นี้เป็นกระทู้แรกของหนูที่ได้แรงบันดาลใจมาจากกระทู้หนึ่งในพันทิป ที่อ่านแล้วทำให้รู้สึกภาคภูมิใจกับอาชีพค้าขายเอามากๆ
จนอยากเขียนความรู้สึกของตัวเอง และอยากรู้ถึงความรู้สึกของคนอื่นๆบ้างว่าจะมีความรู้สึกเดียวกันกับหนูหมด
นี้เป็นกระทู้แรกถ้าผิดพลาดประการใด ขออภัย ณ โอกาสนี้ไว้ด้วยนะค่ะ
ป.ล.หนูตกภาษานะคะเอาเป็นว่าตกทุกภาษาเลยคะอาจมีพิมพ์ผิดบ้างตกหล่นบ้างขออภัยไว้น่ะค่ะ
เอา เวิ้นเว้อมายอยาวพอจะเริ่มเรื่องได้แล้วคะ
หนูเป็น นศ ป. ตรี พึ่งจบมายังไม่ได้รับปริญญาเลย ไม่ใช่ไม่ได้รับนะคะ แต่รอรับอยู่คะ
อิอิลูกแม่ค้า จบป.ตรีนะ คะอย่าดูถูกกันเชียวน้าาาา แซวขำๆนะคะอย่าซี น้าาาา
ตอนนี้หนูยังไม่มีงานทำ จะเรียกว่า ตกงาน ก็คงจะไม่ได้เพราะทุกวันนี้ก็ทำงานทุกวัน จนมือไม้นี้ด้านชากับทุกความรู้สึกไปแล้ว 555
อีกอย่างหนูก็ไม่ได้ออกเดินหางานที่ไหนเพราะงานที่ทำอยู่ทุกวันนี้ก็กินเวลาหนูไปทั้งชีวิต เอย ไม่ใช่ ไปทั้งวันละคะ
จะว่ากินไปทั้งชีวิตก็คงไม่ผิดน้าาาา เพราะ ตั้งแต่เกิด จนตอนนี้หนูก็ทำงานนี้มาตั้งแต่เล็ก
ลืมตามาก็เจอ แม่แก่ๆกับผ้ากันเปื้อน หม้อไห กาลามัง ถ้วยจาน มีดไม้ และที่สำคัญเลยของที่บ้านที่ขาดไม่ได้
คือ สัพสัตว์ทั้งหลายที่หนูได้นำเอาชีวิตที่แสนหวานของมันมาจบลงที่นี้ TT คือ หมู เห็ด เป็ด ไก่ทั้งหลาย !!!!
หนูป่าวฆ่ามันเองกับมือนะคะไปซื้อมาจากตลาดน้าาาา แต่ว่าจัดการต้ม ตุ๋น หุงหา ปรุงแต่ง ทาสี เติมแต่ง ปรุงรสปรุงชาติ เอาพอออออออ555
พวกมันเองกลับมือด้วยสูตรของผู้หญิงแก่ๆคนนึ่งคะ หนูให้ฉายาผู้หญิงแก่ๆคนนี้ว่า โดเรม่อนนะคะ!!!
ใช่คะผู้หญิงแก่ๆคนนี้ คือ แม่ ของหนูเอง.... เดวถ้าทุกคนได้รู้จักผู้หญิงคนนี้แล้ว จะเข้าใจเองว่า ทำไม แม่หนูถึงได้ฉายา จากหนูว่า โดเรม่อน!!!???
เอ้า กลับมาที่ตัวหนูบ้าง หนูเป็นแค่. นศ จบใหม่ ที่ตอนนี้ยังไม่มีจุดหมายอะไร จะไปซ้ายดีไหม? จะไปขวาดีฟ่า? จะเดินหน้า
ถอยหลัง ย่ำอยู่กับที หรือนอนอืดๆไปวันๆดีก็ไม่รู้
ตอนนี้หนูก็ยังไม่ได้หางานที่ตรงกับสายที่จบมาสักกะงาน อาจเป็นเพราะ หนูไม่ชอบในสายงานนั้น. หรือ ว่าไม่มีใครเอา. เราโง่เองตั้งหากรึป่าววะก็ไม่รู้??
แต่ตอนนี้หนูก็มีงานโครตประจำยิ่งกว่าประจำๆ ทำทุกวันอยู่แล้ว. นั้นก็คือ. ช่วยที่บ้านขายของ
ทำไมถึงเรียกว่าโครตประจำ ก็เพราะว่าที่บ้าน โดเรม่อน คนนี้แก่ปลุก. ตะโกนเรียก ให้มาเปิดร้านทุกวันนะสิคะ
เปิดทุกวันจริงๆ. ไม่มีเว้น วันหยุด วันพระ วันโกน วันลา อะไรก็ไม่มี555
เพราะ โดเรม่อน คนนี้ แกมีเหตุผล 108 พันเก้ามาใส่หูหนูเสมอว่าห้ามหยุด!!! ห้ามป่วย ห้ามหาย ห้ามตาย5555
ก็แบบว่าแกมักจะมีเหตุผลของแกเสมอ ว่าทำไมถึงหยุดไม่ได้มาพูดให้ฟัง. ถามว่าฟังไหม??? ฟังดิ. ไม่ฟัง!!ก็โดนตบกระโหลกสิครัช555
อ่อ ออออออ. ลืมไป โดเรม่อน แกจะหยุดขายนะคะ. ในวันที่....... น้ำท่วมเข้าบ้านคะ!!! ใช่แล้ว เย้ๆๆมีวันหยุดแล้ววววว
แต่ก็แค่ปีละหน หน้าฝน แต่ละปีไงคะ 55555. เอาเป็นว่าถ้าแกขายได้ แกคงขายไปแล้ว แต่นี้น้ำท่วมไง เอาหยุดก็ได้ มาว่ายน้ำเล่นกัน 5555
เอ้า นิทาโดเรม่อน มามากพอละ พอก่อน นรกจะกินกะบานหมดแล้ว!!!
คะ ตอนนี้หนูก็ยังขายของอยู่แบบนี้ทุกวัน ตัวทำงาน แต่หัวก็คิดตลอดเวลา ว่าเราจะไปทางไหนดี?? จะมีเสียงสวรรค์. หรือนรก หรือป่าวก็ไม่รู้
จากคนรอบข้าง คนรู้จักไม่รู้จักบ้างเสมอๆว่า. หนูทำยังงี้สิดี!!.. หนูไปทางนั้นแหละดีกว่า...!! หนูทำนี้ต่อเทอะ... สบาย จะมีเสียงแบบนี้เข้ามาทุกวันไม่ขาดสาย
อาจเป็นเพราะหนูเด็กจบใหม่ไงคะ ต้องหางานทำสิ ต้องทำโน้นสิดี ..ทำนี้สิใช่... ทำนั้นสิรุ่ง... ต่างๆมากมายเข้ามาในหัว
โดยไม่ถามหนูสักคำ...??? ว่าหนูคิดไรอยู่5555 ใช่หนูคิดนะคะ หน้ายังงี้ หุ่นแบบนี้ คิดนะเฟ้ย5555
แต่ทุกวันที่คิดหนัก. คิดไม่ตก. อยู่เสมอ ก็มักจะได้ยินเสียงบ่นนนนน เอยยย เสียงวิเศษ จากโดเรม่อน เสมอ ว่าไม่ทำงานทำการ ไม่เป็นหลักเป็นแหล่ง
ไม่มีไรเป็นชิ้น เป็นอันให้ โดเรม่อน. เอย !!! ให้แม่ ภูมิใจเลย
เจอแบบนี้เศร้า เสียใจสิคะ ละที่ทำอยู่ทุกวันนี้ ไม่ใช่งานหรอ???? นี้ก็ยังเป็นคำถามเสมอ5555 แต่ก็ได้แต่บ่นๆๆกับพี่สาว และพูดกับตัวเองในใจเอา
ไม่กล้าพูดไรไปมากกว่านี้เดว โดเรม่อน ไล่ออกจากบ้าน
((. ที่นี้ละ ตายแน่ๆ5555
แต่ด้วยความที่หนูเป็นคนไม่อยู่กับรองกับรอย. ใครบอกอะไรดี อะไรเหมาะ ก็จะวิ่งตาม วิ่งหาสิ่งนั้น จนไม่รู้ว่าจิงๆแล้ว ตัวเองนั้นชอบอะไร
เห็นใครเขาทำอะไรละดี มีตัง มีรายได้ ก็อยากจะทำบ้าง... แต่ก็ได้แต่คิดที่จะทำนะคะ เพราะยังไม่มีเงินไปลงทุน ทำตามเขา....
แต่ทั้งหมดทั้งมวลที่หนูอยากทำ. อยากได้ อยากมี ไม่ใช่เพราะ ตัวหนูเลยยยยยยย
แต่เพราะอะไรรู้ไหมค่ะ....?!?! (แล้วตรูจะรู้ไหม ก็บอกๆตรูมาสิ...) คงเป็นความคิดของคนอื่นๆ 5555
ก็เพราะว่าหนู. อยากจะพิสูจน์ ให้ โดเรม่อน รู้ว่า หนูทำมันได้แล้วนะแม่ หนูทำมันด้วยมือของหนูเองจิงๆนะแม่
แม่ภูมิใจไหม ต่อไป หนูจะทำให้แม่ยิ้ม ด้วยมือของหนูเอง... แค่นี้แหละคะ คือสิ่งที่หนูอยากได้
ว้าวๆๆๆๆคำพูดดูดีเนอะ แต่ๆๆๆยังไม่เป็นชิ้นเป็นอันกับเขาเลย5555
คะ ที่หนูตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาหนูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหนูคิดอะไรอยู่?หรือต้องการอะไรอยู่ ? (เอ้าาาา บ้าไปกันใหญ่แล้ว)
แต่หนูแค่เห็นกระทู้ในพันทิปอันหนึ่งที่หนูติดตาม่านนน แล้วชอบมัน. และมันก็เลยเป็นแรงบันดาลใจให้หนู ตั้งกระทู้ไร้สาระนี้ขึ้นมา
กระทู้นี้มันอาจไม่มีประโยชน์ ไม่มีสาระ ไม่มีอะไรเลยก็ได้. ถ้าคุณเสียเวลามาอ่าน (เอ้าาาา...คงเลิกอ่านกันไปหมดแล้ว)555
แต่ในกระทู้นี้ มันมีความประทับใจความภาคภูมิใจอย่างหนึ่งที่หนูจะมาเล่าให้ฟัง. (แม้คุณจะไม่อยากฟัง5555)
เริ่มกันอีกรอบนะค่ะ555 ใช่คะหนูเป็นแค่เด็กจบใหม่ คำนี้ตราหน้าหนูทุกวัน
(.
หนูเป็นแค่ลูกแม่ค้า หาเช้ากินค่ำ รายได้ไม่แน่นอน. ครอบครัวอาจไม่สมบรูณ์แบบเหมือนใครๆเขา. พ่อแม่ แยกทางกัน
แต่นั้นไม่ใช่ตัวการที่ทำให้หนูเป็นเด็กดื้อมาจนถึงทุกวันนี้นะคะ5555 ไอด้วยความที่ไม่สมบรูณ์แบบๆนี้ละคะ
มันหล่อหลอมหนูให้แข็งแกร่ง เชกเช่น ชายในร่างหญิง ผู้หญิงตัวใหญ่ๆควายๆที่ถึกและบึกบึน. ทำงาน ค้าขายเป็นมันสะทุกอย่าง
มือจับมีด จับหม้อ ถือมันไล่ฟันคนไปทั่วไม่ไว้หน้า5555 ไม่ใช่ละ...
มือด้านๆสองมือที่ทำทุกอย่างในร้านไปด้วยกัน... ใช่คะ ทำไปด้วยกัน เราทำงานกันในครอบครัว ช่วยกันขายของ. สามคนแม่ลูก
ถึงแม้ว่าบ้านเราจะมีแต่ผู้หญิง ถูกคนเรารัดเอาเปรียบบ้าง รังแกบ้าง แต่เราสามคนแม่ลูก ก็ผ่านมันมาได้ แม้จะทุลักทุเลยังไงก็ตตาม
แต่ โดเรม่อน คนแก่ๆคนนี้ ไม่เคยปล่อยมือ จากลูกหมาลูกแมว สองตัวนี้ไปไหนเลย
โดเรม่อน คอยยืนของวิเศษต่างๆให้ลูกๆเสมอแม้ว่าลูกๆจะอยากได้อะไรก็ตาม
มือที่ด้านๆของโดเรม่อน สองมือนี้ หยิบยืนของวิเศษมากมาย นาๆนับไม่ถ้วน
แม้โดเรม่อน คนนี้จะเหนื่อย. จะท้อขนาดไหน ก็ไม่บ่น.....สะที่ไหน555 ถึงบ่น แต่มือก็ยังทำอยู่ทุกวัน ไม่มีวันหยุด
ด้วยความที่เราเห็น โดเรม่อน คนนี้แก่เหนื่อย มาตั้งแต่เราจำความได้ โดเรม่อน คนนี้ก็หายใจเข้า หายใจออก เป็นงาน ว่างไม่ได้ (ว่างละจะลงแดงตาย)
เราก็อยากทำอะไรก็ได้ที่จะทำให้ฝันเราเป็นจิงสักที ฝันเล็กๆที่ใครๆเขาก็ฝันกัน. ของคนที่เป็นลูก อยากทำงาน หาเงิน เลี้ยงพ่อแม่ได้. พาพ่อแม่ไปไหนมาไหน
ได้ด้วยเงินของตัวเอง เห็นท่านยิ้ม หัวเราะได้ด้วยเงินของตัวเอง แค่นี้คงถือว่าเราทำเต็มทีแล้ว
แต่ด้วยตอนนี้หนูคงจะสับสนเป็นเหมือน นก ที่พรึงหลุดออกมาเจอโลกของความเป็นจริง. ที่ไม่ได้สวยงาม เริดหรู. ตามที่คิดไว้
ในโลกความฝันเราแค่คิดว่าเรียนจบก็ประสบความสำเร็จแล้ว แต่ที่ไหนได้ เรียนจบ. ชีวิตไม่จบ สิคะ ชีวิตจิง รออยู่ข้างหน้า อีกเยอะเลย (ตายยยย!!!)
ชีวิตวัยทำงานนั้นยากยิ่งกว่า จะทำยังไงดีทคำถามเกิดมามากมายเต็มหัว ,??
ซึ่งมันก็ยังเป็น คำถาม ที่ตามหลอกหลอน หนูอยู่ทุกวัน....?
หนูจะไปทางไหนดี ทำไรดี,? แต่....อ่อ. ลืมเล่าไป พูดมาสะนานยาวมากกกกกก ว่าละหนูภูมิใจอะไร ดีใจตรงไหนเนี่ย ไอเด็กจบใหม่. ไม่มีอะไรทำ....
หนูภูมิใจตรงที่ว่าเมื่อหนูจบมา หนูยังไม่คิดจะไปทำงานที่ไหน หนูคิดแค่อย่างเดียวในหัวตอนนั้นว่า หนูจะกลับมาขายของที่บ้าน
เพราะอะไรหรอคะ ถ้าเอาคำตอบแบบ กลางๆไม่สวยนางเอกจนเกินไป ที่หนูคิดได้ในตอนนั้นก็เพราะว่า หนูอยากเป็นนายตัวเอง ค้าขายมีรายได้ทุกวัน
ไม่อยากไปเป็นลูกน้องใครให้ใครเขาด่าเขาว่า. กลับมาให้แม่ด่าคนเดียว ก็หูชาจะแย่แล้ววววว. กลับมาอยู่บ้านกินเงินเดือนกับแม่สบายจะตายยย
และอีกอย่างมันคือกิจการที่บ้าน ที่ไม่มีใครมาสานต่อ มีแค่ โดเรม่อนแก่ๆคนนึ่ง ที่นั่งคอยอยู่ที่บ้าน. ถ้าเราไม่ช่วยเขา ละใครจะช่วย
สาบานานได้ว่า ตอนนั้นคิดแค่นั้นจิงๆคะ คิดแค่ว่า กลับมาอยู่บ้านละจะสบายๆค้าขายไปวันๆ ไม่ต้องทำอะไรมาก แม่มีกิจการ เราแค่มาสานต่อ
แต่เมื่อได้มาลงมือทำ ได้อยู่กับมันทุกวัน ได้เจอสถานการณ์ในทุกๆฤดูที่หมุนเวียนมา ทำให้เรารู้ซึ้งเลยว่า โห.!!!!! มันไม่ง่ายอย่างที่คิดไว้เลย
พอได้มาเจอเองจิงๆ มาทำเองจิงๆ ไอ้อาชีพค้าขาย ที่เราคิดว่ามันง่ายๆอยู่กับมันมาตั้งแต่เกิด. สบายยยย. ทำไมจะทำไม่ได้....
มันกลับเป็นกระจกบานใหญ่. ที่ส่องสะท้อนให้หนูเห็น ให้หนูรู้ และเข้าใจ โดยที่ โดเรม่อน คนนี้ ไม่ต้อง เอยปากบอกสักคำ ว่าเขาเจออะไรมาบ้าง
ทำให้หนูรู้เลยว่า โดเรม่อน คนนี้ต้องเจออะไรมาบ้าง ต้องผ่านอะไรมาบ้าง ต้องสู้รบกับอะไรมาบ้าง กว่าจะทำให้หนูโตขึ้นมา เป็นเด็กควายๆตัวนี้ได้
ทำให้หนู รู้.. โดยที่ โดเรม่อน ไม่ต้องมานั่งเล่า นั่งบอก นั่งสอน เป็นวันๆ ว่าเขาเจออะไรบ้าง. แต่ด้วยสิ่งที่เขาทำให้เราเห็น เขาเป็นตัวของเขาเอง
มันสะท้อนในกระจกบ้านใหญ่นั้น กระจกร้านเก่าๆที่เราอาศัยทำมาหากินนี้ว่า เขาเป็นยังไงบ้าง
จนเมื่อหนูมาเจอกันตัวเอง มาเป็นกลับตัวเอง ละเอยปาก เล่าให้ โดเรม่อนฟัง ว่า แม่หนูเจอแบบนี้ หนูเป็นแบบนี้
อะไรบ้างนะหรอ ยกตัวอย่าง เช่น ...
..ในตอนกลางดึก หนูสะดุงตื่นกลางดึก นอนไม่หลับ อารมแบบตาปิดนะคะ ง่วงมากกกกกอยากจะหลับให้ตายไปเลย ...แต่.. หัวมันยังไม่หยุดคิดนะคะ
มันคิดเสมอ ว่าจะกี่โมงแล้ว? จะจัดร้านทันไหม ?จะลุกไหวหรือป่าว ?มีคนช่วยไหม? คนงานมาทำงานไหม ?
หูก็คอยฟังเสียงจากด้านล่างของบ้าน ว่าคนงานมาไหม?? มาเปิดร้านหรือป่าว ?ถ้าคนงานไม่มา เหนื่อยแน่เลยเรา..!!!
..เขาสั่งของเยอะ จะทำทันไหม?
....วันไหนที่เหนื่อยก็จะเหนื่อยมากกกกก หลับเป็นตายชนิดที่ว่า. ไม่ฝัน ไม่อะไรทั้งนั้น ละอยู่ดีๆ เสียงนาฬิกาก็ปลุก เห้ยยย ตีห้าละหรอ.?
นี้เราต้องตื่นนน.!! มาทำงานแล้วหรอ ทำไมเหมือนนอนไปแปบเดียวเอง. นอนไม่พอ. ไม่รู้สึกตัว ไม่ฝัน ไม่อะไรเลย ทำไมเช้าเร็วจัง
....อยากจะขอนอนให้ตายไปข้างหนึ่งเลย ... แต่ๆๆๆทำไม่ได้เราต้องตื่นไปจัดร้านสิ. ขายของสิ. โดเรม่อน รอเราอยู่...
อาการต่างๆนาๆเกิดขึ้นกับหนู. จนหนูรู้สึกได้ พอหนูเล่าให้ โดเรม่อนฟังนะคะ แม่แกก็ตอบกลับมาแค่ว่า ..
แม่เข้าใจ แม่รู้ว่ามันเป็นยังไง... เพราะแม่ผ่านมาหมดแล้ว แม่เจอมันมาหมดแล้ว. ทุกอย่างที่หนูเป็น. แม่เป็นมาหมดแล้ว.
โห จุกก.. สิครัช สิ่งที่เราเจอ คือสิ่งที่ โดเรม่อน คนนี้ เขาเจอมาหมดแล้ว แต่เลวร้ายกว่าเรานะ เลวร้ายกว่าตรงไหนนะหรอ?
ก็ตรงที่ว่า เวลาที่ โดเรม่อน คนนี้แกเจอกับสถานการณ์แบบนี้ แกเจออยู่คนเดียว แกแบกภาระหน้าทีอันใหญ่หลวงนั้นไว้คนเดียว.
จะไม่คนเดียวได้ไงละคะ ก็ลูกๆต้องไปเรียน ลูกๆอยู่ต่างจังหวัด ลูกๆเรียนมหาลัยอยู่ไง.. โดเรม่อนคนนี้ก็เลยต้องเจอแบบนี้อยู่ลำพัง
แต่เรา ยังเผชิญกับเรื่องเลวร้ายแบบนี้ แต่มีโดเรม่อนคนนี้ ค่อยยืนดู. ค่อยช่วยเหลืออยู่ข้างๆ ไม่ไปไหน ไม่ปล่อยมือเรา ไม่มีวันจะทิ้งเราไปไหนแน่นอน
หนูรู้เลยว่าถ้าหนูไม่เจอมันกับตัว หนูจะไม่รู้เลยว่า โดเรม่อน คนนี้ ผ่านอะไรมาบ้างเรื่องราวหลายร้อยตอนในกาตูน ที่ผจญภัย ที่เจอสัปหลาด
ยังไม่น่ากลัว โหดร้าย เท่าที่โดเรม่อน ในชีวิตจริงของเราเจอเองเลย
เอออ หนูไปพูดวกไปวนมา สะยาววววววว จนตอนนี้ ถ้ามีคนมาอ่าน คงจะยังงงๆอยู่ว่า ละไงต่อ ยังคะ ยังมีอีกชอตเด็ดที่หนูภูมิใจจะเล่าอีกนะคะ
ไม่รู้ว่าแท็กถูกไหม ผิดยังไง แก้ไขให้ด้วยนะคะ กราบบบบ
อยากแท็กแบบว่า สร้างกระทู้มา เพราะได้แรงบันดาลใจ จากการอ่านพันทิปคะ ขอบคุนนะคะ
แค่เด็กมหาลัยจบใหม่ ยังไม่มีงานทำ แต่อยากทำตามฝัน อยากเห็น"โดเรม่อน"ยิ้มไปทุกวัน
จนอยากเขียนความรู้สึกของตัวเอง และอยากรู้ถึงความรู้สึกของคนอื่นๆบ้างว่าจะมีความรู้สึกเดียวกันกับหนูหมด
นี้เป็นกระทู้แรกถ้าผิดพลาดประการใด ขออภัย ณ โอกาสนี้ไว้ด้วยนะค่ะ
ป.ล.หนูตกภาษานะคะเอาเป็นว่าตกทุกภาษาเลยคะอาจมีพิมพ์ผิดบ้างตกหล่นบ้างขออภัยไว้น่ะค่ะ
เอา เวิ้นเว้อมายอยาวพอจะเริ่มเรื่องได้แล้วคะ
หนูเป็น นศ ป. ตรี พึ่งจบมายังไม่ได้รับปริญญาเลย ไม่ใช่ไม่ได้รับนะคะ แต่รอรับอยู่คะ
อิอิลูกแม่ค้า จบป.ตรีนะ คะอย่าดูถูกกันเชียวน้าาาา แซวขำๆนะคะอย่าซี น้าาาา
ตอนนี้หนูยังไม่มีงานทำ จะเรียกว่า ตกงาน ก็คงจะไม่ได้เพราะทุกวันนี้ก็ทำงานทุกวัน จนมือไม้นี้ด้านชากับทุกความรู้สึกไปแล้ว 555
อีกอย่างหนูก็ไม่ได้ออกเดินหางานที่ไหนเพราะงานที่ทำอยู่ทุกวันนี้ก็กินเวลาหนูไปทั้งชีวิต เอย ไม่ใช่ ไปทั้งวันละคะ
จะว่ากินไปทั้งชีวิตก็คงไม่ผิดน้าาาา เพราะ ตั้งแต่เกิด จนตอนนี้หนูก็ทำงานนี้มาตั้งแต่เล็ก
ลืมตามาก็เจอ แม่แก่ๆกับผ้ากันเปื้อน หม้อไห กาลามัง ถ้วยจาน มีดไม้ และที่สำคัญเลยของที่บ้านที่ขาดไม่ได้
คือ สัพสัตว์ทั้งหลายที่หนูได้นำเอาชีวิตที่แสนหวานของมันมาจบลงที่นี้ TT คือ หมู เห็ด เป็ด ไก่ทั้งหลาย !!!!
หนูป่าวฆ่ามันเองกับมือนะคะไปซื้อมาจากตลาดน้าาาา แต่ว่าจัดการต้ม ตุ๋น หุงหา ปรุงแต่ง ทาสี เติมแต่ง ปรุงรสปรุงชาติ เอาพอออออออ555
พวกมันเองกลับมือด้วยสูตรของผู้หญิงแก่ๆคนนึ่งคะ หนูให้ฉายาผู้หญิงแก่ๆคนนี้ว่า โดเรม่อนนะคะ!!!
ใช่คะผู้หญิงแก่ๆคนนี้ คือ แม่ ของหนูเอง.... เดวถ้าทุกคนได้รู้จักผู้หญิงคนนี้แล้ว จะเข้าใจเองว่า ทำไม แม่หนูถึงได้ฉายา จากหนูว่า โดเรม่อน!!!???
เอ้า กลับมาที่ตัวหนูบ้าง หนูเป็นแค่. นศ จบใหม่ ที่ตอนนี้ยังไม่มีจุดหมายอะไร จะไปซ้ายดีไหม? จะไปขวาดีฟ่า? จะเดินหน้า
ถอยหลัง ย่ำอยู่กับที หรือนอนอืดๆไปวันๆดีก็ไม่รู้
ตอนนี้หนูก็ยังไม่ได้หางานที่ตรงกับสายที่จบมาสักกะงาน อาจเป็นเพราะ หนูไม่ชอบในสายงานนั้น. หรือ ว่าไม่มีใครเอา. เราโง่เองตั้งหากรึป่าววะก็ไม่รู้??
แต่ตอนนี้หนูก็มีงานโครตประจำยิ่งกว่าประจำๆ ทำทุกวันอยู่แล้ว. นั้นก็คือ. ช่วยที่บ้านขายของ
ทำไมถึงเรียกว่าโครตประจำ ก็เพราะว่าที่บ้าน โดเรม่อน คนนี้แก่ปลุก. ตะโกนเรียก ให้มาเปิดร้านทุกวันนะสิคะ
เปิดทุกวันจริงๆ. ไม่มีเว้น วันหยุด วันพระ วันโกน วันลา อะไรก็ไม่มี555
เพราะ โดเรม่อน คนนี้ แกมีเหตุผล 108 พันเก้ามาใส่หูหนูเสมอว่าห้ามหยุด!!! ห้ามป่วย ห้ามหาย ห้ามตาย5555
ก็แบบว่าแกมักจะมีเหตุผลของแกเสมอ ว่าทำไมถึงหยุดไม่ได้มาพูดให้ฟัง. ถามว่าฟังไหม??? ฟังดิ. ไม่ฟัง!!ก็โดนตบกระโหลกสิครัช555
อ่อ ออออออ. ลืมไป โดเรม่อน แกจะหยุดขายนะคะ. ในวันที่....... น้ำท่วมเข้าบ้านคะ!!! ใช่แล้ว เย้ๆๆมีวันหยุดแล้ววววว
แต่ก็แค่ปีละหน หน้าฝน แต่ละปีไงคะ 55555. เอาเป็นว่าถ้าแกขายได้ แกคงขายไปแล้ว แต่นี้น้ำท่วมไง เอาหยุดก็ได้ มาว่ายน้ำเล่นกัน 5555
เอ้า นิทาโดเรม่อน มามากพอละ พอก่อน นรกจะกินกะบานหมดแล้ว!!!
คะ ตอนนี้หนูก็ยังขายของอยู่แบบนี้ทุกวัน ตัวทำงาน แต่หัวก็คิดตลอดเวลา ว่าเราจะไปทางไหนดี?? จะมีเสียงสวรรค์. หรือนรก หรือป่าวก็ไม่รู้
จากคนรอบข้าง คนรู้จักไม่รู้จักบ้างเสมอๆว่า. หนูทำยังงี้สิดี!!.. หนูไปทางนั้นแหละดีกว่า...!! หนูทำนี้ต่อเทอะ... สบาย จะมีเสียงแบบนี้เข้ามาทุกวันไม่ขาดสาย
อาจเป็นเพราะหนูเด็กจบใหม่ไงคะ ต้องหางานทำสิ ต้องทำโน้นสิดี ..ทำนี้สิใช่... ทำนั้นสิรุ่ง... ต่างๆมากมายเข้ามาในหัว
โดยไม่ถามหนูสักคำ...??? ว่าหนูคิดไรอยู่5555 ใช่หนูคิดนะคะ หน้ายังงี้ หุ่นแบบนี้ คิดนะเฟ้ย5555
แต่ทุกวันที่คิดหนัก. คิดไม่ตก. อยู่เสมอ ก็มักจะได้ยินเสียงบ่นนนนน เอยยย เสียงวิเศษ จากโดเรม่อน เสมอ ว่าไม่ทำงานทำการ ไม่เป็นหลักเป็นแหล่ง
ไม่มีไรเป็นชิ้น เป็นอันให้ โดเรม่อน. เอย !!! ให้แม่ ภูมิใจเลย
เจอแบบนี้เศร้า เสียใจสิคะ ละที่ทำอยู่ทุกวันนี้ ไม่ใช่งานหรอ???? นี้ก็ยังเป็นคำถามเสมอ5555 แต่ก็ได้แต่บ่นๆๆกับพี่สาว และพูดกับตัวเองในใจเอา
ไม่กล้าพูดไรไปมากกว่านี้เดว โดเรม่อน ไล่ออกจากบ้าน
แต่ด้วยความที่หนูเป็นคนไม่อยู่กับรองกับรอย. ใครบอกอะไรดี อะไรเหมาะ ก็จะวิ่งตาม วิ่งหาสิ่งนั้น จนไม่รู้ว่าจิงๆแล้ว ตัวเองนั้นชอบอะไร
เห็นใครเขาทำอะไรละดี มีตัง มีรายได้ ก็อยากจะทำบ้าง... แต่ก็ได้แต่คิดที่จะทำนะคะ เพราะยังไม่มีเงินไปลงทุน ทำตามเขา....
แต่ทั้งหมดทั้งมวลที่หนูอยากทำ. อยากได้ อยากมี ไม่ใช่เพราะ ตัวหนูเลยยยยยยย
แต่เพราะอะไรรู้ไหมค่ะ....?!?! (แล้วตรูจะรู้ไหม ก็บอกๆตรูมาสิ...) คงเป็นความคิดของคนอื่นๆ 5555
ก็เพราะว่าหนู. อยากจะพิสูจน์ ให้ โดเรม่อน รู้ว่า หนูทำมันได้แล้วนะแม่ หนูทำมันด้วยมือของหนูเองจิงๆนะแม่
แม่ภูมิใจไหม ต่อไป หนูจะทำให้แม่ยิ้ม ด้วยมือของหนูเอง... แค่นี้แหละคะ คือสิ่งที่หนูอยากได้
ว้าวๆๆๆๆคำพูดดูดีเนอะ แต่ๆๆๆยังไม่เป็นชิ้นเป็นอันกับเขาเลย5555
คะ ที่หนูตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาหนูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหนูคิดอะไรอยู่?หรือต้องการอะไรอยู่ ? (เอ้าาาา บ้าไปกันใหญ่แล้ว)
แต่หนูแค่เห็นกระทู้ในพันทิปอันหนึ่งที่หนูติดตาม่านนน แล้วชอบมัน. และมันก็เลยเป็นแรงบันดาลใจให้หนู ตั้งกระทู้ไร้สาระนี้ขึ้นมา
กระทู้นี้มันอาจไม่มีประโยชน์ ไม่มีสาระ ไม่มีอะไรเลยก็ได้. ถ้าคุณเสียเวลามาอ่าน (เอ้าาาา...คงเลิกอ่านกันไปหมดแล้ว)555
แต่ในกระทู้นี้ มันมีความประทับใจความภาคภูมิใจอย่างหนึ่งที่หนูจะมาเล่าให้ฟัง. (แม้คุณจะไม่อยากฟัง5555)
เริ่มกันอีกรอบนะค่ะ555 ใช่คะหนูเป็นแค่เด็กจบใหม่ คำนี้ตราหน้าหนูทุกวัน
หนูเป็นแค่ลูกแม่ค้า หาเช้ากินค่ำ รายได้ไม่แน่นอน. ครอบครัวอาจไม่สมบรูณ์แบบเหมือนใครๆเขา. พ่อแม่ แยกทางกัน
แต่นั้นไม่ใช่ตัวการที่ทำให้หนูเป็นเด็กดื้อมาจนถึงทุกวันนี้นะคะ5555 ไอด้วยความที่ไม่สมบรูณ์แบบๆนี้ละคะ
มันหล่อหลอมหนูให้แข็งแกร่ง เชกเช่น ชายในร่างหญิง ผู้หญิงตัวใหญ่ๆควายๆที่ถึกและบึกบึน. ทำงาน ค้าขายเป็นมันสะทุกอย่าง
มือจับมีด จับหม้อ ถือมันไล่ฟันคนไปทั่วไม่ไว้หน้า5555 ไม่ใช่ละ...
มือด้านๆสองมือที่ทำทุกอย่างในร้านไปด้วยกัน... ใช่คะ ทำไปด้วยกัน เราทำงานกันในครอบครัว ช่วยกันขายของ. สามคนแม่ลูก
ถึงแม้ว่าบ้านเราจะมีแต่ผู้หญิง ถูกคนเรารัดเอาเปรียบบ้าง รังแกบ้าง แต่เราสามคนแม่ลูก ก็ผ่านมันมาได้ แม้จะทุลักทุเลยังไงก็ตตาม
แต่ โดเรม่อน คนแก่ๆคนนี้ ไม่เคยปล่อยมือ จากลูกหมาลูกแมว สองตัวนี้ไปไหนเลย
โดเรม่อน คอยยืนของวิเศษต่างๆให้ลูกๆเสมอแม้ว่าลูกๆจะอยากได้อะไรก็ตาม
มือที่ด้านๆของโดเรม่อน สองมือนี้ หยิบยืนของวิเศษมากมาย นาๆนับไม่ถ้วน
แม้โดเรม่อน คนนี้จะเหนื่อย. จะท้อขนาดไหน ก็ไม่บ่น.....สะที่ไหน555 ถึงบ่น แต่มือก็ยังทำอยู่ทุกวัน ไม่มีวันหยุด
ด้วยความที่เราเห็น โดเรม่อน คนนี้แก่เหนื่อย มาตั้งแต่เราจำความได้ โดเรม่อน คนนี้ก็หายใจเข้า หายใจออก เป็นงาน ว่างไม่ได้ (ว่างละจะลงแดงตาย)
เราก็อยากทำอะไรก็ได้ที่จะทำให้ฝันเราเป็นจิงสักที ฝันเล็กๆที่ใครๆเขาก็ฝันกัน. ของคนที่เป็นลูก อยากทำงาน หาเงิน เลี้ยงพ่อแม่ได้. พาพ่อแม่ไปไหนมาไหน
ได้ด้วยเงินของตัวเอง เห็นท่านยิ้ม หัวเราะได้ด้วยเงินของตัวเอง แค่นี้คงถือว่าเราทำเต็มทีแล้ว
แต่ด้วยตอนนี้หนูคงจะสับสนเป็นเหมือน นก ที่พรึงหลุดออกมาเจอโลกของความเป็นจริง. ที่ไม่ได้สวยงาม เริดหรู. ตามที่คิดไว้
ในโลกความฝันเราแค่คิดว่าเรียนจบก็ประสบความสำเร็จแล้ว แต่ที่ไหนได้ เรียนจบ. ชีวิตไม่จบ สิคะ ชีวิตจิง รออยู่ข้างหน้า อีกเยอะเลย (ตายยยย!!!)
ชีวิตวัยทำงานนั้นยากยิ่งกว่า จะทำยังไงดีทคำถามเกิดมามากมายเต็มหัว ,??
ซึ่งมันก็ยังเป็น คำถาม ที่ตามหลอกหลอน หนูอยู่ทุกวัน....?
หนูจะไปทางไหนดี ทำไรดี,? แต่....อ่อ. ลืมเล่าไป พูดมาสะนานยาวมากกกกกก ว่าละหนูภูมิใจอะไร ดีใจตรงไหนเนี่ย ไอเด็กจบใหม่. ไม่มีอะไรทำ....
หนูภูมิใจตรงที่ว่าเมื่อหนูจบมา หนูยังไม่คิดจะไปทำงานที่ไหน หนูคิดแค่อย่างเดียวในหัวตอนนั้นว่า หนูจะกลับมาขายของที่บ้าน
เพราะอะไรหรอคะ ถ้าเอาคำตอบแบบ กลางๆไม่สวยนางเอกจนเกินไป ที่หนูคิดได้ในตอนนั้นก็เพราะว่า หนูอยากเป็นนายตัวเอง ค้าขายมีรายได้ทุกวัน
ไม่อยากไปเป็นลูกน้องใครให้ใครเขาด่าเขาว่า. กลับมาให้แม่ด่าคนเดียว ก็หูชาจะแย่แล้ววววว. กลับมาอยู่บ้านกินเงินเดือนกับแม่สบายจะตายยย
และอีกอย่างมันคือกิจการที่บ้าน ที่ไม่มีใครมาสานต่อ มีแค่ โดเรม่อนแก่ๆคนนึ่ง ที่นั่งคอยอยู่ที่บ้าน. ถ้าเราไม่ช่วยเขา ละใครจะช่วย
สาบานานได้ว่า ตอนนั้นคิดแค่นั้นจิงๆคะ คิดแค่ว่า กลับมาอยู่บ้านละจะสบายๆค้าขายไปวันๆ ไม่ต้องทำอะไรมาก แม่มีกิจการ เราแค่มาสานต่อ
แต่เมื่อได้มาลงมือทำ ได้อยู่กับมันทุกวัน ได้เจอสถานการณ์ในทุกๆฤดูที่หมุนเวียนมา ทำให้เรารู้ซึ้งเลยว่า โห.!!!!! มันไม่ง่ายอย่างที่คิดไว้เลย
พอได้มาเจอเองจิงๆ มาทำเองจิงๆ ไอ้อาชีพค้าขาย ที่เราคิดว่ามันง่ายๆอยู่กับมันมาตั้งแต่เกิด. สบายยยย. ทำไมจะทำไม่ได้....
มันกลับเป็นกระจกบานใหญ่. ที่ส่องสะท้อนให้หนูเห็น ให้หนูรู้ และเข้าใจ โดยที่ โดเรม่อน คนนี้ ไม่ต้อง เอยปากบอกสักคำ ว่าเขาเจออะไรมาบ้าง
ทำให้หนูรู้เลยว่า โดเรม่อน คนนี้ต้องเจออะไรมาบ้าง ต้องผ่านอะไรมาบ้าง ต้องสู้รบกับอะไรมาบ้าง กว่าจะทำให้หนูโตขึ้นมา เป็นเด็กควายๆตัวนี้ได้
ทำให้หนู รู้.. โดยที่ โดเรม่อน ไม่ต้องมานั่งเล่า นั่งบอก นั่งสอน เป็นวันๆ ว่าเขาเจออะไรบ้าง. แต่ด้วยสิ่งที่เขาทำให้เราเห็น เขาเป็นตัวของเขาเอง
มันสะท้อนในกระจกบ้านใหญ่นั้น กระจกร้านเก่าๆที่เราอาศัยทำมาหากินนี้ว่า เขาเป็นยังไงบ้าง
จนเมื่อหนูมาเจอกันตัวเอง มาเป็นกลับตัวเอง ละเอยปาก เล่าให้ โดเรม่อนฟัง ว่า แม่หนูเจอแบบนี้ หนูเป็นแบบนี้
อะไรบ้างนะหรอ ยกตัวอย่าง เช่น ...
..ในตอนกลางดึก หนูสะดุงตื่นกลางดึก นอนไม่หลับ อารมแบบตาปิดนะคะ ง่วงมากกกกกอยากจะหลับให้ตายไปเลย ...แต่.. หัวมันยังไม่หยุดคิดนะคะ
มันคิดเสมอ ว่าจะกี่โมงแล้ว? จะจัดร้านทันไหม ?จะลุกไหวหรือป่าว ?มีคนช่วยไหม? คนงานมาทำงานไหม ?
หูก็คอยฟังเสียงจากด้านล่างของบ้าน ว่าคนงานมาไหม?? มาเปิดร้านหรือป่าว ?ถ้าคนงานไม่มา เหนื่อยแน่เลยเรา..!!!
..เขาสั่งของเยอะ จะทำทันไหม?
....วันไหนที่เหนื่อยก็จะเหนื่อยมากกกกก หลับเป็นตายชนิดที่ว่า. ไม่ฝัน ไม่อะไรทั้งนั้น ละอยู่ดีๆ เสียงนาฬิกาก็ปลุก เห้ยยย ตีห้าละหรอ.?
นี้เราต้องตื่นนน.!! มาทำงานแล้วหรอ ทำไมเหมือนนอนไปแปบเดียวเอง. นอนไม่พอ. ไม่รู้สึกตัว ไม่ฝัน ไม่อะไรเลย ทำไมเช้าเร็วจัง
....อยากจะขอนอนให้ตายไปข้างหนึ่งเลย ... แต่ๆๆๆทำไม่ได้เราต้องตื่นไปจัดร้านสิ. ขายของสิ. โดเรม่อน รอเราอยู่...
อาการต่างๆนาๆเกิดขึ้นกับหนู. จนหนูรู้สึกได้ พอหนูเล่าให้ โดเรม่อนฟังนะคะ แม่แกก็ตอบกลับมาแค่ว่า ..
แม่เข้าใจ แม่รู้ว่ามันเป็นยังไง... เพราะแม่ผ่านมาหมดแล้ว แม่เจอมันมาหมดแล้ว. ทุกอย่างที่หนูเป็น. แม่เป็นมาหมดแล้ว.
โห จุกก.. สิครัช สิ่งที่เราเจอ คือสิ่งที่ โดเรม่อน คนนี้ เขาเจอมาหมดแล้ว แต่เลวร้ายกว่าเรานะ เลวร้ายกว่าตรงไหนนะหรอ?
ก็ตรงที่ว่า เวลาที่ โดเรม่อน คนนี้แกเจอกับสถานการณ์แบบนี้ แกเจออยู่คนเดียว แกแบกภาระหน้าทีอันใหญ่หลวงนั้นไว้คนเดียว.
จะไม่คนเดียวได้ไงละคะ ก็ลูกๆต้องไปเรียน ลูกๆอยู่ต่างจังหวัด ลูกๆเรียนมหาลัยอยู่ไง.. โดเรม่อนคนนี้ก็เลยต้องเจอแบบนี้อยู่ลำพัง
แต่เรา ยังเผชิญกับเรื่องเลวร้ายแบบนี้ แต่มีโดเรม่อนคนนี้ ค่อยยืนดู. ค่อยช่วยเหลืออยู่ข้างๆ ไม่ไปไหน ไม่ปล่อยมือเรา ไม่มีวันจะทิ้งเราไปไหนแน่นอน
หนูรู้เลยว่าถ้าหนูไม่เจอมันกับตัว หนูจะไม่รู้เลยว่า โดเรม่อน คนนี้ ผ่านอะไรมาบ้างเรื่องราวหลายร้อยตอนในกาตูน ที่ผจญภัย ที่เจอสัปหลาด
ยังไม่น่ากลัว โหดร้าย เท่าที่โดเรม่อน ในชีวิตจริงของเราเจอเองเลย
เอออ หนูไปพูดวกไปวนมา สะยาววววววว จนตอนนี้ ถ้ามีคนมาอ่าน คงจะยังงงๆอยู่ว่า ละไงต่อ ยังคะ ยังมีอีกชอตเด็ดที่หนูภูมิใจจะเล่าอีกนะคะ
ไม่รู้ว่าแท็กถูกไหม ผิดยังไง แก้ไขให้ด้วยนะคะ กราบบบบ
อยากแท็กแบบว่า สร้างกระทู้มา เพราะได้แรงบันดาลใจ จากการอ่านพันทิปคะ ขอบคุนนะคะ