HARD WAY เมื่อป๋มคิดจะหนีป่าปี๊เที่ยวนอกบ้าน โดยไม่มีเงินแม้แต่บาทเดียว(บอกเลย)

หวัดดีงับ.. ต้องออกตัวก่อนนะงับ.. ผมเป็นแค่แมวตัวน้อยๆ ป๋มยังใช้ภาษาไทยม่าค่อง
เดะๆ หนูๆ อย่าจำภาษาของป๋มไปใช้นะงับ...

ป๋มตั้งใจจะมาเล่าเรื่องราวของป๋มให้เพื่อๆ ชาวโจเจี่ยวฟังบ้างงับ ป๋มแค่อยากจะออกไปเที่ยวนอกบ้านบ้าง.. ก็แค่นั้น
ภูตั๊บเบิร์ด คือไร... อาระยา สะต๊าค คือใคร ป๋มมะรู้หรอก ...ก็บอกแล้ว.. ป๋มก็แค่แมว ...เซวพี่ซะหน่อย


(จุดประสงค์ของรีวิวนี้ ก็เพื่อจาทดสอบความมีน้ำใจของป่าปี๊ หม่ามี๊ เท่านั้น ว่าจามีมะ.. น้ำใจน่ะ..น้ำใจ)

อันตัวป๋มนั้น ชื่อ"ทอง" งับ ชื่อจริงคือ "เอ็มมีลี่ ทอง"
(ป่าปี๊จำมาจากซีรี่ย์เรื่อง Revenge)
ป๋มมีพี่ 2 คน + น้อง 1 คน (คือบางครั้งป๋มก็เผลอคิดว่าตะเองเป็นคน)
พี่คนโตชื่อโย๊ะงับ แยกบ้านไปอยู่กับพ่อ ...นี่ไง พ่อป๋ม


พ่อป๋มรักแม่ป๋มมาก... พ่อชอบออกมานั่งคิถุงแม่บ่อยๆ


มันดูเหงามากเลอช่ายม้าาาา... พ่อป๋มแอ๊บไปง้านแหละ
อย่าว่าแต่พ่อเลอ... แม่ก็คิถุงพ่อมากเหมือนกัลลลล


บางครั้ง พ่อป๋มกลัวพี่โย๊ะเหงา พ่อก็เล่นตลกให้พี่โย๊ะดู...


พ่อเล่าให้ป๋มฟังทีหลังว่า มุกนี้พ่อคิดนานมาก มันตลกจริงๆ  เล่าไปก็ทำหน้าภูมิใจ
...ส่วนนี่เป็นรูปพี่โย๊ะงับ พี่โย๊ะหน้าตาตลกเนอะ.. ว่ามะ (น่าสงสาร)


..อันนี้คือ "พี่จัง" พี่จังอ้วนมากกกกก สงสัยกินแล้วมะอึ๊.. ซ้ากวันจะเอาไปปล่อยวัด
(อันนี้หยอก... อย่าทำ ๆ นิสัยมะดี เรามะทำ)


และนี่"น้องนับเงิน" ผู้ไม่สุงสิงกะใคร


ส่วนป๋ม ป่าปี๊ชอบล้อป๋ม ว่าป๋มเป็นแมวหน้าแก่ เกิดมาแล้วแก่เลย


ชีวิตป๋ม ลำเค็ญ บอกเลอ.... ที่นอนก็แคบ


อันนี้ดีขึ้นมาหน่อย... แต่ก็นะ...


หิวนม ก็หิวนะ... แต่แม่..งกนม


บางที่แม็คก็คิดนะ.... ชีวิตเรามันเศร้า เฮ้ออออ..


มาๆๆๆๆ มาเข้าเรื่องดีก่า เรื่องการเดินทางของสองฮ๊อบบิท เอ้ย..มะช่ายยย.. เรื่องของป๋มดิ
...ณ วันหนึ่ง เรา 4 แม่ลูก ก็คิดได้ว่า ป่าปี๊ หม่ามี๊ ชอบขังเราไว้ในถ้ำ มิเห็นเดือน เห็นตะวัน อันเราจาต้องคิดหาหนทาง
โดยจะส่งป๋มเป็นตัวแทนออกไปสำรวจโลกก่อน


แอะ..แอะ... ทำรายกานนนนน


เปล๊าาาาาา... บอกเลอ แค่นอนเล่น ชิวๆ ป๊าอย่ามายุ่ง... มะเคยคิดหนีเที่ยวเลอ

...อันดับแรก ต้องมีเงินก่อน ถึงออกเดินทางได้ ...ห๊ะ.!!! มีคนเที่ยวโดยมะต้องใช้เงินซักบาทเหรอ


โห... ไอด่อนนเลยอ่ะ..... เค เค.. ง้านต้องเริ่มฝึกร่างกายให้แข็งแรงก่อน
วิชาแรก.....ฝึกความอดทนของตาหมูก


วิชาตัวเบา


วิชา.. จักษุพิฆาตมาร


วิชา..เพนปิ้นน้อยสยบมาร

วิชา..แฝงร่างบังเงา


วิชาเปียงยาง..


วิชา..ฝ่ามือพิฆาต


เหนื่อยนะ... ฝึกทู๊กกกวัน


แว๊บไปเล่นแป๊บงับ...


วิชาปีนป่าย..มะต้อง เป็นมาแต่เด็กและ


ว่างๆ พ่อก็แวะมาสอนวิชา..ย่องเบา


การสื่อสารก็เป็นสิ่งจำเป็นนะ... ลองติดต่อกับโลกภายนอกดู


....และแล้ว เมื่อร่างกายพร้อม ทุกอย่างพร้อม... รอโอกาสเหมาะ


ดูลาดเลา


รอ....


ป่าปี๊เผลอแล้ว... 5555555 วิชาดำดิน...แล้วค่อยๆ โผล่ 55555


ออกมาได้แล้ว.. ทุกคนมะต้องเป็นห่วงนะ... ป๋มสบายดี ดูตาดิ.. สบายดี


ออกเดินทางสู่ไพรกว้าง


วันแรกเจอลุงใจดี เลี้ยงหนมงับ.. (ป๋มสัญญาว่าจะกลับไปถูขาให้ เป็นการตอบแทนงับ)


วันที่สองลำบากหน่อย ต้องนอนกลางดิน ..แต่มะเป็นไร ..สู้ๆ (สู้ทำไม..สู้กับใคร)


วันที่สาม เจอข้าวสาลีงับ น่ากินมาก .....แต่


ยังโชคดีงับ เดินไปกว่า 10 โล เจอพี่ชายขับกะบะผ่านมา แกรับขึ้นรถงับ(ป๋มมีกล้องถ่ายไว้ตลอด)
วันนี้เหนื่อยงับ ก็เปรยๆ ว่าหิว ...พี่แกใจดีมว๊วกกก... แก๊...
แกพาไปกินไผ่เงิน...แก๊....


หัวค่ำแกพาไปนอนที่บ้านงับ แกให้นอนห้องรับแขก มีโจฟานุ่มๆ ให้นอน


เช้ามาก็พาไปกินไผ่เงินอีก... คือกินมัง..ว่างั้น


สายๆ ก็ลาพี่ชายใจดี..ออกเดินทางต่อ เพลียๆ ง่วงๆ งับ  แต่ต้องอดทน


แล้วเย็นวันนั้นป๋มก็ไข้ขึ้นงับ คงโดนฝนนิดหน่อย พอดีเจอกระท่อมข้างทาง.. เลยแอบเข้าไปซุกกาย
หนาวๆ ยังงี้ กินเบียร์ซักกรึ๊บดีก่า.... อ้าว พี่ๆ กินเบียร์ด้วยกันมะ.. ป๋มเลี้ยง.. อ้าวไปซะและ
กะว่าพรุ่งนี้คงกลับและ.. มะไหวและ... เดี๋ยวโทรไปเรียกแฟนมารับกลับ ....หนาววว..บรื๋ยยย

.
.
.
.

ห๊าาาา... ป่าปี๊ ว่างายน้าาาา... กินทูน่าเหรอ... เค เค ปี๊..... เงิน.... เข้าบ้านเร้วววว ปี๊เรียกกินทูน่า