เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับฉัน เป็นเรื่องราวรักครั้งแรกของเด็กมัธยมปลาย ที่ไม่ค่อยจะลงรอยนัก ฉันจะเริ่มเล่าเลยแล้วกันเนาะ!! ฉันเป็นเด็กสาวผมสั้น หน้าตาและหุ่นพอใช้ได้แหล่ะ 5555 หลงตัวเองแปป!! ฉันอยู่ม.5 วัยกำลังใส ใส เลย ><’ ดันไปแอบชอบรุ่นพี่คนนึง พี่เขาชื่ออิท และด้วยออร่าอันแรงกล้าจากพี่อิท หนุ่มหล่อระยะ 100 เมตร พี่เขาเรียนอยู่ม. 6เข้ามาทักในเฟสบุ๊ค มันทำให้ฉันตื่นเต้นมากที่พี่เขาเข้ามาทัก แล้วเราทั้ง2ก็คุยกันไปเรื่อยๆๆจนถึงตี2 ตี3 ไม่รู้ว่าคุยอะไรกันนักกันหนา แต่ขอบอกไว้ก่อนนะค่ะว่าพี่เขามีเฟนอยู่แล้ว แต่พี่เขากลับบอกฉันว่า เลิกกันไปแล้ว ซึ่งมันทำให้ฉันเกิดดัดจริตอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้ ใจของฉันเต้นผิดจังหวะ กระวนกระวายอย่างบอกไม่ถูก ฉันรู้สึกว่าฉันเริ่มรักเขาเข้าแล้ว พี่เขาเริ่มทักมาเรื่อยๆ จนทำให้ฉันคิดไปไกลว่าพี่เขาชอบฉัน ทั้งๆที่เขาไม่เคยบอกซักคำ หลังจากนั้นพี่เขาก็เริ่มที่จะตีสนิทขึ้นมาเรื่อยๆ จนทำให้ฉันเผลอใจรักเขาเข้าเต็มๆ พอคุยกันได้ซักพักใหญ่ๆ เอาแล้วไงล่ะค่ะ ความซวยเข้ามาเยือนฉันแล้ว เมื่อแฟนพี่เขารู้ว่าฉันกับพี่อิทคบกัน ถึงกับเข้าขั้นพายุทอร์นาโดบวกกับไต้ฝุ่นเข้าปะทะกับคลื่นในทะเล เลยที่เดียว โดนด่ายับค่ะ แต่ฉันก็ยังอดทน หน้าหนายิ่งกว่าหนังควายซะอีก จนความอดทนของฉันมันเกินขีดจำกัด ฉันเลยคิดว่าผู้ชายคนนี้ทำไมเป็นคนแบบนี้ อ่อๆ ลืมบอกไปค่ะว่าพี่เขามีอะไรแล้วไม่ยอมพูดตรงๆ ไม่ยอมบอกอะไรซักอย่าง ฉันจึงไปด่าพี่เขาจนพี่เขาขาดการติดต่อไปเลยทีเดียว 55555
เราทั้งสองก็ห่างกันซักพักค่ะ ซึ่งฉันก็แก่แดด แก่ลมเหลือเกิ๊น นั่งร้องไห้ ฟู่มฟายจะเป็นจะตาย ตั้ง2 อาทิตย์ มานั่งคิดนอนคิดดูแล้วมันก็ตลกดีนะค่ะ หลังจากนั้นพี่อิทก็คงจะเลิกกับแฟนเขาจริงๆ แต่กลับไปคุยกับรุ่นน้องนางรำคนหนึ่ง ซึ่งแน่นอนเธอดีกว่าฉันทุ๊กอย่างตั้งแต่หัวจรดหัวแม่เท้าเลยทีเดียว (ฉันก็เวอร์ไปอย่างนั้นแหล่ะค่ะ ที่จริงอ่ะฉันก็สวยไม่แพ้ใครเหมือนกัน 5555) เขาทั้งคู่ดูเหมือนว่าจะรักกันปานน้ำผึ้ง หวานมาก เลี่ยนมาก เห็นที่ไหนก็ตัวติดกันอยู่ตล๊อด ตลอด อัพสเตตัสบ้าง รูปคู่บ้าง แหมบอกได้เลยค๊าอิจฉา!! นานๆไปสองคนนี้เริ่มผิดใจกัน และนี่แหล่ค่ะคือโอกาสทอง ฉันแกล้งทำเป็นสมัครเฟสใหม่ แล้วก็ถามว่าเขาเป็นอะไร ด้วยความน่ารักของฉันค่ะบอกให้เขาทั้งสองคุยกันดีๆ เพราะตอนนั้นพี่อิทโพสต์เวอร์ค๊าตามไลค์ไม่ทัน เนื่องจากทั้งสองคงเข้ากันไม่ไจริงๆแหล่ะค่ะ ไม่นานนักเขาทั้งสองก็เลิกกัน โดยที่เหลือแต่ความสัม……พันธ์ เฮ้อออ!! น่าสงสารจริงๆ แต่นี่แหล่ะคือสิ่งที่ฉันคอยสาปแช่งตลอดเวลา 555 ร้ายใช่ย่อยนะค่ะฉันเนี้ย คิคิ และไม่ทันใดเราก็เริ่มคุยกันอีกครั้ง เริ่มโม้ใส่กันอีกครั้ง จนถึงวันที่ 4 มกราคม 2557 เป็นวันที่เราสองคนเริ่มมีความรักให้กันอีกครั้ง(สำหรับฉันนะค่ะ) ความสัมพันธ์ของเราเริ่มเดินไปเรื่อยๆ จนวันที่ 11 มกราคม 2557 เรานัดกันออกเดท นี่ถือเป็นการเที่ยวครั้งแรกกับแฟนหนุ่ม มันทำให้ฉันเขินมากจนทำอะไรไม่ค่อยถูกเลยทีเดียว ในที่สุดความสัมพันธ์ของเราก็รู้ถึงหูพ่อและแม่ของแต่ละฝ่าย ฉันไปหาพี่อิทเพื่อเอาช่อดอกไม้ไปให้เนื่องในวันวาเลนไทน์ ที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง พี่เขากำลังเล่นบอลอยู่ ตอนนั้นฉันเห็นพี่อิทในสภาพตอนที่พี่เขาถอดเสื้อ เนื้อตัวเปียกและเต็มไปด้วยเหงื่อ กล้ามเป็นมัดๆ ซึ่งมันทำให้ฉันออกอาการเขิล ใจฉันสั่นรัวไม่เป็นจังหวะ จากนั้นก็ชวนฉันไปบ้านของเขา เพื่อไปเอาของที่เขาสั่งมาโดยเฉพาะ บ้านของพี่เขาเป็นบ้านปูน ชั้นเดียว หน้าบ้านเปิดร้านขายของชำ สิ่งที่พี่อิทหยิบออกมานั้นเป็นหมวกสีดำ-น้ำเงิน สกรีนชื่อฉันไว้หน้าและหลังของหมวกใบนั้น ฉันอึ้งมากแทบจะโดดกอดแล้ว แต่ไม่กล้าหรอก5555 เขาเอาแขนของเขาวางบนไหล่ฉันกดมันลงเรื่อยๆ มันหนักมาก เจ็บมาก ฉันเลยเดินออกห่าง แล้วก็เข้าไปใหม่ 5555 พี่อิทวางแขนบนไหล่ฉันอีกครั้งแล้วฉันก็มองไปรอบๆเท่านั้นแหล่ะค่ะ พี่อิทก็รีบฉวยโอกาสโดยการใช้จมูกของเขาแตะที่แก้มข้างซ้ายของฉันอยากเต็มๆ ความรู้สึกในตอนนั้นมันทำให้ฉันเขิล หน้าฉันแดงเป็นลูกตำลึงตอนสุกจนจะเละ และนั้นมันเป็นจูบแรกในชีวิตของฉาน!!!!!!!!!!! ทำให้ฉันอึ้งไปซักพักนึง แล้วเขาก็กอดคอฉันเบาๆจากด้านหลังเพื่อไม่ให้ฉันรู้ตัว แล้วจากนั้นก็กระซิบข้างหูของฉันว่า “นี่ถือว่าเป็นการกอดนะ”5555 จบด้วยเสียงหัวเราะที่ซะใจเป็นอย่างมากที่หอมแก้ม และกอดฉันได้สำเร็จ พอฉันจะเดินทางกลับพี่เขาก็จะไปส่งฉันที่หมู่บ้าน ระหว่างทางน้ำมันพี่เขาไม่พอ เลยจอดแวะเติมน้ำมัน พอดีที่ร้านนั้นกลับมีคนเมานั่งดื่มกันอยู่ ด้วยพิษของสุราทำให้เกิดความมึนเมา แซวฉันไม่หยุด และนั่นก็ทำให้ฉันรู้ว่าพี่เขาหึงฉันมากแค่ไหน พี่เขาปกป้องฉันโดยการให้ฉันขับรถออกไปก่อน แล้วค่อยขับตามไป จนถึงทางเข้าหมู่บ้าน แล้วฉันกับพี่เขาก็จากลาด้วยการโบกมือ สายตาของเราทั้งสองประสานกันด้วยความอาลัย หลังจากนั้นฉันก็กลับเข้าบ้านไปในเวลาสองทุ่มกว่าๆ จากนั้นฉันก็คิดถึงพี่เขาอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ฉันคิดถึงจูบแรกที่พี่เขาจูบ ฉันคิดถึงกอดอันละมุนที่พี่เขาบรรจงร่างกายของพี่เขาเข้ามาโอบช้าๆเบาๆ จนทำให้ฉันสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น ฉันนั่งคิดอยู่พักใหญ่ และเคลิ้มล่องลอย ยังคงรักเธอไม่เคยเปลี่ยนไป… จู่ๆเสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น ท่ามกลางความฟินที่ฉันกำลังเผชิญอยู่ในขณะนั้น พอหันไปดูก็ปรากฎว่าเป็น เบอร์ของพี่เขาเองที่โทรเข้ามาหลังจากกลับถึงบ้าน เราคุยกันนานมาก มากจนเกือบเช้า เราโม้กันบ้าง แกล้งกันบ้าง กุ๊กกิ๊กกันบ้าง จนต่างคนต่างง่วง แล้วก็หลับไป จนเช้าของอีกวันเราก็ยังคุยกันต่อไปเรื่อยๆอยู่อย่างนั้นทุกวัน ทุกวัน เป็นชีวิตประจำวัน
จนกระทั่งวันหนึ่ง ฉันรู้สึกแปลกตั้งแต่คุยกัน แต่ละวันพี่เขามักจะหาเรื่องฉันอยู่ตลอดเวลา มักจะหาว่าฉันมีกิ๊กบ้างล่ะ คุยกับใครในเฟสบ้างล่ะ จนทำให้ฉันรู้สึกรำคาญ ฉันจึงตะคอกใส่พี่เขาไปว่า “ใช่ฉันมีกิ๊ก”แค่นั่นแหล่ะค๊า ความซวยมาเยือน งอลซะเสียผู้ชายเลย ฉันเลยแกล้งไม่คุยกับพี่เขา เงียบอย่างเดียว เสียงที่พี่เขาพยายามบอกให้ฉันพูดมันดังขึ้น แต่ฉันก็ยังไม่ใจอ่อนหรอก ฉันได้แต่ตอบไปทางเฟสบุ๊ค แล้วพี่เขาก็วางสายไป
ในคืนวันพฤหัส ที่ 13 เดือน มีนาคม 2557 ประมาณ 3ทุ่ม พี่เขาโทรมาหาฉันเพื่อให้ฉันโทรกลับ ฉันโทรกลับด้วยความแปลกใจ แล้วก็บอกให้ฉันโทรไปเติมเงิน ฉันก็โทรไปเติมแต่ป้าเขาคงจะงานยุ่งเลยไม่ได้รับ จากนั้นฉันก็ขับรถออกไปข้างนอกเพื่อไปเติมเงิน ขอย้ำนะค่ะว่า 3 ทุ่มค่ะ 3 ทุ่ม พอฉันโทรกลับไปอีกหลายรอบก็ไม่มีเสียงตอบรับ ฉันเลยรอต่อไป จนกระทั่งพี่เขาเอาเบอร์ของทรูมูฟโทรเข้ามา แล้วบอกกับฉันว่าให้รอไปก่อนนะพอดีสัญญาณไม่ค่อยจะมีหลังจากสิ้นเสียงไป ฉันนั่งรอพี่เขาจนถึงตี2 แต่ก็ยังไม่มีซักสายที่จะโทรมาบอกฝันดี เช้าวันต่อมาพี่เขาโทรมาด้วยน้ำเสียงแปลกๆไป ฉันสงสัยตั้งแต่แรกแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น ฉันเลยลองเข้าไปส่องเฟสของแฟนเก่าพี่เขา แล้วฉันก็เจอะกับคำตอบที่ฉันสงสัย โพสต์แต่ล่ะโพสต์ คอมเม้นแต่ล่ะคอมเม้น มันทำให้ฉันเจ็บจี๊ด!! น้ำใสๆจากตาก็ไหลออกมาโดยไม่ได้นัดหมาย น้ำตาที่ออกมาจากตาของฉันมันคือสัญญาณบอกว่า “ฉันควรจะต้องไปแล้วจริงๆ” ฉันนึกเวลาตอนที่เราอยู่ด้วยกัน นึกถึงเวลาที่คุยกัน นึกถึงช่วงเวลาทั้งหมดที่ผ่านมาที่ฉันอดทนตั้งหน้าตั้งตารอ จนได้พี่เขากลับมา แต่ก็ต้องเสียกลับไป เพราะแพ้แฟนเก่า ฉันรู้สึกเสียดายเวลาที่เกิดขึ้นทั้งหมดเกี่ยวกับเรา แต่ฉันก็ไม่เจ็บเท่ากับที่พี่เขาไม่ยอมคิดที่จะบอกความจริงกับฉัน ฉันคิดว่าพี่เขาจะทำเหมือนอย่างวันที่เราห่างกันในวันนั้น……ร้องไห้หนักมากกกกกก!! ToT
รักครั้งแร(ล)ก
เราทั้งสองก็ห่างกันซักพักค่ะ ซึ่งฉันก็แก่แดด แก่ลมเหลือเกิ๊น นั่งร้องไห้ ฟู่มฟายจะเป็นจะตาย ตั้ง2 อาทิตย์ มานั่งคิดนอนคิดดูแล้วมันก็ตลกดีนะค่ะ หลังจากนั้นพี่อิทก็คงจะเลิกกับแฟนเขาจริงๆ แต่กลับไปคุยกับรุ่นน้องนางรำคนหนึ่ง ซึ่งแน่นอนเธอดีกว่าฉันทุ๊กอย่างตั้งแต่หัวจรดหัวแม่เท้าเลยทีเดียว (ฉันก็เวอร์ไปอย่างนั้นแหล่ะค่ะ ที่จริงอ่ะฉันก็สวยไม่แพ้ใครเหมือนกัน 5555) เขาทั้งคู่ดูเหมือนว่าจะรักกันปานน้ำผึ้ง หวานมาก เลี่ยนมาก เห็นที่ไหนก็ตัวติดกันอยู่ตล๊อด ตลอด อัพสเตตัสบ้าง รูปคู่บ้าง แหมบอกได้เลยค๊าอิจฉา!! นานๆไปสองคนนี้เริ่มผิดใจกัน และนี่แหล่ค่ะคือโอกาสทอง ฉันแกล้งทำเป็นสมัครเฟสใหม่ แล้วก็ถามว่าเขาเป็นอะไร ด้วยความน่ารักของฉันค่ะบอกให้เขาทั้งสองคุยกันดีๆ เพราะตอนนั้นพี่อิทโพสต์เวอร์ค๊าตามไลค์ไม่ทัน เนื่องจากทั้งสองคงเข้ากันไม่ไจริงๆแหล่ะค่ะ ไม่นานนักเขาทั้งสองก็เลิกกัน โดยที่เหลือแต่ความสัม……พันธ์ เฮ้อออ!! น่าสงสารจริงๆ แต่นี่แหล่ะคือสิ่งที่ฉันคอยสาปแช่งตลอดเวลา 555 ร้ายใช่ย่อยนะค่ะฉันเนี้ย คิคิ และไม่ทันใดเราก็เริ่มคุยกันอีกครั้ง เริ่มโม้ใส่กันอีกครั้ง จนถึงวันที่ 4 มกราคม 2557 เป็นวันที่เราสองคนเริ่มมีความรักให้กันอีกครั้ง(สำหรับฉันนะค่ะ) ความสัมพันธ์ของเราเริ่มเดินไปเรื่อยๆ จนวันที่ 11 มกราคม 2557 เรานัดกันออกเดท นี่ถือเป็นการเที่ยวครั้งแรกกับแฟนหนุ่ม มันทำให้ฉันเขินมากจนทำอะไรไม่ค่อยถูกเลยทีเดียว ในที่สุดความสัมพันธ์ของเราก็รู้ถึงหูพ่อและแม่ของแต่ละฝ่าย ฉันไปหาพี่อิทเพื่อเอาช่อดอกไม้ไปให้เนื่องในวันวาเลนไทน์ ที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง พี่เขากำลังเล่นบอลอยู่ ตอนนั้นฉันเห็นพี่อิทในสภาพตอนที่พี่เขาถอดเสื้อ เนื้อตัวเปียกและเต็มไปด้วยเหงื่อ กล้ามเป็นมัดๆ ซึ่งมันทำให้ฉันออกอาการเขิล ใจฉันสั่นรัวไม่เป็นจังหวะ จากนั้นก็ชวนฉันไปบ้านของเขา เพื่อไปเอาของที่เขาสั่งมาโดยเฉพาะ บ้านของพี่เขาเป็นบ้านปูน ชั้นเดียว หน้าบ้านเปิดร้านขายของชำ สิ่งที่พี่อิทหยิบออกมานั้นเป็นหมวกสีดำ-น้ำเงิน สกรีนชื่อฉันไว้หน้าและหลังของหมวกใบนั้น ฉันอึ้งมากแทบจะโดดกอดแล้ว แต่ไม่กล้าหรอก5555 เขาเอาแขนของเขาวางบนไหล่ฉันกดมันลงเรื่อยๆ มันหนักมาก เจ็บมาก ฉันเลยเดินออกห่าง แล้วก็เข้าไปใหม่ 5555 พี่อิทวางแขนบนไหล่ฉันอีกครั้งแล้วฉันก็มองไปรอบๆเท่านั้นแหล่ะค่ะ พี่อิทก็รีบฉวยโอกาสโดยการใช้จมูกของเขาแตะที่แก้มข้างซ้ายของฉันอยากเต็มๆ ความรู้สึกในตอนนั้นมันทำให้ฉันเขิล หน้าฉันแดงเป็นลูกตำลึงตอนสุกจนจะเละ และนั้นมันเป็นจูบแรกในชีวิตของฉาน!!!!!!!!!!! ทำให้ฉันอึ้งไปซักพักนึง แล้วเขาก็กอดคอฉันเบาๆจากด้านหลังเพื่อไม่ให้ฉันรู้ตัว แล้วจากนั้นก็กระซิบข้างหูของฉันว่า “นี่ถือว่าเป็นการกอดนะ”5555 จบด้วยเสียงหัวเราะที่ซะใจเป็นอย่างมากที่หอมแก้ม และกอดฉันได้สำเร็จ พอฉันจะเดินทางกลับพี่เขาก็จะไปส่งฉันที่หมู่บ้าน ระหว่างทางน้ำมันพี่เขาไม่พอ เลยจอดแวะเติมน้ำมัน พอดีที่ร้านนั้นกลับมีคนเมานั่งดื่มกันอยู่ ด้วยพิษของสุราทำให้เกิดความมึนเมา แซวฉันไม่หยุด และนั่นก็ทำให้ฉันรู้ว่าพี่เขาหึงฉันมากแค่ไหน พี่เขาปกป้องฉันโดยการให้ฉันขับรถออกไปก่อน แล้วค่อยขับตามไป จนถึงทางเข้าหมู่บ้าน แล้วฉันกับพี่เขาก็จากลาด้วยการโบกมือ สายตาของเราทั้งสองประสานกันด้วยความอาลัย หลังจากนั้นฉันก็กลับเข้าบ้านไปในเวลาสองทุ่มกว่าๆ จากนั้นฉันก็คิดถึงพี่เขาอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ฉันคิดถึงจูบแรกที่พี่เขาจูบ ฉันคิดถึงกอดอันละมุนที่พี่เขาบรรจงร่างกายของพี่เขาเข้ามาโอบช้าๆเบาๆ จนทำให้ฉันสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น ฉันนั่งคิดอยู่พักใหญ่ และเคลิ้มล่องลอย ยังคงรักเธอไม่เคยเปลี่ยนไป… จู่ๆเสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น ท่ามกลางความฟินที่ฉันกำลังเผชิญอยู่ในขณะนั้น พอหันไปดูก็ปรากฎว่าเป็น เบอร์ของพี่เขาเองที่โทรเข้ามาหลังจากกลับถึงบ้าน เราคุยกันนานมาก มากจนเกือบเช้า เราโม้กันบ้าง แกล้งกันบ้าง กุ๊กกิ๊กกันบ้าง จนต่างคนต่างง่วง แล้วก็หลับไป จนเช้าของอีกวันเราก็ยังคุยกันต่อไปเรื่อยๆอยู่อย่างนั้นทุกวัน ทุกวัน เป็นชีวิตประจำวัน
จนกระทั่งวันหนึ่ง ฉันรู้สึกแปลกตั้งแต่คุยกัน แต่ละวันพี่เขามักจะหาเรื่องฉันอยู่ตลอดเวลา มักจะหาว่าฉันมีกิ๊กบ้างล่ะ คุยกับใครในเฟสบ้างล่ะ จนทำให้ฉันรู้สึกรำคาญ ฉันจึงตะคอกใส่พี่เขาไปว่า “ใช่ฉันมีกิ๊ก”แค่นั่นแหล่ะค๊า ความซวยมาเยือน งอลซะเสียผู้ชายเลย ฉันเลยแกล้งไม่คุยกับพี่เขา เงียบอย่างเดียว เสียงที่พี่เขาพยายามบอกให้ฉันพูดมันดังขึ้น แต่ฉันก็ยังไม่ใจอ่อนหรอก ฉันได้แต่ตอบไปทางเฟสบุ๊ค แล้วพี่เขาก็วางสายไป
ในคืนวันพฤหัส ที่ 13 เดือน มีนาคม 2557 ประมาณ 3ทุ่ม พี่เขาโทรมาหาฉันเพื่อให้ฉันโทรกลับ ฉันโทรกลับด้วยความแปลกใจ แล้วก็บอกให้ฉันโทรไปเติมเงิน ฉันก็โทรไปเติมแต่ป้าเขาคงจะงานยุ่งเลยไม่ได้รับ จากนั้นฉันก็ขับรถออกไปข้างนอกเพื่อไปเติมเงิน ขอย้ำนะค่ะว่า 3 ทุ่มค่ะ 3 ทุ่ม พอฉันโทรกลับไปอีกหลายรอบก็ไม่มีเสียงตอบรับ ฉันเลยรอต่อไป จนกระทั่งพี่เขาเอาเบอร์ของทรูมูฟโทรเข้ามา แล้วบอกกับฉันว่าให้รอไปก่อนนะพอดีสัญญาณไม่ค่อยจะมีหลังจากสิ้นเสียงไป ฉันนั่งรอพี่เขาจนถึงตี2 แต่ก็ยังไม่มีซักสายที่จะโทรมาบอกฝันดี เช้าวันต่อมาพี่เขาโทรมาด้วยน้ำเสียงแปลกๆไป ฉันสงสัยตั้งแต่แรกแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น ฉันเลยลองเข้าไปส่องเฟสของแฟนเก่าพี่เขา แล้วฉันก็เจอะกับคำตอบที่ฉันสงสัย โพสต์แต่ล่ะโพสต์ คอมเม้นแต่ล่ะคอมเม้น มันทำให้ฉันเจ็บจี๊ด!! น้ำใสๆจากตาก็ไหลออกมาโดยไม่ได้นัดหมาย น้ำตาที่ออกมาจากตาของฉันมันคือสัญญาณบอกว่า “ฉันควรจะต้องไปแล้วจริงๆ” ฉันนึกเวลาตอนที่เราอยู่ด้วยกัน นึกถึงเวลาที่คุยกัน นึกถึงช่วงเวลาทั้งหมดที่ผ่านมาที่ฉันอดทนตั้งหน้าตั้งตารอ จนได้พี่เขากลับมา แต่ก็ต้องเสียกลับไป เพราะแพ้แฟนเก่า ฉันรู้สึกเสียดายเวลาที่เกิดขึ้นทั้งหมดเกี่ยวกับเรา แต่ฉันก็ไม่เจ็บเท่ากับที่พี่เขาไม่ยอมคิดที่จะบอกความจริงกับฉัน ฉันคิดว่าพี่เขาจะทำเหมือนอย่างวันที่เราห่างกันในวันนั้น……ร้องไห้หนักมากกกกกก!! ToT