ผู้หญิงแบบนี้ยังมีอยู่ไหม.....
คือที่ตั้ง กท. นี้ขึ้นมาเพราะว่าอยากรู้ว่าผู้หญิงในกลุ่มประชากรกว่าครึ่งประเทศจะยังมีผู้หญิงแบบนี้บ้างไหม...

แบบว่า เป็นตัวของตัวเองให้มาก เวลามีเรื่องทุกข์ใจอะไรสามารถบอกได้ คุยกันได้ทุกเรื่อง คอยเป็นที่ปรึกษาเวลาที่เราไม่รู้จะพึ่งใคร อยู่ด้วยแล้วทำให้ยิ้มได้ตลอดเวลาไม่ว่าจะไม่สบายใจก็ตามไม่กลัวอ้วนไม่ห่วงสวย เปิดเผยได้ทุกเรื่อง เข้าใจเราทุกอย่าง เชื่อใจและไว้ใจกันในทุกๆเรื่อง ขี้อ้อน และที่สำคัญ ไม่ต้องหน้าตาดีอะไรขอแค่ อยู่ด้วยกันแล้วเข้าใจกันแค่นั้นก็พอ

ผมก็ไม่ได้หน้าตาดีอะไร อาจจะค่อนไปทางแย่ด้วยซ้ำ

แต่ก็นะ บางครั้งผู้หญิงก็มีเป็นบางส่วนที่อาจจะชอบในแบบที่เราเป็นอยู่ และที่สำคัญบางครั้งผู้หญิงหน้าตากลางๆ สามารถเข้าใจเราได้ดีกว่าผู้หญิงที่หน้าตาดีก็เป็นได้ผมคิดว่าผู้หญิงส่วนมากที่รู้จักการเห็นคุณค่าในตัวของตัวเองอยู่ในชั้นกลางถึงแม้เค้าอาจจะไม่ได้หน้าตาดีอะไรแต่เห็นค่าในตัวของตัวเอง นั่นถึงจะเป็นผู้หญิงชั้นกลาง (ในความคิดผมนะ) และผมให้ผู้หญิงที่ไม่รู้ค่าของตัวเองอยู่ในชั้นล่างสุด เพราะบางครั้งคนเราก็ควรมีศักดิ์ศรีบ้าง ไม่ใช่ว่าต้องคอยเอาอกเอาใจใครต่อใครตลอด ยอมทำทุกอย่าง โดยไม่เห็นค่าของตัวเอง มันก็เท่ากับว่าคุณทิ้งศักดิ์ศรีแล้วเดินตามรอยเท้าผู้อื่นเท่านั้นเอง ผมก็แอบคิดนะว่าผู้หญิงชั้นกลางบางทีอาจจะน่าค้นหามากกว่าผู้หญิงสวยๆซะอีก บางทีเค้าอาจจะมีบางมุมที่คนส่วนมากเข้าหาไม่ถึง และเป็นจุดเด่นให้น่าค้นหาที่สุด

ผู้หญิงแบบนี้ยังมีอยู่ไหม.....
คือที่ตั้ง กท. นี้ขึ้นมาเพราะว่าอยากรู้ว่าผู้หญิงในกลุ่มประชากรกว่าครึ่งประเทศจะยังมีผู้หญิงแบบนี้บ้างไหม...
แบบว่า เป็นตัวของตัวเองให้มาก เวลามีเรื่องทุกข์ใจอะไรสามารถบอกได้ คุยกันได้ทุกเรื่อง คอยเป็นที่ปรึกษาเวลาที่เราไม่รู้จะพึ่งใคร อยู่ด้วยแล้วทำให้ยิ้มได้ตลอดเวลาไม่ว่าจะไม่สบายใจก็ตามไม่กลัวอ้วนไม่ห่วงสวย เปิดเผยได้ทุกเรื่อง เข้าใจเราทุกอย่าง เชื่อใจและไว้ใจกันในทุกๆเรื่อง ขี้อ้อน และที่สำคัญ ไม่ต้องหน้าตาดีอะไรขอแค่ อยู่ด้วยกันแล้วเข้าใจกันแค่นั้นก็พอ
ผมก็ไม่ได้หน้าตาดีอะไร อาจจะค่อนไปทางแย่ด้วยซ้ำ