เมื่อเรารักใครสักคน...เพศต้องไม่ใช่ปัญหาของความรัก

ประสบการณ์อันน้อยนิดของกี้เอง...ที่อยากจะมาแชร์ให้ทุกคนได้รับรู้..กี้อยากจะบอกว่า...การที่เรารักใครสักคนหนึ่งมันไม่มีข้อแม้หรือเหตุผลอะไรเลยที่จะมาชี้ชัดเจนว่า..สิ่งที่เรากำลังทำอยู่มันผิด...หรือคนที่เรารัก..ควรเป็น "หญิง" หรือเป็น "ชาย" อะไรก็ตามที่หัวใจได้ไตร่ตรองแล้ว..หากเรายังเลือกฟังเสียงของคนอื่นที่เขาไม่ได้รู้จริงเกี่ยวกับใจเรา...เมื่อเราได้ตัดสินใจทำอย่างใครเขาพูด....
วันหนึ่ง..เราอาจจะ.....กี้ขอใช้คำว่า "อาจจะ" เสียใจไปตลอดชีวิต ก็ได้.....



เข้าเรื่องเลยแล้วกันค่ะ.......... (รอช้าอยู่ใย)

เมื่อครั้งยังเด็กๆเลย..สิ่งแวดล้อมที่กี้โตมา มีแต่เด็กผู้ชายรายล้อม..กี้คิดว่าตัวเองคงไม่ได้ดูบอบบางน่าทะนุถนอม
..แต่เพื่อนผู้ชายเค้าเห็นเราเป็นแกงค์กับเค้า...ที่บ้านระแวกนั้น จะอยู่ใกล้ สถานีตำรวจ มีแต่ลูกตำรวจที่เป็นผู้ชาย มาเล่นกับกี้....ส่วนเด็กผู้หญิง..เค้าก็ไปเล่นกลุ่มเค้า....แต่กี้เองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันค่ะว่าอยู่ดีๆ จับพลัดจับผลู ไปอยู่แกงค์หัวเกรียนได้ยังไง... มารู้ตัวอีกทีนึงก็โตจนจำความได้ระดับนึง...เพราะวันนึง..แม่พูดขึ้นมาว่า..เราอ่ะ เป็นหญิง..ทำตัวให้เหมือนผู้หญิงหน่อยได้ไหม?? -..-! ตอนนั้นก็ยังเด็ก ยังไม่รู้หรอกว่าอากัปกิริยาที่ตัวเองแสดงออกมานั้น มันได้ซึมซับมาจากเดอะแกงค์ตั้งแต่เมื่อไหร่...


ใช้เวลานานเลยนะคะที่กว่าจะลืมว่าตัวเองปลื้มพี่คนนี้...จนกี้มีโอกาสได้สอบเข้าเรียน ม.ปลาย แห่งหนึ่ง...ช่วงเวลานั้นคงไม่มีเวลามานั่งคิดถึงใครแล้วค่ะ เรียน เรียนแล้วก็เรียน..กลายเป็นอีหน้าสิว ยิ่งขี้เหร่กว่าเดิม เรียนจนขึ้นชั้น ม.๕ พีคสุดๆค่ะ...เพราะเป็นครั้งแรกที่กี้รู้สึกตกหลุมรัก ซัมวัน อิอิ