เคยมั้ยย ??? มีเพื่อนที่มีความรู้สึกพิเศษต่อกัน แต่เขามีแฟนแล้ว ...

สวัสดีค่ะ
มีเรื่องค้างคาใจ เลยอยากมาถามเพื่อนๆว่า เคยรู้สึกแบบนี้กันบ้างไหมคะ แล้วเราควรต้องทำยังไงดี

เริ่มเล่าแล้วนะคะ
... ก่อนอื่นต้องขอพูดถึงตัวเองก่อนนิดนึงนะคะ ตอนนี้อายุ 23 เรียนจบแล้ว ไม่เคยมีแฟน เพราะไม่อยากคบใคร รักชีวิตแบบอิสระมากกว่า มีคนมาจีบเรื่อยๆนะคะแต่ก็ปฏิเสธไปตลอด บางทีก็คิดว่าอยากมีแฟน แต่พอลองคุยกับใครสักคน เราก็รู้สึกว่าเราอึดอัด เรายังไม่พร้อมที่จะแบ่งปันเวลาชีวิตของเราให้กับใคร เราจึงเลือกที่จะอยู่เป็นโสดแบบนี้ไปก่อนดีกว่า

เรื่องของเรื่องคือ เรารู้จักกับเพื่อนคนนึงตอนเรียนมหาวิทยาลัย เรียนคณะเดียวกัน แต่คนละภาควิชา ทุกวันเรามีกิจกรรมที่ต้องทำร่วมกัน ปล.เป็นกลุ่มๆนะคะ ไม่ใช่สองต่อสอง ><  ทำให้เราเริ่มสนิทกันเรื่อยๆ เราเจอกันแทบทุกวัน ตอนไม่เจอกันก็คุยไลน์กันตลอด กินข้าวเย็นด้วยกัน ไปนู่นนี่นั่นด้วยกัน ปาร์ตี้สังสรรนี่บ่อยมาก เพราะเราชอบปาร์ตี้ 5555555555  เป็นแบบนี้มาเป็นปีๆค่ะ จนเพื่อนๆแซวว่าเราสองแอบชอบกัน ...   เรื่องมันเริ่มจากตรงนี้แร่ะค่ะ  คือเราก็ไม่คิดว่าเราจะชอบเขานะ เราคิดกับตัวเองตลอดว่าที่เราทำมันคือความผูกพัน เพราะเราคุยกันทุกวัน นี่ไม่ใช่ความรัก แต่เราก็รู้สึกได้ว่า เพื่อนของเราเขาก็คิดแบบเดียวกับเรา เขาก็คงรู้สึกดีเหมือนที่เรารู้สึก  คือเรื่องแบบนี้ ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอก จิงมั้ยคะ 5555555555555555

ประเด็นคือ เพื่อนคนนี้เขามีแฟนแล้วค่ะ ซึ่งเราก็ไม่ได้สนใจ 555  เพราะเราไม่ได้ทำอะไรผิด เป็นเพื่อนกัน คุยกันปกติ เป็นห่วงกัน (เพื่อนห่วงเพื่อนไม่ได้หราา)  ดูแลกัน เท่าที่ดูแลได้ ปล. เราดูแลใส่ใจคนรอบข้างเราทุกคนไม่ต้องคิดเยอะนะคะ กิกิ  ก็มีบ้างนะคะ ที่แฟนเพื่อนเขาหึงเรา แรกๆเราก็โอเคค่ะ เราก็เข้าใจเป็นแฟนกัน มันก็ต้องมีหึงหวงเป็นธรรมดา แต่หลังๆเริ่มงี่เง่า -*-  อันนี้ขอไม่เล่านะคะ เดี๋ยวจะยาว    นั่นแร่ะค่ะะะ   เรารำคาญ เลยเริ่มห่างๆจากเพื่อนของเรา จนเพื่อนๆคนอื่นสังเกตได้ แต่ก็ห่างได้ไม่นาน เพราะเรามีเหตุให้ต้องเจอกันทุกวันน

เพื่อนเราเขาพยายามให้แฟน เข้ากับเราได้ เพื่อที่จะได้ใช้ชีวิตสะดวกขึ้น เราก็เปิดใจนะ แต่มันสุดๆแล้วจริงๆคะ โดยรวมแล้วเราไม่ชอบคนนิสัยแบบนี้ ไม่ใช่เขาไม่ดีนะคะ เขาก็ดีในแบบของเขา แต่แบบบบ  ไงดีอ่ะ  แบบว่า #เคมีไม่ตรงกันอ่ะค่ะ เราเลยเลือกที่จะอยู่ของเราแบบนี้ ไม่มีเหตุผลอะไรที่เราจะต้องไปสุงสิงด้วย(กับแฟนเพื่อน)  ต่างคนต่างอยู่ ขอแค่อย่ามางี่เง่าใส่เราเป็นพอ


คืนหนึ่ง...
เราก็สังค์สรรกันที่ห้องของเพื่อนเราคนนี้ มีเพื่อนๆคนอื่นอยู่ 4-5 คน ดื่มกันแบบสนุกๆไม่ได้เมาหัวทิ่ม จนเพื่อนๆคนอื่นหลับกันหมด เหลือเรากับเพื่อนสองคนที่ยังไม่นอน เรานั่งดื่มข้างๆกัน นั่งคุยกัน เราก็เริ่มง่วงเลยเอียงคอซบที่ไหล่เพื่อน จากนั้น .....  นั่นแร่ะค่ะ อย่างที่ทุกคนคิด
แอร้ยยยย เราจูบกันค่ะ   แต่เบาๆนะคะ ไม่ได้ดูดดื่ม แต่จูบกันนานมากกกกก  หลังจากนั้นเราขอไม่เล่านะคะ  อิอิ  (ไม่ได้มีซัมติงลองนะคะ ไม่ต้องคิดลึกกก)

หลังจากนั้นชีวิตเราก็ปกติค่ะ ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลง ความสัมพันเรากับเพื่อนก็ปกติ ดีบ้างไม่ดีบ้าง แต่ก็คุยกันแบบเดิมตลอด จนผ่านมา ปีกว่าๆ เกือบสองปี  ความสัมพันของเราสองคนเปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจน จนเราเริ่มรู้สึกได้ เราไม่รู้ว่ามันเริ่มตอนไหน รู้อีกทีคือ มันเริ่มไปแล้ว ><  เราก็มาคิดทบทวนนะคะ ว่าเราควรทำยังไงต่อไปดี คำตอบที่ได้คือ #เราไม่สนใจค่ะถึงแม้ว่าเขาจะมีแฟนแล้ว ตรงนี้หลายๆคนอาจมองว่าเลว นะคะ แต่สำหรับเรา เราคิดว่าเราไม่ได้ทำอะไรผิด ตราบใดที่เขายังไม่ใช่สามีภรรยากัน (แต่เราไม่ได้คิดจะแย่งนะคะ) เราแค่ปฏิบัติตัวเหมือนเดิมแบบเพื่อนกัน ไม่เคยไม่ยุ่งเรื่องของชีวิตเขา  แต่ถ้าเพื่อนเราเขาเปลี่ยนใจเองอันนี้มันก็เรื่องของเขา 555555  

อ่อ ลืมบอก ในบทสทนาที่เราคุยกัน จะไม่มีเรื่องเกี่ยวกับแฟนเขานะคะ เพราะเราไม่อยากรู้ ไม่อยากยุ่ง

เมื่อไม่นานมานี้..
เราก็คิดที่จะหยุดความสัมพันแบบนี้ค่ะ ไม่ใช่เพราะเขามีแฟนหรืออะไรนะคะ แต่เราเริ่มไม่โอเคกับสิ่งที่เขาเป็น (อันนี้เราคิดไปเอง เขาอาจไม่ได้เป็นแบบที่เราคิด)  เราคิดว่าถึงเรากับเพื่อนจะมาคบกันจริงๆเราคงรับนิสัยเค้าไม่ได้  จากที่คุยกันทุกวัน เราก็ไม่คุย ไม่ตอบไลน์ จนเขาก็ถามว่าเราเป็นอะไร ขอโทษนู่นนี่นั่น อยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม เราก็ตอบไปว่าไม่ต้องขอโทษ เพราะไม่ได้ทำอะไรผิด ตอนนี้เราแค่ต้องการแบบนี้ เราไม่อยากเริ่มความสัมพันกับใคร เพราะเราคิดว่าวันนึงก็ต้องเลิกกัน




ความสัมพันเราเริ่มห่างออกไปเรื่อยๆ  บทสทนาน้อยลงๆๆๆ จนกระทั่ง ...  เงียบค่ะ  
ไม่มีการทักทาย หรือ ติดต่ออะไรกันทั้งนั้น

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เราก็รู้สึกเคว้งนะ เพราะเคยคุยกันทุกวัน แต่หลังๆเราก็เริ่มปรับตัวได้  ก็มีบ้างที่นึกถึง เราก็หาอะไรทำไปเรื่อยจะได้ไม่ต้องคิดมาก  
แต่เมื่อเวลาผ่านไป 2-3 เดือนได้มั้ง  เอาอีกแล้วค่ะ เหมือนสวรรค์แกล้ง    อยู่ๆความคิดถึงนั้นมันกลับมา เราอยากทัก อยากคุย อยากเจอ แต่เราไม่รู้จะทำยังไงดี  เราไม่รู้ว่าสิ่งที่เราเป็นอยู่ตอนนี้มันคืออะไร เราไม่รู้ว่าหลังจากนี้เราต้องทำยังไงกับความรู้สึก  เราควรหยุดคิดแบบนี้ หรือเปล่า หรือยังไงดี



เอ้อออ  ลืมบอก อีกแล้วววว  เรากับเพื่อนเคย   แต่ขอไม่เล่านะคะ  อิอิ  




********  มีเพื่อนๆคนไหนเคยรู้สึกแบบนี้บ้างไหมคะ มาแชร์ประสบการณ์ มาพูดคุยกันได้นะคะ ขอบคุณมากๆๆค่าาาาา  *******





----- เขียนกระทู้ครั้งแรก อาจจะเล่า งงๆ ไม่เข้าใจ ไม่ถูกวิธี หรือผิดพลาดประการใดก็ขอโทษด้วยน้าาาา