธอกลับผมก็ไปส่ง ผมก็บอกเธอว่า บี เลิกคุยกับไอ้นั้นเถอะ เธอก็รับปาก ต่อมา ผมกับเธอก็คุยแชทกัน แต่น้อยลง เพราะเธอไม่ค่อยตอบ (เธอจะลบแชทผม ทุกอย่างเสมอเมทื่อสนทนาเสร็จ) บางทีเธอก็โทรมาบ้าง แต่คุยกันไม่นาน วิดีโอคอลมา แต่ก็ตอนไม่อยู่กับเพื่อน แต่ถ้าเธออยู่กับเพื่อนแล้ว ไมต้องสืบเลยครับ เธอแถบจะไม่รับสายผมหรือจับโทรศัพท์ เลย (ลืมบอก!!พ่อแม่เรา2ครอบครัวรับรู้แล้วว่าเราคบกันแบบไหน) ตอนนี้ผมถามเธอว่า" บีเรากลับมาคบกันได้ไหม เค้าให้สัจจะปฏิญาณว่าจะไม่ทำตัวเหมือนเดิม จะไม่ระแวง อีกแล้ว) เธอตอบว่า "เค้าอยู่แบบนี้สบายใจดีแล้ว" ผมได้แค่รอ...ให้รักคืนกลับมาครับ ณ ตอนนี้ผมพยายามไม่พูดคำว่า "รัก" แล้ว ผมเสียใจมาก................... เธอบอกว่า จะรอไหวไหมล่ะตั้ง4ปี ผมก็พูดเรื่องอื่นขึ้นมา แล้วผมถามว่า "เรารักกันมาก เราจะอยู่แบบไม่เป็นเจ้าของกันงั้นหรือ" ผมรอ ผมจะโง่ไหมเอ่ย?? ผมกลัวเธอไปเรื่อยๆ
รักจงรอ??