สวัสดีครับทุกๆคน ถ้าใครอยากรับฟังผมก็รบกวนอ่านให้จบเลยนะครับ ผมเองก็อยู่กับเว็บนี้มาหลายปีแล้ว เขียนกระทู้มามากมาย
แต่กระทู้นี้ผมอยากจะมาระบายสิ่งที่ผมอยากจะพูดออกมาตั้งนานแล้วครับ แต่พอผมพูดออกไปก็ไม่ค่อยจะมีใครรับฟังผมเลย ทุกวันนี้ผมรู้สึกแย่มากๆครับ อาการคงไม่ต้องพิมม์หรอกครับ ลองไปหาอาการโรคซึมเศร้าใน Google ผมมีอาการดังกล่าวเกิน 90% เลยครับ วันๆผมก็เอาแต่คิดนู่นนี่นั่น แล้วก็เครียด รู้สึกว่ามันควบคุมไม่ค่อยจะได้ด้วยครับ สังคมก็เริ่มจะลดระดับผมลงไปเรื่อยๆ ทั้งๆที่ผมก็พยายามจะทำให้มันปกติที่สุด ธรรมดาที่สุด แต่มันก็ทำไม่ได้อะครับ ประสิทธิภาพทางความคิดและอารมณ์ของผมมันลดทอนลงเรื่อยๆ ผมพยายามแล้วแต่มันก็ลดลงไปเรื่อยๆ อาการเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ จากเดิมก็แค่คิดมาก อะไรไปเรื่อย จะกระทั้งตอนนี้ก็เริ่มมีเรื่องความตายเข้ามาในหัวผมแล้วละครับ มันเข้ามาในหัวผมตลอดเวลาที่ผมจิตตก คิดมาก แม้กระทั้งตอนนี้มันก็ยังวนเวียนในหัวผมไม่ไปไหนเลย รู้สึกประมาณว่าอยากจะหายไปซะให้สิ้นเรื่องสิ้นราว จะได้หยุดชีวิตที่

โคตรจะไม่มีอะไรดีสักอย่าง.....
ผมว่าผมไม่ได้คิดไปเองหรอกครับ ผมเองก็มีอาการแบบนี้มาหลายปีแล้วครับ ประมาณ3ปีได้แล้วมั้ง เคยคิดเหมือนกันนะว่าตัวเองเป็นหรือเปล่า ไปปรึกษาครอบครัวแล้ว ว่าอยากไปพบจิตแพทย์ ให้อาการของผมมันค่อยๆลดลงไป แต่พวกเขาก็บอกว่าผมคิดไปเอง เปลี่ยนความคิดตัวเองให้ได้ก่อน แต่จะบอกเลยนะ ให้ผมเลิกคิดฟุ้งซ่านยังทำไม่ได้เลย แล้วจะมาให้ปรับทัศนคติตัวเองเนี่ยนะ จะต้องรอให้ผมดำเนินการกับชีวิตเหลวๆของตัวเองหรือไง ถึงจะรู้ว่าผมนั้นไม่ไหวจริงๆแล้ว????
ผมเครียดทุกอย่างที่คนอื่นเขาไม่เครียดกัน ผมรู้สึกแย่ที่ต้องมามีสภาพจิตใจรวมทั้งร่างกายที่แย่ลงเรื่อยๆ คอยดูตัวเองที่เคยเฮฮา ลั้ลลาสนุกสนาน พูดได้ทั้งวัน กลับกลายเป็นคนที่ปลีกตัวออกมานั่งคนเดียว อยู่กับเพื่อนก็เงียบๆ พูดทีก็เงียบ ตอนกลางคืนก็ฟุ้งซ่านต้องมาตั้งกระทู้เหงาๆแทบจะติดกัน ร่างกายผมก็แย่ลงทุกๆวัน เครียดอะไร พอจะระบายก็ไม่ฟังผมบ้าง ตัวผมเองก็เรียบเรียงประโยคคำพูดไม่ถูก เพราะผลกระทบจากโรคซึมเศร้าที่ผมเป็นอยู่ ถ้าผมบอกเพื่อนหรือคนรอบข้างก็จะมองผมนั้นไร้สาระคิดไปเอง คนรอบตัวผมรวมทั้งครอบครัว อาจจะไม่รู้จริงๆ เพราะผมมักจะเก็บอาการกับความรู้สึกเอาไว้คนเดียวเพราะถ้าบอกไปก็อย่าที่ผมบอกไปตั้งแต่แรก
http://pantip.com/topic/32471856 กระทู้นี้ผมมีอาการทั้งหมด 20 ข้อจากทั้งหมด 21 ข้อครับ แค่นี้มันก็ทำให้รู้แล้วว่าผมแย่จริงๆ นี่ก็พึ่งเข้ามหาลัยปี1ด้วยครับ ผมเสียใจครับ..........
ปล. ข้อความที่ผมพิมม์มานั้นผมพิมม์มาจากความรู้สึกผมเลยครับ มันอาจจะวกไปวนมา หรือบางประโยคนั้นจะดูสิ้นคิดไป แต่ก็ช่วยเข้าใจและขอโทษด้วยระครับ ผมพยายามจะสื่อออกมาให้ดีที่สุดครับ ผ่านตัวหนังสือ ที่ผมคิดว่าน่าจะออกมาได้ดีกว่าคำพูด
เมื่อผมนั้นรู้ว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า...... รู้สึกเหมือนตายทั้งเป็นเลยครับ
แต่กระทู้นี้ผมอยากจะมาระบายสิ่งที่ผมอยากจะพูดออกมาตั้งนานแล้วครับ แต่พอผมพูดออกไปก็ไม่ค่อยจะมีใครรับฟังผมเลย ทุกวันนี้ผมรู้สึกแย่มากๆครับ อาการคงไม่ต้องพิมม์หรอกครับ ลองไปหาอาการโรคซึมเศร้าใน Google ผมมีอาการดังกล่าวเกิน 90% เลยครับ วันๆผมก็เอาแต่คิดนู่นนี่นั่น แล้วก็เครียด รู้สึกว่ามันควบคุมไม่ค่อยจะได้ด้วยครับ สังคมก็เริ่มจะลดระดับผมลงไปเรื่อยๆ ทั้งๆที่ผมก็พยายามจะทำให้มันปกติที่สุด ธรรมดาที่สุด แต่มันก็ทำไม่ได้อะครับ ประสิทธิภาพทางความคิดและอารมณ์ของผมมันลดทอนลงเรื่อยๆ ผมพยายามแล้วแต่มันก็ลดลงไปเรื่อยๆ อาการเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ จากเดิมก็แค่คิดมาก อะไรไปเรื่อย จะกระทั้งตอนนี้ก็เริ่มมีเรื่องความตายเข้ามาในหัวผมแล้วละครับ มันเข้ามาในหัวผมตลอดเวลาที่ผมจิตตก คิดมาก แม้กระทั้งตอนนี้มันก็ยังวนเวียนในหัวผมไม่ไปไหนเลย รู้สึกประมาณว่าอยากจะหายไปซะให้สิ้นเรื่องสิ้นราว จะได้หยุดชีวิตที่
ผมว่าผมไม่ได้คิดไปเองหรอกครับ ผมเองก็มีอาการแบบนี้มาหลายปีแล้วครับ ประมาณ3ปีได้แล้วมั้ง เคยคิดเหมือนกันนะว่าตัวเองเป็นหรือเปล่า ไปปรึกษาครอบครัวแล้ว ว่าอยากไปพบจิตแพทย์ ให้อาการของผมมันค่อยๆลดลงไป แต่พวกเขาก็บอกว่าผมคิดไปเอง เปลี่ยนความคิดตัวเองให้ได้ก่อน แต่จะบอกเลยนะ ให้ผมเลิกคิดฟุ้งซ่านยังทำไม่ได้เลย แล้วจะมาให้ปรับทัศนคติตัวเองเนี่ยนะ จะต้องรอให้ผมดำเนินการกับชีวิตเหลวๆของตัวเองหรือไง ถึงจะรู้ว่าผมนั้นไม่ไหวจริงๆแล้ว????
ผมเครียดทุกอย่างที่คนอื่นเขาไม่เครียดกัน ผมรู้สึกแย่ที่ต้องมามีสภาพจิตใจรวมทั้งร่างกายที่แย่ลงเรื่อยๆ คอยดูตัวเองที่เคยเฮฮา ลั้ลลาสนุกสนาน พูดได้ทั้งวัน กลับกลายเป็นคนที่ปลีกตัวออกมานั่งคนเดียว อยู่กับเพื่อนก็เงียบๆ พูดทีก็เงียบ ตอนกลางคืนก็ฟุ้งซ่านต้องมาตั้งกระทู้เหงาๆแทบจะติดกัน ร่างกายผมก็แย่ลงทุกๆวัน เครียดอะไร พอจะระบายก็ไม่ฟังผมบ้าง ตัวผมเองก็เรียบเรียงประโยคคำพูดไม่ถูก เพราะผลกระทบจากโรคซึมเศร้าที่ผมเป็นอยู่ ถ้าผมบอกเพื่อนหรือคนรอบข้างก็จะมองผมนั้นไร้สาระคิดไปเอง คนรอบตัวผมรวมทั้งครอบครัว อาจจะไม่รู้จริงๆ เพราะผมมักจะเก็บอาการกับความรู้สึกเอาไว้คนเดียวเพราะถ้าบอกไปก็อย่าที่ผมบอกไปตั้งแต่แรก http://pantip.com/topic/32471856 กระทู้นี้ผมมีอาการทั้งหมด 20 ข้อจากทั้งหมด 21 ข้อครับ แค่นี้มันก็ทำให้รู้แล้วว่าผมแย่จริงๆ นี่ก็พึ่งเข้ามหาลัยปี1ด้วยครับ ผมเสียใจครับ..........
ปล. ข้อความที่ผมพิมม์มานั้นผมพิมม์มาจากความรู้สึกผมเลยครับ มันอาจจะวกไปวนมา หรือบางประโยคนั้นจะดูสิ้นคิดไป แต่ก็ช่วยเข้าใจและขอโทษด้วยระครับ ผมพยายามจะสื่อออกมาให้ดีที่สุดครับ ผ่านตัวหนังสือ ที่ผมคิดว่าน่าจะออกมาได้ดีกว่าคำพูด