แอบรักรุ่นพี่รหัทำไงดี
.... :"
เราชื่อของชวัญอยู่ ม.4 โรงเรียนในภาคใต้เราพึ่งเข้าโรงเรียนนี้ตอนม.ปลาย เราอยู่สาย วิทย์ - คณิต เข้ามาตอนแรกไม่รู้เรื่องอะไรหรอกเพราะเราย้ายมาจาก กรุงเทพ แต่ต้องย้ายมาอยู่สงขลาเพราะพ่อมาเปิดกิจการที่นี้ เราเลยต้องมาเรียนที่นี้ ครั้งแรกที่เข้าไปมอบตัวนักเรียนก็ไม่รู้จักใครหรอกน้ะเพราะเข้ามาครั้งแรกโรงเรียนนี้กว้างมากอยุ่ติดกับทะเล แถมมีอาคารสวยๆด้วย ครั้งแรกที่เข้ามามอบตัวพบเพื่อนในห้องก็โอเคดีจนได้เืพื่อนกลุ่มนึงมาเลยพูดถึงเรื่อง จับสายรหัสกัน ( ตอนแรกไม่รู้หรอกน้ะว่าสายรหัสที่นี้จัดกันยังไง ) พอมาถึงวันจับสายรหัสเราได้เลขทายเบอร์พี่รหัส ยากมากเราหาทั้งวัน 084-631-21XX เดายากแต่ก็เดาจนติดน้ะ และบทสนทนากับเราและพี่เขาก็เกิดขึ้น >////<
เรา : ฮัลโหล ค้ะ
พี่เค้า : คับ โทรหาใครครับ
เรา : เอ่อ คุณ อยู่โรงเรียน...หรือค้ะ
พี่เค้า : ใช่ เอิ่มมม น้องเป็นน้องรหัส พี่หรอ
เรา : พี่ใช่พี่รหัสหนูหรอค้ะ ( ดีใจมากกก ที่หาเจอเพราะหามาทั้งวัน )
พี่เค้า : ใช่แหละมั้ง พี่ไม่ได้ไปตอนเค้าประชุมรับน้องกันอ้ะเลย ไม่ค่อยรู้เรื่อง
เรา : ค้ะ ๆ พี่ชื่อไรอ่ะ
พี่เค้า : พี่ชื่อ เดียร์ น้ะน้อง ปกติเขาไม่ยอมรับกันง่ายๆรู้ป่าวว่าเป็นพี่รหัส
เรา : ดีแล้วพี่ นี่ก็เหนื่อยมามากพอแล้ว
พี่เค้า : ว่าแต่เราชื่อไรอ้ะ
เรา : ชื่อ ของขวัญค้ะ
พี่เค้า : ออ เออชื่อน่ารักดีหนิ ไว้เจอกันวันรับน้องน้ะพี่ไม่ค่อยได้เข้าไปโรงเรียนหรอกช่วงปิดเทอม
เรา: ได้ค้ะ พี่เดียร์
พี่เค้า : ค้าบ สวัสดีน้ะ น้อง ของ ขวัญ
________________________________________//__________________________________________________
มาถึงวันรับน้อง .....
เรามาช้ามากแบบว่าพอมาถึงตอนที่ต้องเล่นฐานแล้วเราถูกแกล้งมอมแมมมากเลยอ้ะ จนเราเดินเซ55555+ มีพี่คนนึงก็วิ่งมาหาเราแล้วว่าถามน้องเป็นไงบ้างไหวป่าวหน้าน้องดูไม่ไหวน้ะ เราก็บอกว่า ไหวดิไม่เป็นไรหนูโอเค พี่เขาก็เอาผ้าเช็ดหน้าในกางเกงยีนของเค้าออกมาให้เราแล้วบอกว่าเอาไว้เช้คหน้าน้ะน้องเหงื่อเต็มไปหมดแล้วเนี้ย เฮ้ยย มาทางนี้หน่อยดิ้ไม่แป้งมันยกน้ำไม่ไหวหว้ะ แล้วพี่เขาก็ยิ้มให้เราแล้วพูดว่า สู้ๆน้ะน้อง แล้วก็วิ่งไป
จนมาถึงตอนที่ต้องเล่นฐานที ทะเล เราตื่นเต้นมากเพราะไม่เคยเล่นน้ำทะเลเลยเล่นใหญ่เลยแดดก็ร้อนมากจนเราเริ่มไม่ไหวแล้วเดินขึ้นมา เรารู้สึกเวียนหัวจนหน้ามืดไป แต่ยังมีสติน้ะ ได้ยินเสียงคนร้องให้คนมาช่วงเราตาเบลอๆของเราเห็นพี่กลุ่มนึงวิ่งมามีพี่ผู้ชายคนนั้นที่ให้ผ้าเช็ดหน้าเราวิ่งมาด้วยจนพี่เขาวิ่งมาถึงเราพี่เขาคุกเข่าดูเราแล้วเอามือทั้งสองของพี่เค้าจับหน้าเราแล้วมองหน้าพูดว่า ' อ่าวน้องคนนั้นหนิ น้องเป็นไรมากป่าว ไหวมั้ยเนี้ย ' แล้วความรู้สึกสุดท้ายตอนนั้นที่รู้สึกได้คือพี่เขาเอามือเราค้องคอพี่เขาแล้วเขาก็ อุ้มเรา >///////<
พอเราตื่นมาเจอรุ่นพี่ผู้หญิง 4-5 คนยืนร้อมเราอยู๋พร้อมคูรครู (หน้าจะเป็นครูแผนกพยาบาล ) แต่ไม่มีพี่คนนั้นเราเลยตื่นมากับความงง งวยว่าตัวเองเป็นอะไรไป นั่งอยู่ตรงนั้นพักใหญ่พร้อมนั่งตอบคำถามคุณครูและรุ่นพี่ผู้หญิงหลายๆคน คุณครูโทรให้พ่อเรามารับเรากลับก่อนเลยยังไม่ทันได้รู้เลยว่าพี่รหัสของเราคนนั้นคือใครกันแน่ TT
เราอยากรู้มากผ่านมาหลังจากรับน้องเราเลยถามเพื่อนให้ถามรุ่นพี่รหัสว่าคนไหนชื่อพี่เดียร์กันน้ะ แต่พี่เขาไม่ยอมให้facebook พี่เดียร์น้ะสิ้เพราะเขาบอกว่า ให้เราหาเองลุ้นดีเพราะตอนนั้นมีเราคนเดียวที่ไม่รู้ว่าพี่รหัสของเราคือใคร เฮ้ออออ ....
เราก็ไม่ได้สนใจอะไรเรื่องพี่รหัสสักเท่าไหร่หรอกน้ะ เพราะอาจจะเข้ามาใหม่ๆมั้งโรงเรียนเราที่กรุงเทพมีพี่รหัสน้องรหัสตั้งแต่ ม1 เลยไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไหร่ มาถึงวันแรกของการเปิดเทอมเราไปโรงเรียนปกติพอเดินเข้าโรงเรียนเราเห็นรุ่นพี่คนนึงกำลังถูกจับเสื้ออยุ่ ( พี่เขาใส่เสื้อออกนอกกางเกง ) แล้วหลังจากนั้นก็มีรุ่นพี่คนนึงเดินมาเบียดเราแล้วก็บอกว่าน้องๆเดินชิดพี่หน่อยดิ้คือพี่จะยัดเสื้อเขากางเกงหว้ะ เดียวโดนจับเราก็เออ ออ ตามๆ ทั้งๆที่ยังไม่เห็นหน้าเลยว่าใครจนพี่เขาเอาเสื้อใส่ในกางเกงเสร้จก็เดินพ้นจุดที่ครูตรวจ พี่เขาบอกว่าน้องขอบคุณมากน้ะเราก็มองหน้าพี่เค้าก่อนจะบอกว่าไม่เป็นไร แต่เอ้อ พี่เขาคือพี่ที่ให้ผ้าเช้ตหน้าเเล้วอุ้มเราในวันรับน้องนี้น่า เราบอกเอ้าพี่ผ้าเช้ดหน้า พี่เค้าก็ตอบว่า เอ้าน้องขี้แย เป็นไงบ้างอ้ะวันนั้นพอดีพี่ไปยกของอีกฝั่งอ้ะ กลับมาเราก็กลับซะแล้วเราตอบว่า ออ ก็ไม่เป็นไรแล้วพี่ผ้าเช็ดหน้าอ้ะ เดี่ยวหนูค่อยคืนน้ะ น้องเอาไว้ที่บ้านค้ะ ไม่ได้เอามาด้วย พี่เค้าตอบว่า ไม่เป็นไรน้องเก็บไว้เหอะ ว่าแต่น้องชื่อไรอ่ะ เราก้ตอบว่า ออ ชื่อของขวัญแล้วพี่อ้ะ พี่ชื่อ..... ตึง ตึ่ง ตึ๋ง ตึ๋ง ตึง ตึ๋ง ตึง เออน้องพี่ไปก่อนน้ะไว้คุยกัน เเล้วพี่เขาก็เดินเข้าไปในแถวม.5 กลุ่มที่เพื่อนพี่เขายืนอยุ่ เราก็เดินไปแถวม.4 >< พี่ ผ้าเช้ดหน้าคนนั้นชื่ออะไรกันน้ะ น่ารักจังเลยนิสัยก็น่ารัก เนอะ
มาถึงคาบ5 เราเรียนตึก7 ชั้น 5 คือสูงมาก จนเหนื่อย หมดครบวิทย์เราต้องลงไปกินข้าวคาบ 6 ระหว่างเดินลงมาเราก้มหน้าตลอดเลยเพราะง่วงมาก อุ้ยย พี่ขอโทษค้ะ ( เอาแล้วไงก้มหน้าก้มตาจนชนพี่เค้า ) เอ้า น้องของหวาน ... ของขวัญพี่ไม่ใช่ของหวาน ... เออหว้ะ ขอโทษน้อง 555 จะไปไหนเนี้ยกินข้าวหรอ ใช่พี่ ไอเดียร์ รีบดิว้ะ เรียนอีกผ่านไปหลายนาทีแล้ว ... .ห้ะ พี่เขาชื่อเดียร์หรอ.... เออ น้องพี่ไปก่อนน้ะ ของขวัญ ค้ะะ พี่เดียร์ ... เออพี่ชื่อเดียร์น้ะ ลืมบอก ( ยิ้มอ่อนให้ด้วยย ) คะ ะะะ ะ ค้ะ ^^ ....... เอ้าอีขวัญเร็วๆดิ้หิวจะแย่แล้วยืนทำอะไรด้านบน ห้ะะ เออ เอออ ลงไปแล้วๆ
หลังจากวันนั้น เราก็เจอพี่เขาอีกที ................................................................
ไว้ต่อภาค 2 น้าา ^ ^
สิ้นสุดการสนทนา
เห็นเมื่อ 22:31
แอบรักพี่รหัสตัวเองทำไงดี
.... :"
เราชื่อของชวัญอยู่ ม.4 โรงเรียนในภาคใต้เราพึ่งเข้าโรงเรียนนี้ตอนม.ปลาย เราอยู่สาย วิทย์ - คณิต เข้ามาตอนแรกไม่รู้เรื่องอะไรหรอกเพราะเราย้ายมาจาก กรุงเทพ แต่ต้องย้ายมาอยู่สงขลาเพราะพ่อมาเปิดกิจการที่นี้ เราเลยต้องมาเรียนที่นี้ ครั้งแรกที่เข้าไปมอบตัวนักเรียนก็ไม่รู้จักใครหรอกน้ะเพราะเข้ามาครั้งแรกโรงเรียนนี้กว้างมากอยุ่ติดกับทะเล แถมมีอาคารสวยๆด้วย ครั้งแรกที่เข้ามามอบตัวพบเพื่อนในห้องก็โอเคดีจนได้เืพื่อนกลุ่มนึงมาเลยพูดถึงเรื่อง จับสายรหัสกัน ( ตอนแรกไม่รู้หรอกน้ะว่าสายรหัสที่นี้จัดกันยังไง ) พอมาถึงวันจับสายรหัสเราได้เลขทายเบอร์พี่รหัส ยากมากเราหาทั้งวัน 084-631-21XX เดายากแต่ก็เดาจนติดน้ะ และบทสนทนากับเราและพี่เขาก็เกิดขึ้น >////<
เรา : ฮัลโหล ค้ะ
พี่เค้า : คับ โทรหาใครครับ
เรา : เอ่อ คุณ อยู่โรงเรียน...หรือค้ะ
พี่เค้า : ใช่ เอิ่มมม น้องเป็นน้องรหัส พี่หรอ
เรา : พี่ใช่พี่รหัสหนูหรอค้ะ ( ดีใจมากกก ที่หาเจอเพราะหามาทั้งวัน )
พี่เค้า : ใช่แหละมั้ง พี่ไม่ได้ไปตอนเค้าประชุมรับน้องกันอ้ะเลย ไม่ค่อยรู้เรื่อง
เรา : ค้ะ ๆ พี่ชื่อไรอ่ะ
พี่เค้า : พี่ชื่อ เดียร์ น้ะน้อง ปกติเขาไม่ยอมรับกันง่ายๆรู้ป่าวว่าเป็นพี่รหัส
เรา : ดีแล้วพี่ นี่ก็เหนื่อยมามากพอแล้ว
พี่เค้า : ว่าแต่เราชื่อไรอ้ะ
เรา : ชื่อ ของขวัญค้ะ
พี่เค้า : ออ เออชื่อน่ารักดีหนิ ไว้เจอกันวันรับน้องน้ะพี่ไม่ค่อยได้เข้าไปโรงเรียนหรอกช่วงปิดเทอม
เรา: ได้ค้ะ พี่เดียร์
พี่เค้า : ค้าบ สวัสดีน้ะ น้อง ของ ขวัญ
________________________________________//__________________________________________________
มาถึงวันรับน้อง .....
เรามาช้ามากแบบว่าพอมาถึงตอนที่ต้องเล่นฐานแล้วเราถูกแกล้งมอมแมมมากเลยอ้ะ จนเราเดินเซ55555+ มีพี่คนนึงก็วิ่งมาหาเราแล้วว่าถามน้องเป็นไงบ้างไหวป่าวหน้าน้องดูไม่ไหวน้ะ เราก็บอกว่า ไหวดิไม่เป็นไรหนูโอเค พี่เขาก็เอาผ้าเช็ดหน้าในกางเกงยีนของเค้าออกมาให้เราแล้วบอกว่าเอาไว้เช้คหน้าน้ะน้องเหงื่อเต็มไปหมดแล้วเนี้ย เฮ้ยย มาทางนี้หน่อยดิ้ไม่แป้งมันยกน้ำไม่ไหวหว้ะ แล้วพี่เขาก็ยิ้มให้เราแล้วพูดว่า สู้ๆน้ะน้อง แล้วก็วิ่งไป
จนมาถึงตอนที่ต้องเล่นฐานที ทะเล เราตื่นเต้นมากเพราะไม่เคยเล่นน้ำทะเลเลยเล่นใหญ่เลยแดดก็ร้อนมากจนเราเริ่มไม่ไหวแล้วเดินขึ้นมา เรารู้สึกเวียนหัวจนหน้ามืดไป แต่ยังมีสติน้ะ ได้ยินเสียงคนร้องให้คนมาช่วงเราตาเบลอๆของเราเห็นพี่กลุ่มนึงวิ่งมามีพี่ผู้ชายคนนั้นที่ให้ผ้าเช็ดหน้าเราวิ่งมาด้วยจนพี่เขาวิ่งมาถึงเราพี่เขาคุกเข่าดูเราแล้วเอามือทั้งสองของพี่เค้าจับหน้าเราแล้วมองหน้าพูดว่า ' อ่าวน้องคนนั้นหนิ น้องเป็นไรมากป่าว ไหวมั้ยเนี้ย ' แล้วความรู้สึกสุดท้ายตอนนั้นที่รู้สึกได้คือพี่เขาเอามือเราค้องคอพี่เขาแล้วเขาก็ อุ้มเรา >///////<
พอเราตื่นมาเจอรุ่นพี่ผู้หญิง 4-5 คนยืนร้อมเราอยู๋พร้อมคูรครู (หน้าจะเป็นครูแผนกพยาบาล ) แต่ไม่มีพี่คนนั้นเราเลยตื่นมากับความงง งวยว่าตัวเองเป็นอะไรไป นั่งอยู่ตรงนั้นพักใหญ่พร้อมนั่งตอบคำถามคุณครูและรุ่นพี่ผู้หญิงหลายๆคน คุณครูโทรให้พ่อเรามารับเรากลับก่อนเลยยังไม่ทันได้รู้เลยว่าพี่รหัสของเราคนนั้นคือใครกันแน่ TT
เราอยากรู้มากผ่านมาหลังจากรับน้องเราเลยถามเพื่อนให้ถามรุ่นพี่รหัสว่าคนไหนชื่อพี่เดียร์กันน้ะ แต่พี่เขาไม่ยอมให้facebook พี่เดียร์น้ะสิ้เพราะเขาบอกว่า ให้เราหาเองลุ้นดีเพราะตอนนั้นมีเราคนเดียวที่ไม่รู้ว่าพี่รหัสของเราคือใคร เฮ้ออออ ....
เราก็ไม่ได้สนใจอะไรเรื่องพี่รหัสสักเท่าไหร่หรอกน้ะ เพราะอาจจะเข้ามาใหม่ๆมั้งโรงเรียนเราที่กรุงเทพมีพี่รหัสน้องรหัสตั้งแต่ ม1 เลยไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไหร่ มาถึงวันแรกของการเปิดเทอมเราไปโรงเรียนปกติพอเดินเข้าโรงเรียนเราเห็นรุ่นพี่คนนึงกำลังถูกจับเสื้ออยุ่ ( พี่เขาใส่เสื้อออกนอกกางเกง ) แล้วหลังจากนั้นก็มีรุ่นพี่คนนึงเดินมาเบียดเราแล้วก็บอกว่าน้องๆเดินชิดพี่หน่อยดิ้คือพี่จะยัดเสื้อเขากางเกงหว้ะ เดียวโดนจับเราก็เออ ออ ตามๆ ทั้งๆที่ยังไม่เห็นหน้าเลยว่าใครจนพี่เขาเอาเสื้อใส่ในกางเกงเสร้จก็เดินพ้นจุดที่ครูตรวจ พี่เขาบอกว่าน้องขอบคุณมากน้ะเราก็มองหน้าพี่เค้าก่อนจะบอกว่าไม่เป็นไร แต่เอ้อ พี่เขาคือพี่ที่ให้ผ้าเช้ตหน้าเเล้วอุ้มเราในวันรับน้องนี้น่า เราบอกเอ้าพี่ผ้าเช้ดหน้า พี่เค้าก็ตอบว่า เอ้าน้องขี้แย เป็นไงบ้างอ้ะวันนั้นพอดีพี่ไปยกของอีกฝั่งอ้ะ กลับมาเราก็กลับซะแล้วเราตอบว่า ออ ก็ไม่เป็นไรแล้วพี่ผ้าเช็ดหน้าอ้ะ เดี่ยวหนูค่อยคืนน้ะ น้องเอาไว้ที่บ้านค้ะ ไม่ได้เอามาด้วย พี่เค้าตอบว่า ไม่เป็นไรน้องเก็บไว้เหอะ ว่าแต่น้องชื่อไรอ่ะ เราก้ตอบว่า ออ ชื่อของขวัญแล้วพี่อ้ะ พี่ชื่อ..... ตึง ตึ่ง ตึ๋ง ตึ๋ง ตึง ตึ๋ง ตึง เออน้องพี่ไปก่อนน้ะไว้คุยกัน เเล้วพี่เขาก็เดินเข้าไปในแถวม.5 กลุ่มที่เพื่อนพี่เขายืนอยุ่ เราก็เดินไปแถวม.4 >< พี่ ผ้าเช้ดหน้าคนนั้นชื่ออะไรกันน้ะ น่ารักจังเลยนิสัยก็น่ารัก เนอะ
มาถึงคาบ5 เราเรียนตึก7 ชั้น 5 คือสูงมาก จนเหนื่อย หมดครบวิทย์เราต้องลงไปกินข้าวคาบ 6 ระหว่างเดินลงมาเราก้มหน้าตลอดเลยเพราะง่วงมาก อุ้ยย พี่ขอโทษค้ะ ( เอาแล้วไงก้มหน้าก้มตาจนชนพี่เค้า ) เอ้า น้องของหวาน ... ของขวัญพี่ไม่ใช่ของหวาน ... เออหว้ะ ขอโทษน้อง 555 จะไปไหนเนี้ยกินข้าวหรอ ใช่พี่ ไอเดียร์ รีบดิว้ะ เรียนอีกผ่านไปหลายนาทีแล้ว ... .ห้ะ พี่เขาชื่อเดียร์หรอ.... เออ น้องพี่ไปก่อนน้ะ ของขวัญ ค้ะะ พี่เดียร์ ... เออพี่ชื่อเดียร์น้ะ ลืมบอก ( ยิ้มอ่อนให้ด้วยย ) คะ ะะะ ะ ค้ะ ^^ ....... เอ้าอีขวัญเร็วๆดิ้หิวจะแย่แล้วยืนทำอะไรด้านบน ห้ะะ เออ เอออ ลงไปแล้วๆ
หลังจากวันนั้น เราก็เจอพี่เขาอีกที ................................................................
ไว้ต่อภาค 2 น้าา ^ ^
สิ้นสุดการสนทนา
เห็นเมื่อ 22:31