ผมแค่อยากระบาย ใครจะแค่อ่านอย่างเดียวแล้วจะแทรกคำแนะนำไปด้วยก็ได้น่ะครับ
ตอนนี้ผมอยู่มหาวิทยาลัยชั้นปีที่ 3 แล้ว ผมมีเรื่องที่อัดอั้นตันใจมากๆ ผมกลายเป็นโรคซึมเศร้าไปเลยครับ
ตอนปี 1 ผมมีเพื่อนสนิทอยู่ 2 คน คนแรกเป็นผู้ชาย(เขาก็คิดว่าผมเป็นผู้ชาย)
คนที่สอง เป็นผู้หญิงหวานเรียบร้อย เราทั้ง 3 คนคบกันโดยที่ไม่มีเรื่องความรักมาเกี่ยวข้อง
เราคบกันอย่างบริสุทธิ์ใจและผมมีเพื่อนน้อยมาก เพราะผมไม่ได้ถึงขนาดเป็นตุ๊ดครับ
ผมยังพอมีจริตของความเป็นผู้ชายอยู่บ้าง ผิดกับตุ๊ดหรือสาวประเภทสองเขาจะมีมนุษยสัมพันธ์ดีมากก
เพื่อนเยอะมากกกก เป็นที่ชื่นชอบของพวกผู้หญิงเพราะเขาพูดเก่งและคอยเอนเตอร์เทน
ต่างจากผมที่พูดไม่เก่งเลย และที่ผมมีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชายก็เพราะว่าเขาคิดว่าผมเป็นผู้ชายเหมือนกัน
ผมมีผู้ชายอยู่คนนึงมาชอบ หน้าตี๋ ตัวใหญ่มากและไม่หล่อเลยในสายตาผม
ผมไม่ชอบเขามากๆถึงแม้ว่าผมจะเป็นเกย์แต่ผมก็ไม่ชอบผู้ชายสไตล์นี้แถมเขายังเข้าหาผมแบบน่ารำคาญ
คนนี้เป็นคนที่เพื่อนเยอะมากกกกก เป็นที่รู้จักทั้งรุ่นพี่ เพื่อน รุ่นน้องซึ่งตรงกันข้ามกับผม
ผมเคยถามเขาว่าทำไมถึงชอบผม ทั้งๆที่ผมไม่มีดีอะไรเลย ไม่หล่อ นิสัยเฉยๆ
เขาบอกผมว่า"ป. ก็น่ารักดี ดูนิสัยดี"
ตอนปี 2 ผมมีเพื่อนสนิทอยู่แค่ 2 คนครับเหมือนเดิมแต่เป็นที่ไว้ใจของเพื่อนสนิททั้งผู้ชายและผู้หญิง
ที่คอยให้ผมให้คำปรึกษาในทุกๆเรื่อง ทั้งเรื่องเพื่อนและเรื่องความรัก ผมมีความสุขในระดับหนึ่ง
ผู้ชายที่เขาเคยตื๊อจีบผม เขาหันไปคบกับผู้หญิง ผมอึ้งมาก ทั้งเสียใจทั้งเสียหน้า
ถึงแม้ว่าผมจะไม่ชอบเขาก็ตามที แต่อีกใจก็โล่งอกเพราะน่ารำคาญมาก
(ตลอดเวลาที่เขาจีบผม เขามาตื๊อผมแบบเงียบๆครับ ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นเกย์และมาชอบผม)
แต่เขาก็คบกับผู้หญิงคนนั้นได้ไม่นานก็เลิกรากันไป ผมก็ใช้ชีวิตของผมไป
เขาก็เอาเฟสผมมาจากไหนก็ไม่รู้ครับมาชวนผมคุย น่ารำคาญ
จนเขานัดผมไปดูหนังกับเขา ผมก้ไม่อยากไป เขาก็ขู่ผมว่า
"ถ้า ป. ไม่ไป จะบอก(เพื่อนสนิทผู้ชายของผม)น่ะว่า ป. เป็นเกย์" ผมก็เลยต้องไปอย่างเซ็งๆ
ผมไปตามที่เขานัด เขาก็ทำท่าดีใจแต่ผมเบื่อ ผมไม่ชอบหน้าตาเขา ไม่ชอบนิสัยเขา ไม่ชอบทุกอย่าง
ฐานะก็ไม่ค่อยดี(ยอมรับว่าผมเลวครับ) ผมต้องทนฟังเขาพูดๆเรื่องหนัง
เขาจองที่นั่งไกลๆผู้คน ผมนั่งข้างๆเขา ตลอดเวลาที่ผมดูหนัง เขาก็จะเอามือบีบผมตลอดเวลา
ผมก็ทำเป็นไม่สนใจจนเขาบีบมือผมแรงๆ
"โอ๊ย เราเจ็บน่ะ"ผมพยายามดึงมือผมออก
ไอ้โรคจิตก็ยื้อมือผมไว้ไม่ยอมให้ผมดึงมือออก แล้วก็ทำหน้าเลี่ยนๆ
"กรูรัก ป. น่ะ"มันบีบมือผมแรงๆ
"เราบอกว่าเราเจ็บไง"เกลียดมันมาก ผมพยายามดึงมือออก
"กรูรัก ป."มันพูดแบบกัดฟันเหมือนบังคับให้ผมบอกรักมันตอบ
"แต่กรูไม่รัก"ผมเน้นคำบอกมันบ้าง มันหน้าเสีย
"ป. รักเราบ้างไม่ได้หรอ"มันทำหน้าเว้าวอน ไหนเมื่อกี๊มันยังบังคับผมอยู่เลย
ผมทนไม่ไหวแล้ว ผมเบื่อ ผมเลยลุกออกมาจากโรงหนังแล้วออกไป
มันก็เดินตาม น่ารำคาญมากๆๆ มันไม่มีสิ่งที่ผมชอบเลย
"ป. อย่าเพิ่งกลับเลยน่ะ ไปกินข้าวกับ ม. ก่อน"
"กรูไม่หิว กรูไม่อยากกิน"
มันก็ตื๊อผมจนน่ารำคาญ ผมก็เลยต้องไปกับมัน
แล้วหลังจากวันนั้นมันก็คิดเอาเองว่าผมเป็นแฟนมัน ทั้งๆที่ผมไม่ได้อยากเป็น
และไม่เคยรักมันเลย แต่ก็ไม่ได้บอกปัดจริงจังเพราะตัวผมเองก็เหงาแถมเพื่อนน้อย
ตอนปี 3 เป็นการเปิดเทอมขึ้นปี 3 ที่แย่สุดๆ เพื่อนสนิทผู้ชายของผม
พอรู้ว่าผมเป็นเกย์ เขาก็แยกตัวออกห่างผมแล้วพยายามหันไปคบกลุ่มเพื่อนผู้ชาย
กลุ่มหนึ่งที่เป็นผู้ชายทั้งกลุ่ม กินเหล้าเมายา พูดคำหยาบ
ผมเสียใจมาก เสียความรู้สึกมาก เพื่อนสนิทผมคนนี้นิสัยก็เปลี่ยนไป
พูดจาเห็นแก่ตัวเหมือนไม่เห็นผมเป็นเพื่อน พูดจาไม่ใส่ใจความรู้สึก
ทำให้ผมเสียใจบ่อยครั้ง ชอบแยกตัว ไม่ทำตัวสนิทสนมกับผมเหมือนเมื่อก่อน
ผมเลยมีเพื่อนสนิทน้อยลงจนตอนนี้ผมมีเพื่อนสนิทคือเพื่อนผู้หญิงเพียงคนเดียวเท่านั้น
ผมเหงามากๆผมอยากให้เพื่อนผู้ชายคนนั้นสนิทกับผมแบบเมื่อก่อน
ถ้าจะแนะนำให้ผมเปิดใจคุยกับเพื่อนคนนี้ขอบอกว่าเป็นไปไม่ได้ครับ
เพื่อนคนนี้เป็นคนที่ไม่ยอมรับความจริง ไม่เคยยอมรับว่าตัวเองผิด
ไม่เคยมองว่าตัวเองมีข้อเสีย เคยเตือนเพื่อนผู้ชายคนนี้ในหลายๆเรื่อง
รังแต่จะทำให้ผิดใจบาดหมางกันเปล่าๆ
(ขอคำแนะนำด้วยครับ)ผมเป็นเกย์รับ ไม่มีเพื่อน ความรักก็ห่วย
ตอนนี้ผมอยู่มหาวิทยาลัยชั้นปีที่ 3 แล้ว ผมมีเรื่องที่อัดอั้นตันใจมากๆ ผมกลายเป็นโรคซึมเศร้าไปเลยครับ
ตอนปี 1 ผมมีเพื่อนสนิทอยู่ 2 คน คนแรกเป็นผู้ชาย(เขาก็คิดว่าผมเป็นผู้ชาย)
คนที่สอง เป็นผู้หญิงหวานเรียบร้อย เราทั้ง 3 คนคบกันโดยที่ไม่มีเรื่องความรักมาเกี่ยวข้อง
เราคบกันอย่างบริสุทธิ์ใจและผมมีเพื่อนน้อยมาก เพราะผมไม่ได้ถึงขนาดเป็นตุ๊ดครับ
ผมยังพอมีจริตของความเป็นผู้ชายอยู่บ้าง ผิดกับตุ๊ดหรือสาวประเภทสองเขาจะมีมนุษยสัมพันธ์ดีมากก
เพื่อนเยอะมากกกก เป็นที่ชื่นชอบของพวกผู้หญิงเพราะเขาพูดเก่งและคอยเอนเตอร์เทน
ต่างจากผมที่พูดไม่เก่งเลย และที่ผมมีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชายก็เพราะว่าเขาคิดว่าผมเป็นผู้ชายเหมือนกัน
ผมมีผู้ชายอยู่คนนึงมาชอบ หน้าตี๋ ตัวใหญ่มากและไม่หล่อเลยในสายตาผม
ผมไม่ชอบเขามากๆถึงแม้ว่าผมจะเป็นเกย์แต่ผมก็ไม่ชอบผู้ชายสไตล์นี้แถมเขายังเข้าหาผมแบบน่ารำคาญ
คนนี้เป็นคนที่เพื่อนเยอะมากกกกก เป็นที่รู้จักทั้งรุ่นพี่ เพื่อน รุ่นน้องซึ่งตรงกันข้ามกับผม
ผมเคยถามเขาว่าทำไมถึงชอบผม ทั้งๆที่ผมไม่มีดีอะไรเลย ไม่หล่อ นิสัยเฉยๆ
เขาบอกผมว่า"ป. ก็น่ารักดี ดูนิสัยดี"
ตอนปี 2 ผมมีเพื่อนสนิทอยู่แค่ 2 คนครับเหมือนเดิมแต่เป็นที่ไว้ใจของเพื่อนสนิททั้งผู้ชายและผู้หญิง
ที่คอยให้ผมให้คำปรึกษาในทุกๆเรื่อง ทั้งเรื่องเพื่อนและเรื่องความรัก ผมมีความสุขในระดับหนึ่ง
ผู้ชายที่เขาเคยตื๊อจีบผม เขาหันไปคบกับผู้หญิง ผมอึ้งมาก ทั้งเสียใจทั้งเสียหน้า
ถึงแม้ว่าผมจะไม่ชอบเขาก็ตามที แต่อีกใจก็โล่งอกเพราะน่ารำคาญมาก
(ตลอดเวลาที่เขาจีบผม เขามาตื๊อผมแบบเงียบๆครับ ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นเกย์และมาชอบผม)
แต่เขาก็คบกับผู้หญิงคนนั้นได้ไม่นานก็เลิกรากันไป ผมก็ใช้ชีวิตของผมไป
เขาก็เอาเฟสผมมาจากไหนก็ไม่รู้ครับมาชวนผมคุย น่ารำคาญ
จนเขานัดผมไปดูหนังกับเขา ผมก้ไม่อยากไป เขาก็ขู่ผมว่า
"ถ้า ป. ไม่ไป จะบอก(เพื่อนสนิทผู้ชายของผม)น่ะว่า ป. เป็นเกย์" ผมก็เลยต้องไปอย่างเซ็งๆ
ผมไปตามที่เขานัด เขาก็ทำท่าดีใจแต่ผมเบื่อ ผมไม่ชอบหน้าตาเขา ไม่ชอบนิสัยเขา ไม่ชอบทุกอย่าง
ฐานะก็ไม่ค่อยดี(ยอมรับว่าผมเลวครับ) ผมต้องทนฟังเขาพูดๆเรื่องหนัง
เขาจองที่นั่งไกลๆผู้คน ผมนั่งข้างๆเขา ตลอดเวลาที่ผมดูหนัง เขาก็จะเอามือบีบผมตลอดเวลา
ผมก็ทำเป็นไม่สนใจจนเขาบีบมือผมแรงๆ
"โอ๊ย เราเจ็บน่ะ"ผมพยายามดึงมือผมออก
ไอ้โรคจิตก็ยื้อมือผมไว้ไม่ยอมให้ผมดึงมือออก แล้วก็ทำหน้าเลี่ยนๆ
"กรูรัก ป. น่ะ"มันบีบมือผมแรงๆ
"เราบอกว่าเราเจ็บไง"เกลียดมันมาก ผมพยายามดึงมือออก
"กรูรัก ป."มันพูดแบบกัดฟันเหมือนบังคับให้ผมบอกรักมันตอบ
"แต่กรูไม่รัก"ผมเน้นคำบอกมันบ้าง มันหน้าเสีย
"ป. รักเราบ้างไม่ได้หรอ"มันทำหน้าเว้าวอน ไหนเมื่อกี๊มันยังบังคับผมอยู่เลย
ผมทนไม่ไหวแล้ว ผมเบื่อ ผมเลยลุกออกมาจากโรงหนังแล้วออกไป
มันก็เดินตาม น่ารำคาญมากๆๆ มันไม่มีสิ่งที่ผมชอบเลย
"ป. อย่าเพิ่งกลับเลยน่ะ ไปกินข้าวกับ ม. ก่อน"
"กรูไม่หิว กรูไม่อยากกิน"
มันก็ตื๊อผมจนน่ารำคาญ ผมก็เลยต้องไปกับมัน
แล้วหลังจากวันนั้นมันก็คิดเอาเองว่าผมเป็นแฟนมัน ทั้งๆที่ผมไม่ได้อยากเป็น
และไม่เคยรักมันเลย แต่ก็ไม่ได้บอกปัดจริงจังเพราะตัวผมเองก็เหงาแถมเพื่อนน้อย
ตอนปี 3 เป็นการเปิดเทอมขึ้นปี 3 ที่แย่สุดๆ เพื่อนสนิทผู้ชายของผม
พอรู้ว่าผมเป็นเกย์ เขาก็แยกตัวออกห่างผมแล้วพยายามหันไปคบกลุ่มเพื่อนผู้ชาย
กลุ่มหนึ่งที่เป็นผู้ชายทั้งกลุ่ม กินเหล้าเมายา พูดคำหยาบ
ผมเสียใจมาก เสียความรู้สึกมาก เพื่อนสนิทผมคนนี้นิสัยก็เปลี่ยนไป
พูดจาเห็นแก่ตัวเหมือนไม่เห็นผมเป็นเพื่อน พูดจาไม่ใส่ใจความรู้สึก
ทำให้ผมเสียใจบ่อยครั้ง ชอบแยกตัว ไม่ทำตัวสนิทสนมกับผมเหมือนเมื่อก่อน
ผมเลยมีเพื่อนสนิทน้อยลงจนตอนนี้ผมมีเพื่อนสนิทคือเพื่อนผู้หญิงเพียงคนเดียวเท่านั้น
ผมเหงามากๆผมอยากให้เพื่อนผู้ชายคนนั้นสนิทกับผมแบบเมื่อก่อน
ถ้าจะแนะนำให้ผมเปิดใจคุยกับเพื่อนคนนี้ขอบอกว่าเป็นไปไม่ได้ครับ
เพื่อนคนนี้เป็นคนที่ไม่ยอมรับความจริง ไม่เคยยอมรับว่าตัวเองผิด
ไม่เคยมองว่าตัวเองมีข้อเสีย เคยเตือนเพื่อนผู้ชายคนนี้ในหลายๆเรื่อง
รังแต่จะทำให้ผิดใจบาดหมางกันเปล่าๆ