..ตอนผมเรียนศิลป์ ปวช. สาขาศิลปกรรม ที่วิทยาลัยอาชีวศึกษา จ.ปัตตานี ประมาณปี พ.ศ. 2547
ผมต้องขับรถมอ'ไซค์ จากบ้านที่อยู่นอกตัวเมือง ไป - กลับ ผมชอบสวมหมวกกันน็อคที่มีกระจกดำๆปิดหน้า พร้อมด้วยไม้กระดานรองเขียน(แผ่นใหญ่ๆที่จะเห็นเด็กศิลป์หิ้วบ่อยๆ ใช้สำหรับประกอบการวาดภาพ) ด้วยท่ามือขวาขับรถ มือซ้ายเหน็บไม้กระดานไว้ที่รักแร้แล้วใช้มือประคอง ในทุกๆวัน...
แล้ววันหนึ่ง...ผมขับรถด้วยท่าประจำ(พร้อมไม้กระดานรองเขียน) ผ่านหมู่บ้านซึ่งเป็นชุมชนแออัดแห่งหนึ่ง(ซึ่งประชากรส่วนใหญ่น่าจะเป็นคนงานจากต่างชาติ) อย่างช้าๆ แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ก็เกิดขึ้น เมื่อแมลงตัวหนึ่ง ในวินาทีนั้นไม่ทราบว่าเป็นแมลงอะไร บินผ่านกระจกหมวกกันน็อคของผมเข้ามา แล้วเกาะตรงรูจมูกผมพอดี ทีนี้หละ มือขวาก็ขับรถ มือซ้ายก็ถือไม้กระดานจึงใช้มือปัดมันไม่ได้ ผมพยายามหายใจออก แรงๆ อยู่หลายครั้ง แต่แมลงตัวนั้นก็ไม่ยอมหลุดและมันพยายามคลานเข้าไปในรูจมูกเรื่อยๆ ผมชะลอรถช้าลง จึงได้รับสัมผัสอีกอย่าง นั่นคือ "กลิ่น !" อื้อหือ... ผมเหลือบมองไปในกระจก เห็นรูจมูกของผม "มีสีเหลืองเข้ม" และเห็นเจ้าตัว มันคือ "แมลงวันหัวเขียว" ดูอีกที มันยังพา "เมล็ดมะเขือ" ติดเท้ามันมาด้วย นาทีนั้น ผมอยากอ๊วกกก! มาก ได้แต่กลั้นหายใจและภาวนาให้เจอแหล่งน้ำเร็วๆ...
...แล้วผมก็ผ่านวิกฤตนาทีชีวิตมาได้ เมื่อผมเจอปั้มน้ำมัน ขอบคุณสวรรค์จริงๆ...
" ประสบการณ์ของเด็กศิลป์ นักบิดความเร็วต่ำ ที่มิอาจลืมเลือน... "
..ตอนผมเรียนศิลป์ ปวช. สาขาศิลปกรรม ที่วิทยาลัยอาชีวศึกษา จ.ปัตตานี ประมาณปี พ.ศ. 2547
ผมต้องขับรถมอ'ไซค์ จากบ้านที่อยู่นอกตัวเมือง ไป - กลับ ผมชอบสวมหมวกกันน็อคที่มีกระจกดำๆปิดหน้า พร้อมด้วยไม้กระดานรองเขียน(แผ่นใหญ่ๆที่จะเห็นเด็กศิลป์หิ้วบ่อยๆ ใช้สำหรับประกอบการวาดภาพ) ด้วยท่ามือขวาขับรถ มือซ้ายเหน็บไม้กระดานไว้ที่รักแร้แล้วใช้มือประคอง ในทุกๆวัน...
แล้ววันหนึ่ง...ผมขับรถด้วยท่าประจำ(พร้อมไม้กระดานรองเขียน) ผ่านหมู่บ้านซึ่งเป็นชุมชนแออัดแห่งหนึ่ง(ซึ่งประชากรส่วนใหญ่น่าจะเป็นคนงานจากต่างชาติ) อย่างช้าๆ แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ก็เกิดขึ้น เมื่อแมลงตัวหนึ่ง ในวินาทีนั้นไม่ทราบว่าเป็นแมลงอะไร บินผ่านกระจกหมวกกันน็อคของผมเข้ามา แล้วเกาะตรงรูจมูกผมพอดี ทีนี้หละ มือขวาก็ขับรถ มือซ้ายก็ถือไม้กระดานจึงใช้มือปัดมันไม่ได้ ผมพยายามหายใจออก แรงๆ อยู่หลายครั้ง แต่แมลงตัวนั้นก็ไม่ยอมหลุดและมันพยายามคลานเข้าไปในรูจมูกเรื่อยๆ ผมชะลอรถช้าลง จึงได้รับสัมผัสอีกอย่าง นั่นคือ "กลิ่น !" อื้อหือ... ผมเหลือบมองไปในกระจก เห็นรูจมูกของผม "มีสีเหลืองเข้ม" และเห็นเจ้าตัว มันคือ "แมลงวันหัวเขียว" ดูอีกที มันยังพา "เมล็ดมะเขือ" ติดเท้ามันมาด้วย นาทีนั้น ผมอยากอ๊วกกก! มาก ได้แต่กลั้นหายใจและภาวนาให้เจอแหล่งน้ำเร็วๆ...
...แล้วผมก็ผ่านวิกฤตนาทีชีวิตมาได้ เมื่อผมเจอปั้มน้ำมัน ขอบคุณสวรรค์จริงๆ...