ใครเคยเจอแบบผมบ้างครับ?
ผมแต่งงานมาได้สี่ปีแล้ว มีลูกสองคน ตั้งแต่มีลูกคนแรกผมก็ขอร้องให้เมียลาออกจากงานประจำมาเพื่อเลี้ยงลูกเพราะเราให้คุณค่าต่อการเลี้ยงลูกมาก และ ไม่มีปัญหาด้านการเงิน จึงอยากทุ่มเทเวลาให้กับลูก มากที่สุดเท่าที่เราทำได้
ปัญหา คือ ภรรยาของผมกลับรู้สึกว่า ตัวเองเป็นยัยเพิ้ง ไม่มีงานการ ไร้คุณค่า ผมเองก็ยอมรับว่า ตัวเองเคยชินกับการอยู่คนเดียว ชมเชยใครก็ไม่เป็น เป็นแต่บ่นเรื่องจุกจิก พยายามปรับตัวอยู่เหมือนกัน แต่ก็ยังไม่เป็นธรรมชาติซักที
มาหลัง ๆ เริ่มชินชาต่อกัน บ่นกันแรงขึ้นเรื่อย ๆ มีปากเสียงกันบ่อย ภรรยาขอเลิก ด้วยเหตุผลว่า ผมไม่เห็นคุณค่าของเธอ ผมอธิบายยังไงก็ไม่เชื่อ ได้แต่ขอร้อง ขอโอกาสได้แก้ตัว สัญญาจะปรับปรุงตัวเอง เพื่อให้เธอรู้สึกให้ได้ว่า ผมให้เกียรติเธอจริง ๆ
ผมพยายามวิเคราะห์ตัวเอง มองเข้าไปในใจตัวเอง ก็เห็นว่า ผมไม่เคยให้คุณค่ากับจิตใจของเธอจริง ๆ จัง ๆ มองแค่ว่า เราแสดงออกทางการดูแลต่าง ๆ (ภายนอก) น่าจะเพียงพอ เช่น ช่วยเลี้ยงลูก ช่วยทำงานบ้าน ช่วยทำกับข้าว แต่ผมไม่เคยชื่นชมเธอ (ด้านจิตใจ) เรื่องสอนลูกร้องเพลงได้ สอนลูกเต้นรำได้ สอนลูกท่องสูตรคูณได้ ดูแลลูกได้ดีมากตอนที่ผมทำงานนอกบ้าน
ตอนนี้ผมรู้แแล้วว่า มันเริ่มวิกฤติแล้วแหล่ะ และ ผมคงต้องจริงจังแล้ว ก่อนจะสายเกินไป
ใครมีเคล็ดลับ หรือ มีเทคนิค ปรับปรุงตัวเองยังไงก็สงเคราะห์ผมด้วยนะครับ
ขอแชร์ประสบการณ์การประคับประคองชีวิตคู่บ้างครับ
ผมแต่งงานมาได้สี่ปีแล้ว มีลูกสองคน ตั้งแต่มีลูกคนแรกผมก็ขอร้องให้เมียลาออกจากงานประจำมาเพื่อเลี้ยงลูกเพราะเราให้คุณค่าต่อการเลี้ยงลูกมาก และ ไม่มีปัญหาด้านการเงิน จึงอยากทุ่มเทเวลาให้กับลูก มากที่สุดเท่าที่เราทำได้
ปัญหา คือ ภรรยาของผมกลับรู้สึกว่า ตัวเองเป็นยัยเพิ้ง ไม่มีงานการ ไร้คุณค่า ผมเองก็ยอมรับว่า ตัวเองเคยชินกับการอยู่คนเดียว ชมเชยใครก็ไม่เป็น เป็นแต่บ่นเรื่องจุกจิก พยายามปรับตัวอยู่เหมือนกัน แต่ก็ยังไม่เป็นธรรมชาติซักที
มาหลัง ๆ เริ่มชินชาต่อกัน บ่นกันแรงขึ้นเรื่อย ๆ มีปากเสียงกันบ่อย ภรรยาขอเลิก ด้วยเหตุผลว่า ผมไม่เห็นคุณค่าของเธอ ผมอธิบายยังไงก็ไม่เชื่อ ได้แต่ขอร้อง ขอโอกาสได้แก้ตัว สัญญาจะปรับปรุงตัวเอง เพื่อให้เธอรู้สึกให้ได้ว่า ผมให้เกียรติเธอจริง ๆ
ผมพยายามวิเคราะห์ตัวเอง มองเข้าไปในใจตัวเอง ก็เห็นว่า ผมไม่เคยให้คุณค่ากับจิตใจของเธอจริง ๆ จัง ๆ มองแค่ว่า เราแสดงออกทางการดูแลต่าง ๆ (ภายนอก) น่าจะเพียงพอ เช่น ช่วยเลี้ยงลูก ช่วยทำงานบ้าน ช่วยทำกับข้าว แต่ผมไม่เคยชื่นชมเธอ (ด้านจิตใจ) เรื่องสอนลูกร้องเพลงได้ สอนลูกเต้นรำได้ สอนลูกท่องสูตรคูณได้ ดูแลลูกได้ดีมากตอนที่ผมทำงานนอกบ้าน
ตอนนี้ผมรู้แแล้วว่า มันเริ่มวิกฤติแล้วแหล่ะ และ ผมคงต้องจริงจังแล้ว ก่อนจะสายเกินไป
ใครมีเคล็ดลับ หรือ มีเทคนิค ปรับปรุงตัวเองยังไงก็สงเคราะห์ผมด้วยนะครับ